Borderline - Netkobiety.pl

impresja ma racje...duzo informacji mozesz znalezc w necie...ale jesli mozesz to napisz tez prosze, jak to sie u Ciebie objawia...po czasem mysle, ze tez to mam, ze z euforii moge w jednej chwili popasc w dol, i wszystko co sie dzieje bardzo emocjonalnie przezywam...

Czy ktoś z was wie jak pacjenci z Borderline mogą sobie radzić ze złością w sposób niedestrukcyjny?? Chcę się powstrzymać , ale nie wiem jak, a wiem, że samo z siebie nie przejdzie...

Jeśli chodzi o mnie to ja mam nerwice żołądka spowodowaną agresją pijanego ojca po prostu się go boję a nie wiem jak sobie z tym wszystkim mam poradzić jak coś zjem albo wypije coś kwaśnego to od razu wymiotuję i piecze mnie w żołądku

Większość wypowiadających się tu osób popełnia błąd próbując diagnozować się na podstawie znalezionych w internecie informacji. Równie dobrze, gdyby przeanalizować objawy większości chorób psychicznych/cech destrukcyjnych można stwierdzić u siebie nerwicę, w chwili złego nastroju depresję, w ataku gniewu (który jest całkiem normalną emocją pojawiającą się u każdego człowieka) borderline, a zaraz po rozpadzie związku osobowość neurotyczną. Kompletny bezsens.

Można mówić o sobie, że się na coś choruje, gdy się zostało zdiagnozowanym. A jedynymi kompetentnymi do takiej diagnozy osobami są wykwalifikowani psychologowie/psychiatrzy. Dlatego jeżeli ktoś ma problemy w życiu osobistym i nie radzi sobie z nimi, jedyną słuszną drogą postępowania jest owszem, otworzenie przeglądarki internetowej, ale w celu znalezienia specjalisty w swojej okolicy, a nie naczytania się nierzetelnych informacji i wypisywanie na forum kobiecym z prośbą o poradę. Nawet, jeśli bywają wśród forumowiczek specjalistki, żadna nie jest zdolna pomóc online i taka pomoc na niewiele się zdaje.
Z pomocy psychologa/psychiatry można również korzystać bezpłatnie - do psychiatry nie jest potrzebne skierowanie, zaś psychologowie przyjmują w każdym Centrum Interwencji Kryzysowej - a takowe są również w mniejszych miejscowościach.

agggusia242, jesteś taka młoda, daj sobie szansę na normalne życie i nie tracąc czasu zgłoś się do kogoś, kto udzieli Ci fachowej pomocy. To, co opisujesz wcale na borderline nie wskazuje, pamiętaj, że aby oceniać nasze zachowania trzeba się dobrze przyjrzeć sytuacjom, w których wystąpiły.

papillon, czytając Twoje posty można zauważyć wiele różnych kłopotów z zachowaniami i nie sądzę, żeby "zwalenie" ich na określony typ osobowości załatwiało sprawę. "Po prostu jeszcze się nie zdiagnozowałam" - w wieku 18 lat nie posiadając fachowej wiedzy taka diagnoza nie jest możliwa.

... Mam serce w ogniu i niewiele mam w tym życiu czasu, by żałować czegoś...

REGULAMIN Forum Netkobiety.pl - przeczytaj

Jasne,że lekarze też popełniają błędy ale nie powinno się lekceważyć takiej diagnozy. W tym przypadku powinno się być szczególnie przewrażliwionym na swoim punkcie. Wydaje mi się ,że zbyt często  przy zaburzeniach  psychicznych zwala się winę na na przykład dojrzewanie- to duży błąd

Hej,

Zmagam sie z BDP od zawsze, jednak diagnoza zostala postawiona dopiero rok temu po dokladnym przebadaniu przez psychiatre w osrodku leczenia nerwic i zaburzen behawioralnych w Krakowie przy ul. Lenartowicza 14 (nie moglam zaczac sugerowanej terapii indywidualnej poniewaz od pol roku przebywam za granica w celu wyleczenia mojego meza).

Wczesniej myslalam, ze to, co sie ze mna dzieje jest spowodowane ADHD, albo wyjatkowo krnabrnym charakterkiem - jednak obecnie mam 25 lat a objawy pozostaly.

