czy mieszkanie z rodzicami w wieku 27 lat to porażka? - Netkobiety.pl

Przeczytałem tylko tytuł, dalej mi się nie chciało a odpowiedź na zawarte pytanie w tytule to: Tak, porażka.

Tez uwazam, ze to zalezy od sytuacji. Grunt to rozwijac sie i dazyc do jak najwiekszej samodzielnosci, a w koncu bedzie i wyprowadzka. Nie zawsze tak jest, ale bywa ze nawet ten kto mieszka z rodzicami jest juz w sporej czesci samodzielny, zarabia na siebie i odklada, nie jest mamisynkiem itp. No a bywa tez ze osoba niby sie wyprowadzila, a rodzice i tak wspieraja finansowo, radzi sobie ale z pomoca rodzicow albo mieli mozliwosci wspomoc w kupieniu mieszkania i juz jest latwiej. Nie kazda rodzina jednak ma takie mozliwosci i mozna w swoim tempie do tego dotrzec.

Jeśli chodzi o pracodawców - no cóż z jednej strony rozumiem, ich firma, ich ewentualne straty. Jednak z drugiej strony jak chcą mieć specjalistów (których niby im wiecznie brakuje) to potrzebują wyższego przyrostu naturalnego.

Leśny_owoc napisał/a:

Jeśli chodzi o pracodawców - no cóż z jednej strony rozumiem, ich firma, ich ewentualne straty. Jednak z drugiej strony jak chcą mieć specjalistów (których niby im wiecznie brakuje) to potrzebują wyższego przyrostu naturalnego.

Potrzeba nie tylko wyższego przyrostu naturalnego, ale jeszcze argumentów, dzięki którym wykształceni już specjaliści nie będą wyjeżdżać z kraju i zatrudniać się poza jego granicami. Ponadto obawiam się, że przedsiębiorca nie bierze pod uwagę, że kraj potrzebuje nowych obywateli, którzy kiedyś, za lat dwadzieścia kilka, będą mogli zasilić rynek pracy, bo dla niego liczy się własny biznes, a w nim to, co jest tu i teraz.

Swanen napisał/a:

Mieszkanie z rodzicami w wieku 27 lat może nie jest porażką, ale i nie wskazuje na dojrzałość. Dojrzały człowiek ma potrzebę usamodzielnienia się, zbudowania własnego odrębnego życia. Tylko w ten sposób można się dowiedzieć kim się jest naprawdę.

Słysze różne powody, oszczędność, chęć odłożenia na własne mieszkanie, pomoc przy dzieciach, etc. ale to są preteksty. Tak naprawdę chodzi o chęć odcięcia pępowiny i wzięcie pełnej odpowiedzialności za swoje życie. Dla mnie to też kwestia wolności.

I tu sie nie zgodze. Przez kilka lat mieszkalam na stancji. Za swoje, przyszedł czas ze musiałam wrocic do domu rodzinnego. Byla to dla mnie tragedia na tamten moment. Przez duze T. W tej chwili nadal tu mieszkamy z mezem. Robimy wszystko aby ta sytuacje zmienić ale w tym momencie pojsc na stancje aby pojsc mija sie z celem. Dni odliczamy az będziemy mogli sie wyprowadzić, mimo ze nie jest zle. Ale isc teraz to byłaby Największa glupota. Wiec wybacz ale to nie zawsze jest kwestia nieodcietej pepowiny.

Mieszkanie z rodzicami w wieku 27 lat może nie jest porażką, ale i nie wskazuje na dojrzałość. Dojrzały człowiek ma potrzebę usamodzielnienia się, zbudowania własnego odrębnego życia. Tylko w ten sposób można się dowiedzieć kim się jest naprawdę.

Słysze różne powody, oszczędność, chęć odłożenia na własne mieszkanie, pomoc przy dzieciach, etc. ale to są preteksty. Tak naprawdę chodzi o chęć odcięcia pępowiny i wzięcie pełnej odpowiedzialności za swoje życie. Dla mnie to też kwestia wolności.

