Dziewczyna nie potrafi spędzać czasu sama ze sobą - Netkobiety.pl

Myślę, że jest możliwy. Powinieneś z nią porozmawiać. Widać, że macie różne temperamenty i reprezentujecie odmienne typy osobowości. Każdy typ i temperament ma swoje potrzeby i ma do tego prawo.

Co innego, że w waszym związku główne skrzypce gra Twoja partnerka. Jak mniemam, to ona ustala większość rzeczy i "porozumienie" często przechyla się w jej stronę, hmm?

To, że Twoja dziewczyna nie potrafi posiedzieć sama, to jej problem. Nie ma w tym Twojej winy. Powinna nad tym popracować, ponieważ wiszenie wiecznie na Twojej głowie może być uciążliwe, a z czasem stanie się nie do zniesienia.

Takie słodko-pierdzące związki są nader powszechne.

Jak rozumiem - wszystko robicie wspólnie?

Każdy człowiek ma prawo do autonomii - w związku także. Gdzie  czas na wspólne wyjścia z kolegami (bez niej)? Gdzie czas dla samego siebie? Zakomunikuj jej, że masz taką potrzebę. Im szybciej, tym lepiej.

Dziewczyna ( jak wiele innych ) ma skrzywione spojrzenie na związek. "Jak się kocha, to chce się być cały czas z drugą osobą" - bzdura. Jak się kocha, to rozumie się potrzeby każdej ze stron i respektuje prawo do autonomii.

"Tylko że będzie to po złości, w te "wolne" dni będzie mi pokazywała jak bardzo ma mnie gdzieś i jak dobrze się bawi beze mnie." - jeśli tak robi, to znaczy, że jest niedojrzała emocjonalnie. Wiesz Vito ilu ja kumplom tłumaczyłem, że taka relacja jest niezdrowa? Dziewczyna nie ma prawa rzucać foszków, czy na siłę pokazywać Ci, że ma Cię gdzieś, tylko dlatego, że nie realizujesz jej wymagań - bądź co bądź - nieracjonalnych.

Najpierw trzeba "naprostować". Powiedz jej ( WRESZCIE), że chciałbyś mieć czas dla siebie i że to jest fair wobec niej i wobec waszego związku. Jeśli zacznie grać w swoje gierki, to pokaż, że nie mają one wpływu na Ciebie ( pod względem emocjonalnym i racjonalnym ).

Edit: A jeśli użyje argumentu, że się z Tobą rozstanie, to nie naginaj się tylko dlatego, że księżniczka ma nieracjonalny obraz związku.

Życzę powodzenia, a przede wszystkim wytrwałości

Czy takie temat już przypadkiem nie był? Podobny tytuł i niemal identyczna treść, tylko użytkownik inny.

Samo sie nie ułoży bez szczerej rozmowy.
Nie ma skrzywionych obrazów zwiazku, tylko różne oczekiwania i warto je jasno w rozmowie wyjawić. Czyli np. powiedzieć wprost co tu nam napisałeś- co lubisz i cenisz w waszym związku i że komfortowo się czujesz, gdy masz własny czas tylko dla siebie, gdzie mozesz sie odciąć i to nie znaczy, że Ci nie zależy.
Ja akurat doradzałabym zamieszkanie razem- bo przecież w mieszkaniu, a nie w więzieniu gdzie ona będzie miała klucze
byle nie w jednopokojowym..
Wtedy wbrew pozorom może okazać się, że wcale nie bedzie Cię wszędzie ciągnąć ze sobą, bo będziecie mieć więcej czasu do dyspozycji. nie bałabym sie tego, że uwiesi się na Tobie, przeciwnie. Powinna nauczyć się szanować Twoje podejscie do wolnego czasu. Może nawet polubi seriale SF? ja polubiłam- niektóre..;)

Iceni - możliwe że wewnętrznie jest taka obawa. W sensie - było naprawdę super i teraz trochę czuję się tak jakbym przez jakieś swoje potrzeby zaczynał to psuć.
Nie była nigdy w długim związku (co nie znaczy że w różnych związkach nie była), mówi że dopiero się uczy. Widzę że naprawdę uważa, że jak się nie jest ze sobą, jak nie ma ciągle emocji, to znaczy pewnie że nie ma sensu kontynuować związku.
Powiedziałem jej kiedyś, że życie to nie tylko fajerwerki - w znaczeniu, że nie da się uniknąć gorszych dni i że nie zawsze, każdego dnia będą super emocje. Czasami zdarza się słabszy okres. Bardzo jej się to nie spodobało. Powiedziała, że ona chce żeby zawsze były fajerwerki, jeżeli ma z kimś spędzić całe życie.

