przemoc w rodzinie ... agresywny mąż - Netkobiety.pl

Zaloze sie , ze jestes od niego w jakis sposob uzalezniona.On czuje ta przewage i probuje sie bardziej dowartosciowac bijac Cie , bo wtedy czuje , ze jest gora.Nie ma prawa tego robic ! Kim jest , zeby podnosic reke na slabszego ? Kazdy jest tylko czlowiekiem , ma prawo do przezywania gorszych lub lepszych dni.Ma rowniez prawo byc zdenerwowanym , ale nie ma prawa uciekac sie do rekoczynow.Kiedy to pisze mysle , ze ktos jemu powinien spuscic porzadne manto.Ale jest jedno madre powiedzenie: lagodnoscia i lwa mozna ulaskawic.Jezeli juz musisz z nim byc , jezeli mimo to go kochasz , to sprobuj go nie prowokowac do takich sytuacji.Moze mu przytaknij dla swietego spokoju, powiedz , ze pewnie ma racje , byc moze to go uspokoi.Ale rob to bez podnoszenia glosu i reki.Mam nadzieje , ze spusci z tonu.Tego Ci zycze.

Co do uzaleznienia to sie zgodze,chcesz byc z nim mimo wszystko ale przemysl to bo to droga donikad.Jeanne,nie rozmiem jak mozesz radzic aby go nie prowokowala,aby dla swietego spokoju byla mu calkowicie podporzadkowana.Co to za zycie?W wiecznym strachu przed jego gniewem bedzie tlumic wlasne uczucia,kryc potrzeby,ma zapomniec o sobie zeby on sie przypadkiem nie zdenerwowal?Czy to nie bedzie jeszcze gorsze uzaleznienie?Nie wolno robic z siebie niewolnika,nigdy,w imie zadnej milosci!Ja rozumiem,że on pod innymi wzgledami moze miec wiele wspanialych cech,za ktore mozna go kochac,jednak jesli krzywdzi i wie o tym powinien zasiegnac chociazby rady specjalisty,leczyc sie jesli nic innego nie pomaga.To on powinien cos ze soba zrobic,to on powinien sie zmienic a nie bita kobieta.Jesli zdecydowalby sie na skorzystanie z pomocy mozna go wspierac i zobaczyc czy dalsze bycie razem jest mozliwe bez szkody dla zadnej ze stron.Ale moim zdaniem ktos kto choc raz uderzyl,choc raz podniosl reke na podobno kochana osobe juz nigdy moze nie byc godny zaufania.Cokolwiek postanowisz nie zapominaj w tym o sobie i o tym,ze masz prawo zyc w szczesciu i spokoju bez ciaglego strachu przed ciosami.

Niewazne czy mocno czy nie mocno.Nie mozesz pozwalac dluzej aby stosowal wobec Ciebie przemoc taka czy inna.Ale to on musi chciec sie zmienic,docenic to,ze dasz mu na to szanse,zrozumiec,ze Cie krzywdzi i ze tak byc nie moze,tak byc nie ma prawa.Zacznij od spokojnej rozmowy,powiedz,ze milosc nie moze polegac na biciu.Ze jestes gotowa pomoc mu to zmienic ale ze na dalsze takie traktowanie sie nie godzisz.Nie rob awantur ale badz stanowcza,on musi widziec,ze to nie Twoj chwilowy wymysl ale,ze skonczyl sie pewien etap-etap Twojej uleglosci wobec jego zle pojetej sily i ze od niego teraz zalezy co z tym dalej zrobi.Zorientuj sie w formach specjalistycznej pomocy jakiej moglby zasiegnac i przedstaw swoje propozycje.Jesli tak jak mowisz pod innymi wzgledami czujesz ze Cie kocha zgodzi sie sprobowac sobie pomoc.czasem pomaga tez interwencja kogos z rodziny,pewien wstrzas.Znam np przypadek kiedy jedna bardzo rzeczowa rozmowa jednego mezczyzny z rodziny zony bijacego meza zlikwidowala problem na zawsze.Nie wiem jak gleboki jest problem Twojego meza,czy wystarczy rozmowa,czy bedzie potrzebna jakas psychokuracja.To juz Ty sama widzisz najdokladniej...Ale jedno jest pewne.Jesli nic nie pomoze nie wolno Ci sie godzic na poprzednie warunki.Niezaleznie od tego jak bardzo go kochasz,czy sa dzieci nie mozesz pozwolic sie bic...!Nawet jesli jedynym wyjsciem bedzie odejscie...

