Witam otóż od niedawna spotykam się z dziewczyną 3 lata młodszą. Jest w moim odczuciu bardzo ładna, od pierwszego momentu jest między nami bardzo duża chemia, 10 godzin mija nam jak "z bicza strzelił", potrafimy się godzinami całować i to przy ludziach itp. 
chociaż uchodzę za dość przystojnego to nie było w moim 34 letnim życiu nikogo z kim było by mi tak dobrze jak z nią. Jednak ta dziewczyna jest po dużych traumach, ma małe dziecko, były facet ją bił, znęcał się psychicznie, fizycznie itp. Czy jest szansa żeby coś z tego było? Problem jest też taki, że nie mieszkamy w tym samym mieście, więc widujemy się co kilka dni no i na żywo jest idealnie, ale telefony, smsy tam zawsze są jakieś niedomówienia, w ogóle staram się tego unikać, no ale nie będę się przecież nie odzywał w ogóle przez tydzień bo potrzebujemy jakiegoś kontaktu. Mam wrażenie, że krąży nad nią nadal trauma związana z tamtym gnojkiem....Nie był to jej mąż, chyba nie odwiedza dziecka w ogóle ale psychicznie jakby "krąży" wokół niej. Tak mi się czasem przynajmniej wydaję. Czy nasze szanse są duże?
- viking32
- Zaglądam tu coraz częściej
- Nieaktywny
- allama
- Przyjaciółka Forum
- Nieaktywny
Szanse masz normalne 
każdy ma w życiu jakieś przejścia
- litlesmilee
- O krok od uzależnienia
- Nieaktywny
Myślę , że tak
Faktycznie kobieta przeszła dużo w swoim życiu i na pewno nie jest jej łatwo zacząć od nowa .
Ale pokaż jej , że zależy Ci na niej i że ma w Tobie oparcie
Na pewno się uda
Powodzenia !:)
Szanse są, pytanie co z nimi zrobicie.
Sama jestem po przejściach (nie takich jak twoja kobieta, ale swoje przeżyłam), więc powiem ci z doświadczenia, że taki związek to wysiłek i wyzwanie. Da się - o tym też sama się przekonałam - i dla mnie i mojego faceta nie ma wątpliwości że warto, ale bywa ciężko.
Opisujesz wasz związek bardzo powierzchownie. Ona jest ładna ty jesteś przystojny, jest chemia i sielanka na żywo. Nie bierz tego za zarzut, może chciałeś opisać sprawę szybko i bez lania wody i stąd taki obraz. Pytanie, czy jest między wami potencjał na coś głębszego - nie zaraz miłość do grobowej deski, ale zaangażowanie i gotowość do poświęceń. Bo wierz mi, że jak ona ci odstawi jakąś jazdę (a odstawi prędzej czy później, bo choćby przypadkiem i nieumyślnie coś wywlecze jej traumę), to jej uroda nie osłodzi ci godzin płaczu, udawania, że wszystko ok. jak będziesz czuł, że wcale tak nie jest, unikania tematu czy przeciwnie, powodzi żalów, których nie masz ochoty słuchać. Tak samo jej nie pomogą godziny pocałunków jak zacznie mieć wątpliwości czy ci zależy i czy w ogóle jest sens to ciągnąć. Takie związki, jeszcze bardziej niż zwykłe, potrzebują stabilnych fundamentów, zaufania i wsparcia.
Odległość akurat może działać w dwie strony. Czasami dystans pomaga, daje miejsce na to żeby swobodnie odetchnąć, nie czuć się przytłoczonym - a to może się wam obojgu przydarzyć. Czasami jest źródłem bezpodstawnych obaw i niepewności - sam to już zauważyłeś. Im więcej między wami zaufania i otwartości tym odległość mniej szkodzi.
Tak naprawdę chodzi o to, czy oboje jesteście gotowi na ten związek. Ona musi mieć choć trochę przepracowaną własną traumę (ze specjalistą albo samodzielnie). Nie może zawisnąć na tobie i oczekiwać, że ty się nią zaopiekujesz i magicznie naprawisz jej życie. W sytuacjach przemocy domowej ofiary często usprawiedliwiają się bezradnością i później przenoszą ten schemat (przynajmniej od czasu do czasu) na inne relacje. Poza tym jej poczucie własnej wartości jest zapewne w strzępach. Dlatego najważniejsze, by ona jak najpewniej stała na własnych nogach i uczyła się kontrolować i odpowiadać za własne życie. Jeśli to rozumie i do tego dąży, to może już być gotowa na kolejny, tym razem zdrowy związek. Pamiętaj że ani ty, ani ten związek jej nie uzdrowi, jeśli sama nie będzie chciała wyzwolić się z traumy.
Ty musisz być pewny, że chcesz z nią być i jesteś gotowy ją wspierać w podnoszeniu się z traumy. Najgorsze, co mógłbyś jej zrobić, to dojść do wniosku, że to jednak zbyt ciężkie, jak już jej narobisz nadziei. Zdrowa kobieta nieraz ma problem żeby pozbierać się w takiej sytuacji, a dla osoby po traumie jest jeszcze trudniej. Także jeśli masz wątpliwości, to się poważnie zastanów i nie myśl, że "jakoś to będzie".
Trauma była, jest i będzie.. nie zniknie... trzeba nauczyć się z nią żyć w ten czy inny sposób... Może za wcześnie na rozważanie takich decyzji?
Trauma była, jest i będzie.. nie zniknie... trzeba nauczyć się z nią żyć w ten czy inny sposób...
