jak znowu normalnie żyć??? - Netkobiety.pl

Oczywiście, że nie zanudzasz. Po to jest forum, żeby rozmawiać o wszystkim
Przede wszystkim, nie możesz pozostać sama ze swoim problemem i dobrze byłoby żebyś porozmawiała z kimś do kogo masz zaufanie.  Dlaczego, nie chcesz swojemu partnerowi powiedzieć o tym i dlaczego boisz się, że Cię zostawi? On chyba widzi, że coś jest nie tak, nie pyta o nic? 
Musisz poznać powód takiego stanu, na forum trudno oceniać co może być przyczyną. Dobrze byłoby, żebyś porozmawiała też z psychologiem. On naprawdę może Ci pomóc. Nic nie stracisz, daj sobie szansę.

Bożena ma rację - pogadaj z kimś zaufanym albo z psychologiem. To nic strasznego iść do psychologa. I tak sobie myślę, ze skoro macie brać ślub, chcecie iść razem przez całe życie to powinnaś porozmawiać z chłopakiem o tym. On napewno zauwazył, ze coś jest nie tak. A taka rozmowa napewno Ci pomoże.

Tak tak kobiety mają racje!!!! z tego co piszesz to jest szansa, że Twój stan nie jest beznadziejny i byc może kilka wizyt u psychologa by pomogło nie zawsze w takich przypadkach się podaje leki jest mnóstwo osób, które, nie biorą a czują się depresyjnie, serdecznie polecam szczerą rozmowę. Mam nadzieje, że nad tym pomyślisz i świat zacznie powolutku nabierać barw

Myślę,że warto skorzystać z pomocy specjalisty. Takie objawy jakie masz mogą świadczyć o depresji. A to już powód żebyś nie trwała w tym stanie sama. Zaufaj swojemu partnerowi.Skoro planujecie wspólne życie to na dobre i na złe.

007ss, juz zrobilas ogromny postep poprzez zrozumienie tego ze masz problem, a wiec juz jestes krok do przodu Pierwsza rzecz, pytalas, czy powrot z zagranicy ma duzy wplyw na Twoje samopoczucie. Uwazam, ze bardzo. Zmienilas srodowisko i otoczenia, w ktrym przebywalas przez pare latek. Z wlasnego doswiadczenia wiem, ze to nie bywa latwe. Czujesz sie niepewna i zagubiona, nawet jesli sa to uczucia podswiadome. Jesli chodzi o tabletki hormonalne, to Twoj organizm rowniez przezyl duza zmiane. Hormony, ktore goscily w Twoim ciele przez 7 lat, zdarzyly przyzwyczaic organizm do siebie. Wididz, to tajk jak w te nasze dni Raz jestes szczesilwa, raz sumtna, a burza hormonow moze byc tego duza przyczyna.

Twoj mezczyzna na pewno bardzo Cie kocha, i to jest osoba ktorej w pleni powinnas zaufac. Jesli jest dobrym czlowiekem, bedzie czul sie bardzo dowartosciowany, ze zaufalas mu na tyle, aby zwierzyc sie z tak ogromnego problemu i na pewno zrobi wszystko aby Ci pomoc. Pomoc specjalisty bedzie tu niezbedne, i nie mart sie o leki. Moze wystarczy czy pomoc czysto psychiczna, a o lekarstwach antydepresyjnych nie bedzie mowy I pamietaj jeszcze jedno, ze problem bedzie stawal sie coraz wiekszy im bardziej bedziesz od niego uciekala. Tak wiec daj sobie pomoc poki jest czas! Powodzenia

