Jak wgl wytrzymać psychicznie, mieszkając w wieku 25 lat z rodzicami? - Netkobiety.pl

A samo wykonczenie mieszkania dzisiaj to nie wydatek rzedu 100k?
Mam znajomych, ktorzy nawet 200k wpakowali w wykonczenie 70 metrowego mieszkania.

W ogole zycie na zasadzie: "pracuje, dbam o siebie, szukam dziewczyny" to bardzo smutny stan umyslu.
Moze zamiast pytac o strategie, ktore pomoga Ci zyc zgodnie z kulturowym uwarunkowaniem, spojrz na zycie z szerszej perspektywy i zastanow sie jak powinno wygladac dobre zycie i interakcje miedzy ludzmi.

Miałem na myśli raczej kawalerke i samodzielne wykańczanie czego się da. Już wiele razy pomagałem w remontach i trochę umiem.

Co do strategii, to ja mam swoje hobby i trenuje wyczynowo, startuję w zawodach. Tutaj się wypowiadam ogolnie, co do całej "logistyki". Jeśli chodzi o dziewczynę, to chciałbym mieć albo jedną wymarzoną, albo spotykać się z różnymi i korzystać z życia. Do tego drugiego, to szczególnie potrzebna jest wlasna przestrzen, a nie studenckim mieście, nie ma co liczyć na dziewczyny mieszkające same.

Rozwijać nie jest trudno. Trudno jest wgl zacząć, a potem skończyć. Ja jestem z tych, co by nie chcieli od razu mieszkać razem i zbyt pochopnie nie podjąłbym takiej decyzji.

No ja akurat nie przejmuję się tym, czy mi przystoi mieć większe, czy mniejsze mieszkanie. Po prostu chce zacząć od czegokolwiek. Najlepiej powyżej 40m^2.
Poza tym, parę dziewczyn spotykałem, które były wcześniej z gościami z własnymi firmami, autami za np. 200k i nie przeszkadzało im, że ja prawka nawet wtedy nie miałem jeszcze.
Zanim będę sie spotykał z kobietami ~30lat, to pewnie minie z 8-10 lat. Kupa czasu i prawdopodobnie będę na swoim już dawno.

Zarabiasz dobrze, wyglądasz dobrze.

I wydaje (!) Ci się, że problemem jest że mieszkasz z rodzicami.
Nie masz dziewczyny nawet, ale już wymyślasz przeszkodę gdzie się będziesz z nią spotykał.

Wbij sobie do głowy jedną rzecz:  najtrudniejszy problem życiowy, to że nie masz dziewczyny.

Cała reszta przy tym to pikuś.

Jesteś jak koń, który musi iść na szczyt, ale uważa, że mu ciężko i cały czas kombinuje jak skręcić w lewo albo prawo, byle nie podążać właściwą drogą.

Planujesz kupić mieszkanie, remontować i wydaje Ci się, że zaraz znajdzie się dziewczyna.
NIE -- nie znajdzie się. Minie kilka lat i będziesz taki sam jak teraz, tylko parę lat później.

To się bierz za nie i podrywaj.

Bardzo dobrze. Masz dobrych rodziców.

Jednak Ty nawalasz:

To twoja wina, że masz takie życie.
I nie jest przyczyną, że mieszkasz z rodzicami.
No chyba nie powiesz, że 26 latek ma o 22-giej wracać do domu? I musisz się tłumaczyc gdzie jedziesz/idziesz?

Ale nie z powodu rodziców. Sam tak zrobiłeś.
Masz 5k miesięcznie i co? NIe stać Cię aby nawet dwa razy w tyg jechać do dużego miasta?

Mhm... dokładnie.
I zamiast szukać dziewczyny to o remoncie myślisz.

To jest oczywiście bzdura. To nie jest twoim problemem.
Im szybciej to zaczaisz, to tym lepiej dla Ciebie.

