jak odejść od męża!!!!!!!!!!!!!! - Netkobiety.pl

Wiem co przechodzisz, ja byłam ostatnio w dwuletnim związku z alkoholikiem, to było straszne. Minął już rok jak z nim nie mieszkam a pół roku jak ostatni raz Go widziałam w swoim życiu i wiesz co mi najbardziej utkwiło w pamięci z tego związku? bo nie byliśmy małżeństwem, dzieci też nie mamy razem. Utkwił mi w pamięci odgłos otwieranych puszek piwa w kuchni, zawsze po pracy rytualnie wypijał cztery lub trzy piwa....W nocy wstawał o trzeciej nad ranem jak spałam  i też szedł do kuchni, podejrzewam że pił o tej trzeciej wódkę w ukryciu przede mną.....Sylwester z nim....to coś strasznego, wspomnienie???....był tak pijany, że upadł z łóżka...twarz miał białą jak kreda, podniosłam Go i położyłam żeby nie leżał taki "sponiewierany". Ostatni raz widziałam Go z opuszczoną głową nad wypitą butelką wódki. Niunia5556 musisz działać, bo alkoholizm jest bardzo poważną chorobą, będzie postępował jeśli nie zacznie się Twój mąż leczyć, potem będzie co raz gorzej a nie lepiej. Powinnaś mu uświadomić, że jest alkoholikiem i że powinien zacząć leczenie w AA, to jest jedyna dla Was szansa, jeśli nie posłucha się Ciebie PRZEGRASZ wszystko.....Twój mąż coraz bardziej będzie się pogrążał w alkoholiźmie, będziesz widzieć męża w coraz bardziej patologicznych sytuacjach a Ty będziesz przy nim cierpieć,bo przy alkoholiku jest tylko wegetacja. Wódka niszczy ludziom życie i niszczy też ich rodziny gdy jest w domu alkoholik cierpi z nim cała rodzina. Musisz wpłynąć na męża żeby się leczył to jest bardzo ważne, mi nie udało się wpłynąć na mojego partnera. Niestety to był człowiek już tak uzależniony, że dla niego wódka była najważniejsza, nawet ważniejsza niż ja, ale może u Twojego męża nie jest jeszcze tak silne uzależnienie?? Dopóki jeszcze nie jest nakłoń Go na leczenie w AA...musi sobie uświadomić że jest alkoholikiem. Czemu zatytułowałaś swój wątek:"Jak odejść od męża"?

Napisalam jak odejsc od meza bo brakuje mi sily z nim walczyc i tlumaczyc a boje sie tego,ze jak nie odejde to nic sie nie zmieni i bede  w tym tkwila do konca zycia.Bardzo go kocham,ale tez wiem,ze nie moge zafundowac dzieciom widoku pijanego ojca.W tej chwili moje dzieci nie widzialy go w stanie niepokojacym,poniewaz pije tak zeby nikt nie widzial,ale obawiam sie,ze  z czasem moze przestac to kontrolowa.
Po drugie coraz czesciej slysze,ze mam wracac do swojej mamusi i rodzinki,ze zniszczylam mu 10 lat wspolnego zycia,oczywiscie jak wytrzezwieje jest skruszony i mowi,ze wcale tak nie mysli.Sama nie wiem co jest lepsze walczyc dalej o niego choc naprawde brakuje mi argumentow na to,ze ma problem,czy poprostu cierpiec i odejsc.W mojej sytuacji jest to trudne bo musze zmienic miejsce zamieszkania co wiaze sie ze zmaiana szkoly i przedszkola corek bardzo trudna decyzja.Mam swiadomosc tego,ze jak odejde zafunduje dzieciom niezly stres.

Może cos w Waszej relacji nie jest tak jak trzeba? Codzienność/szarość/problemy, rutyna/brak zainteresowania/zrozumienia , no i dlaczego tak bardzo pielegnujesz wiez z matka, skoro powinnas pielegnowac z mezem???
Moim zdaniem ludzie pija, bo sa rozczarowani. Wiec cos nie zagralo.

Nie dziwie mu się, że tak mówi. To on miał byc Twoim najlepszym przyjacielem, kochankiem i powiernikiem, a Ty jego, a nie Twoja matka, rodzina, znajomi itp. itd.

Jeśli twój mąż zdaje sobie sprawę z tego,że alkohol jest przyczyną waszych kłótni i mówi o samobójstwie,to nie powinnaś tego lekcewazyć.Działaj,szukaj pomocy.Nie odpuszczaj.Wasze córki też potrzebują normalnego taty.Nawet po waszym rozwodzie,rozstaniu (do czego mam nadzieję nie dojdzie) też będą potrzebowac ojca,który nie jest alkoholikiem.Nie obrażaj sie,że obwinia ciebie za zmarnowanie 10 lat życia-alkoholicy i ludzie,którzy mysla o samobójstwie często tak mówią.Ale działaj szybko,nie marnuj czasu i energii na kłótnie z nim.Trzymam kciuki.

