Witam, sama mam 48 lat i pomyślałam ,ze założę dla nas troszkę starszych kobietek z tego forum netkafejkę. Jestem tu nowa więc piszę trochę nieśmiało, ale zapraszam tutaj wszystkie kobietki po czterdziestce. Odchowałyśmy dzieci, mamy czasem już wnuki i wiele, wiele lat życia za sobą - podzielmy się naszymi przeżyciami.
Kiedyś dostałam taki fajny e-mail od przyjaciółki. Niech nam posłuży za motto ! Ja przyznam ,że powoli już przymierzam się do założenia liliowego kapelusza 
Kobieta
Kiedy ma 5 lat: Ogląda się w lustrze i widzi księżniczkę
Kiedy ma 10 lat: Ogląda się w lustrze i widzi Kopciuszka
Kiedy ma 15 lat: Ogląda się w lustrze i widzi obrzydliwą siostrę przyrodnią kopciuszka: "Mamo, przecież tak nie mogę pójść do szkoły!"
Kiedy ma 20 lat: Ogląda się w lustrze i widzi się "za grubą, za chudą, za niską, za wysoką, włosy za bardzo kręcone albo za proste", ale mimo wszystko wychodzi z domu.
Kiedy ma 30 lat: Ogląda się w lustrze i widzi się "za grubą, za chudą, za niską, za wysoką, włosy za bardzo kręcone albo za proste", ale uważa, że teraz nie ma czasu, żeby się o to troszczyć i mimo wszystko wychodzi z domu.
Kiedy ma 40 lat: Ogląda się w lustrze i widzi się "za grubą, za chudą, za niską, za wysoką, włosy za bardzo kręcone albo za proste", ale mówi, ze jest przynajmniej czysta i mimo wszystko wychodzi z domu.
Kiedy ma 50 lat: Ogląda się w lustrze i mówi: "Jestem sobą" i idzie wszędzie.
Kiedy ma 60 lat: Patrzy na siebie i wspomina wszystkich ludzi, którzy już nie mogą na siebie spoglądać w lustrze. Wychodzi z domu i zdobywa świat.
Kiedy ma 70 lat: Patrzy na siebie i widzi mądrość, radość i umiejętności. Wychodzi z domu i cieszy się życiem.
Kiedy ma 80 lat: Nie troszczy się o patrzenie w lustro. Po prostu zakłada liliowy kapelusz i wychodzi z domu, żeby czerpać radość i przyjemność ze świata.
Ale widzicie się czasem? Ja sobie nie wyobrażam teraz dnia żeby nie zobaczyć Asi . To też moja jedyna na razie. Córka zajęta karierą i mi już powiedział, że na więcej nie mam co liczyć ! Ech żal mi dzisiaj młodych, bo ona traci kontakt z tym dzieckiem - wraca późno i dziecko cały czas siedzi z dziadkiem jak ja idę do szkoły i ze mną od obiadu bo lekcje mam rano. Ale ja też taka byłam. Jak Karolina - moja córka - była malutka to też ją moja mama bawił bo pracowałam wtedy dużo więcej. Teraz trochę żałuję, że człowiek nie wykorzystał w pełni i nie nacieszył się tym macierzyństwem - moja córka urodziła, spędziła z Asią dwa miesiące i pognała do pracy.