Ojej... chyba żartujesz? Weź hotel za 200zł/300zł i już masz.
Weź 10 razy hotel i będzie 3 tys, czyli tyle co byś na wynajem płacił.
Ale czy masz dziewczynę, aby z Tobą tam poszła 10 razy?
Nie masz...

"Dorosły chłop", a widzi tylko auto i dom rodziców.
Są inne sposoby.

No i co z tej sumy, jak nie będzie dziewczyny?

Dokładnie. Na własne życzenie i zaniechania.

Powtórzę jeszcze raz:    twój problem --> to brak dziewczyny.

To problem, który rozwiążesz na początku.
Reszta to pikuś.

Byłem z 3 lata temu w takim rocznym związku. To był ostatni związek do dzisiaj i zarazem najdłuższy. Oczywiście potem były różne relacje ale takie, że starałem się nie przywiązywać specjalnie. Tutaj też się nauczyłem sporo o kobietach, że nawet te szukające kogoś na stałe, jak im mówiłem, że nic nie szukam, to i tak były gotowe robić różne rzeczy, nawet w aucie. Mniejsza o to, sam nie wiem, jak do tego podchodzić.
Ogólnie trochę się obawiam związków i deklaracji. Kiedyś z tego powodu długo dochodziłem do siebie i nie chciałbym tego powtarzać. Dlatego chyba szukam tylko bliskości, koleżanki ale żeby za bardzo nie wiązać się, chociaż z czasem, to i tak sie dzieje. W sumie mialem ostatnio wlasnie takie rozstanie i nie powinno mi być przykro, bo nie bylismy razem ale jednak jest. No i właśnie przez takie trochę tracę kontrolę nad swoim życiem. Bo nienawidze uczucia, jak się nie da nic zrobić, a czasami sie nie da.

Za bardzo chcesz wszystko kontrolowac.
Jak Redaktor Naczelna xD (taki insajderski zart )

Jak sie nie ma co sie lubi, to sie lubi co sie ma.
Inaczej zostaje tylko poczucie bezsilnosci i - w konsekwencji - nerwica.

Im wiecej pokory, nie myslenia o sobie jako kims wyjatkowym, kims kto musi wlasnymi silami plynac pod prad, tym wiecej spokoju.
Im wiecej spokoju, tym wiecej inteligencji, szerszego spojrzenia i  - w konsekwencji - dostrzegania alternatywnych drog i mozliwosci zmiany.

Wiem o co ci chodzi. Na pewno są ludzie, co mają gorszej i to pewnie nie jakies pojedyncze przypadki. Jednakże jakby nie było źle, to może być zawsze gorzej, wiec i tak mnie to mało pociesza. Zawsze, jak ktoś ma wyjatkowo źle,to gorzej będzie miał ktoś w identycznej sytuacji ale np. bez ręki, czy niewidomy. Mi ten brak dziewczyny aż tak bardzo nie przeszkadza, jak po prostu brak takiej bliskiej osoby, która można być bliżej fizycznie. A to może być nawet koleżanka. To jest jednak niewykonalne, mieszkając z rodzicami.

Nie chodzi mi ani troche, że ja muszę imponować mieszkaniem, autem, czy finansowac drogie randki.
Zawsze bazowałem na tym, jak wyglądam i zwyklym, pożądaniu ze wzajemnością, cxy po prostu tym, co robie w zyciu. Nawet większość relacji, to było tak, że dziewczyny bardziej zabiegały o mnie, niż ja o nie, wiec nie w tym rzecz. Ja nawet bym nie chcial przyciągać takich interesownych dziewczyn, bo
zle bym sie czul w sytuacji, że muszę inwestować w laskę swój hajs, bez wzajemności.

