Jestem wykończona rodziną mojego męża - Netkobiety.pl

Dziekuje Bogu jak czytam te posty o tesciowych,ze ja od dzis mieszkam we wlasnym mieszkaniu i nikt mnie sie nie wpierdziela do niczego. Teraz wiem na 100% jak bede miec meza to on zamieszka u mnie ze mna. Nie ma mowy bym ja rezygnowala ze swojego mieszkania, na ktore dlugo czekalam, by to porzucic i mieszkac w mieszkaniu faceta albo sto razy gorzej -z jego mamusia

Mój mąż jest po mojej stronie, wiele razy reagował ale to nie przynosi skutku. Mieszkamy już osobno, ale w tej samej miejscowości. Nie szukam uznania u teściowej , nie o to chodzi. Ale też chciałabym być w normalnych relacjach.

Normalne relacje będa wtedy, jak sami je ustawicie.

Ja bym ochłodziła relacje. Rozumiem, że pewne zachowania mogą wkurzać, ale tak naprawdę, jaki realny wpływ na Twoje życie ma to, że oni coś tam pogadają czy będą małpować wasze zachowania? Róbcie swoje i nie przejmujcie się. Nabierzcie zdrowego dystansu.

Rozumiem, że być może w tej sytuacji na Wigilii chodziło o to, że ich dzieci dostały np. dużo tańsze prezenty i wyszło dość niezręcznie, dzieciom zrobiło się przykro - ale skoro nie jesteście b. blisko, to nie widzę sensu w ustalaniu takich rzeczy razem.

Ja bym ograniczyła nieco kontakty - nie czujesz się z tymi ludźmi dobrze, więc po co Ci to? Widujcie się rzadziej, tylko przy jakichś rodzinnych uroczystościach, na których zależy mężowi - ale bez wielkiego angażowania się i przeżywania, co oni sądzą o was, co naśladują itp. Chłodna życzliwość i róbcie swoje.

Dziękuję. Chodzi tutaj o żonę brata mojego męża. To ona tutaj gra główną rolę razem z teściową. Jeśli chodzi o mój wygląd nigdy nie przesadzałam ani z ubiorem ani z makijażem. Wystarczyło, że miałam nawet mini znaczek na ubraniu to już było komentowane, ubrałam coś czego wcześniej nie widziały to zaczęły się komentarze, że jestem zakupoholiczką...to nie miało żadnego przełożenia na moje zachowanie, bo nie jestem gwiazdą w tej rodzinie, żyję normalnie, jeśli coś już sobie kupię to tylko i wyłącznie za swoje zarobione pieniądze.Według nich nie powinnam mieć nic co im nieodpowiada.
Jeśli chodzi o wcześniejszy post co do Wigilii to właśnie problem w tym, że dzieci wogole nie rozumiały tego, nie było im wcale przykro tym bardziej, że każde dostało to o co prosiło . To bratowa jedynie miała z tym problem.

Jak to czytam to jestem chora i wykonczona samym czytaniem tej historii,a co dopiero gdybym tak na serio w realu miala sie uzerac z rodzinka meza. Autorka zmarnowala sobie 30 lat zycia, pozniej tylko choroby, starosc i smutny koniec. Nigdy  ale to nigdy w zyciu nie byla bym z facetem, ktory mieszka z rodzinka/ lub ma z nimi niemal codzienne kontakt ,zwlaszcza z tesciowa, a te bratowa to bym chyba wysadzila w kosmos tam niech sie ufoludki z nia uzeraja

W takim razie mąż musi sobie porozmawiać tak od serca ze swoim bratem. Bez obecności twojej i jego żony.
Warto też przestać brać wszystko do siebie. Może ona jest tępa, albo złośliwa z charakteru i to wcale nie ma związku z tobą. Cięzko mi to wyjaśnić, ale jak ktoś jest ograniczony i robi debilne rzeczy i psuje tym samym atmosfere, to przeżywanie tego jest troche jak złoszczenie się na dziecko z downem. Gdyby ona miała downa i owiedziała ci coś niemiłego to byś tak przezywała? Mysl o niej jako o osobie z defektem, osobie upośledzonej społecznie. Nie chodzi o nią, tak samo jak down nie jest wymierzony w ciebie, tylko jest pewnym ograniczeniem człowieka. Ona nie umie się zachować w towarzystwie. I to nie ma związku z tobą. Serio ta metafora z downem jest dobra, bo jak zaczniesz myślec o niej jako o takim rodzinnym downie to zacznie wszystko po tobie spływać. 