Asiu,dam ci radę,znajdz sobie pracę,abyś była niezależna finansowo od męża,wtedy poszukaj mieszkanka i wyprowadz sie od męza i mamusi.A oni niech sobie razem ułożą życie,jesli im to odpowiada.cha cha.

No, faktycznie przyjemne to nie jest.
Może zacznij dbać o niego jak o dziecko,które samo nic nie potrafi zrobić......sama nie wiem.....
Ciekawi mnie czy jak się pobieraliście to tego nie zauważyłaś?
A wyprowadzać się z własnego domu...chyba nie ma sensu,bo musiałabyś wtedy zaczynać wszystko od nowa.Czy jesteś gotowa na takie ostre zmiany,bo z tego co piszesz w mamie nie miałabyś oparcia.

To był sarkazm.....widocznie zbyt duży i stał się niezrozumiały.

Niunia, Twój mąż jest alkoholikiem. To poważna choroba i wymaga poważnego potraktowania. I nie ważne jest czy wzięła się ze stresu, czy z czegoś innego. Szukanie przyczyn nic nie zmieni. Tak samo próby kontrolowania picia męża. Rozmowy, prośby i błagania tez rozbiją się o mur. On może nawet przysięgać, że nie będzie już pił i....napije się za godzinę. Rzecz w tym, że alkoholik nie kieruje swoim życiem. Jego życiem kieruje butelka ważniejsza od żony, od dzieci  i od wszystkiego innego. Dokąd mąż nie zacznie ponosić konsekwencji swojego picia, nie zrobi nic.

Radzę, żebyś postawiła mu WARUNEK ULTYMATYWNY.  Albo idziesz się leczyć (tu adres poradni), albo odchodzę od ciebie. Z tym, że jeśli tym zagrozisz, to musisz słowa dotrzymać. Żony często straszą swoich pijących mężów odejściem, a potem tego  nie robią. Mąż przyzwyczaja się do tego, że słowa zony nic nie znaczą. Więc trzeba się dobrze zastanowić jakie ultimatum jest możliwe i być gotową do jego spełnienia.
Nie stawiaj mężowi warunku, gdy jest pijany. Zrób to następnego dnia, gdy będzie trzeźwy. I żadnych długich rozmów, słuchania obietnic, ze sobie sam poradzi. "Kocham cię, ale nie chcę tak żyć. Proszę cię i wymagam, zgłoś się na leczenie, albo ......" W miejsce kropek wstawiasz swój warunek.
Mało jest alkoholików, którzy potrafią sami sobie poradzić z problemem. On nie widzi, że ma problem, on ma iluzję, że kontroluje swoje picie, choć od dawna juz tego nie potrafi. Nie widzi problemu, więc nie widzi też potrzeby leczenia, dlatego perswazja nic tu nie da. Potrzebuje mocnego wstrząsu, by prawda o nim samym mogła się przedrzeć przez mechanizmy uzależnienia choć na chwilę. Taka jest istota jego choroby.
Nie znam alkoholika, który trafił na odwyk bo go nagle oświeciło (choć słyszałam o takich rzadkich przypadkach). Zawsze za taką decyzją stał jakiś kryzys. Zdrowie się posypało, żona odeszła, z pracy go wyrzucili i to sprawiło, że szuka pomocy. Szuka pomocy, bo mu się życie wali, a nie dlatego, że stracił kontrolę. Do zgody na swoje uzależnienie i akceptacji utraty kontroli droga daleka, ale jest w rękach profesjonalistów, którzy mu w tym pomogą.
Bardzo wazna jest rola żony, ale żony wymagającej, a nie ratowniczki  i pocieszycielki wysłuchującej długich opowieści jak to mężowi pod górkę i dlatego pije.

Dodam jeszcze, że w poradniach odwykowych są programy terapeutyczne dla współuzalenionych, czyli dla żon, matek alkoholików. To dobre miejsce dla Ciebie, Niunia. Znajdziesz tam pomoc i wsparcie dla SIEBIE.
Warto chyba zawalczyć o małżeństwo, spróbować coś konkretnego zrobić dla rodziny zanim postawisz na tym krzyżyk. Chociaż możesz, jeśli masz już dość. Masz prawo.