kjersti a co innego moglam jej poradzic , skoro ona nie chce od niego odchodzic ? Mysle , ze jak ona zaproponuje mu jakas terapie , bedzie probowala mu sugerowac , ze cos z nim jestnie tak , to dopiero moze wpasc w szal.Zgadzam sie z tym co piszecie.Nie chodzilo mi o to , zeby sie calkowicie podporzadkowala mezowi, zrezygnowala z siebie , ze swoich potrzeb , bo wlasnie nie o to chodzi.Chodzi o to , zeby w spokoju przemyslec strategie , co dalej robic w tej sytuacji, bez zlych emocji uswiadomic mezowi , ze nie jest dobrze.Jezeli jedno nieszczescie bedzie ciskac tylko zarzuty w strone swojego meza , to efekt bedzie odwrotny od zamierzonego.A tak , jesli ona powie np.tak , masz racje , ale..( i tutaj mowi o tym co czuje).to jest szansa , ze nawiaze sie miedzy nimi dialog , a tym samym szansa na poprawe relacji.Nie wiem , jak moge to jeszcze jasniej wyjasnic.

Przemoc wobec kobiety to nie jest głupia kłotnia, którą usprawiedliwia się w taki sposób. Osobiście uważam , że mówienie, iż jest kochany itd. to lekka przesada. Jak może byc kochany skoro Cię okłada! Silny samiec, zwierzęce instynkty! Z tego co wiem to zawsze jest tak samo - obietnica poprawy i za jakis czas powrót do starych nawyków. Myślę, że separacja to w tym przypadku dobre wyjście.

Droga Jeanne
Przeciez ja nie mowilam o ciskaniu zarzutow tylko o zaproponowaniu mezowi pomocy w poradzeniu sobie z problemem.I rowniez zasugerowalam takie rozwiazanie tylko dlatego,iz Jedno Nieszczescie kocha meza i chce mu dac druga szanse.Ja osobiscie postapilabym inaczej gdyz sama jestem po takich przejsciach,ale tak jak mowisz decyzja nalezy do samej zainteresowanej.

Tak , to co sie dzieje w zyciu jednego nieszczescia nie jest OK.Ale jestem gotowa sie zalozyc , ze kiedy podejmie probe walki i postawi warunki swojemu mezowi , on wscieknie sie jeszcze bardziej.Najgorsze w tym wszystkim jest to , ze ona nie chce sie z nim rozstawac , chce dac mu szanse na zmiane na lepsze.Dziewczyny , przeciez kiedy zaproponuje mu pomoc w poradzeniu sobie z problemami urazi to jego meska dume.Bo jestem pewna , ze on nie widzi w tym wszystkim niczego zlego.
kjersti piszesz , ze sama jestes po takich przejsciach i ze osobiscie nie zaproponowalabys mezowi pomocy , aczkolwiek to doradzalas samej zainteresowanej.Moze napisz, jak Ty to rozegralas ? Inaczej sie patrzy na te sprawy , kiedy nigdy sie czegos takiego nie przezylo , a inaczej gdy nam to bylo dane

