Panicznie boje spać się sama w domu :( Pomocy błagam :( - Netkobiety.pl

Jakieś rady ?:(

Sama kiedyś spędziłam miesiąc w domu,  w którym kilka lat wcześniej zamordowano człowieka. Nie mam pojęcia jak dałam radę ale pamiętam ile stresu,  nerwów etc. zjadłam. Z drugiej strony jestem z tego dumna. Szkoda tylko,  że nie zmieniło to mojego podejścia do sytuacji. Nadal nie wyobrażam sobie żeby zostać samej w domu. Dodam,  ze mam dwuletnie trojaki i kiedy mąż pracuje nocą to siostra nawet nie pyta tylko przenosi się do mnie. Meczy mnie to okrutnie i ciąży niesamowicie. Niektórzy się z tego śmieją ale tylko ja wiem jak jest to uciążliwe.

Byłam przez miesiąc sama bo nie miałam wyjścia(pracowalam w innym kraju). To co przeżywałam każdej nocy to moje...  U mnie też sukcesem jest,  że potrafię spać sama w pokoju ale niestety aby zostać sama w domu to już dla mnie za dużo. Ja wierzę w duchy etc,  przeraża mnie,  że kogoś moglabym zobaczyć jednak nigdy mi się nic takiego nie przytrafiło i mam nadzieje, że nie przytrafi bo nie wiem jakby wytrzymała to moja psychika. Teaz mam o tyle dobrze, że zawsze ktoś może ze mną zostać ale mam wyrzuty sumienia,  ze zawracam głowę rodzinie. Tym bardziej,  że mam małe dzieci, które wczesnie wstają i budzą ciocie.
Łudzę się, że kiedyś mi to minie ale się nie zanosi.
Chciałam iść do psychiatry po jakieś środki przeciwlękowe ale boję się, że będą otępiały albo inne skutki uboczne.
Aż mi wstyd jak przyznaję się do tskich rzeczy...

Jak się nie ma wyjścia to się nie ma wyjścia właśnie mnie też przeraza ze to wszystko może wrócić, albo ze  zobaczę kogoś. To super ze chociaż masz kogoś kto do Ciebie przychodzi, ale niestety u Ciebie tez się To kiedyś skończy bo w końcu każdy ma swoje życie to ja tak samo głupio się czuje jak cały czas proszę koleżankę żeby u mnie spala, chociaż wiem ze dla niej to nie problem bo ma nawet bliżej do pracy..ale od października idzie do innej pracy wiec będę musiała radzić sobie sama   tez się łudze ze mi to minie ale samo chyba jednak niestety nie o tabletkach nie pomyślałam ale chyba pomysle.. mi też jest wstyd wiem co czujesz

U mnie też nic z tych rzeczy, mnie siostry straszyly, doszły horrory, I temat zmarłych. To tyle, wiec konkretnie sama nie wiem dlaczego mam taki strach...

A w mieszkaniu  w bloku boicie się same spać czy tylko w domu ?

U mnie to nie ma znaczenia. Z rodzicami mieszkałam w bloku(przez pobad 20 lat kiedy tam mieszkałam nie byłam nawet jednej nocy sama..... przerażające i niemożliwe wręcz),  z mężem w domku.

Nie to,  że stuknięć,  puknięć etc (chociaż to jak najbardziej też  zawsze miałam ogromną wyobraźnię ). Ogólnie kiedy nocą mam być sama to czuję niepokój okropny,  paraliżuje mnie strach,  w absolutnie żaden sposób nie czuję się bezpieczna.
Jak mam spać to co rusz budzę się jakaś wystraszona i zdecydowanie czujna.

Próbowałyście włączyć do spania telewizor albo radio ustawione na automatyczne wyłączenie po jakimś czasie? Może coś pomoże, są programy na których nigdy nie ma horrorów i choć bywają frustrujące, szczególnie te informacyjne to są skuteczne na bezsenność. W kwestii duchów, jeśli wierzycie, to sama nie wiem, może trzeba zastosować sposoby ochrony przed nimi (nie wierzę, że to proponuję).

To wyłącz wygaszanie, jeśli usypiasz jak gra, to będziesz przynajmniej wyspana. Ja generalnie rozumiem dziwne lęki, sama mam lęk wysokości, który się objawia różnie w różnych miejscach, czasami nawet w centrach handlowych. Okropne, paraliżujące uczucie, które nijak nie chce słuchać rozumu. Staram się w takich ryzykownych miejscach pilnować wyobraźni i czasami działa, ale jak już popłynę to nie ma szans i muszę zejść do parteru