No to wygląda na to,że on bardziej niż żony potrzebował "zaufanej służącej".
Nieźle sobie chyba to obmyślił......istne średniowiecze.....żona gotuje,sprząta,dba o dobry wygląd męża i do tego jeszcze go "obsługuje". Ma być zadowolona,że on przychodzi do domu i może koło niego poskakać.
To się nie zmieni a nawet z czasem będzie się pogarszało a Ty zaczniesz podupadać na zdrowiu psychicznym.
Bardzo trudna sytuacja i niestety chyba jedynym wyjściem jest rozstanie i rozpoczęcie życia na własny rachunek.
"Ten model" jest niereformowalny....:(

Zacznij od znalezienia sobie pracy......musisz mieć przecież jakieś "źródło utrzymania". Rozwód w Twojej sytuacji może być ciężką walką i powinnaś o tym pamiętać.
A ponieważ dziecko ma już 3 lata pomyśl nad przedszkolem. Prawdopodobnie teściowa postanowi spróbować odebrać Ci dziecko,ale to nie jest wcale takie proste, więc .......przemyśl czy jesteś na to gotowa i jeżeli tak to dokładnie to sobie zaplanuj.

Cześć.
Mam bardzo podobny problem do Ciebie i bardzo podobną historię życia. U mnie mąż nie pije, ale o sex chodzi. Nie możesz się dać tak traktować . Pomyśl o sobie. Dzieci kiedyś  odejdą a Ty pomyśl / zostaniesz z kimś kto nadużywa alkohol i co dalej będziesz się męczyć, jesteś młodą osobą życie sobie ułożysz. Myśl o sobie i o dzieciach. jakaś praca, usamodzielnij się. Wiem że łatwo się mówi, bo sama układam plan odejścia od męża. Ale dasz rade. My kobiety jesteśmy silne...
Powodzenia.

Przed laty "przerobiłam" podobną sytuację, męża nie udało się uratować ... zacznij myśleć o sobie i dzieciach.

witam wszystkie koleżanki!!!
nie wiem od czego zacząć. chyba lepiej od początku. męża poznałam 10 lat temu i jak w większości opowiadanych historii moja również zaczyna się jak bajka. były kolacyjki w restauracji czułe słówka i trzymanie się za rączkę. słowa-kocham cię-były na porządku dziennym. muszę jeszcze powiedzieć że bardzo ważną rolę odgrywa tu moja teściowa. potrafi dzwonić do syna kilka razy dziennie. ma ogromny wpływ na niego zresztą na mnie też swego czasu miała. lubi jak jest po jej myśli. tak jak niektóre koleżanki z forum mieszkam daleko od swojej rodziny.  tym bardziej decyzja aby odejść od męża jest trudniejsza, bo nie wystarczy przeprowadzić się do innego domu, ale trzeba zmienić pracę, dziecko musi zmienić szkołę i kolegów. u mnie jest o tyle beznadziejna sytuacja że mąż jak wypije to potrafi wyżywać się na rzeczach martwych np. rozwali drzwi, uderzy pięścią w lodówkę a nawet potrafi pobić samego siebie (jeszcze nie uderzył mnie). oczywiście robi przy tym dużo hałasu a moje dziecko się temu przygląda i bardzo boi się taty. zresztą ja też żyję w strachu.sama wielokrotnie wzywałam policję żeby go uspokoili.  wielokrotnie też uciekałam z dzieckiem z domu żeby tego nie widzieć. wtedy spałam u znajomych bo moja teściowa uważa że jest to moja wina bo np. nie podałam mu ręki w odpowiednim momencie albo że to jak jest w małżeństwie to  99%  zależy od kobiety. dziś zastanawiam się którą z nas ma namyśli.  ona nie rozumie że do tego trzeba dobrej woli z obu stron.dodam jeszcze że mąż jak pije to robi ogromne długi ok.2tyś. i za to płaci zawsze teściowa. nie uważam że jest to dobry pomysł ale ona potrafi mu tak pomóc bez mojej zgody. w tej chwili zastanawiam się żeby odejść od niego nawet moje dziecko wielokrotnie mnie prosiło żebyśmy przeprowadzili się do babci. wiem że przy nim to wegetacja a nie życie.ale jest to bardzo trudna decyzja bo już wiele razy próbowałam a on obiecuje że będzie się leczył i nawet chodzi do lekarza i łyka jakieś proszki na uspokojenie ale nie potrafię zbliżyć się do niego jak do mężczyzny. śpimy w oddzielnych łóżkach  bo boję się że za chwile znów będzie awantura i wyzwiska tak było już wiele razy. proszę o poradę chodz wiem co powinnam zrobić już kilka lat wcześniej...jeśli chcę aby moje dziecko był szczęśliwe..

