Jak odzyskać pewność siebie po rozstaniu? - Netkobiety.pl

Dopóki sensem Twojego życia będzie posiadanie faceta, obojętnie jakiego, byle był, to nie będziesz miała pewności siebie, za to będziesz ściągać do siebie wszelkiego rodzaju toksyków.

Karmaniewraca napisał/a:

Lady Loka napisał/a:

Dopóki sensem Twojego życia będzie posiadanie faceta, obojętnie jakiego, byle był, to nie będziesz miała pewności siebie, za to będziesz ściągać do siebie wszelkiego rodzaju toksyków.

Niezupełnie jest to prawda. Gdyby tak było, zaraz po rozstaniu 2,5 roku temu zaraz wpadłabym w związek. Jednak czułam, że muszę dać sobie czas i pokochać siebie. Udało mi się to w pewnym sensie, mam większe poczucie wartości w porównaniu do tego co było. Natomiast teraz całkiem straciłam nadzieję i chęć życia. Po prostu bycie samemu jest smutne i żałosne.

Karmaniewraca napisał/a:

Tak bardzo chce żeby ktoś mnie wreszcie kochał, że godzę się na wszystko, nawet gdyby mi relacja nie pasowała, potrafię sobie tak to poukładać żeby mi pasowała.

o tym mówie.

Po prostu boję się, że już nigdy nikogo nie znajdę. Że robię coś źle i dlatego mężczyźni to wykorzystują potem uciekają.
Jak poznaliście swoje drugie połówki?

Moja wina jest taka, że chce bardzo stabilnej relacji. Nic nie jest w życiu ważniejsze od dobrego związku, co po sukcesach kiedy nie masz z kim ich dzielić i świętować. Ładny weekend, pójdę z koleżanką  to jest takie smutne, że nie można się do kogoś przytulić. Dlatego unikam samotnych wyjść, to jest żałosne.

Karmaniewraca napisał/a:

Tylwyth Teg napisał/a:

Bo Twoim problemem jest to, jak patrzysz na związek i kogo wybierasz. Twój związek nie zakończył się dlatego, że konstelacja na niebie się zmieniła, tylko dlatego, że popełniłaś szereg błędów zaczynając od wyboru partnera. Nie wyrwiesz się z tego zaklętego kręgu jeśli nie zaczniesz pracy nad sobą i zmiany przekonań.

Może obaj byli jak to Ulle nazwała w moim wątku cykliczni, czyli żaden nie tworzy relacji, ale jestem w takim wieku że tylko na takich jestem skazana. Prawda jest taka, że pragnący związku mężczyzna już dawno w nim jest. Najwięcej jest właśnie takich, którzy niby chcą ale jak przychodzi co do czego to jeszcze nie.
Moja wina jest taka, że chce bardzo stabilnej relacji. Nic nie jest w życiu ważniejsze od dobrego związku, co po sukcesach kiedy nie masz z kim ich dzielić i świętować. Ładny weekend, pójdę z koleżanką  to jest takie smutne, że nie można się do kogoś przytulić. Dlatego unikam samotnych wyjść, to jest żałosne.

Cała zabawa ze związkami i partnerami polega a tym, że jesteśmy "skazani" na takich, jakich przyciągamy. Ty jesteś zdesperowana, bo uważasz swoje życie za porażkę, uważasz siebie za żałosną osobę, nie potrafisz cieszyć się własnym towarzystwem i nie lubisz swojego towarzystwa. Jesteś idealnym lepem na niestabilnych facetów, bo Twoją desperację czuć na kilometr i oni się przyklejają, bo wiedzą, że na jakiś czas mają bezpieczne schronienie i babe, która zrobi wszystko, żeby z nią został.

Dopóki myślisz, że jesteś na coś skazana mimo wielu możliwości i alternatyw, to jesteś na to skazana. Jeśli uważasz, że samotne spacery w piękną pogodę są żałosne, to są żałosne.