Problem jest taki, że praktycznie nie spotykam dziewczyn w swoim typie w ciagu dnia. Jedyne co, to na siłowni, tylko nie wiem, czy to są jakieś laski z liceum, czy starsze bo ciężko czasami rozróżnić. Kolejny jest taki, że boje się odrzucenia i nie zagaduje w ogole do żadnych. Z większością jestem na część i nie pozwalam na wiecej, chociaż wydaje mi się że mógłbym spróbować i odnieść sukces. To tez jest odzwierciedlenie tych moich wszystkich związków. Zazwyczaj, to dziewczyny sie o mnie starały, a nie na odwrót, także nie mam skilla do podrywania ale robie wszystko by podniesc atrakcyjność w innych obszarach. Chyba największy problem, to strach przed odrzuceniem, to mnie paraliżuje. Nie potrafię byc wtedy sobą, szczegolnie jesli chodzi o poczucie humoru, do tego potrzeba luzu. Co innego, jak do mnie jakas laska podbija, to wtedy stres mi odchodzi. Tak, samo jak jest laska, ktora mi sie nie podoba, to wtedy też nie ma stresu.
Na Tinderze jest łatwiej, bo jak sie już ma pare, to jest ten krok do przodu. Jednakże tam też ciężko się zdecydować, ciągle nowe pary nie wiadomo nawet z kim pisać i ciezko sie skupic na 1 osobie.

Jak nie możesz znaleźć dziewczyny to coś źle robisz.

Musisz wstawać o 5 rano i od razu lecieć biegać 10 km
Potem zimny prysznic i serek wiejski na śniadanie.

Po pracy terapia i kurs tańca.

A na koniec szmata i tak Cie zostawi dla Oliwkowego Księcia z Persji.

Nie do końca.
Ja mieszkam z rodzicami i dawno temu na chatę przyszła jedna dziewczyna, zamknęliśmy się w pokoju i po jakimś czasie zrobiła mi loda.

Nikt nie darł mordy, odbyło się to w ciszy i spokoju.

Awantura bo zamykasz się w pokoju?

Nawet nie możesz gaci zmienić na dupie w samotności? Musisz mieć otwarte drzwi? Fajne klimaty

Zapewne tak, ale Autor napisał, że są w porządku, dlatego tym bardziej uważam, że to nie jest realna przeszkoda, ale wydumana na własne, niekoniecznie w pełni uświadomione potrzeby. Na przykład mój syn, który wówczas jeszcze mieszkał z nami, przez ponad trzy lata spotykał się ze swoją dziewczyną, dopiero potem zamieszkali razem. W tym wieku brak własnego mieszkania naprawdę nie jest niczym zaskakującym. Jest przy tym naprawdę mnóstwo możliwości, by rozwijać relację, nawet jeśli jako miejsce spotkań odrzuci się własny dom, w którym mieszkają też rodzice.

Im więcej na swój temat, Charlesssie piszesz, tym bardziej utwierdzam się w przekonaniu, że samego siebie sabotujesz z powodu lęku przed bliskością.

Nie no, rodzice moi są naprawdę życzliwi i tutaj nie ma żadnego problemu z przyprowadzeniem kogoś. Tylko ja bym się źle czuł z tym, że oni są za przysłowiową ścianą albo, że zawsze mogą być gdzieś  w pobliżu, coś usłyszeć. Na pewno by nie chcieli do mnie wejść ale jednak peszące to trochę.
Tutaj mi się przypomina ostatnia relacja, gdzie byłem u kolezanki/dziewczyny, za ścianą była jej psiapsi. Wgl jej nie przeszkadzało, żeby wydawać różne odgłosy. No może tego nie kontrolowała ale mnie to peszyło. Przy rodzicach, to już wgl. Oni mnie nie znają z tej strony...

Ja samego siebie sabotuje z powodu leku przed czymś, może przed wychodzeniem ze strefy komfortu, czy moze tez boje sie bliskości, czy właśnie odrzucenia.