Leśny_owoc napisał/a:

Stancja nigdy nie będzie Wasza. Już lepiej przeboleć odkładać i kupić sobie na własność mieszkanie. Ostatecznie jak się śpieszy to jak najwięcej uzbierać do kredytu. Takie mieszkanie na stancjach to tak naprawdę pieniądze w błoto jeśli nie jest to nam niezbędne do rozwoju np. wyjazd na studia, za o wiele lepiej płatną pracą. Ludzie przedsiębiorczość jest ważniejsza od zdania osoby x. Ile osób twierdziło, iż moje podejście jest głupie do momentu, gdy Oni mają tyle rzeczy na kredyt i robią wszystko, aby nie stracić pracy. Natomiast wszystko co mam w domu - jest mojej rodziny. Stracę pracę to mam odłożone pieniądze. Trzeba myśleć troszkę dalej w przyszłość, bo co z tego że teraz "będzie wolność" jak w nagłej sytuacji będzie trzeba wrócić z podkulonym ogonem do rodziców? Mieszkanie z rodzicami wcale nie musi oznaczać braku wolności - zależy jakich ma się rodziców. Często sami rodzice nie chcą, aby dzieci marnowały pieniądze na stancję jeśli mogą z nimi mieszkać. Oni już trochę przeżyli, do tego kiedyś mieszkania były śmiesznie tanie. Teraz to chory wydatek dla młodej osoby.

Mieszkanie z rodzicami to nie przedsiębiorczość. To po pierwsze. Po drugie, pisałam o dorosłości i odcięciu pępowiny a to m.in. oznacza, że budujesz swoje życie tak, jak ty chcesz a nie wg. tego co rodzice chcą czy nie chcą.

Leśny_owoc napisał/a:

Stancja nigdy nie będzie Wasza. Już lepiej przeboleć odkładać i kupić sobie na własność mieszkanie. Ostatecznie jak się śpieszy to jak najwięcej uzbierać do kredytu. Takie mieszkanie na stancjach to tak naprawdę pieniądze w błoto jeśli nie jest to nam niezbędne do rozwoju np. wyjazd na studia, za o wiele lepiej płatną pracą. Ludzie przedsiębiorczość jest ważniejsza od zdania osoby x. Ile osób twierdziło, iż moje podejście jest głupie do momentu, gdy Oni mają tyle rzeczy na kredyt i robią wszystko, aby nie stracić pracy. Natomiast wszystko co mam w domu - jest mojej rodziny. Stracę pracę to mam odłożone pieniądze. Trzeba myśleć troszkę dalej w przyszłość, bo co z tego że teraz "będzie wolność" jak w nagłej sytuacji będzie trzeba wrócić z podkulonym ogonem do rodziców? Mieszkanie z rodzicami wcale nie musi oznaczać braku wolności - zależy jakich ma się rodziców. Często sami rodzice nie chcą, aby dzieci marnowały pieniądze na stancję jeśli mogą z nimi mieszkać. Oni już trochę przeżyli, do tego kiedyś mieszkania były śmiesznie tanie. Teraz to chory wydatek dla młodej osoby.

Mieszkanie z rodzicami to nie przedsiębiorczość. To po pierwsze. Po drugie, pisałam o dorosłości i odcięciu pępowiny a to m.in. oznacza, że budujesz swoje życie tak, jak ty chcesz a nie wg. tego co rodzice chcą czy nie chcą.

Olinka napisał/a:

Ponadto obawiam się, że przedsiębiorca nie bierze pod uwagę, że kraj potrzebuje nowych obywateli, którzy kiedyś, za lat dwadzieścia kilka, będą mogli zasilić rynek pracy, bo dla niego liczy się własny biznes, a w nim to, co jest tu i teraz.

Mam dokładnie takie same odczucia. Mam wrażenie, że większość znanych mi "przedsiębiorcow" (kilkoro moich znajomych ma własne firmy) nie jest w stanie spojrzeć w szerszej perspektywie na obecną sytuację na rynku zatrudnienia. Nie ma absolutnie żadnej odpowiedzialności wśród tych ludzi za to co będzie za kilka lat.

rwaczkobiet napisał/a:

tylko ze jak kobieta mieszka z rodzicami to luzik a jak facet to zadna go nie chce. przynajmniej wiekszosc go nie chce.

