Zazdrość - czy chorobliwa? - Netkobiety.pl

Wiele razy mówiłem ze tolerować nie będę ale nic sobie z tego nie robi.
W nocy nie mogę zasnąć więc idę ok 1-2 się napić czasem mnie zmuli i zasnę ale coraz częściej już nie i myślę o tym do 4-6 nad ranem.
Następny dzień chodzę jak zombie, już wtedy nie mam problemu z zaśnięciem bo organizm jest wyczerpany i padam, ale kolejny dzień - kolejne rozdanie. i tak w koło...
Nawet około pół roku temu chciałem się wyprowadzić bo bo jak tak dalej pójdzie to zawał murowany a chciałbym dożyć wesela córeczki.
Nie wyprowadziłem się zabrakło odwagi - mamy dzieci nie chcę jej samej z nimi zostawić. Poza tym - co im powiedzieć w takiej sytuacji?
 
Może są tutaj forumowiczki/forumowicze, którzy mieli podobną sytuację i którą udało się im jakoś przepracować - pytanie, jak? , jakie są możliwości?

Idą walentynki, kilka tyg temu pełen entuzjazmu, żeby spędzić razem miły wieczór zaklepałem babcię do dzieci, kupiłem bilety na fajny koncert planowałem wynająć po koncercie hotel żeby nie wracać w nocy do domu i spędzić ją tylko we dwoje. Koncert pojutrze w sobotę a mi z każda chwilą coraz mniej chce się ten wieczór spędzić z żoną a w hotelu już w ogóle bo przecież nie jestem jej kolegą.

OK, Niebawem najprawdopodobniej będzie kolejny wyjazd kolejna impreza, mogę po raz kolejny dać jej szansę aby coś zrobiła z całą tą sytuacją.
Pytanie jest - jakie ma możliwości?
Co może zrobić żebym nie chodził po ścianach i poczuł że jej też zależy?
Bo jak na razie mam z jej strony tylko słowa i zapewnienia, w które mam uwierzyć i korespondencję oraz wyjazdy - które widzę.

Terapia wstrząsowa rozumiem, jak nic nie zrobi pakuję się i do widzenia.
Jak znam życie od razu zadzwoni, i będzie przepraszać i tu jest wiele dylematów - uwierzyć w zapewnienia i wrócić do domu czy czekać poza domem do kolejnej imprezy na jej ruch?

Mówiłem wielokrotnie, rozmów było bardzo dużo ponieważ temat z przerwami ciągnie się to od 2015 roku
Poznali się w 2015 roku, potem było kilka imprez, zawsze mnie zapewniała żebym się nie martwił więc się uspokoiłem, nawet zapomniałem o całej sytuacji aż do momentu, kiedy urodził nam się syn i chciałem mu dać na imię tak jak ma na imię jej kolega (żeby nie było - nie specjalnie bo nie pamiętałem jak on ma na imię ale dlatego że znajomi mieli syna o takim imieniu i ono mi się generalnie podobało.

Odpowiedz żony na moją propozycję - "to by mi dziewczyny dały" sprawiła że chyba już nie uda mi się o temacie zapomnieć a za imieniem już też nie przepadam.
Po macierzyńskim załapała się na kilka imprez później trzecia ciąża, po niej pandemie i lockdowny a od roku świat wrócił do normy to i temat jak bumerang wrócił.

Jest wszystkiego świadoma, wie, że chodzę na psychoterapię że sobie z tym nie radzę