Warto najpierw by było się zakochać, a nie od razu wskakiwać do łóżka, wtedy ten Twój problem sam by się wyeliminował.
A takimi spotkaniami tylko na seks, to tylko kłopotów możesz sobie narobić, bo są choroby przenoszone drogą płciową, gdzie prezerwatywa nie chroni, np.hpv.

Gary Ci pięknie wszystko wyłożył, przeczytaj to po kilka razy i tego się trzymaj. Szukasz wymówek, wszystko można, wszystko się da. Tylko trzeba działać, robić COKOLWIEK.

Słusznie. Robić.
Inni też tak uważają:

Some guys have all the luck
Some guys have all the pain
Some guys get all the breaks
Some guys do nothing but complain

Wg mnie zdecydowana większość dziewczyn zobaczy, że gość zarabia, odkłada i może kupić mieszkanie w dowolnej części Polski. Nawet będzie mogła z nim to mieszkanie wybierać jak będą razem na zawsze. Czyli jak gość mieszka w małym mieście, ale ma pieniądze i chce kupić mieszkanie, to oni razem może zamieszkają w dużym mieście, bo tam wybiorą mieszkanie.

No właśnie. W tym wieku mieszkanie z rodzicami naprawdę jeszcze o niczym nie świadczy. Można skończyć studia, podjąć pracę i dopiero będąc w stabilnej sytuacji finansowej rozglądać się za czymś własnym. To jest taki okres życia, kiedy każdy rok może przynieść duże zmiany.

No dzięki, ale nie rozumiem gratulacji. Zgadzam się z Garym, że większość kobiet 25-30 raczej doceni fakt, że facet zarabia i coś tam ciuła z myślą o przyszłości, bo to pokazuje, że facet jest poukładany i odpowiedzialny.

Jak dla mnie masz błędne przekonania odnośnie oczekiwań kobiet, bo większość szuka kogoś z potencjałem, żeby wspólnie coś budować. Pasożytnicze larwy, szukające sponsora zaraz po studiach, wg mnie to jakaś jednak mniejszość.

No tak, dlatego wspomniałam, że w tym okresie życia każdy rok może wiele zmienić, tutaj ta dynamika często jest bardzo duża.
I nawet nie chodzi o to, że musi mieć coś własnego, bo obecnie, kiedy mieszania są drogie, z zarobkami bywa bardzo różnie, a i kredyty są nie tylko drogie, ale też trudniej dostępne, to nie jest proste. Rzecz rozgrywa się o to potencjalne przyklejenie do rodziców, czyli brak chęci do zmierzenia się z prawdziwą dorosłością.

Może zmień grupę, w którą celujesz, bo ja wokół nie mam ani wśród przyjaciół i bliższych znajomych, ani w rodzinie np. wśród licznego kuzynostwa żadnego przykładu, gdy czy to kobieta szuka sponsora, czy to faceci trafiają na same larwy chcące sobie cudzym kosztem układać wygodne życie. Wszyscy normalnie pracują.
Jakimś wyjątkiem są tu może tylko moje dwie dobre koleżanki z dawnej pracy, ale to są Rosjanki, które same biedne nie były, ale wyszły za Europejczyków z Europy Zachodniej z tzw. klasy wyższej. Ale to taki trochę margines, który zostawiam na boku.

Fakt, facet ma być podporą, opoją bezpieczeństwa i umieć się zatroszczyć o kobietę, tak samo jak kobieta o faceta.

A z iloma dziewczynami się spotkałeś i porozmawiałeś na te tematy żeby mieć jakąś próbkę ich poglądów? (pytanie retoryczne) Swoją czerpiesz z internetu gdzie swoje opinie wypisują 20, 30, 40-latki na równi z incelami którzy nigdy na żywo cycka nie widzieli ale "wiedzą" co kobiety myślą.

