Cześć wszystkim! Jestem tu nowa ale pisze ponieważ sama nie umiem już sobie pomóc dlatego proszę o jakąś radę..
A wiec zacznę od tego, że półtora roku jestem z mężczyzną, bardzo szybko podjęliśmy wspólnie decyzje żeby razem zamieszkać u niego w mieszkaniu, a stało się to po niecałym miesiącu. Zaproponował mi mieszkanie razem zgodziłam się i od tego czasu wszystko się zmieniło w moim życiu. Byłam w końcu szczęśliwa on również.
Chłopak ma 23 lata ja 20 w tym roku i dziecko z poprzedniego związku, tłumaczył mi wszystko pytał czy potrafię to zaakceptować, że już ma dziecko, dla mnie nie było w tym żadnego problemu ponieważ kocham dzieci i uwielbiam spędzać z nimi czas. Było między nami cudownie przez cały rok, natomiast od lutego 2020 zaczęliśmy pracować razem w dużej firmie i on przejął stanowisko kierownika.. No i na tym się konczy nasza bajka.. od tego czasu pojawiły się kłótnie, spędzamy razem 24/7 na dobę bo w domu i w pracy. On ma ciężki charakter i wiem,
Że jest mu ciężko z tym, że musi zarządzać wszystkim w pracy.. czasem przynosi to do domu i są kłótnie pomiędzy nami. Była już nie jedna rozmowa na temat pracy, każdy powiedział swoje i jakoś znowu zaczęliśmy funkcjonować normalnie, były znowu fajne chwile miedzy nami natomiast widziałam mimo wszystko że coś go gnębi, nie chciał się przytulić spędzić ze mną czasu.. I nadszedł ten dzień którego bardzo się bałam, wczoraj z rana odbyła się rozmowa w której powiedział mi, że „lepiej będzie jak się rozstaniemy”, nie umiem sobie poradzić z tym powiedział ze jego uczucia się wypaliły przez te wszystkie sytuacje które miały miejsce. Bardzo go kocham nie wyobrażam sobie życia bez niego ponieważ wiem, że to bardzo dobry człowiek który dość sporo przeszedł w życiu i może te wszystkie czynniki spowodowały u niego to, że po prostu nie potrafi dłużej.. ja nie jestem święta wiem gdzie popełniałam błąd w naszym związku, byłam zaborcza czasem gdy chciał wyjść w weekend z kolegami mimo tego ze spędzaliśmy ze sobą 24/7 na dobę. O to były tez kłótnie ze mu zabraniam wychodzić. Wiem, że źle robiłam. Wiem, że on mnie kocha bo widzę to po nim, nie jest mu z tym łatwo, pytałam się go czy po prostu długa przerwa by nam nie wystarczyła powiedział że „może to nam pomoże, ale ci nie mogę nic obiecać, chce się skupić narazie na pracy”
Powiedzcie mi co mogę robić ? Prosić go o powrót ? Czekać ?
Pisałem podobny temat kilka dni temu, dziewczyna chciała odpocząć i mówiła że tego już nie czuje. Jak już się wypaliło to bardzo ciężko jest to naprawić,ja się starałem pół roku odkąd powiedziała że już nie wie co czuje( nie mówiła mi przez pół roku że mnie kocha i tęskni). Rozstaliśmy się wczoraj bo już było dla niej za ciężko. Moim zdaniem zamieszkanie tak wcześnie razem to był błąd, wiem że na pewno było cudownie ale myślę że za wcześnie. Daj mu czas na to żeby zatęsknił, nic nie pisz, żadnych smsów, to on musi pierwszy napisać, nie nalegaj. Ja popełniłem ten błąd że chciałem za wszelką cenę żeby się udało ale na siłę nic nie zrobisz. Jak Cię kocha i chce przerwy to daj mu to. Musisz być cierpliwa, jak będziesz nalegać to nic z tego nie będzie.
- sosenek
- Zbanowany
- Nieaktywny
1.przyznać mu rację, szybko, sprawnie i grzecznie wyprowadzić się.
2.nie odzywać się pierwsza ani słowem.
3.pracować na do sobą i swoimi wadami. zająć się sobą.
4.jak on uzna, że tęskni i nie moze bez ciebie żyć to się odezwie pierwszy i co to powie. jak tego nie zrobi to znaczy, że i tak kiedyś by się to rozleciało więc lepiej wczesniej niż pozniej.