Dziękuje WAM wszystkim za te słowa ...mysl,ze sa osoby zupelnie mi obce,ktore poprzez kilka slow potrafia podtrzymac czlowieka na duchu jest cudowna.Najgorsze w tym wszystkim jest poranek i moment kiedy zostaje z tym sama,popoludniu wszystko sie zmienia tak jakby wszystko gdzies odplywalo...mam zupelnie inne mysli.Ta cała sytuacja trwa juz dokladnie rok...tak wlasnie w marcu 2008 roku wszystko sie zaczelo...co dopiero wrocilismy z Irlandii po 4 latach pobytu,ale w sumie jestesmy juz razem 10 lat.Moj mezczyzna szybko znalazl swietna i co wazne dla Niego  bardzo satysfacjonujaca prace...i chyba to tez mialo duzy wplyw na moj stan...ja do dzis nie moge niczego znalezc....czuje sie do niczego,brak mi zupelnie pewnosci siebie,wydaje mi sie ze On zaraz mnie zostawi i znajdzie sobie kogos lepszego,piekniejszego,madrzejszego i bogatszego....na tych plaszczyznach zawsze byly u nas roznice,ale zawsze mialam poczucie wlasnej wartosci i za wiele spraw siebie cenilam....a teraz zupelnie gdzies to wszystko ulecialo...mam poczucie jakbym do niczego sie nie nadawala,jakby wszystkie bledy czlonkow rodziny byly moimi bledami,jakbym we wszystkim byla gorsza...nie wiem czasami mnie przerazaja te mysli,ktore nie chca mnie opuscic,....wszystkim bardzi sie przejmuje.....sama nie wiem co ze soba zrobic...czasami wydaje mi sie,ze lepiej by bylo dla wszystkich gdyby mnie w ogole nie bylo....

Brak pracy, zmiana miejsca zamieszkania, przyszle malzenstwo, poczucie niepewnosci, to wszystko moze wywolac w czlowieku poczucie zagubienia, leki i stres. Napisalas tez o odstawieniu hormonow... Nie mozesz sie temu poddac. Znajdz sobie jakies zajecie, kurs czy cos w tym rodzaju. Nie siedz w domu. Dobrze jest sie wspomoc jakimis lekami, najlepiej niezbyt silnymi, kupowanymi bez recepty, ziolowymi. Mnie pomaga Nervomix. Uspokaja i dobrze sie po nim spi. Po co sie meczyc? Jak nie pomoze, warto zrobic badania, np. na tarczyce, bo zaburzenia hormonalne tez moga miec wplyw na kondycje psychiczna. Mam nadzieje, ze sobie poradzisz.:)

Poza tym nosisz wsobie nowe zycie w takim razie nie zalecam deprimu przepraszam ale nie doczytalam wczesniej ze bedziesz mama ,kochana tym bardziej musisz sie zmobilizowac przeciez ten dzieciaczek potrzebuje twojej dobrej energi.Mamusiu wez sie w garsc.Zrob to dla twojego dzieciatka.powodzenia

Oliwka bardzo dobrze nazwała Twój stan - depresyjny. Poranne samopoczucie, negatywne myśli na temat swój, świata, przyszłości, lęk, spadek motywacji i zainteresowań. Taki obniżony nastrój być może spowodowany jest dużym stresem, jaki przeżywasz, ślub, poszukiwanie pracy itd. A z drugiej strony nie czujesz za wiele wsparcia od bliskich, bo boisz się o tym mówić. Kiedy nie mamy wystarczająco dobrych sposobów na poradzenie sobie z trudnościami dosięga nas albo lęk albo depresja. Czasem poszukanie rozwiązania, przyjrzenie się sytuacji, przyjrzenie się myślom pomaga bardzo.
Postaraj się porozmawiać z narzeczonym. Myślę. że to bardzo pomoże.