Vito zgodze sie z Iceni. A niech idzie i sie dobrze bawi. Przeciez o to chodzi zeby umiala spedzac czas rowniez bez Ciebie. Musi to robic jedynie na nauce i myciu podlog? Nie. Oczywiscie nie moze byc tak ze przegnie granice lojalnosci w zwiazku  ale jesli to zrobi to trudno znaczy ze nie byla Ciebie warta  i nie dojrzala do bycia z kims. Przeciez nie bedziesz z nia na sile spedzal kazdej minuty zycia ze strachu ze zostawiona sama sobie cos odwali.

No moj drogi, wszystko jest mozliwe, jesli sie chce to soaignac. Chcic to moc, powiedz jej to. Dobry zwiazek to wspolistnienie, zaufanie i dawanie drugiemu czlowiekowi wolnosci. Jesli chce sie cos otrzymac, to trzeba to najpierw dac samemu i tak jej musisz powiedziec.

Moj obecny maz byl przez byla kobiete, ktora byla przede mna ( notabene byla mloda idiotka, bo byla 10 lat mlodsza i tylko jej na wizie do Europy zalezalo), trzymany na krotkiej smyczy. NIgdzie go puszczac nie chciala, z kolegami to juz w ogole. Na szczescie dla mnie wyleciala z jego zycia z hukiem, bo go zdradzila, a on sie o tym dowiedzial, wiec wsadzil ja w samolot do RPA, skad byla. Bylo good luck and goodbye.

Potem moj kochany poznal mnie. No i doznal szoku. Ale szybko sie do ofiarowanej wolnosci przyzwyczail. Ja sobie nie wyobrazam, ze mialabym sie meza prosic o pozwolenie, czy moge gdzies isc czy z kims sie spotkac. Informuje go, gdzie ide, z kim jestem, z kim sie spotkam, czy zostane u kolezanki na noc, bo np. chcemy sobie wypic pare drinkow, itp. Moj maz wie, ze jesli chce isc z kolegami do pubu, to ma mi po prostu powiedziec, w jakim dniu, o ktorej i czy mam go potem odebrac, czy sobie wezmie taksowke. Albo mi mowi, ze odwiedza kumpla, ktory mieszka dalej ( tak z 70km) i zostaje u niego na noc.  Skoro ja go nie ograniczam, to on nie ma prawa mnie ograniczac. No i tak to u nas dziala i sie sprawdza.

Zycze Ci powodzenia :-).

Jakbym miala z Miskiem spedzac 24/7, to bym zwariowala. I tak ma wiekszosc ludzi, nawet jak nie sa introwertykami jak ja. Czlowiek jest tak skonstruowany, ze potrzebuje czasu dla siebie, potrzebuje doladowac akumulatory, poczytac ksiazke czy wyjsc na samotny spacer by sobie podumac.

Twoja dziewczyna wydaje mi sie bardzo niedojrzala i niepewna siebie, dlatego potrzebuje ciagle Twojej obecnosci. Kiedy jest sama, nie potrafi sie soba zajac, bo dopadaja ja od razu watpliwosci na swoj temat, leki i zaczyna sie wkrecac. Tak jak pisza Ci ludzie, pogadaj z nia i wyjasnij, ze potrzebujesz swojej przestrzeni. Ze nie izolujesz sie od niej, ale, ze po prostu musisz pobyc sam z soba.

Pamiętam, jak zaraz po zamieszkaniu razem z moim Partnerem wypaliłam do niego, że fajerwerki się skończyły chodziło mi o to, że nastaje codzienność, która jest zupełnie inna od weekendowych schadzek. On to odebrał inaczej i był urażony.
Ja jestem osobą, która nie jest wylewna, tzn. nie rzucam się na szyję, nie tulę się często, nie potrzebuję codziennych zapewnień o miłości. Sam fakt bycia razem, daje mi spokój wewnętrzny i małe, codzienne rzeczy, takie jak kanapki do pracy, wspólna kolacja, czy oglądanie 1z10 są dla mnie wyrazem uczuć. 

T

Czy ona o tym w ogóle wie? Czy ukrywasz przed nią stres związany z pracą? Ile ona ma lat???? Czy między Wami nie ma przypadkiem większej różnicy wieku?