Sukcesy i zwycięstwa które odnosisz mają być przede wszystkim dla Ciebie i Tobie mają dawać kopa do daleszego działania i rozwoju. Skoro tego nie doceniasz i nie umiesz użyć tego, jako paliwa napędowego, to znaczy, że Twoje poczucie wartości leży i kwiczy, mniemanie o sobie jest słabiutkie, stan beznadziei zaawansowany, a myślenie, że tylko chłop Cię uratuje, życzeniowe.
Mogłabym pomóc i pokazać Ci kierunek, jak chcesz, napisz na priv

Karmaniewraca napisał/a:

Tylwyth Teg napisał/a:

Cała zabawa ze związkami i partnerami polega a tym, że jesteśmy "skazani" na takich, jakich przyciągamy. Ty jesteś zdesperowana, bo uważasz swoje życie za porażkę, uważasz siebie za żałosną osobę, nie potrafisz cieszyć się własnym towarzystwem i nie lubisz swojego towarzystwa. Jesteś idealnym lepem na niestabilnych facetów, bo Twoją desperację czuć na kilometr i oni się przyklejają, bo wiedzą, że na jakiś czas mają bezpieczne schronienie i babe, która zrobi wszystko, żeby z nią został.

Dopóki myślisz, że jesteś na coś skazana mimo wielu możliwości i alternatyw, to jesteś na to skazana. Jeśli uważasz, że samotne spacery w piękną pogodę są żałosne, to są żałosne.

Sukcesy i zwycięstwa które odnosisz mają być przede wszystkim dla Ciebie i Tobie mają dawać kopa do daleszego działania i rozwoju. Skoro tego nie doceniasz i nie umiesz użyć tego, jako paliwa napędowego, to znaczy, że Twoje poczucie wartości leży i kwiczy, mniemanie o sobie jest słabiutkie, stan beznadziei zaawansowany, a myślenie, że tylko chłop Cię uratuje, życzeniowe.
Mogłabym pomóc i pokazać Ci kierunek, jak chcesz, napisz na priv

Niezupełnie. Umiem spędzać czas ze sobą i spędzam. Zresztą to co mnie nakręca raczej wymaga samotności niż ludzi. Jednak jestem już tak spragniona bliskości, ze bardzo mocno się wkręciłam i może to przeraża facetów. Z drugiej strony to chyba nic złego stopniowo angażować się w relacje.
Dużo zrobiłam sama, dla siebie. Moje życie jest ciężka pracą która wkładam w siebie. Nadszedł czas w moim odczuciu gdzie jest przestrzeń na miłość i partnerstwo. I czuje się zawiedziona, że zostałam odrzucona.

Czas na związek nie oznacza, że masz się rzucać na pierwszego lepszego z brzegu. To jak z kupnem domu czy działki. Jeśli dochodzisz do wniosku, że chcesz kupić dom lub działkę, to mijają miesiące na przeglądaniu ogłoszeń, oglądaniu nieruchomości i zastanawianiu się zanim podejmiesz decyzję. Nie bierzesz pierwszego lepszego domu, który pojawia się w ogłoszeniach.

Musisz też wiedzieć jakiego dokładnie faceta szukasz, jakie ma mieć cele, priorytety, jak ma Cię traktować, na co się absolutnie nie zgodzisz, a gdzie możesz iść na kompromis. Potem to musisz porównać z tym, co sama masz do zaoferowania.

Karmaniewraca napisał/a:

Tylwyth Teg napisał/a:

Czas na związek nie oznacza, że masz się rzucać na pierwszego lepszego z brzegu. To jak z kupnem domu czy działki. Jeśli dochodzisz do wniosku, że chcesz kupić dom lub działkę, to mijają miesiące na przeglądaniu ogłoszeń, oglądaniu nieruchomości i zastanawianiu się zanim podejmiesz decyzję. Nie bierzesz pierwszego lepszego domu, który pojawia się w ogłoszeniach.