Tak to wygląda i wydaje się że to jednak koniec,Twoja żona zaczyna być podła czyli odpada i odpływa w tempie szybkim mało tego robiła to prawdopodobnie już wcześniej bardziej podświadomie,jednak na standby,romans w pracy to tylko skutek jej osobistych zaniedbań i jest po prostu praktyczny wygodny.
Twoje w tej chwili są mniej istotne ponieważ jesteś zdradzany nie ma sensu analizować co zrobiłeś nie tak,to w żaden sposób nie usprawiedliwia zdrady.
Twoja żona jak na moje oko przyjęła taktykę, że to Ty masz wszystko załatwić, wedle jej oczekiwań,wyprowadzisz się bo przerasta Ciebie zadręczanie się,nie wierz w żadne zapewnienia obietnice,przysięgi i skruchę, to pic na wodę,część dramy na pokaz coś jak zasłona dymna,żeby nie było że nie walczyła o małżeństwo,takie prymitywne wybielanie się we własnych oczach- istotny rezerwuar energii żebyś to Ty zdecydował i pierwszy zaproponował rozwód,strategia przynosi rezultat bo stajesz się wrakiem człowieka,a alkoholizacja na nic się nie zda tylko pogłębi depresję.Ona wytworzyła niby przewagę nad Tobą.
Życzyć i nie życzyć to sobie możesz i tak nie masz kontroli niczego do końca nie zweryfikujesz i nie sprawdzisz żadnych gwarancji i żadnej pewności nie uzyskasz,gra Twojej żony z Tobą ją kręci i rajcuje to niestety wciąga zwłaszcza infantylne i niedojrzałe do związków osoby wiek nieistotny.Koniec konspiracji teraz pozostawia ślady dla Ciebie żebyś dokonał wyboru jesteś odpowiedni zmiękczony i spolegliwy,tłumisz złość i gniew chodzisz przygnębiony rozgoryczony i w napięciu - idealnie żeby tobą sterować.
Odsapnij zajmij się sobą metoda 34 kroków niejednej osobie pomogła oprzytomnieć i złapać dystans.
Na naprawianie to moim zdanie jest za późno. 
pójdziesz do prawnika złożysz pozew,wszystko zaplanowane i pod sznurek,kolega w pracy to narzędzie do uwolnienia się od Ciebie
niekoniecznie jest brany pod uwagę jako przyszła opcja związkowa

Właśnie po to poszedłem na terapię żeby się wyzbyć zazdrości - poczekamy zobaczymy czy przyniesie jakieś rezultaty

Twierdzi ostatnimi czasy że zdystansowała tę znajomość, że tylko tańczą, że generalnie już nie dzwonią do siebie że nie smsują.
Niby tylko po jednym smsie z podziękowaniem za zabawę i miły wieczór zawsze po imprezie... tylko że kiedyś od właśnie czegoś takiego się zaczęło.
Choć próbuję i bardzo bym chciał wierzyć w te zapewnienia to jakoś nie potrafię ponieważ pamiętam to, co wdziałem i słyszałem - nie da się odzobaczyć i odusłyszeć.

Co do dzieci to wszystkie są moję. Zaś co do zdrady to na 99% jestem przekonany że zdrady w sensie stosunku płciowego jeszcze nie było ale wydaje mi się, że tylko dlatego że w trakcie były 2 długie przerwy w pracy spowodowane ciążami.
Choć wydaje mi się, że jeśli nic się nie zmieni to pytanie nie jest czy ta znajomość mino zapewnień o dystansie się rozwinie tylko jak szybko.

Małżonka Cię zwodzi i oszukuje od dawna z tendencją wzrostową. Na pewno ma romans, może nie pierwszy w życiu a zapewne nie ostatni. Ty jesteś zazdrosny o "kolegę z pracy" i masz prawo; a co za tym idzie straciłeś do żony zaufanie. Bez zaufania nie ma prawdziwego, kochającego się małżeństwa czy związku. WAS już nie ma, są tylko dwa oddzielne byty pod jednym dachem.
Ja bym to zakończyła na Twoim miejscu. Tak się nie da żyć, wykończysz się.

Ty lepiej zrób testy na ojcostwo swoim dzieciom.

Jak przechodzisz przez drzwi z takim porożem?

Przecież taka "znajomość" jest dla dobra małżeństwa i rodziny....
jeżeli jest był romans to był i jest taki dopalacz, dopełniacz na przetrwanie w marnym związku,jakieś tam korzyści są z tego jednak dla niej dlatego trwa przy mężu "dzielnie"
Żona pewnikiem wypełnia tym czyś jakieś swoje i swoim mniemaniu braki bla bla bla i tak dalej
inaczej musiałaby odejść, a to trudniejsze jest obciach, komplikacje, zmiany, wysiłek etc
i rozstanie wydaje się takie mało szlachetne brutalne,bezduszne, a tak wspaniałomyślnie dla dobra męża,rodziny,dzieci robi mu się wodę z mózgu wykorzystując jego słabość czyli zazdrość.

Zatem pozostaje Tobie w takim razie budować związek na przywiązaniu. Z tego, co opisywałeś wcześniej, to masz pusty związek, bo bez miłości, bez pożądania, bez przyjaźni. Zostają tylko jakieś czcze deklaracje, z których nic nie wynika. Bo z tego, że Ty czegoś chcesz, czy też ona chce, to nic nie wynika. Czekacie na jakieś nagle wzbudzenie się w Was uczuć i zainteresowania drugą stroną? Już dawno położyliście bliskość między Wami, jeżeli w ogóle coś takiego między Wami kiedykolwiek było. Jej tu nie ma, więc nie będę się na niej skupiać, bo to bez sensu, ale spójrz autorze na siebie i odpowiedz sobie, czy zastanowiłeś się czego Twoja żona szuka w relacji z kolegą. Nie widzę tego w Twoich postach, Ty tylko się zastanawiasz, czy już się z kolegą puściła, czy jeszcze nie. Nic innego nie ma dla Ciebie znaczenia. Odlegli jesteście od siebie jak obcy ludzie.