Hejka kurcze sorki cie bardzo ale cos zle poczytalam .Kochana kazdego z nas czasami dopada jakas chandra ,niemoc .Ale najwazniejsze zebys zmienila nastawienie do siebie bo to jest bardzo wazne wiara w siebie dziala cuda .Uwierz mi naprawde teraz kiedy zaczyna sie pogoda sloneczna nastraja do pozytywnych mysli .Pospaceruj na sloneczku pomysl pozytywnie o swojej przyszlosci i poprostu uwierz w to .tp nic nie kosztuje ale ciesz sie dluzszym dniem ,spiewem ptakow zycze ci zeby to sloneczko zagoscilo w twoim sercu i zyciu a wtedy zobaczysz ze mimo tych problemow swiat jest piekny ,buziaczki

Ja naprwdę Cię rozumiem co masz na myśli.U mnie też tak było...trzymało mnie w swoich szponach i nie chciało puścić.Kładąc się wieczorem spać,mówiłam sobie jutro nowy dzień i będzie lepiej,ale gdy otwarłam oczy to znowu mnie dopadało.Srach,smutek...:((( Nie umiałam się cieszyć tak jak inni i to było smutne.Wiesz a najgorsze było to że ludzie śmiali się z tego,co mówiłam...Ze wymyślam,że mam się wziąść w garść a ja chciałam ale nie umiałam sobie pomóc.No i dostałam pomoc.Zaszłam w ciąże,trafiłam do wspaniałego lekarza,który zajmował się też homopatią.Rozmawiał ze mną a ja rozkleiłam się bo tak bardzo chciałam być tą osobą którą byłam wcześniej.Wyjaśnił mi,że mam obniżony nastrój ponieważ nie docierają wskażniki seratoniny do mózgu.Czy coś w tym stylu.Seratonina to hormon szczęścia.Ja doprowadziłam się do tego stanu ponieważ zmarł mój tata a jak zaszłam w ciąże to zmarła mi mama.W ciągu  jednego roku straciłam dwie bliskie mojemu sercu osoby.Było ciężko,ale miałam pod sercem nowe życie i w domu 2.5 letnią córke.Dla nich musiałam być silna no i poradziłam sobie z pomocą lekarza i męża.Dlatego 007 nie lekceważ objawów i poszukaj wsparcia ipomocy bo po co męczyć się.Nie przeżywasz radości a życie jest piękne i krótkie nie trać tego czasu oglądając wszysko w szarych barwach.Będę trzymała za Ciebie kciuki,że uda się buziaczki dla Ciebie.....

007ss...przepraszam,że nie odpisałam, ale przez jakis czas nie wchodziłam na forum:(( Miałam swoje powody.
Słuchaj nie zwarjowałas i jestes normalną dziewczyną.Zgodze sie ja miałam moze powód ale nie znaczy,że u Ciebie tego powodu nie ma.Jest jakiś jednak powód gdy cos sie dzieje.Jeszcze teraz doczytałam,ze pisałas że odstawiłas tabletki hormonalne.Przy zmianach hormonalnych w organizmie moga wystapic różne zaburzenia takie jak lęki. Gdy dzieje się cos z tarczyca tez wystepują objawy depresji więc...jeszcze raz napisze,żeby dowiedzieć  się, co Ci jest należy udac sie do lekarza.A może byłaś już,co? Napisz,co u Ciebie 007ss??? pozdrawiam

