Rozum mówi odpuść serce chce wrócić,trudny zwiazek - Netkobiety.pl

Powaznie chcesz dalej spotykac sie z facetemz ktory jawnie i bez problemu spotyka sie jednoczesnie z innymi kobietami?
Jaki Ty przyklad dajesz w ten sposob swojemu dziecku?

To nie jest trudny zwiazek. To zaden zwiazek.

Kochać i nienawidzić jednocześnie - to tak się da?

Tendencje? On Cie realnie i faktycznie zdradza, Ty o tym wiesz. Albo bądźcie w otwartyn związku i się umawiajcie z innymi, albo zadecyduj czy tak chcesz żyć.

Przecież on Cię ma gdzieś. Ty za nim latasz, jemu jest wygodnie, bo ma babę pod ręką. Rób jak uważasz, to Twoje życie.

Wiem, jestem głupia. Głupia, że nadal coś do niego czuje. Głupia, że nie wiem jak pozbyć się tego uczucia mimo towarzyszących wydarzeń. To mnie jednocześnie niszczy, a bez niego jest mi jeszcze trudniej. Świadomość, że ktoś jest ktoś z kim zawsze mogę porozmawiać, wyjść do kina. Wiem, że to słabe ale to dodaje mi sił. Nie potrafię tego wytłumaczyć. Zawsze byłam rozsądna dziewczyna, zawsze. To przy nim mam takie zamieszanie w głowie. Już nie wiem co jest dobre a co złe. Kto tu jest bardziej winien.

Wszyscy macie absolutną rację. Ja czuję, że jestem od niego uzależniona. Od tego zależy mój nastrój jak bywało między nami dobrze mogłam góry przenosić, kiedy było źle byłam przybita. Nie wiem jak się tego pozbyć. To co teraz przeżywam to koszmar. Źle śpię, mało jem. Funkcjonuje jak automat

A nie boisz się chorób prznos, onych droga płciową? Przecież kobiety mają różne schorzenia, czy chcesz chorować na to samo, na co chorują jego przygodne? Wspólny Chłop i wspólne choroby. A jak przychodzi do twojego domu, to nie boisz się, że on korzysta z twojej łazienki, toalety i ty oraz twoja córka także. Ja nie wpuściłabym takiego ruchacza za próg swojego domu, bo zwyczajnie brzydziłabym się go. Gdybym Widziała jego dłonie, to zaraz wyobrażałabym sobie którymi paluchami gmeral jakimś babom w waginie, może nawet śmierdzą mu łapy, a pozwalasz się mu dotykać i dotykać rzeczy w domu, które dotyka także twoja córka.
Masz ty rozum kobieto?

To co opisałaś Asia to był związek?
Rozumiem że przez jakiś czas żyłaś złudzeniem i wyobrażeniami o tym niby związku i tym człowieku.
Trudno przewidzieć i zabezpieczyć się zaasekurować przed kimś takim jak ten facet.
Jak się człowiek zadurzy i odleci po rozwodzie będąc głodnym i jeszcze przed chwilą samotnym to niewiele widzi zwłaszcza ze tamten oszukiwał Ciebie,ukrywał przed Tobą i swoje randkowanie z innymi "babami".
Po rozwodzie się bardzo widocznie zaniedbałaś stało się,  odleciałaś co przeszło w uzależnienie bo facet czarujący zna się na rzeczy
umie wzbudzać i grać Twoimi uczuciami a Ty dajesz to sobie robić i to jeszcze aktywnie się krzywdzisz na własną prośbę.
Wydaje Ci się że te dobre chwile dodają Ci sił ,a mnie to się wydaje że te niby dobre chwile to chwile ulgi teraz od cierpień które dodatkowo odbierają Ci siły najgorsze że takie złudzenia są intensywne a uczucia zdają się prawdziwe coś jak narkomania.
Już pewnie nie wiesz co pierwsze haj czy dół od euforii po rozpacz i to czekanie czekanie nakręcanie się od do wszystko żeby na chwilę znowu powtórzyć i abarot .Dajesz robić z siebie wariatkę i wpadasz e kołowrót sterowania uczuciami na nałogowym poziomie.
Nie śpisz,nie masz apetytu ,nie jesz, zaniedbujesz pewnie córkę bo musisz rozmyślać a to dużo czasu musi zajmować ,wypierać różne uczucia, żyć mrzonkami fantazjować, użalać się nad sobą i szukać winy w sobie żeby się poprawiać bo on może to zauważy i okaże łaskę.
Nie jest tak ?
Odstaw go jak kokainę, speedballa, amfę ja Ci powiem jak .
Nie dzwoń ,nie śledź go nie zaczepiaj to na początek.
Zajmij się pracą ,dzieckiem z większą uwagą.
Obowiązkowo witaminy magnez ,jedz przez rozum i nie wpieraj sobie że to taaakie truudne i taaaakie ciężkie bo okłamujesz siebie w ten sposób żeby z niby spokojem zaćpać faceta znowu potem zejście i kac nieuchronny Ciebie czeka to już chyba widzisz.
Pisz o tym jak się czujesz a nie co ten " dziadek" być może myśli,czuje i nie spekuluj za bardzo co zrobi będzie Ciebie odpychał i przyciągał albo rzuci ciebie w diabły.
Otwarty związek to ciężkim młotkiem w waszej sytuacji wybij mocno sobie z głowy.Wolny otwarty związek jest jasny a nie mętny i opiera się również na uczciwości szczerości a nie na ściemniani w chaosie szamotaninie miotaniu się.
Do takich układów i związków podchodzi się bez zależności i zazdrości taka niby próba naprawy związku za pomocą Twojej niezgody wewnątrz pozorny, desperacki, kompromis w rozpaczy jakby ten facet był tego wart i był ostatnim człowiekiem  na ziemi wali uzależnieniem to na całego otwarty związek to odwrotność czegoś takiego obowiązuje mnóstwo konkretnych zasad a nie pi...dolnik, równowaga jest najważniejsza w uwadze potrzebach i oczekiwaniach tak samo jak w monogamicznym związku.
A w takim układzie i Twoim obecnym nastawienie to jeszcze większą krzywdę możesz sobie zrobić byleby tylko zatrzymać lowelasa przy sobie dostawać od niego namiastkę i ochłapy emocji i uczuć które bierzesz za "skarby najdroższe' a to są wyżebrane wybłagane śmieci jesteś jedną z wielu.
Nie udawaj bohaterki na siłę że się godzisz na coś na co wcale ale to wcale nie masz zgody zwłaszcza teraz w takim stanie to rozpaczliwe i żałosne w poczuciu że robisz sobie wam dobrze aa w konsekwencji skrzywdzisz siebie.
Ochłoń opanuj się to nie koniec świata możesz żyć bez niego bo jesteś wolnym człowiekiem zdolnym do samodzielności emocje jak nie będziesz nimi manipulować wybrzmią za parę tygodni trochę a z parę miesięcy jeszcze bardziej bo tak z nimi jest nie przeszkadzaj tylko ciału sercu i umysłowi przedłużając złudne nadzieje na jakiś pseudo romantyczny scenariusz.