A mamusie musi mąż ustawić. To jest nie do pomyslenia, że jesteście 15 lat a ona ma do ciebie wąty. Urodziłaś dzieci, dobrze je wychowujesz, pracujesz normalnie nikogo nie okradasz, nie mordujesz a mamusia skwaszona. Twój mąż już wybrał ciebie i mama musi się po 15 latach w końcu jego decyzji podpozadkowac a nie ciągle ładowac noge między drzwi. Może chciała inną synową, może coś jej się nie spodobało. Ale to już nie jest moment żeby do tego wracać. Klamka zapadła i jesteś pełnoprawnym członkiem rodziny i jako taki masz prawo do komfortowego i beztroskiego spędzania czasu ze swoją rodziną. Czy to się podoba mamie czy nie. A jak jest problem to po 15 latach małżeństwa mąż ma psi obowiązek swoją mame ustawić. To on wprowadził ciebie do rodziny i też za dbanie o twoje dobre samopoczucie w niej odpowiada.

Tutaj też jest kwestia tego typu,tak mi się wydaje,że oni uważają ,że jeśli oni czegoś nie mają to nikt inny też nie powinien. Tak to wygląda niestety

Ludzi zawsze traktuje się z wzajemnością.
Nie dobrze czy tez nie źle, ale dokładnie tak jak oni traktują ciebie.
Na ich zło odpowiadasz dobrem, to jest najgorsze co można zrobić, bo rozzuchwalasz ich tym.
Dodatkowo zachowujesz sie jak osierocone dziecko, która łaknie uznania i atencji.
Skończ z tym, bo faktycznie sie wykończysz, na własna prośbę.

Zerwij kontakt całkowicie, żadnych imprez/urodzin/ ani nawet wspólnej wigilii.
Jak mąż będzie chciał pojechać z dziećmi, to niech jedzie, ale po waszej wigilii.
Żądnych życzeń, telefonów czy tez pomocy.

I co z tego że sobie gadają? Jeść ci dają? że tak bardzo obchodzi cie co tez oni sadza na twój temat?

Rozmowa męża z rodziną nic nie zmieni, bo on swojej rodziny nie zmieni, więc musisz zmieniać się i pracować nad sobą, żeby się dystansować i nie brać wszystkiego do siebie, mówić im co myślisz, bo oni może nawet nie wiedzą jak Ty się źle z tym czujesz, skoro nic nie mówisz.
Mąż też widać boi się przeciwstawić, choć by mógł i powinien stanąć po Twojej stronie, jak widzi, że nie mają racji.

Tak to prawda jestem zbyt wrażliwa, zdaję sobie z tego sprawę dlatego rozmyślam o rozmowie z psychologiem. Czy zachowuje się jak osierocone dziecko? Być może. O tej sytuacji wie tylko mój mąż.Nie z tego względu,że nie mam przyjaciół czy rodziny, ale raczej staram się nie rozmawiać na te tematy dlatego chciałam spróbować na forum poznać zdanie obcych osób z innej perspektywy. Tak jak pisałam wcześniej próbuje się odcinać to nie jest tak, że zależy mi na ich zdaniu, zdarza się ,że i dobitnie coś powiem ale każda moja próba postawienia się kończy się płaczem , użalaniem się nad sobą i buntowaniem innych. Tak na dłuższą metę ciężko funkcjonować jeśli jest to najbliższa rodzina . Wiem,że to nie jest normalne,ale też nie należę do tego typu osób , które zjadą z góry na dół tym bardziej,że jest to matka mojego męża. Szczerze chciałabym raz na zawsze uciąć to, ale no niestety mam blokadę.