Słuchaj 007 to tak jest,ze są chwile kiedy czujesz sie lepiej,ale przychodzą  takie momenty,gdy sobie nie radzisz.Dodatkowo stresuje Cię sytuacja zwiazana z ślubem.Jest to wielkie przeżycie,stresujace,ale szcześliwe:)Piszesz,że Twój chłopak zauwazył,że coś  sie dzieje z Tobą.Dlaczego nie chcesz z nim porozmawiac na ten temat?Przecież on widząc , to co sie z Toba dzieje, napewno bardzo  się martwi,a nie zna powodu i nie wie jak Ci pomóc.Daj mu taka szanse i porozmawiaj z nim,co Cię meczy i trapi.Pamietaj 007,że w zwiazku trzeba rozmawiać,rozmawiać i jeszcze raz rozmawiać .Wtedy Wasz zwiazek bedzie pełen zrozumienia i zaufania.Nie ma nic gorszego niz brak rozmowy.A jezeli to on miałby jakiś problem i to Ty widziałabyś,że cos mu dolega,ale on nic niepowiedziałby Ci to powiedz jak czułabyś sie w takiej sytuacji.Chyba niezbyt dobrze.Cierpiałabyś,że Twojemu kochanemu cos jest a nie mozesz mu pomóc.Następną  rzeczą,która mnie zastanawia jest to  dlaczego miałby Cię zostawic? Przecież jeżeli Cię kocha to jest sie z tobą dlatego,że Cię kocha,  niezaleznie od tego,co Ci  jest.No chyba,że wasza miłośc nie jest prawdziwa? I teraz na koniec 007 powiedz mi dlaczego nie chcesz udac sie do lekarza po pomoc? Boisz się czy co? Powiedz mi jeszcze ile masz lat? Naprawdę bedziesz jeszcze uśmiechnieta i pełną aktywnosci dziewczyną tylko musisz tego chciec.No i uwierz w siebie.Zobacz takie piekne dni za oknem teraz nastały, cieszmy sie nadchodzacą wiosną.A może masz jeszcze jakiś problem o którym boisz sie napisac? Buziaczki dla ciebie smutasku

Nie wiem dlaczego nie zdecydujesz sie jednak porozmawiac ze swoim facetem, a takze udac sie na rozmowe do psychologa. Zrozum, ze wtedy poczulabys sie w koncu lepiej i wszystkie te zle mysli w koncu by sie skonczyly! Posluchaj tych rad, bo jak widze nic narazie w tym kierunku nie robisz a to nie jest dobrze. Meczysz sama siebie. Prosze, posluchaj tych rad i po pierwsze porozmawiaj szczerze z narzeczonym (przeciez macie spedzic cale zycie razem! Musicie ze soba o takich rzeczach rozmawiac!) a po drugie umow sie z psychologiem (albo popros narzeczonego, aby poszedl z Toba.)

Powodzenia.

OO7 dlaczego nie idziesz do lekarza,czego się boisz???Posłuchaj mnie i również innych dziewczyn,które sa tego samego zdania.Zwlekając napewno sobie nie pomożesz.Męczysz się i nic więcej.Piszesz,że wieczorami lepiej się czujesz.U mnie tez tak było. Najgorzej było rano,popołudniu lepiej a na wieczór tak w miare.Przy depresji tak jest,że najbardziej obniżony nastrój mamy z rana.Męczysz się i Twój organizm nie pracuje normalnie i do póki nie skorzystasz z wizyty u lekarza i nie siegniesz po leki depresyjne to nie widzę zmiany w Twoim samopoczuciu i podejściu do życia.Ty jesteś normalną dziewczyną i nikt wcale nie jest lepszy od Ciebie.Inni tez mają swoje bolączki o których nie mówią lub ich nie okazują.A ludzie z zaburzeniami depresyjnymi odczuwają wszystkow sposób negatywny dlatego wszystko wydaje Ci się gorsze.Ty sama uważasz sie za nic nie wartą,ale to tak nie jest:)Jesteś dziewczyną,która znajdzie prace,wyjdzie za mąż i wszystko sie ułoży tylko trzeba się wyzwolic z szpon tej choroby.I udać się do lekarza.Słyszysz do LEKARZA!!!!
Odezwij się,co zrobiłas w tym kierunku? A ślub kiedy???Chyba niedługo ??Pozdrawiam

Ty tez masz wszystko 007 tylko,że w takim stanie widzisz tylko negatywne rzeczy u siebie a pozytywne u innych.Możesz i będziesz normalnie żyć i funkcjonować tak jak kiedyś tylko musisz sama tego chcieć i sama sobie musisz pomóc udając się do lekarza.Ja naprawdę mogę Cię pocieszać i radzić,co masz zrobic,ale nie jestem lekarzem i nie jestem w stanie pomóc Ci tak,żebyś była dziewczyną taką jak dawniej.Musisz Ty sama tego chcieć.