Czytam Was płacząc. Każdy Wasz wpis jest dla mnie cenny. Dziękuję.

Któregoś dnia B sam mi powiedział że jestem od niego uzależniona. Zatkało mnie. Pierwszy raz spotkałam się z taką terminologia w odniesieniu do relacji międzyludzkich.
Co do tych spotkań, zawsze kiedy mówiłam mu, pytałam co robił tu czy tam, dlaczego nie odbierał telefonu lub co robi na komunikatorach otrzymywałam odpowiedź typu masz bujną wyobraźnię, pod kopułą coś się znów gotuję itd itp. Kiedy konfrontowałam jasno i wyraźnie fakty, nie spójności wpadał w gniew, rzucał słuchawką i nie odbierał lub szedł spać zostawiając mnie samą. Myślałam, że facet w takim wieku sprawi, że będę miała poczucie bezpieczeństwa w kwestii emocji. Nic innego od niego nie chciałam. Zarabiam na siebie sama. Uczę się, jestem ambitna,samodzielna,wyglądam nieźle ale wychodzi na to, że na poziomie emocji mam pewne defekty. Co do naiwności, jestem naiwna. Ślepo wierze w dobro u ludzi, w ich dobre zamiary. Sądzę innych według własnej miary, jak na te czasy pozostałam głupio uczciwa wobec innych nawet kosztem siebie. I za to często dostaje po głowie. Nigdy go nie oklamałam, nie kombinowałam, zawsze byłam uczciwa, gotowa do pomocy a mimo to zawsze coś było źle, niewystarczająco, za mało. Pragnęłam poprawiać się dla niego, to prawda. Wymiana garderoby, inny styl ale nadal mój to w czym dobrze się czułam. Nie mogłam z nim zawsze proznawiac o wszystkim, czułam się oceniana, krytykowany, niektore rzeczy po prostu pomijałam. Wiem, że ta tęsknota jest moją głupotą. Powinnam być twarda, wytrwała? Zawsze byłam. Chciałabym choć raz utonac w szczerych męskich ramionach, poczuć się bezpieczna, słaba, kobieca. Tak uzalam się nad sobą, to żałosne, przyznaję. Córką opiekuje się dobrze, nic jej nigdy nie brakowało. Ona mimo wszystko widzi co się dzieje. Staram się nie płakać przy niej i wezmę się za jedzenie, zeszczuplałam przy swoim i tak watłym ciele. Nikt nie jest wart takich ofiar. Ale prawda jest taka, że mam niesamowitego pecha. On był cudowny na początku, mial tyle planów. Tak mnie kochał, na rekach mnie nosił. A mnie tego wciąż żal. Zakochałam się w wyobrażeniu. Ktoś mi kiedyś powiedział, że mną z zadziwiająca łatwością można manipulować. Chyba coś w tym jest....