100% racji i trzeba to zaakceptować. Można zapanować nad pewnymi zachowaniami, nie powtarzać błędów, odróżniać prawdę od wymysłów podsuwanych przez tego diabła, co się czai z tyłu głowy. Ale może nigdy nie uda się go wykurzyć tak do końca. Także warto wiedzieć, na co się człowiek pisze wchodząc w taką relację.
I nie jestem jakoś z góry negatywna. Szczerze życzę szczęścia, Viking, tobie i tej kobiecie. Ale nie ma co się nastawiać na łatwy sukces.
- GabrielaKlym
- Przyjaciółka Forum
- Nieaktywny
Jeżeli ona potrafi zostawić to za sobą i rozpocząć nowy etap życia, to może się to udać. Jeżeli ciągle będzie przenosiła traumę z poprzedniego związku na kolejny - nie uda się. W uporaniu się z tym może pomóc psycholog.
napewno tak
Może ona potrzebuje czasu, na pewno jest nieufna po tym wszystkim co ją spotkało. Przede wszystkim potrzebna Ci będzie spora cierpliwość. Związek z osobą po przejściach i traumach nie należy do prostych. Jeśli jesteś wytrwały, naprawdę ją kochasz i zdecydowałeś się być z nią pomimo jej przeszłości - brnij w to. Ale uprzedzam - łatwo nie będzie.
- Anula70
- Przyjaciółka Forum
- Nieaktywny
Witam.
Wiking 32 z kobietami po traumach z poprzedniego związku bywa różnie. Za krótko się znacie więc chemia działa. A co gdy zacznie słabnać i przejdzie euforia pierwszych miesięcy?? Jest jeszcze dziecko które jak piszesz jest małe więc potrzebuje opieki oraz uwagi matki.Nie wszystkie zachowania można schować za traumę. Jako osoba po przejsciach wiem niestety że łatwo nie będzie. Ale też nikt nie obiecuje ze będzie. Rozważ każde za i przeciw . I jeśli uznasz że dasz radę to życzę oby tych ciężkich chwil było jak najmniej.
Ja jestem młodą wdową. Czy to oznacza że jestem w Twoim odczuciu na straconej pozycji i nie mam szans na znalezienie sobie kogoś? Na chwilę obecną faceci są dla mnie wkurzający, nie chcę nawet słyszeć o tym że ktoś miałby mi zastąpić mojego ukochanego męża. Ale patrząc z perspektywy czasu to każdy (kobieta, mężczyzna czy nawet kurcze pies) ma chęć znalezienia w kimś oparcia, miłości, szczęścia. Przecież to że mąż jakoś jej psychikę uszkodził to wcale nie oznacza że ona nie chce ułożyć sobie życia na nowo. Naprawdę każdy ma chęć znalezienia sobie kogoś. Także nie poddawaj się. Tylko pamiętaj! Dla każdej kobiety na pierwszym miejscu jest dziecko (czy to wdowa, czy samotna kobieta czy nawet mężatka - dziecko na pierwszym miejscu a dopiero potem facet). Musisz się z tym liczyć że taka kobieta która ma bobaska już nie jest taka chętna do wspólnych wyjść do kina, teatru, na pizzę czy do znajomych. Zawsze będzie to dziecko. Dlatego jeśli naprawdę chcesz z nią być (albo chociaż spróbować) to odpowiedz sobie na pytanie czy udźwigniesz ten ciężar którym jest jej bobas? Bo szkoda żebyś się zorientował po kilku latach że jednak to dziecko nie jest Twoje i w sumie to ono jest Ci nie na rękę..
- Anula70
- Przyjaciółka Forum
- Nieaktywny
Nikt nie jest na straconej pozycji to zależy od człowieka czy jest gotowy i otwarty na nowy związek czy nie.
Jestem po rozwodzie i długo byłam tylko Ja i dzieci mam ich troje .
Po prostu nie byłam gotowa na nowe związki nawet te przelotne potrzebowałam czasu dla siebie wiec faceci na bok.
Nie każdy radzi sobie z samotnością i wchodzi z jednego związku w drugi Ja to rozumiem i nie oceniam takich osób ,każdy ma inne potrzeby nie tylko fizyczne ale i psychiczne.
Na te ostatnie (czyli psychiczne) nikt jakoś nie patrzy a to jest głównie podstawowa potrzeba człowieka i ocenia dziwnymi kryteriami.
Samotna matka albo szuka ojca dla dziecka albo podchodzi do tego w ten sposób, iż dziecko dorośnie i szuka partnera dla siebie.
Dobrze jeśli partner będzie wspierał Ją jako kobietę i jako matkę ale czasem niestety tak nie jest .
Każdy jest inny i ma inne potrzeby,inne spojrzenie na życie wiec nie ma co generalizować i wrzucać wszystkich do jednego wora.
Najważniejsze, żeby być dla siebie wzajemnie wsparciem. Znajdź dla niej jak najwięcej czasu, żeby nie miała kiedy rozmyślać o tamtej patologii. Dzięki temu wasz związek będzie mocniejszy, a twoja dziewczyna szczęśliwsza
Moja trauma trwa. Chodzę na terapię, ale nadal popełniam błędy, których nauczył mnie mój ex. Moja nowa miłość tego nie wytrzymała. Trzeba mieć naprawdę anielską cierpliwość do takiej osoby, przynajmniej do takiej jak ja. Zmienne nastroje, przypieprzanie się, natręctwo, czyli robienie wielu głupich rzeczy, które miały mi zapewnić ochronę przed odrzuceniem.
Osoba po przejściach, która nie przepracuje swojej traumy, nie wejdzie łatwo w nowy związek. Będzie powielać błędy, schematy nauczone w przeszłości.
Nie wiem czy Wam się uda, ale może okazać się, że byłeś odpowiednią osobą, w odpowiednim czasie, która pokaże jej, że życie może być inne.