kjersti bardzo sie mylisz nie mam zadnej watpliwosci co do slusznosci Twojej decyzji.Nie moge pojac jak mozna powiedziec o kims , kto dokonuje rekoczynow na bliskiej sobie osobie , ze jest kochana .Dla mnie jest to rownoznaczne z wystawieniem walizek delikwentowi za drzwi.Ale skoro ona twierdzi , ze chce z nim byc i go zmieniac , to niech przynajmniej robi to tak , zeby kolejny raz nie oberwac.Ja tez nie wyobrazam sobie zycia pod jednym dachem z takim czlowiekiem.Jak uderzyl raz , zrobi to i nastepny.Ja tam nie wierze w cudowne nawrocenie takich typow.I watpie , zeby chcial cos zrobic w tym kierunku , zeby sie zmienic.Na jej miejscu sama bym spakowala manele i uciekla gdzie pieprz rosnie od takiego tyrana , ale mam wrazenie , ze tu nie chodzi o to , ze on jest KOCHANY , ale o to , ze ona jest od niego uzalezniona w jakis sposob.Byc moze boi sie , ze nie da sobie bez niego rady np.finansowo , albo nie ma dokad odejsc...

A swoja droga , zaczynam watpic w prawdziwosc tego problemu.Nie dosc , ze autorka tego watku pojawila sie jako "gość" , to jeszcze nawet nie zabiera glosu w tej sprawie ,pewnie nawet go nie sledzi ...

Krotko mowiac , jak jest taki kochany , to niech dalej daje sie obijac , a jak nie , to niech sie stanie kobieta z jajami , i niech cos z tym zrobi .Krotka pilka.

Ojjj...dziewczyny ależ ta dyskusja zeszła na psy...az smutno...naprawde...na szczescie nie jestem typem kobiety ktora da sie bic i dlatego szukam jakiegos rozwiazania(bo nikt nie jest idealny)a po tych słowach kobieta ktora jest naprawdem uzalezniona od męza i daje soba poniewierac zapewne uznała by ze CLEO ma racje,brawooo....Kobeity przez lat maltretowane przez mężów tak własnie uwarzają,ze tak musi byc...CLEO..nie zapominaj ze forum ma harakter poradniczy,wiec myśl co piszesz,bo ktoś sobie wezmie to do serca...

Ale napisze Wam jak sprwawygląda teraz,posłuchałam rad tych mądrzejszych a nie tych które powiedziały co wiedziały,patrz pkt 1
Rozmawiałam z mężem i on dobrze wie ze to jest bardzo złe co zrobił....i powiedział ze juz sie to nie powtórzy i ja mu wierze...on wie ze inaczej odejde tak mu powiedziałam...mam dokąd pójsc,bardziej nie chciałam odbierac dzieciom ojca...którty jak napisałam wczesniej jest kochany...i to zmieni z moją pomocą...to się nazywa miłosc i przyjazn-pomoc!

któz z Was nie jest bez grzechu niech pierwszy rzuci kamień...

Nie uwazam , zeby ta dyskusja zeszla na psy.Forum to nie poradnia psychologiczna , tylko miejsce , gdzie mozna wymieniac sie swoimi doswiadczeniami i pogladami.Kazdy ma do tego prawo , pod waruniem , ze nikogo sie nie obraza i robi to z szacunkiem do innych.

A mówienie o kobietach jakze czasem bardzo pokrzywdzonych przez los przez zycie,ojców,matki...itd.(nie pisze o sobie)WORKIEM TRENINGOWYM bo przynajmniej mają w co bić nie jest wg Ciebie obrazliwym brakiem szacunku?

"Otrzymasz tu wsparcie użytkowniczek forum oraz fachowe porady naszych Ekspertów!'To pisze na górze strony forum.

Dziewczyny
Dyskusja wywiązała się sama z siebie,ponieważ to bolesny ale niestety aktualny temat.Jedno Nieszczęście-starałyśmy się Ci doradzić i jednocześnie podzieliłyśmy sie poglądami na podstawie własnych doświadczen czy chociażby przemyśleń.Jeśli znalazłaś wśród naszych wypowiedzi radę dla siebie to dobrze i pozostaje mi zyczyć Ci powodzenia i wytrwaści.Nie zapominaj tylko,że masz prawo być szczęśliwa.Pamietaj rownież o własnych potrzebach.Jedno jest w tym wszystkim pewne-żaden mężczyzna nie ma prawa stosować przemocy,a to jak sobie z tym poradzisz jest tylko Twoją decyzją.Najważniejsze,że wiesz,iż tak dalej być nie może.