Asiu, to nie była i nie jest miłość.
Początki związku z narcyzem tym się właśnie cechują. Niesamowitą dynamiką, i wybuchem uczuć oraz planów, które mamią i którym chętnie się ulega. Jednak nie są absolutnie adekwatne do statusu relacji. To znaczy, że pojawiają się o wiele za prędko i zupełnie nieuzasadnione.
Dla przykładu - mój narcyz w drugim tygodniu znajomości zapytał - co Twoi rodzice powiedzieliby na to, gdybyś ze mną zamieszkała? (Był starszy o 18 lat) Dzisiaj roześmiałabym się i powiedziała - po kilku dniach znajomości wspólne zamieszkanie?! Nie rozśmieszaj mnie gościu. Wtedy - byłam jednak w siódmym niebie.

Znajdę te siłę, dla córki. Dla siebie. Rozpracuje to ja to wiem. Potrzebuję czasu też na to aby dobrze poczuć się sama z sobą. Czy lubię siebie? Nie wiem, nigdy głębiej nie myślałam o tym. Nie będę myślała o tym aby napisać, on też jest w tej chwili smutny. Szkoda mi go, jak o tym myślę to serce mi pęka, być może cierpi. Jedyne co mogłabym zaproponować to terapia dla nas obojga. Lecz B nie wyrazi zgody. Dzięki Wam widzę coraz wyraźniej.

W takim razie kim lepiej być w takiej toksycznej relacji nalogowcem kochania czy nalogowcem unikania bliskości? Chyba ta druga osoba ma łatwiej, nie cierpi, nie myśli, nie analizuje. Jeszcze wczoraj byłam przekonana, żeby odezwać się do niego, dziś wiem, że to byłoby bardzo nierozsadne z mojej strony. Nie zrobię tego. Myśmy już raz rozstali się kiedyś, po powrocie było tak jak piszesz miesiąc miodowy. Był cudowny, taki jak na początku. Mówił, że tęskni, aż stopniowo zaczął się odsuwac. Czy w stosunku do takich osób powinno trzymać się zdrowy dystans czy w ogóle nie wchodzić w relacje z takimi ludźmi jak ja? Jak on? Czytałam o tym w nocy, to był obraz nas. Kropka w kropkę. Piękny początek, obietnice wspólnego zamieszkania, oswiadczyny, wyznania miłosne. Oczywiście jakby mało tego było w tle był alkohol. B lubił w weekend wypić pół whiskey, sam. Później był dla mnie strasznie niemiły wręcz opryskliwy. Kazał mi wracać do domu wskazując palcem, szukac kogoś innego, to że w domu coś się zepsuło było moją winą. Miał dwie twarze, rozmawiałam z nim prosząc  aby przestał pić przy mnie alkohol. Bez skutku.

Asiu ani jedno ani drugie nie ma lepiej lub gorzej w takich relacjach o których piszesz tzn toksycznych.
Toksyczne relacje opierają się na osobach z niedoborami,poczuciem braków i emocjonalnych deficytów,które próbują równoważyć wypełnić, zyskać "za pomocą" żądań roszczeń i  drugiej osoby,która wyzwala wywołuje emocje są różne rodzaje takich przywiązań w związku.
To na ogół u takich osób wiąże się w ogóle z nałogową regulacją uczuć i emocji to taki system powstaje a w niektórych przypadkach to randkowanie,trzymanie na orbicie wielu potencjalnych partnerów jest elemantem takich chorych samoregulacji.
Facet też cierpi ,ale na swój specyficzny sposób i prawdopodobnie nie tak jak tobie się wydaje i jak Ty to sobie wyobrarzasz jego żądania wobec innych ludzi są po prostu inne a na pewno różnią się od Twoich.
Wspomniałeś o alkoholu pojawiającym się tle a to może oznaczać że facet oprócz nałogowych znajomość,romansowania i randkowania
dodatkowo ,stymuluje i steruje swoimi uczuciami emocjami z życia nie tylko ze związku po prostu wszystkimi za pomocą alkoholu.
Krótko mówiąc całe nasze teorie na temat narcyzmu mogą być niezbyt precyzyjną diagnozą a Twój facet jest po prostu alkoholikiem osoba uzależnioną od alkoholu a w tym zespole uzależnienia jest niemal wszystko,coś co przypomina nerwicę,depresję,narcyzm bo uzależnienia wiążą  się z chorowaniem egoizmu i egocentryzmu ,sumienia,emocji.
Niewiele to zmienia dla Ciebie bo dodatkowym elementem który pojawić się może jeżeli dłużej będziesz z nim utrzymywać kontakt będzie współuzależnienie,ratownictwo,kompletnie przestaniesz żyć swoim życiem.Ani Ty ani on nie wyleczycie się możecie się znieczulać co najwyżej w takiej wzajemnej toksycznej symbiozie na wyniszczenie wysysając z siebie energie życiowe.
Jednym słowem uciekaj po prostu .