Drogi rwaczukobiet, skoro już zaszufladkowałeś kobiety i ich myślenie to po co właściwie twierdzisz, że szukasz kogoś do stałego związku?

Mnie Twoje poglądy odrzucają na kilometr - i nie, nie chodzi o płacenie za kobietę na randce, bo tu powiedzmy się zgadzamy, że facet nie ma takiego obowiązku. Odrzuca mnie natomiast to że z gruntu uważasz wszystkie kobiety za płytkie materialistki, które poszukując partnera kierują się wyłącznie bilansem zysków i strat oraz tym co ludzie powiedzą.

Spróbuj zdać sobie sprawę z tego, że takie poglądy mogą przepłoszyć zdecydowaną większość wartościowych kobiet.

rwaczkobiet napisał/a:

jak masz bogate albo chociaz mieszkajace u siebie opcje tej samej jakosci to nie wezmiesz kolesia mieszkajacego z mamusia w wieku 30 mimo ze sa bardzo podobni a moze ten biedny ma nawet milszy charakter. koniec kropka. facetowi by to nie przeszkadzalo.

No i tu się mylisz, ponieważ moje przychody są od początku znajomości o wiele większe niż mojego partnera. Teraz razem wynajmujemy małe mieszkanie. Nie było żadnego "szufladkowania" ze względu na sytuację materialną.

Zresztą, temat kto ile zarabia i jak mieszka pojawił się dopiero po kilku spotkaniach, więc jak miałoby mi przeszkadzać coś, o czym nie wiedziałam?

Liczy się charakter, a nie pieniądze.

Zaradność nie jest cechą najważnieszja u partnera. Zdecydowanie wolałabym dobrego "gapę", zarabiającego minimalną krajową, który by mnie szanowł niż bogatego d"pka z szybkim samochodem, który traktuje kobiety jak ścierki do podłogi.

fakt faktem ze jak masz kilka mega PODOBNYCH opcji to wybierzesz najbogatszego nawet jak ten biedny jest ciut milszy. co z reszta pare dziewczyn tu przyznalo miedzy innymi santapietruszka

Jedyne, co w tej materii by mnie odrzuciło od faceta, to gdyby nie chciał w ogóle pracować. Jeśli pracuje to nie ma dla mnie znaczenia ile zarabia. Ja potrafię zarobić na własne potrzeby.

A to co probujesz mi to wmowic jest rownie prawdziwe co:
- "wyglad sie nie liczy tylko charakter, kobiety leca na grubych spoconych. dlatego spodobal mi sie ten grubasek mimo ze wtedy ten miesniak do mnie zarywal, bo ten grubasek byl bardzo mily, a ten miesniak tylko mily"
Albo:
- "wyglad sie nie liczy tylko charakter, wole ta grubaske mimo ze ta szczupla cos ode mnie chce, wiecej do kochania"
i tak dalej.

Jako ze czlowiek ma w glowie kalkulator a grube i biedne/brzydkie rzeczy nas odpychaja samym faktem ze sa obok to po prostu to co mi piszesz jest NIEMOZLIWE. ludzi ciagnie do ludzi pieknych (w tym dobrze zbudowanych), bogatych, zaradnych, szczesliwych, nie do biednych, brzydkich, grubych. jesli nie jestes desperatka bez opcji to na druga opcje NIE polecisz bo Ci mozg nie pozwala, bo to bedzie dla Ciebie odrazajace, bo masz kontakt z czyms lepszym, wiec teraz juz grubasek czy ktos biedny moze spadac na drzewo.

Jesli nie mialabys tych opcji, co z reszta przyznalas, ze ich nie mialas, to nawet grubasek czy ktos biedny bedzie odpowiedni.

tak na prawde te rzeczy sa bardzo logiczne ze z braku laku bierzemy gorsze rzeczy = trzeba sie cieszyc tym co sie ma, a jak w pewnym momencie naszego zycia bedzie lepsza opcja, no to hops do tej lepszej.

rwaczkobiet napisał/a:

A to co probujesz mi to wmowic jest rownie prawdziwe co:
- "wyglad sie nie liczy tylko charakter, kobiety leca na grubych spoconych. dlatego spodobal mi sie ten grubasek mimo ze wtedy ten miesniak do mnie zarywal, bo ten grubasek byl bardzo mily, a ten miesniak tylko mily"
Albo:
- "wyglad sie nie liczy tylko charakter, wole ta grubaske mimo ze ta szczupla cos ode mnie chce, wiecej do kochania"
i tak dalej.