W zeszłym roku po 6 latach ucięliśmy kontakt z toksyczną matką mojego męża. Funkcjonuje się  am świetnie, serio! Żałuje, ze nie zrobilismy tego wcześniej, bo też długo mialam taka blokadę, aż w końcu to mąz zrobił pierwszy krok i okazało się, ze jest to banalnie proste. A ulga, która z tego wynika i spokój są naprawdę nie do opisania

Warto się przemóc.

Hmmm. To co tutaj opisuje nie oznacza tego, że ja im to pokazuje. Nigdy przy nich nie zapłakałam. I za bardzo nie rozumiem po czym mieli by to stwierdzić skoro w większości to co tutaj opisuje to są ich niewiadomego pochodzenia fochy wynikające z każdej zakupionej pierdoły czy jakiegoś wydarzenia w moim życiu. Zazwyczaj milczę i tu jest mój błąd.

Jeszcze bym coś dodała. Po mojej stracie ciąży kilka dni później siostra męża przy wszystkich i oczywiście przy mnie odtworzyła
filmik przedstawiający życie płodowe dziecka  (Tutaj reakcja mojego męża była skuteczna) Ale czy dalej to ja jestem tą niezrównoważoną dziwaczką? Serio?

Czapka z glowy, że to wytrzymałaś. Jeszcze jeden dowod na to , że kobiety są silne jak kamień.

Trzymaj się.

Wygląda na to że nie tylko żona nie jest szanowana, ale mąż tez jest tym gorszym synem. Gdyby brat go szanował to nawet by mu do głowy nie przyszło mówić przy nim cokolwiek o złego jego żonie.

W moim odczuciu mąż jest od ustawiania każdego kto nie okazuje szacunku jego żonie. To jest jego rodzina, do której on ją wprowadził.
Bunt nastolatka jest gwałtem na życiu rodzinnym, którego celem jest ustalenie swojej odrębnej tożsaosci i odcięcie sie od roli nieporadnego dziecka, które zawsze realizuje wole rodziców. Tak samo wyjście za mąż/ożenienie się jest czasem procesem  bolesnym i gwałtownym. Domownicy mogą miec opory, bo nie są gotowi na wejście w nowa role. Mama chce nadal oceniać swoich nieporadnychm, zależnych od niej synków; ten ma być dobry, ten ma być zły. Nie traktuje autorki posta jak żony, wybranki na całe życie swojego syna, tylko jak dziewczyne, narzeczoną, która się nie za bardzo podoba i może doda swoje trzy grosze i podpowie synowi jaki wybor jest dla niego lepszy. Gwałtowna i zdecydowana reakcja, podobnie jak przy buncie nastolatka, stawia rodzine przed faktem dokonanym. Żonie nic nie brakuje, jest taka jaka ma być i mąż jest z tego zadowolony.
Mąż który nie umie przeprowadzić tego procesu kojarzy mi się z Shinim z forum, który nie umiał skutecznie przeprowadzić buntu nastolatka i wywalczyć sobie niezależności od rodziców. I teraz niby ma potrzeby osoby dorosłej, ale chce korzystać z przywilejów dziecka i jak dziecko być traktowane.
Skoro podsmiewanko z poronienia spotkało sie z ostrą reakcją i temat nie powrócilł, to moim zdaniem inne tamaty też można ucinać. A dlaczego męzowi nie przeszkadza że żonie obrabia się tyłek przy każdej okazji to już jego trzeba zapytać.

Tak. Nawet mieszkałam z nimi swego czasu. Ale to anioł nie kobieta.
U mnie było w 2 strone. To moi rodzice mieli wąty. I jak kilka lat temu w środku wigili po niezręcznym pytaniu wstałam, powiedziałam że sobie nie zycze i wyszłam to następnego dnia na skrzynce miałam tyyyyle wiadomości z przeprosinkami, że do dziś nie zdazylam odsłuchac. Od tej i kilku wcześniejszych "scen" mamy spokój. Nie ma już gorszych i lepszych synowych/zieciów/córek/synów.