Lenistwo mnie niszczy.. - Netkobiety.pl

Rozleniwiłaś się dziewczyno na amen Skoro sama dostrzegasz problem, a nawet zaczyna Ci on przeszkadzać, to może czas na konkretne działanie ? Niestety na tym etapie "zapuszczenia" pozostaje już tylko przymus. Zacznij od drobniejszych zadań, typu porządny spacer z psem od rana i codzienne wyjście z domu choćby tylko po świeże bułki. Powoli się rozkręcisz. Weź się w garść, bo na własne  życzenie, życie ucieka Ci między palcami...

Nie ma lepszej motywacji do szukania pracy jak puste konto...
Co prawda nie jestem leniem, ale gdy mam gorszy dzień i szukam wymówek, by nie iść na trening, myślę o niepełnosprawnych sportowcach, czy ludziach, którzy mają ogromne ograniczenia ciała, a mimo to żyją aktywnie, uprawiają sport. Wtedy czuję wstyd i podnoszę tyłek do działania !

to jest jakis paradoks, ze im czlowiek wiecej ma czasu, tym bardziej mu go brakuje, w sensie, ze nic nie robi, bo przecieka mu przez palce. A potem popada w marazm.
Gdy mialam urlop i siedzialam w domu (postawilam na totalne lenistwo) to nie robilam nic, bo nie musialam. Wstawalam w poludnie, dwie godziny sie snulam dochodzac do siebie. Na obiad zamawialam chinszczyzne albo innego kebaba....Obejrzalam sobie film, poczytalam ksiazke, posiedzialam przy kompie...Zakupy robil maz wracajac z pracy. Nawet pranie robilam rzadziej, niz wtedy, gdy pracowalam. Nie chcialo mi sie wlaczac pralki.
Z psem wyszlam, bo to juz mus, wiadomo. Ale reszta, tyle o ile. Po 2 tygodniach czulam sie zmeczona, znuzona i bez energii. Najchetniej nie wstawalabym z lozka. Kiedy wreszcie wrocilam do pracy, odzylam. Wpadlam w rytm obowiazkow, nie dosc, ze ze wszystkim sie wyrabialam, to mialam energie.
Jestem chyba typem, ktory musi miec jakis staly rytm dnia, wychodzic na zewnatrz, ogladac swiat, kontaktowac sie z ludzmi, bo jak wypadnie z tego rytmu to czuje sie pogubiony.
Moze Ty masz podobnie.
Nie wiem co Cie moze zmotywowac w tym przypadku. Jestes w apatii z powodu tego nicnierobienia. Zrobilas sie rozlazła, jak ja to nazywam. Nie chce Ci sie nic robic, bo nie musisz a skoro nie musisz to nie robisz, koleczko sie zamyka. I coraz bardziej gnusniejesz, bo nic sie nie dzieje, jest nudno, jednostajnie i nie ma emocji w tym, ze lezysz na kanapie cale dnie i zbijasz bąki.
Na uczelnie chodzisz, bo to obowiazek na tyle silny, ze sie mobilizujesz, bo musisz i juz.
Znajdz te prace koniecznie, jakakolwiek, poszukaj w necie, jest duzo ogloszen. Jak juz zaczniesz wychodzic z domu czesciej i miec wiecej obowiazkow, to przestawisz sie z trybu kanapowego na aktywny. Poczujesz przyplyw energii a wtedy nabierzesz ochoty na inne zmiany.

Ja też zgadzam się z Adiaphorą mogłabym dorzucić od siebie, że dla mnie - jest to przejaw stresu.
Czasem mam takie sytuacje - powinnam coś zrobić (nieprzyjemnego) no i wtedy... wejdę na forum i coś napiszę, włączę TV i coś obejrzę, aż robi się taka pora, że czas spać, może jutro to zrobię. Innym przejawem stresu jest jak szukam pretekstu, by nie robić swoich obowiązków/stałych elementów dnia np. nie iść na jogę, no bo w końcu to dość męczące ćwiczenia i zabierają czas, który mogłabym poświęcić na zrobienie tego nieprzyjemnego obowiązku, no ale jakoś tak czas ucieka.

Pegutka - wpadasz w błędne koło. Im bardziej ci się nie chce, tym bardziej ogarnia cię taki lekko depresyjny stan, myślę, że nie jesteś zadowolona z tego, że nic się nie dzieje w twoim życiu.
Spróbuj zrobić coś przyjemnego dla siebie, spróbuj organizować sobie czas z wyprzedzeniem kup np. bilety do kina, czy teatru - będziesz musiała się ruszyć - bo przecież masz już bilety, albo zaproś znajomych na sobotni wieczór - w sobotę w południe poczujesz naturalną presję, by sprzątnąć mieszkanie i coś kupić na imprezkę. Idź z psem - nie tylko po to, by nie narobił w pokoju, ale by się z nim pobawić, idź na plac gdzie będziesz mogła swobodnie porzucać mu kijek, albo zabierz ze sobą aparat i spróbuj zrobić przy okazji zdjęcia artystyczne Pomyśl o takich rzeczach, które dodadzą ci pozytywnej energii.