Jako ze czlowiek ma w glowie kalkulator a grube i biedne/brzydkie rzeczy nas odpychaja samym faktem ze sa obok to po prostu to co mi piszesz jest NIEMOZLIWE. ludzi ciagnie do ludzi pieknych (w tym dobrze zbudowanych), bogatych, zaradnych, szczesliwych, nie do biednych, brzydkich, grubych. jesli nie jestes desperatka bez opcji to na druga opcje NIE polecisz bo Ci mozg nie pozwala, bo to bedzie dla Ciebie odrazajace, bo masz kontakt z czyms lepszym, wiec teraz juz grubasek czy ktos biedny moze spadac na drzewo.

Jesli nie mialabys tych opcji, co z reszta przyznalas, ze ich nie mialas, to nawet grubasek czy ktos biedny bedzie odpowiedni.

tak na prawde te rzeczy sa bardzo logiczne ze z braku laku bierzemy gorsze rzeczy = trzeba sie cieszyc tym co sie ma, a jak w pewnym momencie naszego zycia bedzie lepsza opcja, no to hops do tej lepszej.

Rwaczu, skoro Ty podchodzisz do tej kwestii czysto biologicznie (piękne osobniki łączą się z pięknymi, brzydkie z brzydkimi) to nie dziw się, że przyciągasz kobiety, które takimi samymi kryteriami się kierują.

Mój partner ma lekką nadwagę, ja jestem w normie jeśli chodzi o wagę. Czekam na werdykt, że jestem desperatką albo mózg mi szwankuje. No bo gość zarabia mniej, jeszcze jest trochę bardziej przy kości...? Oszalała?!

Nie, po prostu ma do zaoferowania o wiele więcej niż każdy facet, którego do tej pory spotkałam I jest dobrym człowiekiem - a to cecha której w ogóle w swoich kalkulacjach nie bierzesz pod uwagę. Nie dziw się zatem, że nie przyciągasz dobrych kobiet...

rwaczkobiet napisał/a:

Z tego co widze zaprzeczasz istnienie wewnetrznego kalkulatora ktory przypisuje wartosc pieknym rzeczom a brzydkim odejmuje. nie mowilem ze brzydkich przyciaga do brzydkich. Powiedzialem ze jak nie masz opcji to wezmiesz brzydkiego, a jak bedzie ktos piekniejszy, to brzydkiego nie wezmiesz, bo czujesz ze mozesz lepiej, a Ty jak napisalas nie mialas wtedy innych opcji.

Oczywiście, że zaprzeczam takiemu podejściu do związków. Wybór człowieka z którym chcę spędzić resztę życia to nie wybó produktu w markecie. Charakter jest najważniejszy, nie opakowanie.

Jeśli ktoś zostawia partnera dlatego, że poznał kogoś piękniejszego albo lepiej zarabiającego to można sobie zadać pytanie, czy kiedykolwiek naprawdę go kochał.

Caly Twoj swiat jest przepuszczony przez wewnetrzny kalkulator nim dotrze do podswiadomosci gdzie jest werdykt co lepsze a co gorsze. W zwiazkach jak najbardziej, wszystkich ta zasada obowiazuje. Facetow tez. Prosze mi to nie mowic ze nie zostawilas bo cos tam. Jest duzo czynnikow ktore zapobiegaja zdradzie czy zmiany partnerow jak np presja spoleczna, co ludzie powiedza, etc, z reszta w zwiazku z pracy sie nie wchodzi, to kolejny czynnik.

rwaczkobiet napisał/a:

Caly Twoj swiat jest przepuszczony przez wewnetrzny kalkulator nim dotrze do podswiadomosci gdzie jest werdykt co lepsze a co gorsze. W zwiazkach jak najbardziej, wszystkich ta zasada obowiazuje. Facetow tez. Prosze mi to nie mowic ze nie zostawilas bo cos tam. Jest duzo czynnikow ktore zapobiegaja zdradzie czy zmiany partnerow jak np presja spoleczna, co ludzie powiedza, etc, z reszta w zwiazku z pracy sie nie wchodzi, to kolejny czynnik.