Ja tak na prawdę boje się tylko tego że zobaczę kogoś zmarłego, panicznie, spotkało mnie to ok 11 lat temu wtedy miałam 12 lat. Próbowałam sobie tłumaczyć ze wcale tak nie było ale nie jestem jedyną osobą z rodziną która widziała duchy, i odgłosy przez nią wydawane, wiem głupie i chore, nie potrafie się pozbyć tego, nic nie działało żadne tv lampka, boje się tego co mogę zobaczyć w tej ciemności, ogólnie nie boje się tego ze ktoś mi wejdzie do domu i mnie zabije, bo zawsze się zamykam na wszystkie spusty, najlepsze jest to ze nawet nie boje się chodzić po całym domu będąc sama jak w jednym pokoju jest włączone tv. Ale jak mam iść spać to już jest masakra... przeraża mnie myśl że mogę zobaczyć zmarłego, i że mi coś zrobi.. jak to czytam to sama uważam się za wariatke... ja niestety nie mam możliwości kupna psa, bo często jeżdżę 500 km do rodziców, mój facet na delegacje wiec nie miałabym z kim go zostawić a pociągiem to wiadomo jest to uciążliwe, zresztą moi rodzice mają dużego psa i małego wiec nie byłoby opcji na kolejnego:/ a jeśli chodzi o spanie samej w pokoju to nie mam z tym żadnego problemu. Ważne ze wiem ze ktoś jest w domu I juz mój sen jest spokojny nie budzę się itd

Próbuje zaprzrczac ale też boję się  właśnie tego-że zobaczę ducha mimo,  że nigdy nic nie widziałam. Wcześniej zaprzeczylam niejako o stuki,  puki ale jednak nasluchuje.

I jeszcze chciałam dodać, że jak sobie wypije np kilka drinków i jestem trochę podpita to mam kompletnie gdzieś ze jestem sama i niczego się nie boję. Ale przecież nie będę pić cały czas co mój facet wyjeżdża bo to trochę chore by było..

Wydaje mi się,że dobrym sposobem na przezywciążanie strachu byłoby gdybyś sprawiła sobie psa.
Pies wyczuwa  czy jakiś odgłos,stuknięcie to dzieło człowieka czy jakiś samoisnty,bez większego znaczenia hałas. I potrafi zaalarmować.
Dowiedzione jest także,że psy reagują na tzw zjawiska paranormalne.
Pies mojej znajomej,która mieszka w domu,gdzie jej mąż popełnił samobójstwo przez długi czas łasił się i merdał ogonem do...pustego miejsca w domu.

Kupiliśmy i jest ogólnie spokój. Na początku miałam obawy ale wyjątkowo dobrze się w nim czuję.....powiedzmy bezpiecznie ale tylko wtedy kiedy nocą nie jestem sama. Nie powiem też, że pies nie utwierdza mnie w przekonaniu,  że wszystko jest dobrze.  Mimo to na myśl, że mialabym zostać sama to czuję dyskomfort.
Przypomniało mi się:
Kiedys (kiedy jeszcze mieszkałam z rodzicami w bloku) wracałam z psem późnym wieczorem. Weszłam do klatki i pies zaczął szczekać a mi tylko mignęło coś co wychylalo się  z zza barkierki... Nie mam pojęcia co to było ale pewna jestem, że widziałam. Pies szybko się uspokoił. Ogólnie u sasiadki piętro wyżej często zdarzały się dziwne sutuacje(opowiadala).
I już sama siebie nakręcam.....

Znajdź przyczynę tego strachu. Moim zdaniem przyczyna jest taka że naoglądałaś się i nasłuchałaś o strasznych wydarzeniach i w Twoim wyobrażeniu postrzegania rzeczywistości zakorzenione jest przekonanie że w nocy dzieją się rzeczy straszne. Im mocniejsze jest twoje przekonanie oraz emocje z nim związane tym bardziej umysł będzie cię w nich utwierdzał. Czyli jeżeli jakieś przekonanie bazuje na silnych emocjach to bardzo trudne jest się pozbyć tego przekonania, niezależnie od tego czy jest korzystne czy nie. Ale na szczęście jest kilka sposobów na zmianę przekonań. Jedna z nich to terapia RTZ - racjonalna terapia zachowań.

5 zasad zdrowego myślenia RTZ:
1. czy to przekonanie, informacja jest oparta na faktach?
2. czy chroni Twoje życie i zdrowie?
3. czy to przekonanie ułatwia Ci osiągnięcie bliższego lub dalszego celu?
4. czy pozwala rozwiązywać konflikty, lub unikać ich powstawania?
5. czy pozwala mi się czuć tak, jak chcę się czuć?

Odpowiedz sobie na te pytania i daj znać czy pomogło. Jeżeli nie pomoże to mogę spać z Tobą A tak na poważnie, podam Ci inną metodę która bazuje na emocjach i jest bardziej skuteczna.

A poza tym staraj się obserwować swoje emocje, zwłaszcza sam moment kiedy się pojawiają i zwróć uwagę co je wyzwala. Usuń wyzwalacz i po problemie.

Man77
żeby to było takie łatwe jak piszesz nie byłoby problemu, próbowałam sobie to wszystko tłumaczyć na różne sposoby. Niestety nic nie działa chociaż bardzo bym chciała...