Musisz też wiedzieć jakiego dokładnie faceta szukasz, jakie ma mieć cele, priorytety, jak ma Cię traktować, na co się absolutnie nie zgodzisz, a gdzie możesz iść na kompromis. Potem to musisz porównać z tym, co sama masz do zaoferowania.

Nie był pierwszym lepszym. Niestety, tym smutniejsze to jest, że była to bardzo przemyślana decyzja. Były za i przeciw, zdecydowałam się na niego. Dosłownie i w przenośni.
Jedynie jaki błąd popełniam w trakcie już relacji, kiedy zaczyna mi zależeć. Tu jest pies pogrzebany.

Przecież to nie był nawet pół roczny związek... Jak decyzja mogła być przemyślana, jak cała relacja trwała 5 miesięcy?! Najpierw są randki, faza nowości, to tak właśnie miesiąc dwa. Gdzieś tam pierwszy seks, potem drugi, potem trzeci. Potem znowu randki, większa intymność, rozmowy, poznawanie siebie, obserwowanie partnera. I właśnie tak po 4-5 miesiącach nawet regularnego randkowania można wstępnie ocenić, czy brnąć w to dalej, czy rzeczywiście partner rokuje.
Nie po miesiącu, gdzie chemia szaleje i motylki latają tylko właśnie po kilku miesiącach.

To jaki błąd popełniłaś jak zaczyna Ci zależeć?

Nazwałabym to tak : przyciągam niezależnością i siła a odpycham zależnością. Przyciągam mężczyzn którym imponuje to jak żyje i co robię a odpycham tym kiedy się okazuje, że w głębi duszy nie jestem taka. To częste co słyszę od mężczyzn, a potem jest zawód moja osoba. Dlatego chciałabym aby z góry było wiadomo ze żyje tak, bo nie mam trochę innego wyboru ale w momencie gdy czuje się bezpiecznie odpuszczam siebie.

Karmaniewraca napisał/a:

Nazwałabym to tak : przyciągam niezależnością i siła a odpycham zależnością. Przyciągam mężczyzn którym imponuje to jak żyje i co robię a odpycham tym kiedy się okazuje, że w głębi duszy nie jestem taka. To częste co słyszę od mężczyzn, a potem jest zawód moja osoba. Dlatego chciałabym aby z góry było wiadomo ze żyje tak, bo nie mam trochę innego wyboru ale w momencie gdy czuje się bezpiecznie odpuszczam siebie.

Czyli udajesz. Zarzucasz przynętę, a potem się przyklejasz do nich, wszystko odpuszczasz, bo chłop złapany.

Oczywiście, że masz wybór, żyj jak chcesz, możesz prowadzić życie miałkie, nudne i bez znaczenia w oczekiwaniu, że może kiedyś ktoś zwróci na Ciebie uwagę.

Dzieje się tak, ponieważ wszystko, co robisz, nie robisz dla siebie, tylko po to, aby zapełnić pustkę braku związku, więc zajmujesz czymś siebie i głowę. Jak tylko pojawi się facet, to te "zapychacze" przestają mieć dla Ciebie znaczenie. Żaden facet przy Tobie nie zostanie jeśli zmienisz się o 180* i zrezygnujesz z siebie.

Jeden z moich ulubionych cytatów: "Z kobietami zmiennymi łatwiej jest wytrzymać niż z nudnymi. Czasami, co prawda, się je morduje, ale rzadko porzuca."
George Bernard Shaw

Nic w życiu nie jest i nie może być stałe i takie same, bo się nudzi. Człowiek potrzebuje ciągłych zmian. Myślę też, że rezygnujesz z siebie, bo boisz się, że Cię zostawią, bo nie poświęcasz im maksimum czasu i uwagi. Ale jak widzisz, efekty mówią zupełnie co innego.

Dlaczego tak sądzę?
Bo ze zrozumieniem przeczytałam to, co do tej pory napisałaś. Przeczytaj i Ty, zaczynając od ostatniego posta.