Rozumiem, wiesz lepiej dlaczego nie zostawiłam narzeczonego niż ja, mimo że nigdy mnie nie widziałeś na oczy

Pozwól w takim razie powiedzieć sobie jedno: odpuść sobie szukanie dziewczyny do stałego związku. Zgodnie z tym co piszesz w momencie, gdyby miała wypadek, który by ją oszpecił, albo zapadła na przewlekłą chorobę która zabrałaby jej urodę, a Ty poznałbyś kogoś bardziej atrakcyjnego, zostawił byś ją dla tej "lepszej" opcji. Więc lepiej daj spokój, bo jeszcze zrobisz krzywdę drugiemu człowiekowi...

Jak dla mnie to Ty nie dopuszczasz myśli, że ktoś może mieć inny pogląd niż Ty. Tłumaczysz wszystko biologią, ale nie ma badań potwierdzających, że pieniądze i wygląd są dla wszystkich najważniejsze.

Naprawdę nie znasz żadnych szczęśliwych zwiazków, które nie opierają się na pieniadzach i wyglądzie?

rwaczkobiet napisał/a:

http://www.netkobiety.pl/p3189596.html

Tu masz to co mowie w praktyce. zostawila go bo zachorowal. nie dlatego ze byla to kobieta slabej jakosci. dlatego ze jej sie oplacalo. kazda "milosc" jest oparta na atrakcji, atrakcja jest oparta na jakosci.

nie bede z toba wiecej dyskutowal na ten temat bo negujesz istnienie wewnetrznego kalkulatora co jest dla mnie smieszne. to nie sa moje poglady tak po prostu jest i nie potrzebujesz linku do oficjalnych badan zeby wiedziec ze brzydkie rzeczy obrzydzaja a piekne przyciagaja, czy ze jak ktos nie ma opcji zadnych to brzydkie rzeczy beda dla niego piekne, jednak kazesz mi te rzeczy milion razy tlumaczyc wiec koniec dyskusji, sa oczywiste, tak oczywiste jak tylko moga byc. widac to w kazdej sekundzie dnia. i w zwiazkach jak najbardziej ta zasada zobowiazuje.

to ze ktos ma inny podglad nic nie znaczy bo ciagle jest zwierzeciem, czlowiekiem ktory wybierze najlepsze rzeczy jesli moze je miec, a jesli nie moze to brzydkie automatycznie staja sie najlepszymi. zdrada z lepszym (mimo ze jest taka mozliwosc) nie musi byc konieczna bo sa inne czynniki jak przywiazanie etc.

No to jeśli na jednostkowych przykładach budujesz swoje teorie to rzeczywiście nie mamy o czym rozmawiać Ja znam przykłady odwrotne, gdzie partner nie odszedł z powodu choroby. Ludzie są różni.

Ponawiam swój apel: nie szukaj sobie partnerki.

Akurat ja znam kilka par gdzie jak były pieniądze to było dobrze a jak się skończyły to nagle miłość z tajemniczych powodów się kończyła.

Tom94 napisał/a:

Akurat ja znam kilka par gdzie jak były pieniądze to było dobrze a jak się skończyły to nagle miłość z tajemniczych powodów się kończyła.

Oczywiście, że tak, ale z drugiej strony - czy nie ma sytuacji, gdzie faceci zostawiają swoje żony bo źle wyglądają i idą do młodszych kochanek?

Świat jest brutalny i trzeba się z tym pogodzić. Kobiety odchodzą od schorowanych mężczyzn i jest to przykre, ale my faceci też lepsi nie jesteśmy - gdyby moja żonka przytyła 20 kg po ciąży i nie chciałaby tego zrzucić, to nie wiem czy bym ją zostawił, ale na pewno bym tego nie zaakceptował.

rwaczkobiet napisał/a:

a czy z drugiej strony kobiety, ktore patrza na te kwestie materialne, nie patrza na wyglad? otoz patrza. Jak facet przytyje to tez nareczka. Wiec i kobiety i faceci maja TE SAME wymagania co do partnera, PLUS kobiety maja bardzo duze wymagania co do pieeniedzy,pracy,etc.