Tak - zastanowiłem się. Wydawało mi się że szuka czasu, którego jej nie dawałem pracując od rana ro rana. Dlatego też już dawno przewartościowałem życie i zacząłem wracać do domu wcześniej, mniej pracować ale w jej postępowaniu a przynajmniej w tej jego części dotyczącej relacji z kolegą, którą widzę nie zmieniło nie zmieniło się nic. Ona twierdzi że zmieniło się wiele, że to był chwilowy flirt że teraz to tylko się bawią tylko tańczą i dobrze się im rozmawia. a ja za każdym razem gdy dochodzi do jej pytanie czemu jej nie wierzę odpowiadam pytaniem  - a czy Ty być mi uwierzyła?

A jeśli to nie o CZAS chodziło?
Może zamiast sam wymyślać niestworzone historie, to łatwiej byłoby z własną żoną porozmawiać nt. jej potrzeb. Dowiedziałbyś się czegoś o niej zamiast snuć domysły i jeszcze może pojawiłaby się przestrzeń do rewanżu.
Naprawdę myślisz, ze to, co ludzie od siebie potrzebują to CZAS? Sam czas niczego nie zmienia.

Żona ma potrzebę odskoczni w stronę innego faceta, więc tu i gwiazdka z nieba by nie pomogła.
Życie to nie jest bajka...

Często mają te integracje... A wy wychodzicie/wychodzliście na potańcówki, dobrze tańczysz?

Nie napisałeś ile żona ma lat, ale podejrzewam koło 35-37 lat.
W tym średnim miasteczku poczuła się kimś, bo zaczęła lepiej zarabiać, jeździć na szkolenia.
Poczuła się adorowana, a wie, że młodsza już nie będzie i chciała wykorzystać ten moment.

O ciebie się nie boi, bo wie, że nie odejdziesz ze względu na dzieci i sobie pozwala.
A że jesteś nudny, przewidywalny (za dobry), to szuka atrakcji poza domem.

Temat nie tyle podobny, co szablonowy.

Uważam, że  wyrokowanie, iż żona na wyjazdach zdradza męża nie jest dobre.

Marcin bardzo zazdrosny, podejrzliwy, pracoholik , szukający dowodów
romansu, szuka pocieszenia w alkoholu, chodzi na terapie, szuka odpowiedzi
na swoje podejrzenia tu na forum - może być dla partnerki jak wrzód na tylnym
policzku i ani stać, ani siedzieć, który nie daje normalnie funkcjonować, bo boli.
Wyjazdy żony mogą być dobre na odreagowanie przemęczenia domowo -
małżeńskiego, oderwanie się od codzienności i bieganiny typu praca, dom, dzieci,
mąż /jak wyżej/. Każdy musi mieć odskocznię, możliwość odprężenia, rozrywkę,
trochę własnej przestrzeni, a w domu przy trojgu dzieciach i marudnym,
zapracowanym mężu, nie widzącym potrzeb kobiety można wpaść w obłęd.

Pisząc to, co powyżej wzięłam ze swojego życia z byłym już mężem, który
bardzo podobny w zachowaniu był do Marcina plus lenistwo, a co za tym
idzie brak obowiązków domowych i  nieumiejętność zapewnienie bytu rodzinie.
Ten człowiek /mój były/ uzurpował sobie prawo niczym nie poparte do
podejrzeń, że wyjeżdżając raz w miesiącu w delegacje trzy lub czterodniowe,
czasem mieszane- zdradzam biedaka, bo z delegacji wracam zadowoloną,
a nie zmęczoną z przepracowania.
Nie tłumaczyłam się z czegoś, czego nie robiłam, ale jego podejrzenia
podszeptywały mi, żeby właśnie tego spróbować, a nie byłoby to trudne, bo
byłam podobno apetyczną kobietą, ale wszelkie zaloty obracałam w żart,
hamując kandydata.

Gdy zdarzyło się, że mnie pobił, powiedziałam; "no to od teraz, już nigdy nie
będziesz miał pewności".
Temat umarł, umarło też i nasze małżeństwo.