Przeczytałem i serio zastanawiam się jak ten post odbierać: czy jako prowokację czy jako nadmierny wpływ skrzywionej rzeczywistości na autora i nadmierne przejmowanie się nią? Serio, za jakiś czas taki post (przy analogicznej sytuacji, łącznie z miejscem zamieszkania, stanem posiadania i zarobkami) wysmaży jakiś chłopaczek będący jeszcze na studiach...

Wierze, ze to jest "mega frustrujace".
Ale nie dlatego, ze "facet to dla nich zwykle zero", tylko dlatego, ze wykazujesz roszczeniowa postawe zakladajac, ze Ty wiesz czego powinna chciec kobieta, dajesz jej to a jej "wina" jest, ze nie zachowuje sie tak jak "powinna".
W konsekwencji czujesz, ze kobieta traktuje Cie jak "zwykle zero" i twoja godnosc jest zaatakowana przez co emocje uniemozliwia Ci obiektywna ocene sytuacji.

Zagadujesz do kobiet, ktore moga Ci dac to co chcesz, dlatego sa dla Ciebie interesujace.
Te kobiety chca tego czego Ty im nie dajesz, wiec nie konynuuja rozmowy bo jestes dla nich malo interesujacy.

Proste odpowiedzi staja sie trudne gdy do gry wchodzi watpliwosc we wlasna wartosc.
Wiec budujemy sobie absurdalne przekonania aby sie przed nia bronic.

Humor, dystans do siebie i swiata (co za tym idzie otwartosc), odwaga, docenianie / komplementowanie.
Podstawowe, choc czasami zle rozumiane cechy, ktore sa atrakcyjne dla wszystkich ludzi.

Wszystkie sa pochodna nie bycia tchorzem - podejscia do samego siebie, w ktorym nie sramy sie, ze wpadniemy w problemy i mozemy umrzec.
To jakie masz podejscie do problemow i smierci wplywa na to jakie masz podejscie do zycia.

Ktos kto sie boi umrzec moze jedynie udawac, ze jest odwazny (co predzej czy pozniej wychodzi).

No ja dobrze wiem, że nie mam żadnego potencjału, nic nie mam do zaoferowania.

Reaguję normalnie. Jak mam niby reagować?

Bo mam mini kawalerkę, 20m. To co mam powiedzieć, że mam 100 metrowe mieszkanie? xD

No jakoś była zgodność w tym, że nie ma żadnego znaczenia to, że mam skończone studia mgr na polibudzie, zarabiam >10k, itp. To nie ma znaczenia i żadnej wartości dla dziewczyn. Zwłaszcza na początku. Na to nie poderwę dziewczyny.

No bo to nie ma żadnego znaczenia. Liczą się inne rzeczy, których nie jestem w stanie dać dziewczynie. Brak prawka, brak doświadczenia z związku/seksie, to są mega ważne rzeczy. Albo to, że nie jestem imprezowy, nie chodzę na piwo z ludźmi, nie jestem spontaniczny. A to są rzeczy, które cenią dziewczyny. Jestem zbyt spokojny i poważny - krótko mówiąc jestem nudny.

Chodzę przecież do psychologa/psychiatry. Do fryzjera chodzę raz na 2 tygodnie.

Autor znajdzie, bo mu nic nie brakuje. Ja to co innego. Jestem w stanie żyć sam, ale to co umiem/posiadam, to za mało, żeby móc poznać dziewczynę. Dziewczyny się cenią, mają swoje wymagania. A ja nie jestem wart tego, żeby się mną zainteresowała jakaś. Po prostu nie spełniam wymagań i nie mogę nic dać swoją osobą, nie mam niczego takiego. No i wyglądem/wzrostem też nie grzeszę, zwyczajnie się nie podobam dziewczynom.

Bo młody jeszcze jesteś, to dziewczyny może nie mają jeszcze tak mocno sprecyzowanych wymagań. Ja mam 32 lata i brak prawka to skreślenie od razu. A to, że dziewczyna stawia, to mi by nawet do głowy nie przyszło, ja zawsze stawiam. Poczekaj aż trochę lat minie, to może inaczej będzie to wyglądać. Więc tym bardziej szukaj tego mieszkania, bo czas ucieka.