Moja choroba charakteryzuje sie: naglymi napadami gniewu, niepohamowana zloscia, pojawiajacym sie uczuciem pustki, poczuciem braku zrozumienia i przynaleznosci, skrajnym zaburzeniem widzenia wlasnego "ja" - od narcyzmu po uzalanie sie nad soba i odruchy autodestrukcyjne, zabojczo szybka jazde samochodem, podswiadoma prowokacja do uzywania przemocy (wobec mnie), deptanie uczuc najblizszych, celne i przesiakniete nienawiscia teksty trafiajace w  serce i do zakamarkow duszy, hustawka nastrojow, popadanie ze skajnosci w skrajnosc - potrafie kochac by za 5 minut znienawidzic dana osobe, krytykuje ludzi, ktorzy chca zostac moimi przyjaciolmi bo nikt nie jest na tyle perfekcyjny .... ale najgorsze jest to, ze patrze w lustro i nie wiem kogo w nim widze, mam w sobie kilka "ja" - od melanholijnej romantyczki, poprzez promienna kobiete sukcesu, kochajaca i zadowolona z zycia zone i matke, na zimnej famme fatale konczac.

Do szalanstwa doprowadza mnie to, ze w jednej sekundzie potrafie sie zmienic, burzac wszystko co bylo do tej pory. Kocham i nienawidze, walcze o prawde i oszukuje, mam poczucie szczescia i spelnienia by za 5 minut wpadac w dol i uzalac sie nad marnoscia mojego zycia, rano patrze w lustro i widze demona sexu a wieczorem zalamuje sie bo tyle rzeczy chcialabym w sobie poprawic, wymagam od innych nie dajac nic w zamian, w napadzie zlosci w mojej glowie pojawiaja sie wizje lub ochota zamordowania lub wyrzadzenia krzywdy obiektowi bedacemu przyczyna frustracji .. !!!!!!! Obled!!!!!

....Jesli jestes Borderem to mnie zrozumiesz, jesli nie to dobra rada - trzymaj sie od nas z daleka.....

Nasza przypadlosc jest beznadziejna, powoduje spustoszenie naszej duszy i rani wszystkich nam bliskich. Ja dziwie sie szczerze jak nasi partnerzy to wszystko wytrzymuja...  Wiem, ze jestem kaprysna, nieznosna i chimeryczna - oczywiscie mam tez dobre cechy, nie jestem potworem - ALE NORMALNYM CZLOWIEKIEM TEZ NIE JESTEM, nie stane sie nim dopoki nie skoncze zalecanej terapii.

Polecam ksiazke "URATUJ MNIE" Rachel Reiland, autorka wygrzebala sie z tego bagna, w ktorym i my tkwimy - zajelo jej to 8 lat.
Dzieki tej ksiazce zrozumialam duzo schematow zachowan pojawiajacych sie rowniez u mnie. Pojelam, ze duzy wplym mial moj nienormalny i apodyktyczny ojciec, uraz okolo porodowy (zakinowalam sie w trakcie i zostalam wyciagnieta na ten parszywy swiat sila co zaowocowalo wylamanym barkiem i obecnoscia krwi w oczach do 3 miesiaca zycia) i sporo innych watkow...

JESLI UWAZASZ, ZE JESTES CHORY NA BDP:
a) I ZDIAGNOZOWALES TO U SIEBIE NA PODSTAWIE INFORMACJI Z INTERNETU TO UDAJ SIE DO DOBREGO PSYCHIATRY,
b) JESLI ROWNIEZ U NIEGO OTRZYMASZ TAKA DIAGNOZE TO WITAJ W PIEKLE NA ZIEMI.

Zycze powodzenia, bedzie Wam potrzebne...

Ps. Mam za soba kilka nieudanych prob samobojczych, anoreksje, bulimie, i samookaleczanie celowe oraz bezwiedne (potrafie czy tez potrafilam rozdrapac sobie twarz lub ramiona do zywych ran...)

Ja tez mam borderline. Jest bardzo ciezko, ale da sie z tym zyc, tylko trzeba mocno sie starac i pracowac nad soba.
Zazwyczaj zyje dosc normalnie (a wiekszosc dusze w sobie), czasami tylko wybucham.
Ogolnie teraz nie chce mi sie o tym pisac, bowiem mam te gorsze dni, ale coz- mam to i musze sobie jakos radzic.
Pozdrawiam.

...wiecie co? ... mój mąż ma zdiagnozowane BPD. Jestem z nim 5 lat. Najpierw był aniołem potem zaczęło się piekło na ziemi. Zawsze nie byłam wystarczająco dobra, nigdy nie można było zaplanować głupiego wyjścia do kina, wakacji...bo w każdej chwili mogła wybuchnąć bomba, która wybuchała. Przykładów można pisać miliony. Ale po 4,5 roku nabawiłam się depresji, dziecko przejęło nerwy...świat się zawalił...leczę się i chyba odejdę, żeby chronić siebie i dziecko, bo brak mi już sił. On ciągle nic nie rozumie, pamięć - brak pamięci...jest ciężko. Wiem, że jemu też jest ciężko - niszczy już drugą rodzinę w ten sam sposób i tego nie widzi...