Czy jest ktos w stanie mi pomoc?Mam meza alkoholika,jestesmy 12 lat razem i mamy 4 letniego synka!Oczywiscie maz twierdzil ze nie jest alkoholikiem,bo te pare piw,ktore wypijal to nie alkoholizm,ale od tego sie zaczynalo,a teraz potrafi 2 tygodnie pic ciagiem dzien w dzien,przerwa 3 dni i dalej to samo!Koledzy mu w tym bardzo pomagaja,bo pija z nim i przynosza mu alkohol!Potrafi po kryjomu pic,i udaje ze wszystko jest ok,ze nie pije,ale ja wyczuje na odleglosc,nawet jak go niewidze,slysze po glosie,mowie,i wiem ze jest pijany!O leczeniu nie ma mowy,bo niechce,ale i tak to nic niepomaga,ma brata alkoholika,ktory jezdzi na takie leczenie i wraca z butelka wodki czy wina,nawet lekarze mowia ze to nic nie daje taki wyjazd!I co pozostalo wszywka tabletki,bo innej opcji nie ma juz chyba!No i na te tabletki sie zgodzil,bral i nie pil,bylo w miare ok,ale w tamtym roku mielismy wypadek samochodowy,ledwo przezylismy!A on co jak tylko doszedl do siebie od razu zaczal dalej pic,oczywiscie po kryjomu,kradl pieniadze i kupowal alkohol,tak zeby nikt nie widzial!Ale ja wiedzialam,ze jest cos nie tak!Mieszkalimy z moja mama,bo niebylismy w stanie sami mieszkac,ja na wozku inwalidzkim,jestem w ciezkim stanie,no i na tamten czas nie mozna bylo inaczej,ale to ciagle picie meza doprowadzalo mnie do szalu,ciagle klotnie,wrzaski!przeciez tak nie da sie zyc!Dwa razy wyganialam go z domu mamy,ale przyjmowalam z powrotem,obiecywal ze juz nie bedzie ze,sie zmieni,ze nas kocha!Ale to tylko slowa,puste slowa!trzeciego razu nie bylo juz,to ja sie wyprowadzilam z dzieckiem do niego,po dlugich prosbach i dalszych obietnicach!U mamy tez niebylo spokoju,klocilismy sie o mama o meza,ale ja go bronilam do konca,chcialam zeby dziecko mialo ojca,a nie tak ja wychowalam sie z ojczymem!I to spowodowalo ze sie wynioslam,pil na poczatku,ale wkoncu mu zagrozilam ze odejde na dobre!No zaczal brac dalej te tabletki,ale z czasem zaczal zmniejszac proporcje,z calej bylo pol,potem co drugi dzien bral!i tak niby zostalo!Niechcial sie uzaleznic od nich,bo to dosyc mocne tabletki,dlatego zmniejszyl sobie ich dawki!Ale w tym problem ze jak nie bral to dalej pil po kryjomu,ja nie moge sie ruszac za bardzo z domu,i nie wiem co kupuje w sklepie,ale wyczulam nie raz ze pije znowu,on zaprzeczal,ale mnie bylo stac na to zeby przeszukac dom,tam gdzie nie przebywam,i nie mylilam sie,znalazlam alkohol,i w domu,i w garazu nawet,ciagle znajduje butelki,pol pelne i puste,a on ciagle zaprzecza!teraz jestem na rehabilitacji,i wiem ze dalej nie bierze tabletek,i ze pije,ciagle mnie oklamuje,ale ja wiem swoje,nie jestem glupia!Chce odejsc od niego,ale nie mam gdzie,i do tego kaleka,oszpecona i to przez niego!Pomorzcie,prosze!Niedaje rady!Zamiast sie leczyc,to tylko sie martwie i placze do poduszki przez niego,mam dosyc takiego zycia,ale co moge zrobic!Sama z dzieckiem,inwalidka,bez pracy,mieszkania,pieniadze dostaje z opieki 500 zl,i co ja moge z tym zrobic,na zycie nie wystarczy,a nie mowiac juz o wynajmie mieszkania i rachunkach!Niewliczajac juz ze potrzebuje rehabilitacji i to sa koszta tez zwiazane z tymi wyjazdami,no i byc moze operacja mnie czeka jeszcze!Jest ciezko,ale co mam dalej znosic meza,to ze mnie oszukuje i pije po kryjomu!Te klotnie,wyzwiska w moim kierunku,wrzaski,a dziecko sie patrzy i boi,a ja tylko placze!Co robic?Pomorzcie,prosze!

Wielokropku? A skąd ci przyszła do głowy lkp? 
Są jeszcze biura porad obywatelskich. Stowarzyszenia i fundacje pomocowe które udzielają porad prawnych. Ośrodki pomocy kryzysowej z poradnictwem dla kobiet... Prawnicy przy grupach aa...
Pierwsze słyszę zeby lkp specjalizowala sie w poradnictwie prawnym.

„ W środowisku uchodzi za dobrego męża „
Typowe w tych czasach a za drzwiami u was w domu kocioł . Patrz na siebie a nie na innych bo oni tego życia za Ciebie nie przeżyją .