Bardzo chcę wyjśc za mąż - Netkobiety.pl

Zgadzam sie z moja poprzedniczka. Poza tym wydaje mi sie ze masz mylne pojecie na temat malzenstwa. Malzenstwo to nie tylko obiadki i wspolne chodzenie spac-do tego wystarczy wspolne mieszkanie. Malzenstwo to deklaracja, to wspolna przyszlosc, to planowanie dzieci, wspolne oszczedzanie, spedzanie swiat. nowe problemy i wyzwania!!! slub to wiecej niz to o czym napisalas. jesli Twoj partner nie wykazuje checi wspolnego mieszkania to gdzie tu mowa o slubie..

najlepiej porozmawiaj z nim. i dowiedz sie jakie ma wobec Was plany:)

Avanti, trochę dziecinnie do tego podchodzisz, a przynajmniej takie sprawiasz wrażenie.

"Nudzi mi się, to weźmy ślub!" To nawet za poważnie nie brzmi.

Może najpierw sobie z nim zamieszkaj i dopiero zastanówcie się nad ślubem. To nie jest zabawa i nie dwołasz sobie tego na pstryknięcie palcami.

Avanti, problem nie leży w tym, ze chcesz wyjść z maż, tylko w POBUDKACH jakimi się kierujesz.

Jeżeli chcesz wziąć ślub tylko po to, żeby widzieć się na co dzień, to wynajmijcie razem mieszkanie i dopiero po kilku miesiącach znów wróć do tematu ślubu.

Może faktycznie żle to ujełam pisząc "wpadłam na pomysł", i nie chodzi mi tez tylko o to żeby budzić się rano i zasypiać ale iść razem przez życie WSPÓLNIE, ustatkować się a nie jeżdzić na "randki" co wieczór owszem uwielbiam to bo zawsze miło spędzamy czas ale ja chciałabym czegos więcej tej stabilności ustatkowania się.

A ja Cie bardzo dobrze rozumiem. Miałam identyczna sytuacje jak Ty. Praktycznie to samiutko Nawet tyle samo byłam z moim obecnym mężem w narzeczeństwie.

Nadszedł czas, gdzie po prostu poczułaś, zapragnęłaś KOLEJNEGO KROKU NAPRZÓD w swoim związku Ja też tak miałam:) Te same rzeczy zaczęły mnie drażnić, mojego chłopaka też i zaczęliśmy poprostu myśleć o małżeństwie:)

On starszy, pracujący, ja po studiach, pracująca, oboje jak i wy szanowaliśmy rodziców i zawsze każde spało w "swoim łóżku" Nie było mowy o wcześniejszym wspólnym mieszkaniu razem, nigdy bysmy sie na to nie zdecydowali, dla mnie to bez sensu, dlatego nie słuchaj rad, że może "najpierw zamieszkajcie razem, sprawdzcie sie, zobaczysz ze to nie tylko wspolne spanie itd" TRETETETE

MAłżeństwo to coś pięknego, wiele sie zmienia, to nowe doświadczenia ( piekne a czasem i gorzkie) :)Małżeństwa nie da sie podrobić!!

Jeśli ja nie doświadczyłam czegoś w życiu nie miałam z tym styczności to sie POPROSTU nie wypowiadam na forum i tego samego oczekiwałam od formuowiczek droga november Cieszą mnie wypowiedzi tych Kobietek które to przeżyły na własnej skórze cheć bycia żoną i które są żonami, a nie tych które maja tylko zdanie na ten temat albo przykre doświadczenia ze swojego małżeństwam lub są poprosstu starymi pannami - ale oczywiście im również dziekuje za rady i słowa, w końcu to forum społecznościowe i każdy ma prawo wyrazić swoją opinię i zdanie Dziękuje

Avanti - dlaczego oczekujesz wypowiedzi tylko od tych, które są żonami? To tak, jakbyś poinformowała nas o zamiarze zostania kochanką żonatego faceta i oczekiwała wyłącznie aprobaty i zachęty ze strony innych kochanek... Każda kobieta ma prawo wypowiedzieć się w tym temacie - w naturze kobiecej leży wicie gniazdka i dobre jest to, że możesz zebrać tu opinie zarówno tych, które instynkt dopada wcześniej, jak też tych, które potrzebę zakładania rodziny odczuwają później.

To, że niektóre dziewczyny nie zachęcają (a nawet odwodzą) Cię od małżeństwa nie znaczy wcale, że są starymi pannami. "Stara panna" współcześnie występuje głównie jako określenie obraźliwe - wszak trudno jednoznacznie określić, kiedy się na takie miano zasługuje, a kiedy nie.

