Znacie kogoś dorosłego autyzmem wczesnodziecięcym - Netkobiety.pl

Nie no jesteś jedyny z takim problemem
Albo inaczej - jedyny, który siedzi i się użala. Inni idą na terapię i uczą się żyć w społeczeństwie. Jakoś dają radę.

Takie gówno wiem, bo mam w rodzinie osobę z autyzmem, która od początku diagnozy była na terapii zajęciowej i nie tylko, a obecnie ma 20 lat i jest całkowicie samodzielnym człowiekiem z własnym źródłem utrzymania.

Japierdole jak ty kłamiesz .I kity wciskasz .Kurde nie chce mi się tego czytać masakra.

ale3 autyzm u kazdego moze byc inny. jedni maja ciezszy, inni troche mniej, np zespol aspergera. nie wiem, czy da sie to tak porownac. mysle, ze to od tego zalezy, czy ktos jest w stanie sobie poradzic.

Tak, mniej więcej. Stąd nazwa SPEKTRUM autyzmu. U wysoko funkcjonujących długotrwała i wczesna terapia rzeczywiście jest szansą na życie w społeczeństwie. Natomiast niżej lub nisko funkcjonujący to po pierwsze terapii nie dostaną, gdyż trzeba jednak jakieś wymagania do niej spełniać. Jeśli dziecko nie spełnia wymagań to terapii nie dostanie. I tyle. Po drugie pomoc jest praktycznie ZEROWA. To rodzice walczą oraz fundację tak naprawdę się tym wszystkim zajmują i DOPIERO wszystko budują. Służba zdrowia - szkoda gadać. Prawie nic nie wiedzą na ten temat. Często lekarz dziecięcy ma nikłe pojęcie o tym. Może teraz trochę więcej gdyż ilość dzieci dotkniętych autyzmem wzrosło horrendalnie ale za czasów dzieciństwa Autora to był śmiech na sali fotomontaż.

Autorze, cóż mogę powiedzieć... Jest wielu niepełnosprawnych ludzi. Dzieci z autyzmem nisko w spektrum przybywa z prędkością światła. One też żyją w izolacji. Jako dorośli prawdopodobnie wylądują w domu opieki. Tak to na chwilę obecną wygląda. Nie jesteś sam. Aczkolwiek są ludzie (rodzice najczęściej), którzy pracują na polepszenie bytu i domagają się od państwa i społeczeństwa pochylenia się nad tą... hmmm... prawdziwą pandemią. Zatem mimo, że jesteś odizolowany to takich jak Ty jest więcej, tylko ludzie o nich nie wiedzą, nie widzą ich. Znają tylko tych, którzy sobie są w stanie poradzić w społeczeństwie stąd mają infantylne pojęcie o autyzmie, piękny umysł bla bla terapia rzyg. Tych co żyją w zamkniętych zakładach opiekuńczych, o ich istnieniu nic nie wiedzą.

Może lepiej jakieś tematyczne forum sobie sprawdź? Czym się interesujesz?

Ale co Ci da wiedza o tym, kto kogo zna?

Obstawiałam spływ młodzieży z autyzmem. Część spoko, przynajmniej przez te parę godzin radzili sobie względnie dobrze. Część nie dostała nawet wiosła, bo nie była w stanie opanować wiosłowania. Parę osób miało na pontonie "prywatnego opiekuna" , który miał pilnować tej jednej osoby, żeby po prostu siedziała na tyłku i nie zrobiła sobie krzywdy.

Coś Ci dały te informacje? Przecież u każdego wygląda to inaczej.

Psycholog stwierdził ,że mój problem i moje życie i tyle ,że sobie nie radzę i powiedział ,że to jest moja sprawa.Problemem jego właśnie go przygnębiam nie da się tego słuchać .

niski1996 Zrozumiales moje pytania?

Moim zdaniem wszystko zależy od stopnia nasilenia autyzmu, bo istnieją osoby wysokofunkcjonujące z autyzmem, albo ZA (znam takie), a są tez i takie, ktore sobie nie radzą.
Jesli mowisz, ze sobie nie radzisz, to pewnie tak jest, nie ma powodu, by w to nie wierzyć.
Nie napisałes, w czym potrzebowałbyś pomocy.

Mieszkam na Śląsku i niestety tam nie ma pomocy wcale.Pokazywalem im swoje papiery ,że wyniki testu IQ są dosyć słabe oraz nie umiem rozmawiać z ludźmi chociaż umiem mówić.
Budowalnki próbowałem nie wyszedł bardzo ciężko materiał dla mnie ,na piekarza niestety sprawdzałem mam alergię duża wysypka się mi robi na twarzy.Nauka bardzo słabo mi idzie .

Z takim wrednymi hienami nie pisze .

A jesteś w stanie podać jakieś konkrety tej mojej wredności wobec Ciebie?

