Roznica charakteru miedzy dzieckiem a doroslym? - Netkobiety.pl

Pierwsze co mi przyszło do głowy to to, że dorosły potrafi przewidzieć konsekwencje swoich działań i w efekcie powstrzymać się od działań, które konsekwencje będą miały nieprzyjemne.
Dorosły nie kieruje się swoją aktualną chcicą, tylko wie, że czasami trzeba sobie dać na wstrzymanie (bo np. partnerka chora albo w ciężkiej ciąży czy coś). Dorosły potrafi podejmować odpowiedzialność za siebie i za rodzinę, którą chce utworzyć.

Fajny wątek, podoba mi się!

1) Tak jak Rossanka zauważyła, jednotorowe widzenie - ktoś mnie skrzywdził, wszyscy mnie skrzywdzą. Generalnie jest to też związane z niepogodzeniem się że wszyscy popełniamy błędy i krzywdzimy mniej lub bardziej
2) Zakładanie, że druga strona się domyśli i wie co my od niej chcemy bez jasnej komunikacji. Za dzieciaka to działa bo matka wyczuwa potrzebę niemowlaka (czy chce cycka czy właśnie zrobił kupę), ale nie ma opcji żeby w dorosłym życiu ludzie się domyślali co nam chodzi po głowie
3) Zakodowane hasła typu "powinno się, trzeba, należy" bez głębszej refleksji czemu tak myślę i czy jest to w ogóle moje myślenie, czy głos mojej matki/ojca w głowie?
4) Szeroko rozumiana naiwność i nieumiejętność zbalansowania jej przeciwieństwem, czyli z totalną kontrolą.
5) Brak umiejętności odraczania nagrody, dzieci chcą tu i teraz, a dorośli dla swojego dobra powinni czasami zaczekać z rezultatem
6) Obrażanie się na świat/rzeczywistość za to, że są jakie są i zaniechanie prób pracy nad sobą.
7) U dzieci przejawia się wierzenie że ich dobre uczynki prowadzą do dobrych rezultatów, ale nie zawsze tak musi być w dorosłym życiu. Dlatego często samo staranie się jest ważniejsze od efektu jak jesteśmy duzi.

Jak dla mnie, chodzi o egocentryzm - osoby niedojrzałe sa egocentryczne, oczekują, ze cały swiat bedzie kręcił sie wokół nich, widza tylko swoje problemy, swoją niedolę, i tak naprawde inni ludziei ich problemy ich nie obchodzą. U dzieci to jedynie etap rozwoju, ale niektorzy ludzie sie na tym etapie zatrzymują. Idzie za tym postawa roszczeniowa, wszystko mi sie nalezy.
I jeszcze postawa typu "chcę zjeść ciastko, i jednocześnie chcę je mieć" - czyli nie uznawanie, ze wybor niesie za sobą konsekwencje.

Ja tu widzę, że:

• członkowie rodziny nie dają się już wykorzystywać

• klienci poznali swoje prawa i nie akceptują wyłącznie minimum

Dodam jeszcze samodzielność. Dorosły sam idzie do urzędu, sam dzwoni do fachowca. niedojrzały dorosły powie żonie, mamie, ojcu, siostrze, bratu, partnerce, mężowi: ty zadzwoń, bo to bie lepiej idzie rozmowa przez telefon, ty załatw w urzędzie, bo jesteś bardziej komunikatywna, ty to załatw, czemu nie chcesz mi pomóc?

No już bez jaj.
Jakich i gdzie wy facetów spotykacie?!?