I oby sie zmieniło powodzenia

Pisząc ten to co jest napisane na górze forum,nie miałam na myśli ze chce gotowa recepte ani ze ktoś mi zle radził tylko nawiazywałam do twoich słów ze ".Forum to nie poradnia psychologiczna , tylko miejsce , gdzie mozna wymieniac sie swoimi doswiadczeniami i pogladami"które napisałas w odwecie za to ze napisałam CLEO zeby uwazała co pisze bo forum ma stosunek poradniczy,bo jednak ma,o czym swiadczy cytat który jest na górze forum.

No własnie rózne osoby oglądaja forum,dlatego warto uwarzac co sie pisze zeby kogos nie urazic lub nie utwierdzic w jakims przekonaniu ze np. sa workiem treningowym bo takowe musza istniec.
Nie wiem dlaczego tak bronisz kolezanki,spójrz na to co napisała obiektywnie.
A ogólnie oczywisie rozmowa mi cos dała,wart tez posluchac opini innych .Ale ja własnie myslałam tez ze tu bedze ekspert z dziedziny psychologi...

aimee
Co to znaczy,że nie możesz odejść?To Twoje zycie czy Twoich rodziców,to Twoi rodzice mają stworzyć Twojemu dziecku spokojny,bezpieczny dom czy Ty?
Kochana-masz prawo być szczęśliwa,szanowana,darzona miłością,żyć z kimś kto da Ci poczucie bezpieczeństwa,tak samo Twój synek.Pomyśl o tym jak to się na nim odbija,nie mówiąc już o Twoim zyciu w cierpieniu.
Rozumiem,ze odejście nie jest nigdy sprawą prostą,na drodze może stać całe mnóstwo przeszkód,ale to o co się walczy-odzyskanie siebie,bezpieczeństwo i spokój dziecka jest warte każdych starań i wyżeczeń.

i ten temat postu-MÓJ KOCHANY MĄŻ-z tego co napisałaś to on ani kochany ani mąż tylko niestety twój.

Pamiętaj, że każdy jest kowalem własnego losu. Ty do tego jeszcze jakiś czas jesteś kowalem losu własnego dziecka. Myslisz że dzieciństwo w takim stresie będzie dla niego bez znaczenia ? Ratuje swoją psychikę i dziecka, póki nie będzie za póxno!!

b tekst b
u tekst u
zoska Zlitujcie się dziewczyny i nie piszcie, jeśli nie macie nic do powiedzenia, bo możecie bardzo kogoś skrzywdzić. Jakąż to wiedzę i doświadczenie masz Malwinko - lat 23, żeby wypowiadać takie sądy???? zoska

"okłada mnie rękami kiedy ja go zdenerwuje...Nie chcę od niego odchodzić bo jest kochany " To nie pojęte.... Kochany mąż okładajacy Cię rękami.... Jak ktoś kto krzywdzi osobę słabszą od siebie może być okreslony mianem "kochany"To jest przemoc....I jesli nie zrobisz czegoś zajdzie dalej... Jesteś  kobietą...Matką...Masz swoją godność...Zrób "coś" aby to się zmieniło ( niech idzie na terapię) albo odejdz od niego...

żuć faceta poki jeszcze nic złego naprawde sie nie stało.

Witam, nazywam się Robert Kuchta. Jestem studentem Psychologii na Uniwersytecie Łódzkim, prowadzę badania dotyczące tematu potraumatycznego wzrostu u kobiet które doznały przemocy w rodzinie. Chciałbym zwrócić o  się z prośbą do osób które doświadczyły przemocy, o pomoc i wkład własny w badania w postaci wypełnienia (oczywiście anonimowo) kwestionariuszy zajmujących około 20 min. Kwestionariusz można wypełnić w internecie:
  interankiety.pl/interankieta/4440308ff10d150863ad299cf46262d8.xml ,
bądź mailowo. kontaktując się ze mną- robert23b (znak Małpa) orange.pl .