Zdaję się że Twój Autorko problem jest bardziej podobny do problemu z tego wątku
https://www.netkobiety.pl/t119984.html

Jak to jest przecież B jest bardzo inteligentnym mężczyzna i mimo tego nie potrafi poprawnie sterować swoimi emocjami? B zawsze szukał kobiet na wysokim stanowisku, zawsze jego kobiety piastowały prestiżowe stanowiska. Tak aby on czuł się dumny. Uwielbiał kiedy inni mężczyźni patrzą na "jego" kobietę z podziwem, kiedy zazdroszczą. Czy taka osoba jak ja i jak B zawsze wchodzą w relacje z kims słabszym ? Przecież osoba, która jest na jakimś znaczącym stanowisku w pracy powinna być z zasady silna również emocjonalnie i de facto nie powinna przyciągać takiej osoby jak B. Jego ostatni związek trwał 3 lata, fakt faktem mieszkali od siebie daleko lecz spędzali cale weekendy ze sobą, ale ją z kolei też zdradzał, szukał innych kobiet, jeździł na spotkania, pisał. Jak to jest? Czemu takie osoby tworzą dość długotrwałe relacje? Ze mną dwa lata po drodze liczna chęć rozstania się, z A trzy lata i też rozstania i powroty.

Jedynym powodem, dla którego takie osoby tworzą długotrwałe relacje, jest cierpliwość i brak konsekwencji ich partnerów. Taki pseudo związek trwa tyle czasu, ile partnerka będzie wybaczać kolejne i kolejne zdrady, poniewieranie i brak szacunku. Jeśli postawi granice i będzie je egzekwować - związek się rozpada.
Dodatkowo z tego co piszesz wynika, że zdrady, to jego stały schemat postępowania. Jak widać, on zdradza ciągle i zdradza każdą partnerkę.

A co do motywów jakimi się kieruje w doborze - jakie to ma znaczenie? Nie tacy jak my próbowali analizować toksycznych ludzi. Mnóstwo literatury na ten temat powstało, blogów, vlogów, poradników. Tak naprawdę to nie powinno mieć dla Ciebie żadnego znaczenia co nim powoduje, a dlaczego on to, a dlaczego on tamto.
Ważna jesteś Ty.
Ważne jest, abyś mogła sama siebie wzmocnić, poczuć swoją wartość. Abyś pozbyła się strachu przed mówieniem dosyć, tego już nie zniosę. Abyś dostrzegła, że lepiej będzie Ci nawet samej, niż wtulonej w silne, męskie ramiona zdradzacza, kłamczucha i pijaka.

Autorko, na ten moment jesteś na takim etapie uzależnienia, że gotowa jesteś zrobić sobie krzywdę zamiast odpuścić ruchacza. A skoro tak, to zrobisz niejedna jeszcze głupotę, jeśli tamten pozwoli ci na to, bo wystarczy, że on gwizdnie, a ty już będziesz tańczyła tak, jak on ci zagra.
Jak mogłabyś uwolnić się w końcu od tego grzyba?
No chyba tylko w ten sposób, że zamiast myśleć o tym gnojku powinnaś raczej myśleć o córce. Nie wystarczy bowiem, że dasz córce jeść, że zapewnisz jej fajne ciuchy, że będziesz dla niej miła i wyjątkowo cierpliwa, a ona będzie dobrze się czuła w waszym domu. To tylko zapewnianie tej młodej dziewczynie jej potrzeb bieżących, jednak najważniejsza sprawa jest, byś w posagu dała córce podstawowa mądrość życiową.
Ona widzi, jak jesteś traktowana przez ruchacza i widzi też twoje reakcje. To co ona widzi na pewno jest dla niej czymś strasznym, szczególnie że na pewno chciałby ci pomóc, ponieważ kocha cię jako matkę, ale z drugiej strony ona nie wie, jak mogłaby to zrobić. Córka jest więc nieszczęśliwa, chociaż być może stara się zachowywać normalnie. Oprócz tego uczysz ją, że kiedy ona zakocha się w kimś, to powinna zapomnieć o godności i za wszelką cenę trzymać się jakiegoś chłopaka, choćby nią pomiatał.
Może więc tak się kiedyś zdarzyć, że będą pociągali ja z pozoru silni samcy, bo raz ze nie ma ojca, a dwa, że jej będzie się wydawało, że taki silny macho może dać jej poczucie bezpieczeństwa. Nie będzie umiała odróżnić prawdziwego mężczyzny, stabilnego, silnego swoją dojrzałością od zwykłego pyszałkowatego chama, który wywalony drzwiami będzie właził oknem, czyli będzie stwarzał pozory jaki to on silny.
Jeśli więc nie zależy Ci na własnym zdrowiu, to może zacznij interesować się córka, ale tak naprawdę, czyli perspektywicznie.
Ten aktualny jest złym duchem twojego domu, więc raz na zawsze pogoń go. Niech idzie do innych kobiet, a ty zacznij w końcu Żyć.