Kontaktowałem się i nie wiedzą jak mi pomoc skoro sam nie wiem jak sobie pomoc papiery pokazywałem im wszystkie .

https://www.medonet.pl/zdrowie,lekarz-o … 89734.html
https://jim.org/trudna-sytuacja-osob-do … -w-polsce/

Nie dalej, jak 8 listopada bieżącego roku, w jednym ze swoich licznych wątków (dodam na marginesie, że od tamtego czasu powstały dwa kolejne) napisałeś, a ja zapamiętałam i teraz odkopuję:

Co więc się takiego zdarzyło, że ostatecznie nikt Ci nie pomógł? Ale tak szczerze, bez owijania w bawełnę?

Chciałabym też nawiązać do posta nr 28. Moim zdaniem bardzo mocno sobie samemu i otoczeniu usiłujesz udowodnić, że jesteś na przegranej pozycji, dlatego zamiast szukać pozytywnych wzmocnień, motywacji, przykładów osób, które znajdują się w podobnej do Ciebie sytuacji, a które radzą sobie co najmniej dobrze i równie dobrze funkcjonują w społeczeństwie, Ty nie tylko stawiasz się w roli ofiary, ale też uparcie pielęgnujesz takie myślenie na swój temat. W ten sposób niemal na pewno nie zmienisz niczego na lepsze, za to jeszcze lepiej urządzisz się w sytuacji, w której jesteś, a której tak naprawdę nie chcesz zmieniać, bo masz przecież z tego określone profity.

Nie ma poprostu ludzi podobnych jak ja co są w takiej sytuacji .Nie mam żadnych zalet szukałem sam i nie znalazłem nie wiem co mam mam bardzo niski intelekt oraz fizycznie jestem niskiego wzrostu mierze 177 cm .Więc nie mam żadnych zalet .W nauce jestem słaby do pracy fizycznej ciężkiej jestem wątły .Trenowałem 4lata na siłowni i jestem poniżej przeciętnej .Wyglądam dosyć słabo .
Nie ma ludzi w podobnej sytuacji życiowej jak ja.Szukalem na forach co mają ZA lub autyzm to przeważnie nie ma tam ludzi podobnych jak ja.Nawet nikt nie rozumiał mojego problemu.
Nikt nie widział potecjalu żebym się rozwijał ,żebym sobie pomoc.Bo jak zauważyli ,że słabo bardzo się rozwijam intelektualnie oraz słaby ruchowo jestem .To stwierdzili ,że nie będzie potecjalu i tyle.
Ludzie pomagaja takim co mają potecjal i są coś warci .
Jak niestety ktoś nie ma potecjalu i nie ma możliwości rozwoju to takiej osobie nie pomagają.
Ja nie miałem nic do zaoferowania ,żeby ktoś mi pomógł zawsze tak jest ,że jak nie ma potecjalu to się takiej osobie nie pomoże.Potecjal się widzi już u czlowieka ja się jest dzieckiem a ja niestety nie miałem potecjalu to na straty byłem spisywany .

Nie wiem w czym mam być dobry .

Hej Nie wiem jak jest z doroslymi ale Ja pracuje z  nastolatkami i mlodszymi wiec wiem, ze jest ciezko. Czesto zastanawiam sie jak oni sobie poradza dalej.

Jasne, jasne, nigdzie nie ma ludzi podobnych do Ciebie, nikt nie jest w stanie w jakikolwiek sposób Ci pomóc, nie ma dla Ciebie ŻADNEJ pracy, a tak naprawdę, to albo dobrze się bawisz, albo lubisz siebie w roli ofiary.

W moim zrozumieniu masz idealne cechy na policjanta, polityka lub miliardera.
Szukaj pozycji, w ktorych bardziej niz myslenie liczy sie lojalnosc.

Wiem sporo, także z doświadczenia. Wiem też sporo o biernej agresji. Dlatego właśnie pozostanę przy swoim zdaniu.

Skąd wiesz co wiemy i co w życiu przeżyłyśmy? Bo tak Ci się wydaje?

W każdym razie z całą pewnością stwierdzam, że lubisz się nad sobą użalać, a kiedy ktoś zaczyna obnażać prawdę, to pojawia się agresja i obrażanie. Stwierdzam również, że jest Ci wygodnie, jak jest i nie masz nawet odrobiny chęci, żeby zmienić obecną sytuację, co wielokrotnie tutaj udowodniłeś. To na co Cię stać, to stwarzanie pozorów.

Tak na marginesie, to we wtorek kilka godzin spędziłam w jednej z klinik, moją uwagę zwrócił młody mężczyzna, którego zachowanie wskazywało na co najmniej lekkie upośledzenie intelektualne, ale jaką on radość odnajdywał w prowadzeniu maszyny sprzątającej, jakie wykazywał zaangażowanie... Aż miło było popatrzeć i brać przykład. Twoim zdaniem zapewne nie jest to jednak normalna praca, nie jest to także praca, do której się nadajesz. Tyle w temacie.