Nie wiem o czym mówisz, ja nigdy nawet dziewczyny za rękę nie trzymałem Dla mnie to jakiś kosmos.

Ja szukam na portalach normalne dziewczyny. No ale i tak nie jestem w stanie ich przyciągnąć. Po prostu nie mam tego czegoś w sobie.

Właśnie. Facet musi się podobać, być przystojny. Ja tego nie mam, jestem aseksualny dla dziewczyn

No ogólnie takie rzeczy jak posiadanie prawa jazdy, mieszkania i doświadczenia w związku/seksie jest traktowane jak coś, co mówi o tym, że facet jest w stanie dziewczynie zapewnić stabilizację, bezpieczeństwo i zatroszczyć się o nią. Facet bez tego nie jest męski i nie będzie wiedział jak dbać o dziewczynę. I nie wymyślam sobie tego, tak mi same dziewczyny mówiły/pisały Zresztą, takie podejście jest bardzo częste i w sumie coś w tym jest.

Jak facet nie ma mieszkania, to gdzie spędzi noc z dziewczyną? U rodziców odpada, wynajmowanie pokoju też, mała mikro kawalerka też słaba, bo ciężko się zmieścić, gdyby dziewczyna chciała się wprowadzić.
Brak samochodu - facet nie zawiezie nigdzie dziewczyny, nie pojedzie na zakupy, nie pojedzie na wakacje, do lekarza, itp.
Brak doświadczenia w seksie/związkach - facet nie wie co ma robić, jak dbać o dziewczynę, żeby jej było dobrze, jak się nią opiekować. Dziewczyna nie zechce go uczyć wszystkiego od zera. Jak taki ktoś ma 30 lat, to prawdopodobnie ma problemy z głową i lepiej go unikać.

Jaka prowokacja? Po prostu piszę, że takie rzeczy materialne nie mają żadnego znaczenia, ważniejsze są inne rzeczy. I tyle.

Dużo większą wartość ma facet, który potrafi zapewnić emocje i zarabia najniższą krajową. I co do tego raczej wszyscy się zgodzimy.

Sam sobie zaprzeczasz, bo skoro nie mają żadnego znaczenia, to dlaczego sugerujesz Autorowi, żeby jednak jak najszybciej postarał się o własne cztery kąty?
Nie polemizuję, co tu jest prawdą, a co teorią bez pokrycia, chodzi wyłącznie o to, że piszesz, co Ci na dany moment bardziej pasuje .

Niestety ale tu w sporej części się mylisz. Faktycznie powinno być jak piszesz czyli budowanie czegoś razem ale to właśnie jest ta mniejszość. Dziewczyn nastawionych na budowanie razem jest mało i w zdecydowanej większości są zajęte już od liceum. Niestety ale jakis_ czlowiek ma tu rację, ja też jeszcze nigdy nie spotkałem się z sytuacją żeby dziewczynie zależało nawet na podtrzymaniu rozmowy.

Zagadujesz do kobiet, ktore moga Ci dac to co chcesz, dlatego sa dla Ciebie interesujace.
Te kobiety chca tego czego Ty im nie dajesz, wiec nie konynuuja rozmowy bo jestes dla nich malo interesujacy.

To jest ciekawe, dałbyś radę trochę dokładniej to wytłumaczyć?

Mógłbyś podać jakiś przykład "dobrej" reakcji?

Ehh, serio? Czy ty na prawdę nie ogarnąłeś dlaczego te dziewczyny były dla ciebie tak miłe, a nawet skore do poświęceń? Już ci mówię. Bo masz niemal idealny wygląd, jesteś tym mitycznym chadem. Założył bym się z tobą o całą moją wypłatę, że gdybyś nie miał tak dobrego wyglądu to te 70km wracał byś na piechotę.