To jest również bardzo ważny dowód, na Twoje uzależnienie od niego.
Twój stan emocjonalny jest zależny od kontaktu, od tego czy masz z nim kontakt, czy też nie. Jeśli masz z nim kontakt, który on podejmuje - niezależnie od tego, że jest to tylko wysłuchiwanie Twoich wymówek, jednak to sprawia, że czujesz się nieco lepiej. To jest wyłącznie karmienie mechanizmu uzależnienia - nie chwiejność nastrojów Asiu.
Dodatkowo jeszcze, jakby wziąć tak na przysłowiowy "chłopski rozum" całokształt tej relacji, to rany boskie! Byłaś oszukiwana, poniżana, odtrącana i zdradzana. Złość, gniew i żal, to normalne reakcje w takich sytuacjach, a nie bezpodstawne unoszenie się.

To jest wyłącznie Twoje myślenie życzeniowe. On ani nie będzie żałował, ani nie będzie rozpaczał po Tobie.
Jedyną osobą, która może doprowadzić do ponownego nawiązania kontaktu z nim, jesteś Ty i głowę daję, że w poprzednich razach również tak było. Zaczynałaś się odzywać, on w końcu miękł, dawał Ci się uprosić i wracaliście do siebie.
Ty siebie żałuj i swojego dziecka. To są ludzie jak najbardziej godni Twojego zainteresowania, troski, uczuć i starań. A nie ten buc.
On jest dużym chłopcem, z tego co napisałaś wynika, że o wiele bliżej mu do pięćdziesiątki, niż do trzydziestki.
Jeśli będzie siedział w domu sam i pił - to z wyboru, a nie z przymusu, czy z rozpaczy po Tobie. To nie jest pięciolatek, pozostawiony przez rodziców sam w domu na okres świąt, gdzie do przeżycia będzie miał tylko litra czystej i kromkę suchego chleba. I będzie pił z konieczności, żeby przeżyć.
On pije bo lubi i chce.
Nad czym się tu użalać?
Najwidoczniej taki sposób spędzania świąt mu odpowiada.

A fakt, że on nie powiedział Ci wprost o końcu Waszego związku, świadczy tylko o tym, że jest obrzydliwym manipulantem. Zrobił to tylko po to, żeby nie stawiać niczego między Wami jasno. W razie gdybyś kiedykolwiek powróciła jeszcze do tego - on zupełnie spokojnie powie Ci, że przecież Cię nie wyrzucał, sama chciałaś odejść.

Problem związku z takim facetem, polega przede wszystkim na tym, że już po niedługim czasie człowiek zaczyna się zastanawiać, czy ma wszystkie klepki na miejscu. Zaczyna rozmyślać nad tym, czy jego reakcje są prawidłowe,  podejrzenia uzasadnione. Czy ma w ogóle prawo czuć się niepewnie, zagubiony i zupełnie rozstrojony psychicznie i emocjonalnie.
Tymczasem to działa na podstawie prostego mechanizmu. On Cię jawnie zdradza umawiając się z innymi kobietami - Ty wpadasz w furię - na co on orzeka, że jesteś niezrównoważoną wariatką.
I ze wszystkim tak jest. Co by się nie działo, on odwraca sytuację tak, że to Ty wychodzisz na stukniętą złośnicę, która go dręczy i prześladuje.

P.S. A tak z czystej ciekawości - jeśli on spotyka kogoś, kto ma lepszy dom i dużo więcej zarabia, to jak określa siebie samego w stosunku do takiej osoby? Też jako śmiesznego, patologicznego dziwaka?

Dobra. To teraz powiedz mi, skąd ja to wszystko wiem ?
O jeszcze coś - wszystkie te kobiety to jego przyjaciółki, koleżanki, lub ewentualnie przyjaciółki jego domu.
Niech mnie kule biją, jeśli i tego nie słyszałaś wielokrotnie.

Oczywiście, że on jest narcyzem i toksykiem. Lubi być łaskawym panem, który ewentualnie da szansę głupiej kobiecie, kiedy ta szlocha, płacze i prosi o nią na kolanach. To wspaniale robi na ego.

Z czasem zaczynają wychodzić coraz to nowe "kwiatki" dotyczące tego "osobnika", bo mężczyzną go nazywać nie będę. Zaborczy narcyz, uzależniający emocjonalnie od siebie, jeszcze do tego
nadużywający alkoholu. No i poza tym patrzący z góry na ludzi, oceniając ich na podstawie statusu materialnego..Niezła mieszanka. Jesteś w emocjonalnym rozdarciu, między czymś bliżej nieokreślonym,
co Cię ciągnie do niego a strachem i uczuciem poniżenia czy lekceważenia, które nie do końca rozumiesz. W pewnym momencie tak ciężko jest naprawdę dostrzec, że ta druga strona zwyczajnie nas wykańcza i torturuje? Niepojęte...