Uciekaj. Roszczeniowa egoistka, a jak jej minie zakochanie to dopiero się zacznie. Z tego co można przeczytać, jesteś tylko czasoumilaczem i w ogóle jej nie obchodzi Twoje samopoczucie czy potrzeby. Wręcz zarzuca Ci przy tym brak normalności w kwestii seksu. Raczej ma problemy dodanie jednego do drugiego.

Raczej nie jestem czasoumilaczem. Jest pewną siebie dziewczyną, świadomą swojej atrakcyjności. Nie potrzebuje czasoumilaczów, gdyż nie ma problemu ze znalezieniem kogoś do wyjścia na miasto czy do klubu. Problem bardziej w jej podejściu do związku i charakterze, który nagle przejawia się w tym, że ciągle ktoś z nią musi być.

Jest w moim typie i bardzo mi się podoba.

A mnie to się wydaje, że Wy macie kompletnie niedopasowane potrzeby emocjonalne. Jesteście ze sobą rok - rok! to bardzo mało - i już taka rozbieżność? My z moim partnerem po roku związku wciąż jeszcze byliśmy w fazie "bycia ze sobą cały czas", "misiaczkowania", "buziaczkowania" i tak dalej. Miesiąc miodowy u Was ewidentnie się już skończył, bo wygląda na to, że Ty już się nią zmęczyłeś. Na "prozę życia" chyba jeszcze trochę za wcześnie?

Na pewno warto porozmawiać, może np. spytasz ją, jak wyobraża sobie Wasz związek za kilka lat? Ile czułości chciałaby otrzymywać i ile sama chce dać?

Piszesz, że to pewna siebie, przebojowa dziewczyna, a w tytule umieściłeś, że nie umie sama spędzać ze sobą czasu. Może po prostu jest jeszcze w fazie zakochania i nie umie się odnaleźć? Czy to jej pierwszy poważny związek?

Z mojej perspektywy wyglada to tak:

Masz dziewczynę, którą traktujesz jak los wygrany na loterii - jest (niemal) spełnieniem marzeń. Jednak gdzieś z tylz tylu glowy tkwi w twojej podświadomości, ze jest z "wyższej ligi" , ze tego typu dziewczyny nie interesują sie takimi facetami jak ty.

Z tego powodu obawiasz sie przeciwstawić się jej  bardziej zdecydowanie, bo jej zly humor traktujesz jako wlasna porażkę, ze nie potrafisz byc wystarczajaco dobry dla niej. Robisz wszystko co mozliwe, zeby do tej jej ligi wskoczyć, ale zaczynasz odczuwać, ze robisz to kosztem własnego zycia i to cie zaczyna męczyć. Taki dysonans - z jednej strony kochasz i  chcesz dla niej jak najlepiej, z drugiej strony czasem masz jej dosc.

A fakt jest taki, ze trafiła ci sie dziewczyna typu "gwiazdeczka" , ktora do dobrego samopoczucia potrzebuje  ciągłej atencji i widowni. Nie daj sie zwieść pozorom, ze jest pewna siebie - osoby pewne siebie nie potrzebuja widowni by czuc sie dobrze. Jej pewnosc siebie jest bardzo krucha, dlatego nieustannie potrzebuje "doladowywania" w postaci  towarzystwa, imprez, rozrywek by bron boże ktos nie pomyslal, ze jest "nudziarą"

Nie, ona jest super dziewczyna, a skoro tak, to jej sposob widzenia swiata jest najlepszy i w jej głowie  tkwi mysl, ze taki facet jak ty powinien docenić szczęście jakie mu sie trafilo w postaci jej osoby. A skoro tak to jak mozesz nie chcieć wypelniać nią kazdej wolnej chwili swojego  zycia? Co robi gwiazdeczka w takim przypadku? Odwala focha! Gwiazdeczka nawet kiedy jest wkurwiona musi odwalac sceny, bo dla niej cale zycie to spektakl, w ktorym ona gra glowna role.

A ty, poniewaz nie czujesz sie wystarczajaco pewnie i atrakcyjnie w tym zwiazku bedziesz te fochy akceptowal nawet kiedy beda cie meczyc, bo a nuz moze sie rozmysli i poszuka nowego adoratora...

