nie przecięta pępowina - Netkobiety.pl

niestety, takie rzeczy należy wyjaśniać sobie na początku małżeństwa, a najlepiej przed jego zawarciem. Oczywiście, nie powiniem Cię ranić. Założyliście razem rodzinę i ona powinna być na pierwszaym miejscu.

Skoro już tyle lat jesteście razem to nagła zmiana jest czymś bardzo trudnym do osiągnięcia, dlatego pomyślałaś może żeby ktoś profesjonalnie pomógł wam poradzić sobie z tą sytuacją? Może to by było najlepsze wyjście, oczywiście pod warunkiem, że uda Ci się zdobyć zgodę męża.

Jeśli oboje zdecydujecie się na tę formę pomocy- to gwarantuje, że specjaliści są właśnie od tego, aby pomagać w nawykach zakorzenionych dawno temu i sytuacjach,o których często wydaje nam się, że "już za późno".

moj maz tez jest uzalezniony od rodzicow.Ich zdanie jest najwazniejsze.Nie raz zmienil seoje zdanie pod wplywem ojca czy matki.Oni sa na pierwszym miejscu.Nawet jak mnie rania-co nazywaja krytyka,on mowi ze "przeciez maja racje,mowia przeciez prawde".I"co to za rodzina ktora rani"?Ja jako osoba ktora wkroczyla w ich rodzine nie otrzymalam od meza pomocnej dloni.Od poczatku naginal mnie,nasze malzenstwo pod ich schemat zycia.Jest bardzo uparty i norma jest dla niego to co wyniosl z domu,nie chce sie swiadomie otworzyc na nasze wspolne zycie,a nawet jesli probuje to jednak wychodzi z niego jakas frustracja,bunt,wscieklosc ze nie jest tak jak ma byc,czyli tak jak jest u niego w domu-inaczej to dla niego znaczy zle.I ja jestem winna i najgorsza,bo nie chce tego przyjac.Rowniez z tego powodu nasze malzenstwo sie rozpada.Cos co nazywamy kompromisem,dla niego jest robieniem na przekor sobie-co jest niezgodne z jego godnascia.Moja tesciowa jest najwazniejsza kobieta  wjego zyciu.Ona to w nim wyksztalcila.Szanuje tylko ja.A ze dla mnie jest ona nie tak bliska i bywala zlosliwa,to ja stalam sie dla meza wrogiem.Ona ma zawsze racje.Z jego ust padaja czesto zdania,ktore ona wypowiada.Nie raz potwierdzil ze zaluje,iz nie jestem taka jak jego mama.To zalosne.Rozumiem ze kobieta-zona bardziej jest przywiazana do mamy,taty,ale zeby facet?!Szkoda ze to sie dopiero po czasie okazuje.I szkoda ze akurat moj maz jest uparty i niechetny do zmian,a moze za malo mnie kocha....moze nie dorosl....W kazdym razie,nie spelniam jego oczekiwan w malzenstwie.Nie nadskakuje nad nim jak matka,odkrzycze jesli on na mnie krzyczy,ale chce rozmawiac,ustalac,wyjasniac,a tego matka go nie nauczyla,ani czulosci,ciepla-to dla niego wielka trudnosc.Te rzeczy dla niego sa glupota,ja jestem dla niego nadwrazliwa.Bo chyba nie jestem tak silna i przedsiebiorcza jak jego matka.A co gorsza,wymagam od niego opieki,okazywania milosci a on sie buntuje.Wiec i ja nie robie kolacji,mniej sie staram.Bo i tak gdy sie staralam, gleboko w glowie mial utkwione przeswiadczenie ze ja sie nie garne do niczego.Tak twierdzila tesciowa i jej matka.One maja racje,zawsze.Wiec on przestal widziec nawet moje zmiany.Ciagle za malo ,zle...nie tak..Mam wrazenie ze nasze amlzenstwo stao sie za wczesnie,ze on chce ciagle imponowac rodzicom,niczym chlopiec wracajacy ze szkoly wolajacy juz w progu:"mamo, dostalem dzis 5-tke!"Zalosne...I im bardzeij staram sie aby zobaczyl co robi tym bardziej udowadnial mi ze jestem glupida,ze mam nasr....w glowie itp.Jest jakby sfrustrowany.Jakby nie pokazuje slabosci przed swoja rodzina.Rowniez przede mna.Dlatego nie przyznaje sie do bledow.Czesto mnie obwinia za rozne rzeczy ocenia a jak patrze na niego to wady o ktore mnie osadza widze w nim.To dziwne.......jak mozna to nazwac....czy mozna to jakos