Żyć nie umierać z taką kobietą.Dla alkoholika taka kobieta jak Ty Asiu to bezcenny skarb.
dostarczasz wszystkiego co potrzebne do słodkiego życia : najprzeróżniejszych emocji,seksu,powodów do picia ,może się czuć jak Twoje dziecko,dajesz mu rady upominasz go - czad.

Taka dziewczyna to skarb.
Gość ma wszystkie korzyści z bycia w związku, a w związku nie jest.
Ma seks na skinienie palcem, opiekę, troskę, zabieganie i czułość.
On nie musi robić nic - wystarczy, że jest. Cały ten chocholi taniec tańczysz sama.
To jest narcyz, toksyk i alkoholik, żadne tam balansowanie na granicy ... proszę Cię.

Wiem te wszystkie rzeczy wcale nie dlatego, że jestem jasnowidzem, czy wróżką. To po prostu schemat postępowania takich ludzi. Oni są robieni według jednej matrycy.

Asiu, i ty takiego faceta chciałabys zafundować swojej córce jako potencjalnego ojczyma? Bo chyba nie powiesz mi, że nie snulas planów matrymonialnych z tym pijakiem. Na pewno marzysz o tym, żeby żył z tobą na co dzień i pod jednym dachem.
A skoro tak jest (coraz więcej kwiatków nam tu przybywa z każdym twoim postem), to ja w życiu nie uwierzę w to, że jesteś dobra i mądrą matką. Ty po prostu chcesz mieć chłopa i to nieważne jakim i czyim kosztem. Całe szczęście, że ten stary pijak po 50-ce cię nie chce, bo daj Boże, żeby w twoim przypadku sprawdziło się powiedzenie, że głupi ma więcej szczęścia niż rozumu. Jak możesz chcieć takiego człowieka, skoro odpowiadasz za córkę.
Napisałam do ciebie dłuższy post na temat zagrożeń, jakie wypływają z twojego cudownego związku dla córki, a ty praktycznie w ogóle się do moich wypocin nie odniosłaś, tylko jak zdarta płyta gkedzilas o tym facecie.
Może zamiast użalać się nad nim pochyl głowę nad swoją córką i nad jej losem zapłacz.
Był kilka miesięcy temu wątek takiej annny, mamy 2-letniego synka związanej z przemocowym. Sporo udzielałam się w jej wątku i wiele innych osób też. Ta dziewczyna założyła wątek po to, by ktoś podpowiedział jej, jak mogłaby dogadać się z agresorem, by móc ratować rodzinę dla synka. Wszyscy natychmiast napisaliśmy jej, że to niemożliwe, że powinna uciekać i przede wszystkim ratować swoje dziecko, gdyż ono w przyszłości wyrosłoby na agresywnego czuba albo doope wołową, taka jak ty. Gdy annaa przeczytała to wszystko od razu odechciało jej się analizować czuba, tylko skoncentrowała się na dziecku. To dla niej było najważniejsze i oczywiście opuściła przemocowego. I to właśnie jest przykład dobrej i mądrej matki. Dla annyy priorytetem było dziecko, dla ciebie priorytetem jest stary pijak, który na dodatek lubi kobitki.
Jestem bardzo tobą zawiedziona, więc więcej nic już do ciebie nie napiszę. Idź do tego chłopa i skaml o jego łaskę.
Na koniec tylko napisze, że uśmiałam się, gdy napisałaś, iż on szuka kobiety, która pokocha go i zaakceptuje takim, jaki on jest. No paradny chłop. 50+ na karku a on dalej szuka i nie może znaleźć. Może znajdzie jak będzie dobijał 70-tki, by na koniec zaszczycić jakąś kobitkę rola jego opiekunki na starość i takiej, która raz na jakiś czas pociągnie mu druta, bo do innych rzeczy on nie będzie się już nadawał. Głowa siwieje, a doopa szaleje.

Właśnie ten wątek, a dla twojej wiadomości autorko annaa uciekła z dzueckiem aż do Polski, najpierw zamieszkała u rodziców, którzy dali jej wsparcie i dzisiaj jest szczęśliwa osobą, a najbardziej cieszy się, że ma szansę wychować synka na normalnie myślącego faceta, a nie na popaprańca, który sam byłby nieszczęśliwy i innych by unieszczęśliwial.

Dopiero teraz doczytałem, że masz córkę. Jesteś po nieudanym małżeństwie, zatem tym pragniesz szczęścia dla siebie i dla swojego dziecka. NIe możesz jednak myśleć, że musisz mieć faceta za wszelką cenę, niezależnie od tego, jakby się zachowywał w tym związku i jak traktował Ciebie i Twoją córkę. Widzisz teraz, że z nim tego nie osiągniesz za żadne skarby. Widząc, jak gościa opisujesz, aż odechciewa mi się myśleć, jak bardzo "sumiennie" spełniałby rolę ojca.

