Hej dziewczyny !
Mam problem z facetem co z nim zrobić , i w szczególności co JA mam robić , Bo już kompletnie nie mam pomysłu . Jakoś 2 lata temu poznałam faceta , spotykaliśmy się ( w sumie do niczego wielkiego nie doszło ) ale był , kochany i opiekuńczy . Rzecz , która była przykra to , ze mieszkał godzinę ode mnie czyli Ja w Rawiczu w on we Wrocławiu , gdzie tan tez studiował . Spotykaliśmy się trochę , było fajnie . Z czasem mniej pisał , mniej dzwonił , nie widzieliśmy się już w tygodniu tylko raz na 2 tygodnie , albo trzy . Bardzo mi na nim zależało . Gdy oczekiwałam odpowiedzi zostałam za przeproszeniem w czarnej dupie , nie chciał przyjechać nawet gdy wiedziałam , ze jest w moim mieście u swoich znajomych . Wszystko było ważniejsze ode mnie i od tej rozmowy . Zadzwonić tez jie mógł bo telefon się zespół . Ostatecznie miałam dość zabiegania już o to wszystko ! Postawiłam sprawę jasno jak chce by to wszystko dalej wyglądało . Odpowiedział mi , ze On tego kompletnie nie widzi , ze tak daleko od siebie mieszkamy i tak dalej , jakieś wymówki , ze nie chce mnie ranić i tak dalej . Kontakt się urwał poprostu , napisałam życzenia urodzinowe bo uważałam , ze tak zachowują się dorośli ludzie . Myliłam się .... Co jakiś czas widzieliśmy się w jakichś restauracjach , dyskotekach , gdzieś na mieście . Nie bardzo chciałam z nim rozmawiać pomimo tego , ze przez ten cały czas siedział mi w głowie i gdy miałam już nowego partnera , przecudownego , nie mogłam przestać myśleć o nim .- Dlatego tez ten związek się zakończył , bo po co ranić inna osobę , gdy ja choćby w głowie mysle o kimś innym . Minął rok od kiedy się jie widzieliśmy , spotkaliśmy się w pubie , ja ze swoimi znajomymi , on ze swoimi , których dość lubię naprawdę , podeszli do mnie i się przywitali , gdy tak rozmawiałam z jego kumplami on podszedł i tez sie przywitał . Jesteśmy dorośli , zachowujmy się jak dorośli . I tam pare zdan zamieniliśmy , po czym podszedł znów do mnie i zapytał , czy możemy porozmawiać - No możemy ( chciałam tak bardzo usłyszeć przepraszam , czekałam na moment ponad półtorej roku) Rozmawialiśmy dość długo , opowiedział mi , ze zachował się jak kretyn , ze on o tym wie i tak dalej , ze przeprasza . To wszystko było ze względu na moje szczęście , bo tak daleko od siebie mieszkamy (
2 2017-03-22 15:16:29 Ostatnio edytowany przez Iceni (2017-03-22 16:18:06)
No ale co w związku z tym? Ty dalej masz nadzieje, ze do ciebie wroci?
Kiedyś miałam podobny przypadek tylko nas dzieliło jakieś 1000 km ale mój były ex wyjaśnił mi wszystko i powiedział że nie umie w młodym wieku wziąć na siebie takiej odpowiedzialności za mnie ( dodam że on był obcokrajowcem ), czyli nie musiałam czekać roku i myśleć tylko sie z tym pogodzić. Moim zdaniem nie przejmował się Toba zbytnio, gdyby było to coś ważnego z jego strony to albo by podał powód od razu albo starałby sie zrobić wszystko tak byście byli obok siebie bo facet zakochany prawdziwie świruje, on nie wiedział czego chciał, albo nie chciał sie angażować. Ale może czekałaś na wyjaśnienia i przeprosiny wiec może ten fakt pozwoli Ci na coś nowego dla siebie, wiec nie rozkminiaj i baw sie dobrze.
- tajemnicza75
- Przyjaciółka Forum
- Nieaktywny
Ja też nie wiem o co właściwie chodzi? Czy masz wrócić do niego, czy masz nadzieje, że on wróci, czy co?
Jedno powiem: godzina drogi to nie jest daleko, naprawdę. Ja i wtedy jeszcze nie-mąż, dojeżdżaliśmy do siebie tak przez 4,5 roku i dało się... bo nam na sobie bardzo zależało. Nie mieliśmy samochodu, pozostawały pks-y i nie przeszkadzało to nikomu. Tyle w temacie z mojej strony.
Głupia wymówka. Godzina drogi to naprawdę nic, jeśli komuś zależy.