Odnoszę wrażenie, że zakładając wątek oczekiwałaś wyłącznie przyklaśnięcia Twojemu "pomysłowi". Dlaczego odbierasz prawo wypowiedzi dziewczynom, które też "wpadły na pomysł" a potem go żałowały?

Dopiero w 9 poście tego wątku napisałaś o sensownych pobudkach zawarcia związku małżeńskiego. Na podstawie Twoich wcześniejszych postów faktycznie trudno wywnioskować dojrzałą gotowość do tego kroku.

Nawet, jeśli november się nie udało (chociaż chyba nadinterpretowałaś sobie jej słowa) to wcale nie musi być zazdrosna o Twoje szczęście (???). Mam wrażenie, że każdy głos krytyczny odbierasz jako zazdrość. Błąd. Ja mam sobą etap wspólnego życia, obiadków, wieczorów i poranków. Nie wyszło. I cieszę się z tego. Cieszę się, że nie mieliśmy ślubu i że dzięki temu ominął mnie stres rozwodu. Nie zazdroszczę tym, które są szczęśliwymi mężatkami. Nie czuję się zgorzkniałą, porzuconą kobietą. Nie uważam, żeby sensem mojego życia było sformalizowane małżeństwo.

Obecnie po raz drugi wkraczam w świat wspólnego życia. W pełni świadomie i z własnego wyboru. Nie zależy mi na papierku - czy to znaczy, że jestem nieszczęśliwą starą panną?  Mimo to rozumiem Twoja potrzebę. Tylko nie bardzo wiem, czego od nas oczekujesz. Przecież nie powiemy Ci - kup sobie pierścionek zaręczynowy, podaruj mu i się oświadcz. Jedynym wyjściem jest rozmowa i wybadanie jego planów odnośnie Waszej przyszłości. Wspólne mieszkanie też jest jakimś wyjściem, chociaż na podstawie własnych doświadczeń i bliskich znajomych mogę stwierdzić, że ma tyle samo plusów co minusów.

hehe ja nie wiem normalnie czemu sie dziewczyny czepiacie! Autorka posta podzieliła sie z wami, swoimi marzeniami, nowym celem w życiu i poprosiła o rade, jak w delikatny sposób sprowadzić rozmowe o małżeństwie ze swoim narzyczonym. A wy od razu ją umoralniacie, że nie zdaje sobie sprawy co znaczy małżeństwo. Śmieszne.

November co tu ma sie udawać? Jesli w głębi duszy dwoje ludzi sie kocha i mysli o sobie nawzajem, ma sie możliwość postawienia kroku na przod- małżeństwo, to nie wiedze w tym nic złego. Ja też jako pierwsza zaczełam podpytywać mojego narzeczonego o wspolne "formalne" życie, okazało sie ze w głebi duszy on juz od dawna myslał o małżeństwie.

A jakieś porozrzucane skarpetki czy nie sprzatanie po obiedzie to juz sprawa indywidualna. Moj kochany czasem popełnia różne gafy, tak jak ja, ale umiemy ze sobą rozmawiać, we wszystkim sobie pomagamy, wspolnie wyreczamy sie, i nam jakoś nie rujnują życia takie niedociągnięcia Jeśli oboje ludzi sie stara, rozumie osobę drugą i szanuje ja i jej prace to nawet skarpetki na środku pokoju mojego męża mi nie obrzydzają małżeństwa. Małżeństwo to nie więzienie, muzeum czy nie wiem co jeszcze, to normalne, zwykłe WSPOLNE życie ze skarpetkami na podłodze, talerzu zostawionym przy kompie, jednym klapku męża w przedpokoju a drugim w pokoju, pianka do golenia nie odłożona spowrotem na półke itd...

Bardzo dziwne - nie znasz mnie a wyciągasz wnioski. Nie próbowałam, z resztą jedyny związek, w którym do tej pory były faktyczne "plany" rozpadł się ze względu na to, iż nie chciałam od razu po studiach wychodzić za mąż. Nutkę zazdrości? Dokonuję w życiu świadomych wyborów. A i o światopoglądzie, według którego 26latka jest starą panną też mam swoje zdanie.  Atakujesz mnie, choć nie masz jakiegokolwiek powodu, co mnie dziwi.
To jest forum na którym osoby postronne wyrażają swoje zdanie i doradzają. Nie tylko tak, jak sama byś tego chciała. Masz jak widać mgliste pojęcie.

iziaak - to, że uważam, że wyjście za mąż to poważna sprawa, nie znaczy, że kogokolwiek nakłaniam do niechajtania się. Każdy jest inny, i każdy związek jest inny. Doskonale wiem, że przysłowiowe skarpetki mogą być wpisane w związek. Mogą, ale nie muszą i to zależy od podejścia przyszłych małżonków do podziału ról itp itd. Poza tym skarpetki były przenośnią.

