Paraliżujące lenistwo i depresja - Netkobiety.pl

Ciekawy temat. Da sie nauczyc pracowitosci?

W sumie to może być depresja, bo Ty wykazujesz kompletny brak zainteresowania własnym dobrostanem. Też tak miałam, i jak ktoś mnie pytał czemu nic nie robię, odpowiadałam "a po co? wszystko przemija i jest bez sensu". Praktycznie ktoś mnie z egzaminu mógł wywalić, a ja całkiem spokojnie sączyłam winko wieczorem myśląc, że to nie koniec świata, bo w sumie nic nie znaczy.

Polecam zgłosić się do lekarza.

To nie jest po prostu zwyczajne lenistwo i bardzo dziwi mnie co tutaj w większości piszecie w odpowiedzi na post tyui. Jeżeli człowiek czuje, że rozwala sobie czymś życie, ale mimo to nie potrafi tego zmienić i dalej robi coś na swoją szkodę, no to jest to spory problem. Poza tym chłopak pisze, że chodzi do pracy.

Moim zdaniem powinieneś pójść do psychologa, niech Ci poradzi czy iść z tym na terapię, ale pewnie tak.

Serio uważasz że symptomy towarzyszące Twojej chorobie są wyznacznikiem według którego diagnozujemy czyjś stan psychiczny? A może prócz bagatelizowania i robienia z siebie jedynej chorej i poszkodowanej na tym forum zastanowisz się nad dobrym słowem dla innych.

Autorze, ja osobiście uważam że skoro widzisz problem, źle Ci się z tym żyje i szwankuje Twoja codzienność to udaj się po poradę do specjalisty. Faktycznie możesz mieć początki jakiegoś stanu depresyjnego.

Wiesz -nie mam ochoty wdawać się z Toba w dyskusję,nie po to jestem na tym forum.Skoro nie wiesz,co ja kobieto,czy mężczyzno przeżyłam i z jakimi objawami się w życiu zetknęłam,.to nie zabieraj głosu w moją stronę..

Skoro dla Ciebie chorobą jest to,że Policja wypisuje kilkuminutowy mandat,a KOMUŚ nie chce się na niego czekać nie mamy o czym w ogóle rozmawiać.Psycholog by postawił w mig autora tematu...na pewno nie lekami ani terapiami,jestem pewna,że odpowiednimi słowami.

I nie robię  z siebie tutaj JEDYNEJ chorej,piszę z innymi chorymi o swojej chorobie i męczacych objawach  ( z życzliwymi ludzmi)-ty raczej do nich nie należysz.

Dodam tylko,że nie raz i nie dwa,udzielam rad -przynajmniej się staram(czytanie ze zrozumieniem się kłania) widocznie czytasz tylko co chcesz czytać.Jestem bardzo miła i ciepla dla innych-lecz takie tematy uświadamiają mi jedynie to,że sa osoby,którym się nudzi i zakladaja tematy że człowiekowi na serio choremu spada bądź podnosi się ciśnienie.

Chciałabym mieć tylko takie problemy jak autor tematu.

Nerwusko, widzę że nick adekwatny do stanu emocjonalnego.
Nikt nie każe Ci się nad autorem użalać, nie chcesz pomóc - nie rób tego. Bo najgorsze co można zrobić to zbagatelizować i obśmiać czyjś problem. Sama wobec siebie chyba nie oczekujesz takiej postawy.

Spokoju życzę i pozdrawiam.

Po tym co napisał Autor nie wydaje mi się, aby to było tylko zwykłe lenistwo. Można być leniem, ale zawalanie bardzo istotnych spraw w życiu to już poważniejsza kwestia. Tyiu wie doskonale o tym, że robi źle i jego postępowanie ma przykre konsekwencje, ale mimo to nie umie sobie z tym poradzić i zmienić swojego podejścia. Nie jestem lekarzem psychiatrą ani psychologiem, ale wydaje mi się, że z psychiką Autora nie do końca jest w porządku. Jeżeli człowiekowi "zwisa" to, że go skreślają z listy studentów, że może dostać wezwanie do sądu to świadczy o tym, że w ogóle życie mu "zwisa", to już jest jednak objaw jakiejś choroby. No bo kto normalny tak postępuje? Leń? Nie no, sama jestem leniem, może nie chce mi się posprzątać, nie chce mi się zrobić kolacji, ruszyć się na spacer, ale na pewno studiów i innych ważnych spraw bym przez lenistwo nie zawaliła. Kluczowym zdaniem jest "czuję, że moje życie się wali", czyli jednak Autor zdaje sobie sprawę, że coś jest nie tak- niby mu "zwisa", ale ma też poczucie tego, że tak nie powinno być, ale nie potrafi tego zmienić.

Chyba najlepszą radą jaką mogę udzielić to jednak wizyta u psychologa, serio. Wątpię, że sam ogarniesz swoje życie, skoro już tyle zawaliłeś. Albo poproś kogoś z bliskich o wsparcie i pomoc.

Owszem, czytamy tylko to, co autor nam napisał i może np. okazać się, że autor robi sobie z nas żarty. Nie dowiemy się, jak jest naprawdę, ale nie o to tutaj przecież chodzi. "Nie wierzę, że autor jest sam" brzmi niestety dość naiwnie. Skoro ktoś opisuje swój problem na forum internetowym to zapewne czuje, że w realu brakuje mu ludzi, z którymi mógłby się podzielić swoimi przemyśleniami.

Mi też się często nie chce... i uważam że mam z tym duży problem... ale walczę z tym! Moja teoria co do "niechcenia sie" to brak celu... ja cały czas takowego poszukuję. Pary razy w życiu jakiś cel sobie wyznaczałam i wtedy wszystko było łatwiejsze i ciekawsze! Cele mogą być najróżniejsze: zdobyć stopień /licencjata/inżyniera/magistra/, schudnąć, poprawić kondycje fizyczną, nauczyć się grać na gitarze, zarabiać dużo pieniędzy, nauczyć się tańczyć COKOLWIEK! Kiedy już masz cel, codziennie rano wstajesz z myślą "co dzisiaj mogę zrobić aby przybliżyć się do wyznaczonego celu" to daje sens i energie do życia. Gdy już osiągniesz swój cel, wyznacz sobie kolejny!

Powodzenia!