Śledzę wątek od początku, ale się nie wypowiadałam, bo padło tyle mądrych słów, że własciwie nie ma co dodawać. Zastanawia mnie tylko Asiu co z tobą jest nie tak, kompleksy i brak poczucia własnej wartości, że miałaś takie wymagania co do faceta i ustawiłaś tak nisko poprzeczkę. Przecież on nie reprezentuje sobą nic wartościowego ( sądząc z Twoich opisów). Niespójny emocjonalnie lawirant, kobieciaż- lowelas, alkoholik, krętacz- bajkopisarz . Czy coś pominęłam?
Ciesz się,  że to piep****o z wielkim hukiem.

Co ze mną jest nie tak? Nie wiem... Wyglądam normalnie, jestem atrakcyjną kobietą to nie moja ocena, tak słyszałam od innych. Wydaje mi się, że zawsze byłam rozsądna dotąd dopóki nie poznałam B. Dałam się omotać, uwierzyłam w czcze obietnice. Myślę, że moje nieudane małżeństwo miało ogromny wpływ na moje poczucie własnej wartości, którego myślę dotąd nie udało mi się poprawić. Czuję się gorsza, gorsza od kobiet, które posiadają mężów, które mają pomoc, które mają swoje rodziny. Ja też miałam marzenia, chciałam mieć więcej niż jedno dziecko. Zawsze. Chciałam mieć normalnego faceta przy sobie. Nie udało mi się i myślę, że jestem mniej wartościowa od tych osób które mają pełne rodziny. Zawsze myślałam o sobie a kto będzie mnie chciał? Rozwiedzioną, posiadająca dziecko, kto nas tak szczerze pokocha? Zawsze opowiadałam sobie że nikt, nikt by nas nie chciał. Uprzedzam od razu dziecko nigdy dla mnie nie było żadna przeszkodą. Gdyby córka tego kogoś nie akceptowała to nie byłoby o czym mówić. Nigdy nie pozwoliła bym na to aby jej działa się jakas krzywda z tytułu mojej potencjalnej relacji z kimś innym. Ale takie mam myślenie, które wciąż mi towarzyszy. I chyba taka jest prawda. Każdy kto porządny w tym wieku już zajęty. A ja do przygód się nie nadaje nie chce. Mówiłam o tym B na samym początku, uorzedzalam, że ja nie jestem kobietą na jeden raz. Nie tego szukam. Skąd ja mogłam wiedzieć o jego prawdziwych zamiarach. Strach zawsze był gdzieś z tyłu, że on weźmie mnie do łóżka i zostawi. Myślałam, że on traktuje mnie tak serio jak ja jego.

Ja już go uprzedziłam, że tym razem nie będzie powrotów. Obojętnie wzruszył na to ramionami nie komentując tego wcale lecz zadowolonej miny nie miał. Nie tym razem, już nie wejdę do tej rzeki. Nie chcę powtarzac schematów. Zresztą on ma zawzięty pamiętliwy charakter on długo pamięta przewinienia a na koniec przecież nazwałam go obłudnym kłamcą z narcystyczną osobowością, powiedziałam mu, że jest niedojrzałym chłopcem w ciele dorosłego mężczyzny niech to przemysli. Dawniej mówiłam mu też wprost odnośnie nowych znajomości że daje mu 3 miesiące max po tym będzie powtarzał swój schemat. Jednak wtedy brakło mi siły na to aby to skończyć. Nie wiem dlaczego, chyba bardzo bałam się samotności. Wciąż się boję. Tylko, że teraz widzę, że ból wewnętrzny z poczucia samotności jest lżejszy aniżeli przewlekłe trwanie w związku który opiera się o sinusoidę emocjonalną. On miał kobietę, która była mniej więcej w jego wieku, bez dzieci, dobrze zarabiająca twierdził, że w łóżku nie było mu dobrze więc szukał. Ze mną z kolei twierdził, że z nikim dotąd nie było mu tak dobrze. Na początku oczywiście. Później nie wiem co myślał. Nie drazylam tematu. Ogólnie myślę, że on ma już kolejną swoją ofiarę. Kogoś owija wokół palca, urabia na swoją miarę. Jego obcesowe zachowanie z nikąd się nie brało. Zresztą on mnie zawsze uważał za złą. Za mało mu pomagam, nie sprzątam u niego, nie gotuję mu, za długo śpię chociaż spałam do 8 max w wolne dni. Generalnie, że jestem leniwa. Być może i tak było, doszedł do wniosku, że nie warto być z kimś takim jak ja. Trudno jest wszystko pogodzić kiedy pracuje, studiuję mam własne obowiązki. Kiedy mogłam to mu posprzatałam, okna umyłam, firany uprałam,uprasowałam rzeczy w których chodził. Ciężko pogodzić dwa domy.