Wskazówka.
Sposób myślenia można zmienić. Można, ale nie trzeba.

Gratuluję uczciwości wobec siebie. To podstawa, teraz czas na podjęcie decyzji o swym dalszym życiu: czy decydujesz się żyć jako osoba zależna od innych, czy - mimo obaw - staniesz się niezależną psychicznie.

***
Napisałaś nowy post.
Nie ma obowiązku być osobą niezależną. Naprawdę to, co do tej pory zrobiłaś, nazywasz dbaniem o siebie?

Wielokropek napisał/a:

Dlaczego tak sądzę?
Bo ze zrozumieniem przeczytałam to, co do tej pory napisałaś. Przeczytaj i Ty, zaczynając od ostatniego posta.

Wskazówka.
Sposób myślenia można zmienić. Można, ale nie trzeba.

Słusznie. Dalej tego chce. Bo mam 33 lata i nigdy o nic nie dbałam tylko o siebie. Użalam się większą część życia nad sobą. I teraz też oczekiwałam, że on zajmie się mną bo czemu miałby nie chcieć kiedy jetem taka miła i słodka.

Okropne to co czytam o sobie.

Karmaniewraca napisał/a:

Wielokropek napisał/a:

Dlaczego tak sądzę?
Bo ze zrozumieniem przeczytałam to, co do tej pory napisałaś. Przeczytaj i Ty, zaczynając od ostatniego posta.

Wskazówka.
Sposób myślenia można zmienić. Można, ale nie trzeba.

Słusznie. Dalej tego chce. Bo mam 33 lata i nigdy o nic nie dbałam tylko o siebie. Użalam się większą część życia nad sobą. I teraz też oczekiwałam, że on zajmie się mną bo czemu miałby nie chcieć kiedy jetem taka miła i słodka.

Okropne to co czytam o sobie.

Jestes albo niedopieszczonym dzieckiem, albo przepieszczonym. Albo się nauczyłaś, że będąc miłą, grzeczną i uległą dostaniesz uwagę i miłość rodziców, albo zdałaś sobie sprawę, że będąc taka, rodzice rozwiążą za Ciebie każdy problem i niczym nie będziesz musiała się martwić. To które z tych dwóch?

A gdybyś była prawdziwą?
Wiem, to wyzwanie.

Rzekłaś.

Karmaniewraca napisał/a:

Wielokropek napisał/a:

A gdybyś była prawdziwą?
Wiem, to wyzwanie.

To znaczy jaka
A tak serio to jak jestem prawdziwa, tzn nie muszę nic osiągnąć i grać to nie jestem taka miła. Bywam brutalnie szczera, ale to tez działa bo wtedy lgną do mnie ludzie którzy najpierw mnie testują a jak się postawie to zyskuje szacunek. Ale tak, często kalkuluje co mi się opłaca. Najbardziej jestem sobą gdy mi nie zależy. I wtedy facetom się wydaje, że jestem niezależna bo się stawiam. A potem już zaczynam kalkulować i działać w starym schemacie.

Czyli jestem oszustka matrymonialna

Nie jesteś oszustką, tylko kalkulacja wychodzi źle Za każdym razem robisz dobre równanie i za każdym razem z uporem maniaka otrzymujesz błędny wynik. Bo przecież sama widzisz, że jak jesteś sobą, nie masz problemu z facetem, dopiero jak sobie "wykalkulujesz", że masz być miła i grzeczna, to facet odchodzi. Nie widzisz tego?!
Musisz zmienić myślenie, bo cały czas Twoja świadomość walczy z podświadomością. Świadomie jesteś miła i grzeczna kiedy musisz, podświadomie nie, jesteś sobą i zawsze masz konflikt, gdzie świadomość wygrywa. A w tym wypadku powinnaś polegać na podświadomości.

Dbaj o siebie.

Jesteś (nie mam powodu, by oszukiwać Cię) mądrym, wartościowym człowiekiem.