Czyli z tego co rozumiem to w międzyczasie zrobiłaś to o czym pisałem i przespałaś przynajmniej jedną noc sama i okazało się że nic to nie dało, czy tak?

bac to sie powinnas ludzi a nie duchow, bo zywi moga zrobic Ci realna krzywde. Skoro Twoj strach jest irracjonalny i kompletnie sobie z nim nie radzisz, nie umiesz nad nim zapanowac a zadne racjonalne argumenty do Ciebie nie przemawiaja, to idz do lekarza.  Nie widze innego sposobu na wyrwanie sie z tych lękow, ktore podsyca Twoja wyobraznia.
Psa Ci odradzam, moglabys popasc w paranoje, odbierajac zle jego reakcje i doszukujac sie w nich potwierdzenia swoich lekow. Pies np. moglby w nocy zawarczec na nic nieznaczacy odglos zza okna, nieslyszalny dla Ciebie, a Twoja wyobraznia juz podsunelaby Ci obraz ducha czajacego sie w rogu pokoju a wtedy rzeczywiscie moglabys zobaczyc cos.... Przy panice nie trudno o omamy wzrokowe, zwykly cien jaki rzuca zaslonka moze przybrac wtedy realne ksztalty...

Też mi się tak wydaje. Ja kiedys też to miałam, ale to był akurat uraz po włamaniu. Duchów jakoś nigdy się nie bałam.

senszycia, tlumacz sobie, jak dziecku, ze duchy nic Ci nie zrobia, jesli nawet jakiegos zobaczysz. Czego tak naprawde sie boisz? Zrobilas jakiemus krzywde wielka za jego zycia i teraz drzysz, ze bedzie Cie nawiedzal? Czego konkretnie ten strach przed duchami dotyczy? Skoro jest paniczny to musi miec jakies glebsze podloze. Umiesz go nazwac?
Ja tez nie lubie sama spac w domu ciemna noca, zwlaszcza, gdy obejrze starego, dobrego Egzorcyste zapalam wtedy lampke nocna, a nawet dwie, nastawiam cicho radio i nie otwieram oczu, chocby nie wiem co

proste moze nie jest, ale chyba lepiej probowac robic cokolwiek, niz wielkie oczy ze strachu.  Mozna sie nauczyc panowac nad wlasnym strachem a nawet nalezy, bo to ulatwia zycie i przede wszystkim jest wykonalne.. Najgorsze jest utwierdzanie sie w swoich lekach i mysleniu typu "nie moge, nie potrafie...".

Ten strach jest w twojej głowie. W zjawiska paranormalne nie wierzę, więc Tobie napiszę, że duchów nie ma i nic takiego nie zobaczysz a jak Ci się będzie wydawało, że widzisz to jest to jakieś załamanie światła i tyle. Najlepiej to udaj się do jakiegoś psychologa i może on będzie potrafił jakoś twój lęk oddalić od Ciebie W każdym bądź razie trzymam kciuki aby udało Ci się przezwyciężyć swój lęk.

Staram się wierzyć w to że jednak duchy zjawy itd nie istnieją. Ale co bym nie robiła strach jest silniejszy niestety. Pierwszej nocy jak jestem sama nie ma aż tak zle, porównując do kolejnych a powinno być na odwrót. Ze w Pierwszej się bardzo boje a w następnych mniej bo przecież widzę ze nic się nie dzieje, ale to nie działa. Zresztą inna świadomość mam spać w lato sama, bo ok godziny 4 robi się jasno, a w zimę niestety ok godziny 7

Był ktos może u psychologa ? Z takimi lekami ? Jak wygląda taka terapia. Bo nigdy nie byłam u psychologa i nie wiem jak wyglądają takei spotkania

A to ja nawet jak śpię sama, to patrzę w okno rozglądam się po pokoju itd

Autorko, a spałaś kiedyś w świeżo wybudowanym domu, w którym "układa się więźba" czy jakoś tak? Polecam na wszelakie lęki. Jak pierdykło i dostałam 3 zawały naraz, to mi wszystkie inne lęki przeszły... mimo tego, że koło mnie był mój były, w którym byłam wtedy zarąbiście zakochana... polecam...

Gratuluję!
Jak coś pomoże to i ja w końcu się wybiorę. Póki co mam"obstawę" więc jeszcze "pogwiazdorze"

Autorko mam dokładnie ten sam problem. Późnym wieczorem i w nocy boję się być sama w domu. Wyobraźnia szaleje, serce bije szybciej,  wyostrza mi się słuch i nerwowo się rozglądam. Nie ma opcji że poloze się do łóżka i zasnę. Oglądam telewizję albo korzystam z internetu lub czytam. Zasnę dopiero gdy oczy same zamykają mi się ze zmęczenia a czasem to zmęczenie nie następuje szybko więc staram się zapanować nad lękiem i nie doprowadzać do ataku paniki.

Jutro idę do psychologa, mega się stresuje, ale jestem pełna pozytywnych mysli juz nie umiem się doczekać kiedy pierwsza noc przespie sama bez żadnego strachu, wiem ze to nie będzie tak od razu ale grunt to pozytywne nastawienie

No właśnie jestem umówiona dzisiaj na 18 do psychologa

I jak?  Specjalnie weszłam z zapytaniem jak wrazenia?