Witam. Mam trójkę dzieci, 2 dziewczynki ( 5 i 2 lata) i syna lat 4. Od czasu gdy poszedł do przedszkola mamy z małym problemy, a raczej z jego zachowaniem. Na początku przedszkola było ok, był najmłodszy w grupie, grzeczny, spokojny chłopczyk, po kilku msc to się zmieniło i raz w tyg. byłam wzywana na dywanik do Pani przedszkolanki. Zaczęło się bicie dzieci, wyzywanie a nawet zdarzyło mu się przeklnąć, nie uważał także na zajęciach. W domu był za to spokojny, grzeczny i nie sprawiał zbytnich problemów wychowawczych. Teraz jesteśmy 2 msc po przeprowadzce i sytuacja się odwróciła. Mały w przedszkolu jest super grzeczny, Pani go bardzo chwali, nie ma zastrzeżeń co do zachowania, maluch fajnie pracuje w grupie, bardzo pilnie sie uczy. W domu zaś jest tak niedobry że nie wiem co z nim zrobić. Rozmawiamy z nim, poświęcamy mu ogrom czasu, próbujemy do niego dotrzeć lecz bezskutecznie. Mały robi co chce i żadne rozmowy ani kary nie robią na nim wrażenia. Jak sie do niego mówi to wydaje sie być nieobecny. Jak opanować takiego malucha? Jak z nim rozmawiać aby zrozumiał że robi źle? Dlaczego w przedszkolu jest taki grzeczny a w domu nie potrafi się skupić? Dodam że wyprowadziliśmy się w miejsce, które dzieci dobrze znają i mają tu lepsze warunki niż we wcześniejszym mieszkaniu. Może ktoś tak miał ze swoim maluszkiem i jakoś to przetrwał? Pomóżcie bo zwariuje
- jeruka9
- Net-facet
- Nieaktywny
nie chce pani szokowac ale brzmi to jak zaburzebia osobowosci
dziecko nie moze sie tak dziwnie zachowywac
powino w szkole byc takie a w domu takie
choc mozliwy jest tez wplyw otoczenia
nikt z nas nie wie jak jest za zamknietymi drzwiami
dzieci tez moga miec problemy przejmujac sie zyciem rodzicow (kłotnie itp..)
mozliwe tez ze to wplyw kolegow i kolezanek (rozwydrzone lub łobuzy )
nie mnie to oceniac to pani musi pogadac ze swym dzieckiem mi nic do tego
dzieci maja to do siebie ze sa prawdomowne dopóki nie nauczą się kłamać
wazne by pani dowiedziala sie czemu tak sie zachowuje
nie chce nic sugerowac ale badania psychologiczne
w dzisiejszych czasach czesty jest asperger i inne problemy
odsyłam :
http://www.blogojciec.pl/dzieci/czy-adh … -istnieje/
Mały już nauczył się kłamać. Jeśli chodzi o dom to myślę że nie ma powodów aby tak się zachowywać. Nie kłócimy się w obecności dzieci i oboje dbamy o prawdziwą rodzinną atmosferę i bardzo się staramy wychować dzieci jak najlepiej. Nie jest dla mnie szokiem zaburzenie osobowości bo znam osobę z tą chorobą. Obserwujemy syna od dłuższego czasu i nie wiem co może być przyczyną takiego zachowania. Wczoraj przeszedł samego siebie. Po powrocie z przedszkola wszystko pięknie, wspólna zabawa, obiadek razem w fajnej atmosferze itd., wieczorem dwulatkę uderzył w głowę a pięciolatkę w brzuch. Ręce opadają i chyba czas uzyskać pomoc od specjalisty .
- JuliaKaa
- Netbabeczka
- Nieaktywny
Poczytaj trochę o fazach rozwoju emocjonalnego dziecka. To, że dziecko obecnie zachowuje się grzecznie w przedszkolu a źle w domu świadczyć może o tym, że uczy się panować nad własnymi emocjami w środowisku obcym a po przyjściu do domu są one uwalniane aby odreagować. Polecam Ci książkę
Thomas'a Brazeltona (rozwój dziecka) i Steva Biddulph'a o wychowywaniu chłopców - powinno Ci co nieco pomóc.
A ja Ci polecam skorzystać z usług psychologa lub psychiatry dziecięcego. Intuicja podpowiada Ci, że coś jest nie tak - nie ignoruj tego.
6 2017-04-29 19:38:06 Ostatnio edytowany przez Olinka (2017-05-13 01:02:15)
Szanowna Pani,
postaram się udzielić Pani kilku rad w problemach, o jakich Pani pisze.
Proszę postarać się zamienić karanie dziecka na system wzmocnień i nagród. Dziecko motywowane i nagradzane chętniej wykonuje swoje obowiązki. Zamiast powtarzać, jaki jest niegrzeczny, warto zauważyć mocne strony syna i chwalić choćby za drobiazgi. To dla dziecka bardzo budujące, a na przyszłość może zaowocować odpowiednim poczuciem własnej wartości. Dzieci karane często mają obniżony ten system. Umówcie się z synem, że np. za każde popołudnie, kiedy syn nie sprawia problemów, otrzyma nagrodę. Formę nagradzania należy ustalić wcześniej z dzieckiem. To nie mają być drogie zabawki, a coś, co sprawi przyjemność dziecku, coś, co lubi, np. chłopiec uwielbia jeździć autobusami - umawiamy się, że nagrodą będzie przejażdżka autobusem np 3 przystanki.
Innym sposobem są punkty lub uśmieszki. Powieście w widocznym miejscu kartkę i za każde dobre zachowanie nagradzaj syna uśmieszkiem, który sam narysuje (można kupić gotowe naklejki - emotki). Umówcie się, że np. za 5 uśmieszków będzie mógł obejrzeć dodatkowo bajkę czy pograć w ulubioną grę. Ważne, by trzymać się zasad, w przypadku gier czy bajek - ustalcie ramy czasowe i konsekwentnie się tego trzymaj (stoper z fajnym dźwiękiem - synek niech wybierze ulubioną melodyjkę czy dzwonek, który będzie sygnalizował koniec).
Polecam lekturę [spam]. Cały rozdział 3 od strony 135 do 195 poświęcony jest właśnie alternatywnym dla kar rozwiązaniom. Autorzy podają wiele przykładów i rozwiązań.
Proszę też zwrócić uwagę na to, czy synek chętnie bawi się z innymi dziećmi, czy nawiązuje z nimi relacje i potrafi je podtrzymać, czy szybko się złości w przypadku niepowodzeń i porażek, nie radzi sobie z emocjami. Jeśli odpowiedzi są twierdzące, proponowałabym udać się na wizytę do psychologa (może jest w przedszkolu) lub poradni pedagogiczno - psychologicznej. Wczesna diagnoza i terapia dają bardzo duże efekty w poprawie funkcjonowania dziecka.
Pozdrawiam i życzę powodzenia :-)