Problem przemocy w rodzinie jest bardzo ważny, niesie za sobą poważne negatywne następstwa fizyczne i psychiczne. Myślę że należy poszukiwać sposobów pomocy i poprawy jakości życia potrzebującym wsparcia.
Wyniki badań między innymi będą podstawą do planowania i udzielania pomocy osobom z problemem. Mogą też zostać wykorzystane do konstruowania programów profilaktycznych.

W razie pytań proszę kontaktować się poprzez adres mailowy.

Pomoc każdej z Was jest bardzo cenna.

Pozdrawiam
Kuchta Robert

Masz racje,j

Hmmm powiem Ci tak nie mam doświadczenia ale tata mojego kolegi bił jego mame nigdy dzieci nie uderzył ale jego mame bił a ona aż uciekała od niego z ich dzieciami. Zastanów się trochę nad tym czy chcesz takiego losu dla siebie i swoich dzieci. Wyobraź sobie co Ty np byś poradziła swojej córce/synowi gdyby jedno z partnerów je biło a Ty dla nich poświęcałaś wszystko co najlepsze w Twoim życiu a teraz ktoś się nad nimi ZNĘCA. Ktoś kto Cię bije jest kochany ?!
Powodzenia

Wbij go w szok oddaj mu .zdziwi się .

Magdalena 2711 - to, co Cię spotyka to przemoc finansowa i emocjonalna, jak słusznie zauważyłaś. Skoro trwa tyle lat, to najprawdopodobniej będzie narastać. Podjęłaś dobrą decyzję o tym, by coś z tym zrobić. Musisz być konsekwentna i zdawać sobie sprawę z tego, że na początku może nie być łatwo, ale później będziesz z siebie dumna - z tego, że dałaś radę. Jesteś wartościową i godną szacunku osobą i nie pozwól sobie wmówić inaczej.
Dzwoń na Niebieską Linię - oni dadzą Ci konkretne rady, jak postępować w tej sytuacji. Tam pomocy udzielają nie tylko psychologowie, ale również np. prawnicy i inni specjaliści.
Dzwoń na nr: 22 668-70-00
Linia czynna w dni powszednie od 12:00 do 18:00 oraz w weekendy od 10:00 do 16:00.
Powodzenia!

Jestem mężatką od wielu lat, mam dorosłe już dziecko. Mąż człowiek niby idealny. Pracowity, lubi gotować, robi zakupy, pomaga przy różnych zajęciach w domu.. Super! Tak by się wydawało. Jest jednak jedno ale..  Jest idealnie, gdy wszystko idzie po jego myśli. Natomiast lepiej nie zwracać mu uwagi, bo nie znosi krytyki! Wpada w szał! Wyzywa od najgorszych i ... sam zaczyna krytykować! Jemu wolno! Przez te wszystkie lata kilka razy mnie uderzył. Ostatnio 3 lata temu. Była wtedy straszna awantura i ja zaczęłam go straszyć policją. Od tamtej pory za każdym razem powtarza : " Nie bój się, nie będziesz musiała wzywać policji"!Ale ja mu nie wierzę! Wczoraj znów na mnie wrzeszczał i naubliżał od kur.. Machał mi rękoma przed nosem i darł się na cały dom! Mam już tego dość! Jestem z nim tyle lat, chyba tylko dla tych jego paru dobrych cech. Ale to ostatnie ubliżanie mnie dobiło! Dziś do mnie podszedł i łaskawie powiedział przepraszam.. To wszystko! Dalej chodzi wściekły i nie odzywamy się do siebie. To że jestem z nim tyle lat, nie znaczy że dalej muszę się męczyć! Stanęły mi przed oczami wszystkie poprzednie piekła i jestem cała roztrzęsiona.. Wyprowadzać się nie chcę, bo jestem we własnym mieszkaniu. Jak myślicie, może przesadzam, czy jednak nie? Rozmowa z nim zawsze nic nie daje, bo wypomina mi wszystkie grzechy świata i dochodzi do kolejnej kłótni!