Ot co, taki mało istotny szczególik.

Mi tylko o to chodziło, że to tak wygląda jakbyś niestety nie podchodziła do tego dojrzale. To tyle. Wydaje mi się, że lepiej ze sobą trochę pomieszkać, niż przeć na formalizowanie związku i rozwodzić się po roku. Znam ludzi, którym udało się po miesiącu, ale znam takich, którym się nie udało. Po prostu takie sprawy wymagają dla mnie dłuższych planów.
Jak by nie było, życzę Ci owocnej rozmowy.

Nie no ok, jasne, że tak wyrażasz swoje uczucia i w tym nie widzę nic dziwnego. Po prostu sama najpierw bym rozmawiała, potem myślała o reszcie. Przecież ostrożność to nic złego. Czytałam Twoje wcześniejsze posty i - nie odbierz tego jak atak - bardzo różnie u Was bywa. Każdy związek jest złożony w inny sposób, ale prawie wszystkie związki mają wiele cech wspólnych, i podobnie przechodzi różne etapy. Wynika to w końcu ze skomplikowanej ludzkiej psychologii, do której dochodzą problemy dnia codziennego i wkrada się rutyna. Na pewno wiesz, że trzeba tego unikać, ale po prostu dobrze wcześniej jest wiedzieć, czego się spodziewać. Nigdzie nie odradzałam Ci zamążpójścia, tylko sugerowałam brak pośpiechu.

Avanti, tu chyba nawet nie chodzi o to, że dziewczyny Ci odradzają (??? w którym miejscu???) ślub, tylko o to, w jaki sposób się o tym planie wypowiadasz.
W Twoich postach jest bardzo dużo "ja" - "postanowiłam", "chcę", "pragnę", z uwieńczeniem - "dalej uważam, że chcę wyjść za mąż, jeszcze tylko rozmowa z moim M."

Avanti, małżeństwo to decyzja dwóch osób - mężczyzny i kobiety. To jest coś wspólnego, a w Twoich wypowiedziach przedstawiasz tylko swój punkt widzenia. Być może jest tak, że Twój ukochany podziela Twoje poglądy, ale tego nie możemy odczytać z Twoich wypowiedzi. Jedyne przesłanie, jakie z nich płynie to coś w klimacie "pomyślałam że fajnie byłoby być żoną (kupić sobie psa, pojechać na Mazury, zmienić fryzurę etc.) no to weźmy ślub (kupmy, pojedźmy, zmieńmy)". Trochę egoistyczne i mało dojrzałe słowa, nie sądzisz?

Uwierz mi, gdybyś ujęła to w inny sposób ("zdecydowaliśmy się pobrać", "chcemy ślubu") to wszyscy by Ci pięknie przyklasnęli i życzyli szczęścia.

PS. mała uwaga: "rozumiem", nie "rozumię"

Wiecie, mimo że nie miałam męża, doskonale rozumiem autorkę tego tematu na forum. Każdy ma prawo w tak obrazowy sposób pokazać swoje emocje.
Wy natomiast nie powinnyście jej pisać o niedojrzałości dlatego że coś chce szybko zmienić w swoim życiu. Że pragnie Sformalizować związek i żeby już dalej żyli długo i szczęśliwie a przede wszystkim RAZEM.
Przecież po to chodziła ze swoim chłopakiem (nie wiem czy już narzeczonym)!
Zamiast tych wszystkich wypowiedzi, ja doradzałabym żeby na przykład zaproponowała swojemu wybrankowi nauki przedślubne, które są organizowane przy parafiach. Każdy ma prawo z nich korzystać. I to nie koniecznie tuż przed samym ślubem. Jest to czas specjalny dla DWOJGA, w którym lepiej siebie poznają i weryfikują większość zagadnień związanych z wstępowaniem w nowy związek małżeński.

Gdy miałam 20 lat też chciałam mieć męża,dzieci ale niestety źle trafiałam.Zostałam starą panną(35l.)W tym wieku to tylko sami pijacy bezrobotni bądź rozwodnicy.A to wszystko przez ojca.Każdego potencjalnego partnera porównywałam do niego i zawsze coś znalazłam wspólnego.