Nieśmiałość i małomówność.Jak z tym walczyć? - Netkobiety.pl

?E-maile, SMS-y oraz iPody są przyczyną globalnej epidemii nieśmiałości? ? napisano w australijskim tygodniku The Sunday Telegraph. Według psycholog Robin Abrahams nieśmiałość w kontaktach społecznych dotyczy obecnie mniej więcej połowy populacji, co oznacza duży wzrost w porównaniu z poprzednimi wynikami. ?Technika umożliwia wybrnięcie z kłopotliwych sytuacji i sprawia, że ludzie stają się bardziej wyobcowani? ? mówi pani Abrahams. ?Piszą e-maile lub SMS-y, zamiast rozmawiać?.

Chcesz być bardziej odważna w życiu codziennym to ogranicz korzystanie z netu, bo na tym polu już działasz swobodnie, a ćwicz i trenuj w rzeczywistym życiu, w kontaktach z osobami spotykanymi na co dzień.

?Obmyślaj sposoby rozpoczynania rozmów przez nawiązywanie do ostatnich wydarzeń, artykułów z czasopism, książek, filmów czy jakiegoś hobby?. ?Ćwicz werbalne i niewerbalne środki porozumiewania się, między innymi utrzymywanie kontaktu wzrokowego (...) [i] aktywne słuchanie?. ?Zmuszaj się do robienia rzeczy, których się boisz?.

NIE SZUFLADKUJ SIEBIE
Jestem zbyt nieśmiały?. ?Jestem za młody?. ?Jestem za stary?. ?Jestem za wstydliwy? ? w taki i jeszcze inny sposób niektórzy szufladkują samych siebie. Przeszkadza to w realizowaniu osiągalnych celów.
Takie zaszeregowanie siebie do jakiejś kategorii często się sprawdza, bo sami się o to staramy. Na przykład ktoś, kto sobie wmawia, że jest ?nieśmiały?, unika sytuacji, które zmuszałyby do walki z tą cechą. To z kolei umacnia go w przekonaniu, że istotnie jest nieśmiały. I tak powstaje błędne koło ? człowiek ów uzewnętrznia i utrwala wzorce zachowania zgodne z szufladką, do której siebie włożył. Pewien psycholog wyjaśnia: ?Jeżeli czujesz się do czegoś niezdolny, (...) potwierdzisz to swoim postępowaniem, a w końcu taki się staniesz?.
Doktor Lynne Kelly z uniwersytetu w Hartfordzie (USA) twierdzi, że nieśmiałość jest nieraz cechą nabytą. A czego się nauczyliśmy, tego możemy się oduczyć.

Mam 20 lat i jestem nieśmiała. Z koleżankami potrafię rozmawiać i żartować, ale w stosunku do chłopaków nie umiem. Boję się rozmawiać z nimi nie tylko w realu, ale również przez telefon. Niewiem jak pokonać swoją nieśmiałość i potrzebuję rady.Pozdrawiam.

Walka z nieśmiałością i małomównością jest po prostu wyznaczanie sobie zadań z tym związanych i próby przełamywania w tym zakresie. Samo nie przyjdzie więc próbuj z zaczynać rozmowę i schodzić na tematy które ciężko ci przychodzą. Oczywiście trwa to długo zazwyczaj

Mam ten sam problem,jak by ktoś chciał pogadać gg 39579610:)

wystarczy na dowolny temat mieć swoje zdanie i wyrazić je głośno do kogoś - to jest początek rozmowy. A dalej jeśli nie chcecie, żeby ciężar rozmowy spadał na was to używajcie pytań. Osoby małomówne mają tę zaletę, że słuchają bez przerywania komuś. Wielu ludziom, tego właśnie brakuje - chcieliby się wygadać, żeby ktoś ich po prostu wysłuchał.

Rzeczywiście, słucham bez przerywania. Czasem trafiam na gadułę, która jest tym zachwycona więc po kilku minutach kiwania głową uśmiechając się, myślami jestem gdzieś indziej. Innym razem trafiam na kogoś "przeciętnego" i nie wiem od czego zacząć. A jeśli zacznę to nie umiem kontynuować. Może po prostu nie nadaję się na lwa salonowego, nawet na burego kotka też nie

tez mam z tym problem z kim kolwiek porozmawiac. Ale byl artykul w gazetce dla dziewczyn wlasnie o niesmialosci.
PIsalo tam ze pokonac niesmialosc to zagadac do nieznajomego... O czym jaka piekna dzisiaj pogoda. przeciesz to moze byc nawet to w taxi
Ja zabardzo nie umiem zaczac rozmowy ale jak ktos juz cos do mnie powie to staram sie nie speszyć i nie wyglupic tylko odpowiedzieć jak najlepszym zdaniem A uczyłam się to juz na rodzinei ktora przyjeżdżała do mnie. A chłopaka poznałam poprzez koleżankę ;d tez biedak miał stresa bo ja nie umialam z nim normlanie porozmawiać bo 1 nasze slowa brzmialy ,,co tam?'' ,,fajnie mi sie z toba pisalo przez sms'y " itp.
Ale teraz to sa nasze mieszne wspomnienia
Zycze wszystkim niesmialym netkowiczom powodzenia ja tez tylko na necie bylam odwazna

Dziękuje wam za odpowiedzi;)Bardzo mi myśle pomogą i staram sie je po mału stosować;)Pozdrawiam was serdecznie;)

Mam bardzo podobne problemy.... Nikt nie jest idealny. Myślę , że najważniejsze jest to ,aby z tym walczyć, nie pozwolić by nieśmiałość była dla Ciebie więzieniem. Trzeba zaakceptować siebie i nie skupiać się głównie na  swojej nieśmiałości. Warto wyznaczać sobie nowe cele,bo ich osiąganie sprawia, że poczucie wartości rośnie w górę . Trzeba nad sobą pracować. Właśnie, praca nad sobą jest chyba najcięższą ze wszystkich prac. Już ja o tym wiem najlepiej .

