Mama na dystans - Netkobiety.pl

Ciężko mi o tym pisać , bo moja Mama w dzieciństwie była dla mnie najważniejsza, najmądrzejsza, była moją przyjaciółką ( tak wtedy o niej myślałam) . Teraz mam 31 lat i nasze relacje są dosyć chłodne i chyba Mama zawsze taka była , a ja tego nie dostrzegałam. Kochała mnie , ale na dystans. Analizuję teraz swoje dzieciństwo z perspektywy osoby dorosłej i widzę , że wcale nie było tak kolorowo. Zawsze musiałam prosić Mamę , żeby spędziła ze mną trochę czasu, zauważyła mnie , chciała się ze mną pobawić itd Ona zawsze była , ale gdzieś z boku. Ja miałam jej dać spokój i zająć się sobą , żeby ona miała czas dla siebie. wtedy najczęściej spała itd. Nie pamiętam sytuacji, żeby Mama z takim ciepłem i czułością mnie przytuliła . Owszem mogłyśmy się śmiać cały wieczór, opowiadać o wszystkim , o chłopakach , o głupotach , ale zawsze czułam się jak z koleżanką . Do dzisiaj jak chcę się do niej przytulić , to ona cała sztywnieje i jest skrępowana sytuacją , wszystko obraca w żart. Miałam urodziny , nie złożyła mi życzeń, tylko napisała Wszystkiego najlepszego na Facebooku. Dodam , że mieszkamy w jednym domu. Ja na piętrze , ona na dole ze swoim facetem , mieszka z nimi mój młodszy brat. Do dzisiaj proszę ją , żeby wpadła do mnie na kawę , pogadać. Oczywiście po długich namowach wpadnie na 5 minut, po czym mówi , że jest taka zapracowana i ucieka do siebie , siada przed komputerem i siedzi na Facebooku :-( Przychodziłam do niej zapytać co słychać itd. To czasem odwróciła się od komputera , coś tam powiedziała i wracała albo do gier albo do fejsa. Czuję się z tym źle. Próbowałam z nią o tym rozmawiać, zawsze kończy się to kłótnią i już nie raz powiedziałam jej w złości okropne słowa. Powoli odpuszczam , ale boli mnie to , bo to jest moja Mama. Widzę , jak inne dziewczyny spędzają czas z Matkami , chodzą na zakupy , do kina , rozmawiają sobie. Moja przypomina sobie o mnie tylko wtedy jak się pokłóci ze swoim facetem i chce się na niego pożalić albo jak wyjeżdża i mam się zająć jej kotami. Jej całym światem jest nowy facet i chyba szuka w nim tego , czego nie dostała od swoich rodziców. Jej humor jest uzależniony od Niego.  Ja od dziecka byłam wplątywana w jej nieudane związki , co jej kiedyś wygarnęłam , bo jak 6 letnie dziecko może wysłuchiwać żali i być świadkiem nieustających kłótni. Co mam robić ?