Czy on pytał cię o to, czy tym razem będzie powrót, czy też nie? Podejrzewam, że nie pytał. Dlaczego więc wychodzisz przed szereg? Tak go szanujesz, że musisz informować go o swoich krokach albo przemyśleniach?
Wzruszył beznamiętnie ramionami na wieść, że tym razem to definitywny koniec. No widzisz? Nie rób więcej takich rzeczy. Zapewniam cię, że jeśli interesowałoby go czy ma jeszcze u ciebie jakieś szanse, to sam by cię o to zapytał, a nie czekał na newsy od ciebie.
Szanuj się dziewczyno.
Wygląda na to, że jesteś całkowicie zielona gąska w tych sprawach, zero sprytu i wyobraźni oraz elementarnej wiedzy na temat tego, jak powinna zachowywać się szanującą się kobieta w obliczu chamskiego traktowania przez faceta.
To kiedyś w końcu cię zgubi. Przestań taka być.
Na temat sprzątania u niego nawet się nie wypowiem, bo szkoda słów.
A czy on zrobił coś w twoim mieszkaniu?
Nie bój się samotności, szczególnie że nigdy nie wiadomo, jak ostatecznie będzie.

To fakt, jestem zielona podejrzewam, że tylko dlatego, że ja nie umiem grać w gierki, intrygi, podchody i najzwyczajniej w świecie nie rozumiem i nie wiem kiedy ktoś to robi, kiedy gra aby coś osiągnąć. Ja umiem w szczerość, otwartość.

O tym, że ja do niego nie wrócę powiedziałam celowo bo wiem też, że B lubi sobie zrobić "przerwę" na inną pannę aby oficjalnie nie zdradzić tej zasadniczej, przecież kiedyś prosił mnie o dwa tygodnie przerwy. Wobec tej prośby ja zakończyłam relacje. Dziś wiem, że te przerwę potrzebował na spotykanie się z eks aby sprawdzić jak będzie się czuł przy niej. Prawdy nigdy nie dojdę jak tam było. Wiem, że gdy A dowiedziała się o tym, że wróciliśmy do siebie msciła się na nim. Do mnie też zresztą przychodziły smsy z różnymi epitetami.

Dziękuję Wam. Postaram się poukładać swój świat na nowo. Tym razem bez B. Szkoda tylko, że mieszkamy stosunkowo niedaleko od siebie bo tylko ponad 10 km. Mam nadzieję, że we wakacje nie będę miała okazji spotkać go na mieście.

Rozumiem twoja motywację, jednak nie myśl sobie, że to coś zmieni, bo przecież wiadomo, że on i tak nie potraktował tego, co mu powiedziałaś poważnie. Jest za bardzo pewny siebie, bo w waszej relacji zajmował znacznie wyższa pozycje od twojej. Dlatego zapamiętał cię jako ciepłe kluchy, którymi łatwo jest manipulować. To tak jakby malutki piesek obszczekał wielkiego psa i myślał, że ten wielki bardzo się przestraszył.
Przyjdzie czas, że on skontaktuje się z tobą jak gdyby nigdy nic i dlatego najważniejsza sprawa dla ciebie jest, żebyś teraz nabrała sił i bardzo głębokiego przekonania na nie dla znajomości z nim, byś była odporna na jego umizgi w przyszłości. A tym kogo on aktualnie obraca, a kogo nie obraca w ogóle się nie zajmuj, bo to jego sprawa, a Twoja sprawa ma być tylko i wyłącznie to, żebyś zakończyła ten absurdalny układ.

Mysli juz na lato ustawione.
Jeszcze zaplanuj cos mu powiesz na swieta bozego narodzenia w grudinu,
na przyszloroczne walentynki i dzien kobiet

Kolejny watek uzaleznionej kobiety od narcyza, ktora zebami nie przepusci takiego wymoczka.
Narcyz nie dziala na osoby ze stabilna samoocena, z normalnym poczuciem kontroli nad wlasnym zyciem.
Z narcyzem wiaza sie osoby rowniez zaburzone emocjonalne, glownie narcyzi komplementarni.
Jedno na drugim probuje sie dowartosciowac, przy czym uzalezniona najczesciej postrzega narzyza jako 8 cud swiata
A w rzeczywistosci stara mazda po tuningu

Taki uklad funkcjonuje, bo jest chetny dawca i odbiorca. To mowi wprost psychologia.

Watek bedzie sie ciagnal, bo w chwili obecnej autorka udaje, ze jest silna, ''nie pije'', jednak nie rozumie, ze jest uzalezniona, i tylko dojrzalosc i wziecie odpowiedzialnosci za kazdy aspekt jej zycia, moze ja uratowac. Teraz bedzie nagonka i wyliczanie jaki to on zly, za jakas chwile on sie znow odezwie, a ona poleci. Pozniej spusci ja w kiblu, a ona znow tutaj wroci w jeszcze gorszym stanie. Bedzie mizerna, bedzie zebrac, bedzi probowala sie mierzyc na sily z facetem (nalogiem). I tak do czasu siegniecia po nastepny kieliszek.

Idz dziewczyno na terpie ds. uzaleznien. Stanowisz sama dla siebie zagrozenie.