Hahahahahahahahahahahahaha
Dziecko, wyłącz komputer i zabierz się za odrabianie lekcji

Kurcze, lecę do domu zerwać z moim partnerem, bo przytył w ostatnich miesiącach! Dzięki rwaczu, za oświecenie co powinnam zrobić!

Tom94 napisał/a:

Ogólnie rzecz biorąc to kobiety częściej zdradzają i zostawiają facetów ale są też takie sytuacje o których wspominałeś ale to rzadkość, min dlatego iż facet nie ma takiego wyboru co kobieta.

Wg statystyk obie płcie zdradzają w podobnym stopniu, coś koło 40% dla jednych i drugich. Natomiast faktycznie, kobiety częściej kończą związki, czyli odchodzą od facetów (proporcja coś koło 60-40).

rwaczkobiet napisał/a:

a czy z drugiej strony kobiety, ktore patrza na te kwestie materialne, nie patrza na wyglad? otoz patrza. Jak facet przytyje to tez nareczka. Wiec i kobiety i faceci maja TE SAME wymagania co do partnera, PLUS kobiety maja bardzo duze wymagania co do pieeniedzy,pracy,etc.

Duże wymagania co do pieniędzy to mają te najatrakcyjniejsze, bardzo ładne, modelki z Instagrama lub te pochodzące z bogatych rodzin. Mam sporo normalnych, zwyczajnych koleżanek, nie brzydkie nie miss świata i jakoś ich faceci do bogatych nie należą.

Naprawdę nie znasz żadnych szczęśliwych zwiazków, które nie opierają się na pieniadzach i wyglądzie?

No i co w związku z tym, że jak ktoś zarabia powyżej przeciętnej to ma kilka punktów na plus u kobiet? To chyba dobrze, ja się całe życie uczyłem dobrze (typ kujona), więc mało zarabiać nie będę, niestety natura poskąpiła mi pewności siebie. Dzięki temu, że pieniądze są dla kobiet atrakcyjne osoby, których natura nie obdarzyła hojnie wyglądem czy pewnością siebie również mają szansę na założenie rodziny.

Nie rozumiem co złego jest w tym, że kobieta nie chce męża zarabiającego 1500 zł miesięcznie.

A z tym że facet patrzy obojętnie to mów za siebie, ja nie po to całe życie się uczyłem i znosiłem drwiny koleżanek z kujonów, żeby teraz utrzymywać jedną z nich. Uważam, że kobieta jak i mężczyzna powinni być w stanie się sami utrzymać. Mezalianse nigdy dobrze w związkach nie wychodzą, więc ja patrzę również na pracowitośc, ambicje i zarobki u kobiet i owszem, może nie mam jakichś wielkich wymagań, no ale jednak z dziewczyną zarabiającą 1800 zł bez perspektyw na zmianę pracy/stanowiska/rozwój bym się się nie chajtnął.

Po raz kolejny proszę, nie wypowiadaj się w imieniu kobiet, o których nie masz pojęcia.

no tak, zostawiamy otyłe bo nie chcemy z kims takim byc i jest to normalne

Lady Loka napisał/a:

Tak... Bo mój facet ma nadwagę, a ja w życiu nie zostawiłabym go dla innego. I nie rusza mnie presja społeczna, do tego zarabiam obecnie więcej niż on. Nie toleruję zdrady, nie zostawiam chorego, pomagam w potrzebie i po prostu uwielbiam kontakt, który jest między nami. Najnormalniej w świecie nie mam ochoty na budowanie czegoś takiego z kolejną osobą, bo mi całkowicie wystarcza to, co mam teraz. Jest spokojny, rozsądny, taka typowa beta wg wszystkich Waszych pseudo schematów. A jednak jeżeli dzieci, to tylko z nim.
Jeszcze dodam, że jest młodszy ode mnie, a wg wszelkich kalkulacji kobiety podobno preferują starszych, bo większa stabilizacja, kasa itd.

Fundament życia Rwacza runął właśnie, no chyba, że cie oleje i pozostanie przy swoim zdaniu.