Cześć 
W wielkim skrócie: Poznaliśmy się przez neta, przez 3 lata był to związek na odległość (widywaliśmy się co 3-4 miesiące). Od 2 lat mieszkamy razem.
Jeśli chodzi o mojego faceta to kocha mnie bezgranicznie, wiem, że zrobiłby dla mnie wszystko (i dlatego czuje się tak winna).
Poznałam go kiedy miałam 16 lat, to mój pierwszy i w sumie jedyny facet. Brakuje mi wspólnych zainteresowań, tematów do rozmów, mimo, że on robi coś dla mnie, wiem, że on sam
nie ma z tego satysfakcji. Po prostu czuje, że czegoś mi brakuje! Nie mam z kim o tym porozmawiać, bo moja rodzina i przyjaciele uważają go za ideał, nakłaniają do ślubu itp. Czasem czuje, że
bardziej niż dla siebie jestem z nim dla mojej mamy. Chyba sama nie wiem czego chcę i nie wiem po co piszę to tutaj, może oczekuję zrozumienia a może potwierdzenia, że powinnam z nim zostać do końca życia. Ciągle prześladuje mnie myśl, że jeśli odejdę będę tego żałować prędzej czy później. No i oczywiście nie chce go zranić.
Cześć
W wielkim skrócie: Poznaliśmy się przez neta, przez 3 lata był to związek na odległość (widywaliśmy się co 3-4 miesiące). Od 2 lat mieszkamy razem.
Jeśli chodzi o mojego faceta to kocha mnie bezgranicznie, wiem, że zrobiłby dla mnie wszystko (i dlatego czuje się tak winna).
Poznałam go kiedy miałam 16 lat, to mój pierwszy i w sumie jedyny facet. Brakuje mi wspólnych zainteresowań, tematów do rozmów, mimo, że on robi coś dla mnie, wiem, że on sam
nie ma z tego satysfakcji. Po prostu czuje, że czegoś mi brakuje! Nie mam z kim o tym porozmawiać, bo moja rodzina i przyjaciele uważają go za ideał, nakłaniają do ślubu itp. Czasem czuje, że
bardziej niż dla siebie jestem z nim dla mojej mamy. Chyba sama nie wiem czego chcę i nie wiem po co piszę to tutaj, może oczekuję zrozumienia a może potwierdzenia, że powinnam z nim zostać do końca życia. Ciągle prześladuje mnie myśl, że jeśli odejdę będę tego żałować prędzej czy później. No i oczywiście nie chce go zranić.
Jeśli jesteś z nim z litości lub dla rodziny, nie kochasz go lub poznałaś kogoś innego - ranisz go, będąc z nim.
Cześć
W wielkim skrócie: Poznaliśmy się przez neta, przez 3 lata był to związek na odległość (widywaliśmy się co 3-4 miesiące). Od 2 lat mieszkamy razem.
Jeśli chodzi o mojego faceta to kocha mnie bezgranicznie, wiem, że zrobiłby dla mnie wszystko (i dlatego czuje się tak winna).
Poznałam go kiedy miałam 16 lat, to mój pierwszy i w sumie jedyny facet. Brakuje mi wspólnych zainteresowań, tematów do rozmów, mimo, że on robi coś dla mnie, wiem, że on sam
nie ma z tego satysfakcji. Po prostu czuje, że czegoś mi brakuje! Nie mam z kim o tym porozmawiać, bo moja rodzina i przyjaciele uważają go za ideał, nakłaniają do ślubu itp. Czasem czuje, że
bardziej niż dla siebie jestem z nim dla mojej mamy. Chyba sama nie wiem czego chcę i nie wiem po co piszę to tutaj, może oczekuję zrozumienia a może potwierdzenia, że powinnam z nim zostać do końca życia. Ciągle prześladuje mnie myśl, że jeśli odejdę będę tego żałować prędzej czy później. No i oczywiście nie chce go zranić.
Może spróbuj znaleźć jakieś wspólne zainteresowania.. zacznijcie robić coś Razem, co oboje lubicie.. może dopadła Cię jakaś rutyna..
no, ale jeśli faktycznie nie czujesz, że go kochasz i masz wahania co do bycia Razem, no to lepiej porozmawiać z nim szczerze i wyjaśnić..