Masz dwa wyjscia - znosic to a za pare lat wrocic tu z tematem "staralem sie jak moglem, a ona i tak mnie rzucila" bo pewnego dnia jednak przywyknie do twojego ustepowania dla jej przyjemnosci i poszuka kolejnego axoratora, albo wytlumaczyc dziewczynie, ze zwiazek i "zrobie dla ciebie wszystko" to znaczy: bede przy tobie zawsze kiedy bedziesz mnie potrzebowac, będę cie szanowac i dbac o nasze wzpolne zycie,  a nie: bede robil co chcesz zeby ci bylo przyjemnie i znosil kazdego twojego focha z obawy, ze mnie zostawisz.

Introwertyk i ekstrawertyczka - mieszanka wybuchowa A tak nawiasem mówiąc z opisu nie wyłania się obraz atrakcyjnej pewnej siebie dziewczyny, może ona i ma ładne oczka, słodką buźkę, piękne długie włosy i zgrabny tyłeczek, ale poza tym jest chyba strasznie nudna! Ani osobowością nie powala, ani indywidualnością... Wciąż potrzebuje ludzi wokół siebie, Ciebie, a sama ze sobą to jak jakaś kara... Co ona robi ciekawego? Jakie ma pasje? Czy oprócz dbania o wygląd dba o rozwój mentalny, czyta coś, szydełkuje, maluje, gotuje? Każdy powinien mieć swój własny świat, swoją oazę spokoju, tzw. pustelnię.

Zdublowałam post.

Po prostu zastanów się nad tym poważnie, czy ta dziewczyna oprócz wyglądu i pewnie fajnego seksu, daje Ci coś więcej? Czy sprawia, że dzięki niej czujesz się silny, rozwinięty mentalnie, pełen energii i chęci do bycia z nią na długie lata? Czy masz z nią cokolwiek wspólnego?

Widzę, że gromy się na dziewczynę posypały...

A czy osoby ekstrawertyczne są gorsze od innych?

Dziewczyna jest młodsza od Autora, na studiach, nic dziwnego że wyrywa się do ludzi - na pustelnię jeszcze chyba przyjdzie czas

Malowanie, gotowanie, szydełkowanie - strasznymi stereotypami powiało.

O jaa, kobieto, czy Ty czytasz ze zrozumieniem? To tylko taka metafora była.. Nie mówię nic złego o ekstrawertykach, gdzie tak napisałam? Tak tylko się śmieję, ze introwertyk i ekstrawertyczka, no jezu... Nie ma nic złego w wyrywaniu się do ludzi, ale autor pisze, ze ona cały czas musi z kimś być, jak nie z nim, to ze znajomymi w klubie... tak jakby nawet 1 samotny wieczór bez jej chłopaka i innych ludzi dla niej zmarnowany, straszny, przerażający. A przykłady, które podałam, to tylko tak luźno rzucone hasła... Bosz, jak można tego nie zrozumieć. No to może zadowolą Cie takie przykłady: chodzenie po linie na wysokości 5 m, nurkowanie, projektowanie torebek, jazda na motocyklu. Nie ma ta dziewczyna takich pasji? I co lepiej?

Absolutnie nie. Ona nie jest taką typową ekstrawertyczką, tak jak Iceni zauważyła, ona lgnie do ludzi i do Ciebie przede wszystkim, bo potrzebuje uwagi i atencji. Pewnie ma jakieś deficyty emocjonalne. Stąd to 100% spędzania z Tobą czasu...

No właśnie o to chodzi, ja tylko tak z ironią podeszłam do tematu tej dziewczyny...

Zgadzam się z Tobą w pełni. Jeśli jednak dziewczyna rzeczywiście nie umie sobie poradzić bez drugiego człowieka (a pamiętajmy, że znamy opinię tylko jednej strony) to chyba należałoby jej jakoś pomóc a nie oskarżać się jej bycie nudziarą i tym, poza ładnym ciałem nie ma nic do zaoferowania?

Ja zresztą ciągle skłaniam się do tego, że na podstawie tego co Autor napisał (pierwszy poważny związek, krótki staż) dziewczyna raczej jeszcze ma motylki w brzuchu i chce spędzać z Ukochanym jak najwięcej czasu.

Właściwie to bardzo dobre pytanie. Autorze, czy mógłbyś napisać coś więcej na temat jej charakteru? Co Ci się w niej spodobało? Jakim jest typem osobowości i co lubi (poza spotykaniem się ze znajomymi i z Tobą) robić?

