Cześć, mam przeczucie że mój partner, z którym jestem 7 lat, jest chorobliwie zazdrosny. Wszystko zaczęło się, gdy w pierwszej pracy musiałam wyjechać służbowo na dwa tygodnie, zamiast wspierać się w tej sytuacji, zostałam oskarżona o imprezowanie, a nawet zdradę. Muszę zaznaczyć, że nigdy nie dałam partnerowi powodu do obaw, on natomiast twierdził, że po prostu bardzo mnie kocha i nie chce mnie stracić, dlatego tak się o mnie boi. Sytuacja powtórzyła się parokrotnie, łącznie trwało to może 4 lata. Niestety jestem osobą bardzo wrażliwą i każde takie nieprawdziwe oszczerstwo połączone z wielką awanturą pozostawiało we mnie bardzo głęboki smutek i żal. W tym roku dostałam nową pracę, teraz już nie wyjeżdżam, nie wychodzę też zbytnio ze znajomymi, więc temat zazdrości ucichł. Jednak ostatnio byłam na urodzinach i partner, nie dość, że pisał do mnie wiadomości że się źle czuje i nie śpi bo się o mnie martwi, to jeszcze zażądał ode mnie zdjęcia, gdy już będę w domu, żeby mieć pewność że nic mi się nie stało. Wszystko usprawiedliwił troską i miłością. Ja jednak czuję się z tym bardzo źle ponieważ uważam, że to objaw braku zaufania i chęci kontroli. Obecnie jestem na skraju załamania, nie mam chęci wychodzić z łóżka, nie mam nikogo kto mógłby mnie wysłuchać. Może tutaj znajdę odpowiedź, co robić? Czy jestem przewrażliwiona?
2 2019-11-09 15:50:30 Ostatnio edytowany przez Prosiaczkowo (2019-11-09 15:50:54)
- Prosiaczkowo
- Cioteczka Dobra Rada
- Nieaktywny
Co robisz? Pogonić zazdrośnika, wysłać go na terapię, jeśli nadal chcesz z nim być.
Masz prawo bawić się, robić wszystko, na co masz ochotę i nie daj sobie wmówić, że może być inaczej. Przyjdzie moment, w którym facet zamknie cie w złotej klatce. Zostaniesz uzależniona od niego, bez przyjaciół i znajomych.
Miłość to nie jest ciągłe kontrolowanie.
Skoro tak się boi, może sam ma coś na sumieniu ?
Dzięki za odpowiedź, sama byłam na konsultacji u psychologa rok temu, pani zaleciła wizytę u psychiatry, bo wykryła u mnie objawy depresji. Niestety rodzice i partner wyśmiali mnie, gdy im o tym powiedziałam (bo wiadomo: "psychiatra to ten od czubków, a ty po prostu się uśmiechnij i żyj"). Oczywiście już nie poszłam więcej do żadnego lekarza. Natomiast widzę że samopoczucie coraz gorsze, szczególnie teraz na jesień.
- Salomonka
- Przyjaciółka Forum
- Nieaktywny
Dzięki za odpowiedź, sama byłam na konsultacji u psychologa rok temu, pani zaleciła wizytę u psychiatry, bo wykryła u mnie objawy depresji. Niestety rodzice i partner wyśmiali mnie, gdy im o tym powiedziałam (bo wiadomo: "psychiatra to ten od czubków, a ty po prostu się uśmiechnij i żyj"). Oczywiście już nie poszłam więcej do żadnego lekarza. Natomiast widzę że samopoczucie coraz gorsze, szczególnie teraz na jesień.
Bez względu na wszystko powinnas pójść do lekarza, jeśli masz objawy depresji stwierdzone przez psychologa. Nieleczona depresja wyrządza wielkie szkody w całym organiźmie, nie tylko w sferze psychicznej ale i somatycznej, nie lekceważ tego.
5 2019-12-31 18:58:26 Ostatnio edytowany przez Kaskato (2019-12-31 19:02:59)
witam przeżyłam z człowiekiem z zespołem otello i zaburzeniami osobowości 15 lat jak ktoś ma pytania to służę radą ale wyjście jest jedne UCIEKAJ
wyszłam z domu z trójką dzieci i reklamówką ciuchów ale żyję i poradziłam sobie .
jego nie uratujesz on ma swój świat ale siebie możesz bo wypalisz się
nie będzie łatwo uwolnić się od takiego partnera ale się udaje
- Janix2
- Net-facet
- Nieaktywny
witam przeżyłam z człowiekiem z zespołem otello i zaburzeniami osobowości 15 lat jak ktoś ma pytania to służę radą ale wyjście jest jedne UCIEKAJ
wyszłam z domu z trójką dzieci i reklamówką ciuchów ale żyję i poradziłam sobie .
jego nie uratujesz on ma swój świat ale siebie możesz bo wypalisz się
nie będzie łatwo uwolnić się od takiego partnera ale się udaje
Zespół Otella występuje z reguły u osób z problemem alkoholowym, rzadziej przy zaburzeniach psychicznych. Myślę że autorka zauważył by że z nim coś jest nie tak.
7 2019-12-31 22:51:36 Ostatnio edytowany przez Kaskato (2019-12-31 22:59:52)
Uwierz jak się kocha to na wszystko szuka się usprawiedliwienia . Wiem na swoim przykładzie teraz ja czytam o tej chorobie to klasyka gatunku wszystko było. Ale jak się wcześniej nie spotkało sie z czmyś takim to dużo rzeczy zauważa się potem . A poza tym mógł pić w młodości i np do tego narkotyki itp . Dodajmy że bardzo mało mówi się o tej chorobie a kobiety wstydzą się przyznać ze tak jest bo z reguły jest pewnie dała powody do zazdrości. A ile jest ostatnio przypadków że mąż zabił żonę.
8 2020-01-01 14:59:33 Ostatnio edytowany przez Witek7 (2020-01-01 15:02:30)
Posłuchaj Salomonki co do leczenia. To nie są śmichy-chichy.
Co do zazdrości to znam 3 przypadki:
1. Zazdrość męża doprowadziła w końcu, że żona z rozregulowaną psychikę zdradziła.
2. Żona zaborcza i zazdrosna bezpodstawnie, choć mąż wierny jak pies. Dlaczego? Ano bo jak się okazało sama kiedyś zdradzała i oceniała
sytuację pod kątem swoich przeżyć.
3. Koleżanka z mężem mieszkają w mieście A. W mieście B w odległości 100 km było klasowe spotkanie jej klasy. Koleżanka się wybrała sama
.... a mąż po 2 godzinach i tak tam pojechał, nieco zamaskowany - inna kurtka, kaptur i wysoko osadzony szalik. Dojechawszy siedział w krzakach i co jakiś czas podchodzil do okna sprawdzając co żona robi. Aż odkryli to palacze wychodząc na zewnątrz palić. Wszystko się wydało i mieliśmy ubaw.
Na Twoim miejscu dałbym spokój z tym panem, bo to zatruje ci życie. W niczym jego zazdrość nie pomoże. Jeśli masz inklinacje do zdrad, to i tak go zdradzsz, niezależnie od wszystkiego. Jeśli nie masz, to bedziesz miala przechlapane życie.