wyjasnic?Jakby po czesci rzutuje swoje wady czy zachowania na mnie.Dlaczego?W jesgo zyciu nie ma dla mnie chyba miejsca,bo mowi ze przeze mnie nie oszczedza,bo chcialam mieszkac na stancji a nie z jego babcia.A mialam powody w ktore on nie wierzy i niektore sadzi ze sa z mojej strony wyolbrzymione.Jakby nie umie postawic sie w mojej sytuacj.J abylam obca ,malo mnie znali przed slubem w jego rodzinie.Czulam sie nieswojo a babka dzwonila zawsze do tesciowej i gadaly kiedy sie poklucilismy,tesciowa zawsze wiedziala.I wiedziala ile robie w domu(a czesto sprzatalam jak babcia wychodzila-zeby mi nikt nie przeszkadzal i ona stwierdzial ze malo robie).Milaam tego dosc.Jednak maz zawsze obstawal po stronie matki,babki,ojca.Zawsze bylam najgorsza.Czy teraz kiedy decyzja o rozwodzie jest tak bliska,prawie realna,czy powinnam ja przyjać?Czy on musi dorosnac do zwiazku z kobieta?Co zrobic.Chcialabym zapomniec o wszystkim,ale ciagle cs powraca,a rozmowy z nim sa takie jak wspomnialam-bez owocne,w sumie tylko ja mowie,czesto slysze"zamknij sie".Szkoda ,zal mnie rozrywa  ze nie podolalm ,ze sie nie udalo i ze moze jeszcze mozna bylo cos zrobic...ale jak zmusic czlowieka do uczuc,do skruchy,jak wzbudzic wole wspolpracy gdy on wierzy ze sam jest w porzadku i wszyscy dokola.Tak bym chciala zeby on sam zechcial cos zmienic,zobaczyc bledy swych rodzicow i nie powielac ich bezsensownie.Czy da sie cos zrobi z tak opornym czlowiekiem,przywiazanym do rodzinki,kurczliwie trzymajacym sie mamusi,gdy jego rodzinka nie popiera mnie,gdy to co chce z nim budowac jest krzywda dla ich syna,bo nie podporzadkowuje suie jak"pokorna zona" i wymagam od niego oparcia,pomocy,ze nie dbam o to zeby udowadniac ze jestem babą herod,co niesie na barkach wszystkko.Jak mu wyjasnic i sprawic by chcial dac mi to co teraz Wam pisze.NIe chce pieniedzy ,nie chce wycieczek,chce tylk ojego milosci,uczuc,chce poczuc ze jest szczery i jest przy mnie soba.Jak to zrobic,gdy on tego ie chce i broni sie tak mocno ze az mnie boli.Ze az mnie krzywdzi,abym przestala wymagac.Doszlo do tego ze chyba sie rozwiedziemy.Jestem zdruzgotana,ale on sam ktory nigdy w to nie wierzyl chyba zaczal tego chceic.Nie poszedl w strone zmiany,chyba sie poddal.Ten typ woli odejsc niz cos zminic,skoro ja jemu sie nie poddaje.Ale jak mozna zyc z czlowiekiem ktoremu dajesz wszystko a on buntuje sie gdy ty chcesz czegos od niego...i uwaza ze jestes dama bo chcesz zeby poszedl z Toba na spacer.I on wierzy ze tak jest ok,to stereotyp ktorym on zyje,nie ma innego sposobu na zycie,inaczej on nie chce albo przed rodzina boi sie zmienic.Teraz gdy moze juz wszystko sie konczy ,poscieszcie mnie prosze......tak mi smutno i czuje sie jakby świat mial dokola mnie ściany.

matki tak robią nie dadzą dorosnąć swoim dzieciom wiecznie się wpierdalają . wynieść się z domu mieć spokój. mój mąż też cynik że głowa boli . powiedziałam że rozwiodę się z nim bo twierdzi że moi rodzice maja we wszystkim rację powiedziałam że między nami koniec . jak myśli że moja mama ma rację pokazałam mu drzwi . myślę zrobić łóżkowy rozwód niech robi co chce . mnie boli to Mąż  taki uzależniony od moich rodziców woli ich słuchać wszystko mu odpowiada a ja narzekam wg niego że mi wiecznie przeszkadza coś. pomyślałam że niech sam na siebie liczy . niech se sam płaci raty .nie musi mnie utrzymywać skoro sądzi nigdy nie mam racji. czubek zapatrzony w siebie.jak macie z takimi mężami problem   zostawcie takich samców niech sobie mieszkają z mamusiami . nie dajcie się traktować jak piąte koło u wozu macie prawo się bronić .