Napisałem wyłącznie o wyglądzie, bo temat zszedł w tę stronę i zostałem o to zapytany.
Podoba mi się to, że jest właśnie taka energiczna i żywiołowa. Jest kimś, kto motywuje mnie do większej aktywności i większego zdecydowania w życiu. Mogę z nią iść na rolki, popływać, pospacerować, pojeździć po świecie (byliśmy przez ten rok na dwóch większych wyprawach). Podoba mi się, że jest zorganizowana i chętna do działania. Może to zabrzmi zabawnie, ale strasznie lubię także jej mega pozytywne podejście do dzieci (kiedyś spotykałem się z dziewczyną, która była do nich nastawiona wręcz wrogo i bardzo mnie to irytowało). I lubię to, że myśli poważnie o życiu, że umieszcza mnie w swoich dalekosiężnych planach, że pokazuje mi, iż jestem dla niej na pierwszym miejscu.
Najlepsze, że początkowo bardzo podobało mi się też to, że ciągle gdzieś wychodzi, ma dużo obowiązków - studia, praca, dawanie korepetycji, sport. Potem zobaczyłem, że kryje się za tym kompletna niezdolność do bycia samemu.

22 i 26

Opisuje tak chłodno, bo tak sobie przyjąłem tu na forum.
Jestem mega uczuciowy, mam raczej duszę romantyka. Lubię zaskoczyć jakimś pomysłem, wydaje mi się, że nie mam problemów z komplementami.
I dziewczyna mi mówi, że jest super ze mną, bo czuje się ze mną pewnie, że to jest to.
Dzień zaczynamy od ciepłych smsów, kończymy miłymi smsami. Nie szczędzimy sobie wyrażania uczuć.

Nie będę tutaj wrzucał emocjonalnych opisów. Chcę porady, refleksji opartej na tym co możliwie rzetelnie chcę przedstawić.
Na emocje jest miejsce gdzie indziej

I zapytam jeszcze raz - chęć spędzenia czasem samemu to dystans i chłód?

Mam taka teorie na temat zazdrosci- kto czuje się kochany ,nigdy nie jest zazdrosny.

Czyli chcąc czasami pobyć sam sugeruję jej, że ją nie kocham?

Kiedy rozwijać się, uczyć czegoś skoro każda taka aktywność ma być traktowana jako oznaka braku miłości?

To nie tak. Nie idę w tym kierunku, że źle postępuje. Ale tego nie wykluczam.
Jak ktoś mi pisze tutaj, że źle robię, to się nad tym zastanawiam.
I wtedy mnie nachodzi taka właśnie refleksja - ok, mogę przyjąć, że robię źle, w związku trzeba oddawać siebie maksymalnie, ale gdzie wtedy miejsce na własny rozwój?

nie, to nie chodzi o ilość spedzanego czasu.. ale o to przekonanie  że ktoś naprawdę kocha. Wtedy może i tydzień być poza domem i nie wywołuje to niepokoju. Mój mąż miał zawsze duzo czasu dla siebie i ja również i nawet teraz po naszym kryzysie nie wyobrazam sobie by miało być inaczej- bo przecież mamy różne zainteresowania i nie sposób robić razem coś na siłę. Ale przyznam, ze przez pierwsze lata razem potrafił urwać sie z pracy gdy ja miałam okienko w zajęciach na studiach by przez 20 minut mnie poprzytulać

Nadal upieram się, że to jest faza badania Ciebie i siły Twoich uczuć. Na 100% po zamieszkaniu razem wbrew pozorom to sie poluzuje. u nas tak było.

Ale ja m.in. o tym piszę, że staram się dawać jej każdą wolną chwilę. Nawet jak w sobotę wracam do siebie, to jeszcze tego samego dnia ok. 18 jestem u niej. I słyszę, że "marnuje dzień" i że mamy całe weekendy być tylko dla siebie.

Vito, dziewczyna nie powinna ingerować w Twoją prywatność, co oznacza, że nie musisz spędzać z nią każdej wolnej sekundy, opowiadać jej ze szczegółami, z kim np. rozmawiałeś przez telefon ani spowiadać się z każdego samodzielnego kroku.

Nie daj się też zastraszyć jej fochami, bo to nic innego jak szantaż emocjonalny, który jest formą manipulacji, i który ma wymóc na Tobie decyzje i zachowanie, które jej odpowiada.

Wyznacz jakieś granice - jeśli pozwolisz sobie wejść na głowę, wasz związek szybko przestanie być partnerski.
O ile już się takim nie stał.