Decyzję musisz podjąc sama. Ja tak zrobiłam po ponad 30 latach małżeństwa. I nie żałuje. To była moja najlepsza decyzja. Szkoda, że tak póżno. Pisałaś coś o samotnej starości. Ja całe lata będąc mężatką byłam samotna. Owszem początki, po rozwodzie były ciężkie. Natomiast teraz jestem szczęśliwa. Żyję sobie spokojnie, bez stresu, strachu, wstydu. W ciszy, bez krzyków, wrzasków, odoru alkoholu. W każdym wieku warto zawalczyć o swoją godnośc. Jeśli jesteś w stanie znosić zachowanie swojego męża po to tylko, aby dożyć starości, to tak zrób. A czy on poda Ci w chorobie szklankę wody? Zaopiekuje się Tobą?

Zwróciłam uwagę na to, że napisałaś, iż mąż ma 2 osobowości. Mój też miał w zależności od sytuacji. Bardzo lubił spektakularne akcje. Do tego jeszcze ważne było, aby o tym dowiedziało się jak najwięcej osób. Robił niespodzianki, prezenty itd. To była taka jego ludzka twarz, o której Ty piszesz, że to druga osobowośc. Ja dzisiaj wiem, że to była, przynajmniej w wydaniu mojego  byłego męża gra. Ale nie można cały czas grać, więc co jakiś czas wychodził z roli. Wtedy był katem, a ja ofiarą. Jeżeli Ty potrafisz żyć z takim człowiekiem, który krzywdzi Cię, poniża, lekceważy itp to żyj z nim i czekaj, aż się zmieni jak tysiące innych kobiet. To Twoje życie. Wiedz jedno, oni się nie zmieniają. Zmienić możemy tylko siebie. Życzę Ci podjęcia dobrych decyzji.

Sandra, czy zaproponowałaś mu kiedykolwiek terapię, czy choć raz postawiłaś się i powiedziałaś mu jak sie z tym czujesz i do jakiego stanu Cię doprowadził, czy on wie, że chcesz od niego odejść?
Jeśli nie da się z nim spokojnie porozmawiać, to może napisz do niego list.

Sandra,

uważam że powinnaś zawalczyć o siebie i odejść. Na początku będzie Ci ciężko, ale wreszcie w Twoim życiu będzie miejsce  na Twoją osobowość, Twoje odczucia i Twoje życie. Bo z tego co czytam, w Twoim życiu obecnie króluje mąż, który nie zamierza tej sytuacji zmieniać, gdyż najwidoczniej mu ona odpowiada.
Więc to jest wybór między Tobą a nim. Moim zdaniem, wybierz siebie. trzymam kciuki!

Rozumiem że Twój mąż nie chce iść na terapię , nie zmusisz go, ale może pomyśl o terapii dla siebie.  Znajdź wątek grupa wsparcia dla kobiet kochających za bardzo- otwiera oczy.
Poza tym, tak jak napisałaś, próbowałaś z nim rozmawiać i..... nic. Gdzieś na którymś forum ktoś mądry napisał że jak chcesz aby to co chcesz przekazać swojej drugiej połowie dotarło powinnaś stosować jak najkrotsze komunikaty.  To działa. Np. Kiedy kiedy zacznie Cię obrażać, powiedz ze Cię to rani i dopóki nie zmieni tonu to nie będziesz z nim rozmawiać i wyjdź do drugiego pokoju np. poczytać.  Za pierwszym razem pewnie będzie zszokowany ale za drugim razem przemysli.
A tymczasem  zajmij się sobą.  Zapisz się na jakiś kurs, wyjdź do ludzi,