Ja też z natury jestem nieśmiała, choć staram się z tym walczyć ; ) Jeszcze kilka lat temu nie potrafiłam zacząć rozmowy ani z kobietą, a już tym bardziej z mężczyzną. Teraz jest troche lepiej, dzięki przyjaciółkom powoli otwieram się na świat. Potrafię być sobą przy osobach, które znam dosyć długo, jednak wciąż problemem jest otworzenie się przed nowo poznanymi ludźmi, choć kłopotem nie jest dla mnie rozmowa z kolegą, to schody zaczynają się, gdy podoba mi sie przedstawiciel płci przeciwnej ..
może jakieś pomysły - co powinnam zrobić, aby się jakos przełamać ;D ?

Tyle rad, a wszystkie trudne jak cho...ra. Ci co je dają chyba nie są nieśmiali. A tak w ogóle sporo was tutaj, bo ja to właściwie nie spotykam takich osób, wszyscy są wygadani i podbijają świat.
Ja też jestem nieśmiała i bardzo nad tym ubolewam, a takie próby przełamania się to łatwo powiedzieć. Raz się przełamiesz a przed każdą kolejną sytuacją znowu strach. I mnie najbardziej o to tu chodzi, o ten paniczny strach na każdym kroku. To tak dobija. Czasami jest tak,że na przykład za dwa dni, albo za tydzień, mam załatwić jakaś sprawę, to dopóki tego nie załatwię to ciągle chodzę z duszą na ramieniu. To jest okropne uczucie. Ja zawsze jak mam gdzieś iść, do urzędu, sklepu, na pocztę, szkoły, pracy, czy Bóg wie gdzie jeszcze, to mam stracha, i nigdy nie wiem co powiedzieć, czasem jest to prostsze (zależnie od sytuacji), czasami kompletnie nie mogę znaleźć słów, i wtedy bełkoczę jakieś pierdoły i czasem ten ktoś nawet nie wie o co mi chodzi.
Gdy pracowałam, ludzie traktowali mnie jakby mnie nie było, a jak musiałam do kogoś pojść i coś załatwić, poprosić itp to był koszmar, a najgorsze jest to jak jeden każe ci zrobić, a drugi nie wie o co ci chodzi, bo uważa że wcale nie powinnam tego robić (po prostu każdy ustala swoje zasady).
Jeśli chodzi o kontakty towarzyskie to ja raczej nie spotykam ludzi którzy chcą sie wygadać. On coś powie, ja odpowiem, on nic, ja nic, on myśli ze ja nie chce gadać i po wszystkim. Czasem wysilam się jak cho... żeby wymyślic temat do rozmowy i nic, pustka.

Jak trzeba to trzeba coś zrobić, co prawda różnie to wychodzi i strach ciągle za człowiekiem chodzi, ale pewnych rzeczy nie da się uniknąć.
A co do reszty to nie rozumiem

Czegoz to nie rozumiesz? smialo pytaj:)
Chodzi o to ze inni szufladkuja i czesto wpedzaja niesmialego w slepa uliczke, jak wiedza o jego slabosci to dluzszy czas nie dadza mu poczuc lepiej w roli smielszego ale trzeba probowac.
Czytaj poradniki  otym i z czego wynika, poza zrozumieniem i mierzeniem sie z tym nie ma innych rad, im wczesniej tym lepiej by nie liczyc potem ile przez to sie stracilo, potem kazdy uda ze nie wie nic czy wrecz ze to twoja wina bo ktos nie umial z tego wyjsc, ludzie sa okropni..

Kwalifikacje glownie wazne, sama niesmialosc to nie problem bo tacy jak musza byc w zespole dostana cos i nad tym siedza ewentualnie maja 'opiekuna' ktory z nimi kontaktuje w razie klopotow.
Ktos polecil na innym watku jedna ksiazke i musze przyznac ciekawa, opisuje rozne problemy emocjonalne w tym niesmialosc Inteligencja emocjonalna Golemana ale tylko o tej dolegliwosci jest sporo stron, jedyne co to odwaga i chec pozbycia tego mimo ze po zwyciestwie nad tym jeszcze dlugo beda posadzac was o brak pewnosci siebie, myslec ze udajecie kogos innego.

Kobieto!!! Jakiego znowu psychologa w tym wieku trzeba się świetnie bawić a nie leczyć i przechodzić terapie jeśli jesteś nieśmiała to zrób wszystko żeby nią nie być... też byłem nieśmiały i miałem z tym problem najlepszy sposób na przełamanie tego jest taki, a przynajmniej mi on pomógł wejdz na stronę z dobrymi dowcipami i poczytaj troche i staraj się zapamiętać jak będziesz w towarzystwie chłopaka czy osób wśród których czujesz się nieśmiało to zabierz głos i powiedz że ostatnio (kolega, koleżanka, znajoma) opowiedziała Ci śmieszny dowcip zarzuć ze 3 a reszta Sama pójdzie pozniej jakis temat na których coś bedziesz mogla sie wypowiedziec a dalej druga strona na pewno Ci pomoze podtrzymać rozmowe najważniejsze to to zeby dostosować się do poziomu rozmowcy

ok. mogę to robić, przemóc się i gadać zawsze i wszędzie co ślina na język przyniesie, ale przez cały ten czas będę zestresowana. Nie cierpię tego nieustającego strachu, tak się nie da żyć.