Dla mnie jeszcze jako singielki dzieciaci faceci też byli nieatrakcyjni i do natychmiastowego skreślenia, więc temat dotyczy obu płci.
Ale jak oboje są po związkach, z których są dzieci, to czemu miałoby to stanowić większa przeszkodę? A przecież w pewnym wieku większość ludzi dzieci już raczej ma?

A no tak. Troje to już niezła gromadka. Ale to rodzice muszą swoje dzieci utrzymywać, więc z punktu widzenia nie-rodzica to wszystko jedno, ile ich tam jest. Może poza tym, że dzieciaty partner musi poświęcać im czas, a im więcej dzieciaków, które wymagają uwagi, tym mniej czasu dla nowego partnera, bo doba nie jest z gumy, niestety.

Temat umarł to był cytat użytkowniczki "cisza to ja"
Przepraszam ni ejestem zbyt oblatany w forach ciut źle to zacytowałem.

A co do kroków to nie podjąłem żadnych, nie wiem co robić. Przy trójce dzieci rozwód to coś o czy się nie myśli
Zwłaszcza jeśli bardzo kocha się tę drugą osobę.
Ale z drugiej strony sytuacja spędza mi sen z powiek, codzienne problemy z zaśnięciem.
Chodzenie na terapię do psychologa zauważyłem(a przynajmniej ja tak to odbieram), że moja żona traktuje jak pastylkę na problemy
tzn jak będę chodził to psycholog rozwiąże problemy za nas i wtedy ja przestanę być zazdrosny a Ona w tych kwestiach nic nie musi robić.
Co będzie - czas pokaże

Podbiję własny temat.
Żona poinformowała mnie że niebawem kolejna impreza. Niedaleko bo około godzinę drogi od domu. Dorzuciła również, że jak ma mi to w czymś pomóc to będę mógł po nią przyjechać.
Choć widziałem w oczach że liczy na to iż ujmę się honorem i odpuszczę.
Odparłem, że jest dorosła i jak da rade pojechać to da rade i wrócić zwłaszcza że wiele razy proponowałem że po nią przyjadę i zawsze sobie nie życzyła. jak już wcześniej pisałem stawiłem też inne granice i zawsze mnie olewała.

I teraz mam kilka pytań do Was - chciałbym znać Waszą opinię. Czy komuś z Was zdarzało się po tego typu imprezach odbierać żonę / męża? - co o tym myślicie?
W międzyczasie spotkałem kolegę ze studiów i okazało się że miał podobny problem, z tym, że On jak sie dowiedział że kolega podbija na imprezach do żony to o 22giej ją zabierał z z imprez ( nie mieli wtedy dzieci to miał łatwiej).
Potem zmusił żonę do zmiany pracy na małą firmę i ma spokój.

Moja na imprezę jedzie własnym autem więc gdybym po nią pojechał to powrót na dwa samochody - trochę bez sensu (równiedobrze mogłaby sama wrócić).
Z kolei gdybym miał to zrobić z zaskoczenia jak robił mój kolega bez uprzedzenia to tylko laweta bo żona za pewne będzie po drinku.
Sam nie wiem co o tym myśleć.

Co Wy o tym sądzicie?

Piła będzie bo zawsze pije.
Z tym że się nie upija to są trzy cztery drinki maksymalnie żeby była wesolutka.
Więc o godzinie 11:00 12:00 następnego dnia bez problemu mogę wziąć za kierownicą.
A czemu rozważam pojechanie dlatego że większość rzeczy o które połówki zostające w domach są zazdrosne dzieje się w drugiej połowie nocy?
Żeby było weselej w przyszłym tygodniu w piątek muszę jechać na drugi koniec Polski sprawa służbowych. Wyjeżdżam bardzo wcześnie rano i wracam wieczorem. Żona zaproponowała mi żeby pokazać jaka jest wspaniałomyślna żebym zabrał sobie jakąś koleżankę i został z nią gdzieś na weekend. Swoją drogą ciekaw jestem co by było gdybym rzeczywiście coś takiego zrobił

Nie wiem czy jakaś by z Tobą pojechała
Na pewno by nie miała nic przeciw, nawet by się cieszyła, że ma usprawiedliwienie do swojego flirtu/romansu.

Co do jej spotkań, jeśli zostaje tak długo, to świetnie się bawi.
Byłoby sensowne jakbyś ją odwoził i przywoził, ale to nie jest małe dziecko, żebyś ją pilnował.

Jak nie chcesz się rozwodzić, to odpuść zazdrość, pogódź się z tym, że żona robi co chce, Ty też rób jak chcesz, czyli dalej wypatruj się w nią jak w obrazek albo olewaj, ale przestań się zadręczać.