Proszę o poradę bo nie wiem sama co mam robić.Moi rodzice mają pod opieką moją ciocię ( mamy siostra) która do tej pory nie chorowała, sama ze wszystkim sobie radziła.Wychowała nas, 3 siostrzenice bo mama pracowała w sklepie
Nie wyszła za mąż i cale swoje życie poświęciła na pracy w rodziców gospodarstwie.Była traktowana przez nich jak służąca.W wieku 94 lat przeszła zawał, obrzęk płuc. Mama miała nadzieję ze umrze ale przeżyła.Ja nie mogę przeżyc jak oni ją traktują.Ciągle dochodzi między mną a rodzicami do awantur bo ja bardzo kocham ciocię i za wszelką cene staram sie ją ochronic.Gdybym mogła jej zapewnić opiekę zabrałabym ją do siebie ale pracuję, mam strasznie ciasno.Mama nie da sobie wytlumaczyc ze cioci nie wolno się denerwowac, ze jej zachowania nie wynikaja ze złośliwości wobec nich.Uwaza ze ona robi im na złosc.Ciągle na nią krzyczą, obawiam się ze szarpią.Gdyby to nie byli moi rodzice dawno zglosilabym to do Mopsu.Poradzcie mi bo wpadam normalnie w depresję
Zgłoś to do MOPS-u. Nieważne, że to Twoi rodzice, znęcają się nad osobą starszą. Nie reagując stajesz się współodpowiedzialna za krzywdę cioci.
- Nirvanka87
- Przyjaciółka Forum
- Nieaktywny
możesz zgłosić do mopsu, ale jak podczas wizyty ciocia nie powie że dzieje jej sie krzywda to pracownik socjalny nic nie może zrobić. NAtomiast jak dzieje jej się krzywda i to potwierdzi to można założyć niebieską kartę, wtedy co miesiąc będzie musiał wejść w środowisko pracownik socjalny, oraz dzielnicowy. Poza tym jak ciocia będzie chciała zawsze może ubiegać się o miejsce w domu pomocy społecznej,
- Olinka
- Redaktor Naczelna Forum
- Nieaktywny
Jeśli nie masz możliwości, aby ciocię wziąć do siebie, to dom opieki nie jest złym rozwiązaniem, ale oczywiście trzeba poszukać właściwego i prowadzonego na odpowiednim poziomie. Dziś funkcjonują już takie, gdzie senior nie tylko ma zapewnione komfortowe warunki, całodobową, profesjonalną opiekę, ale też będzie czuł się lepiej wśród osób w podobnym wieku i z podobnymi problemami niż wśród "bliskich", dla których stał się wyłącznie uciążliwym, przeszkadzającym meblem. Strasznie to smutne.
Nie reagując stajesz się współodpowiedzialna za krzywdę cioci.
Mało tego, kiedy stanie się coś naprawdę poważnego, a wydaje się to całkiem prawdopodobne, będzie za późno na reakcję.
5 2018-04-03 23:45:41 Ostatnio edytowany przez Nirvanka87 (2018-04-03 23:48:10)
- Nirvanka87
- Przyjaciółka Forum
- Nieaktywny
Jeśli nie masz możliwości, aby ciocię wziąć do siebie, to dom opieki nie jest złym rozwiązaniem, ale oczywiście trzeba poszukać właściwego i prowadzonego na odpowiednim poziomie. Dziś funkcjonują już takie, gdzie senior nie tylko ma zapewnione komfortowe warunki, całodobową, profesjonalną opiekę, ale też będzie czuł się lepiej wśród osób w podobnym wieku i z podobnymi problemami niż wśród "bliskich", dla których stał się wyłącznie uciążliwym, przeszkadzającym meblem. Strasznie to smutne.
jeżeli się zapłaci za prywatny DPS to ta jest, ale koszty takiego DPSu to ok 3000zł w zwyż za miesiąc, plus opłata za leki, pampersy kupienie dodatkowego jedzenia itp.
państwowe domy opieki są przepełnione i jest ich dużo za mało. Czeka się po kilka lat, średnio po 2 lata. Natomiast mój klient złożył wniosek w 2015 roku i termin mu wyznaczono "do końca 2017 roku", jak się koniec roku zbliżał, nadal nie dostał decyzji kierującej do konkretnego dpsu, to dzwonię do magicznego pokoju w mopsie i sie pytam co z moim kowalskim, no wie pani, kowalski jest 230 na liście oczekujących, aha.
Za państwowy dom opieki płaci pensjonariusz, pobiera sie z jego dochodu 70%, reszte dopłaca rodzina (dzieci, gdy nie ma dzieci to wnuki i rodzice). Jeżeli nadal to za mało to ostateczną kwotę dopłaca państwo. Tak czy siak okres oczekiwania długi, warunki różne, bo sa i dobrze wyposażone dpsy, kóre mają domowy, kurortowy klimat, a są tekie, które wyglądają jak szpitale.
dodam jeszcze tylko, ze ja porównuję przyznawanie miejsc w dpsach państwowych do przyznawania nerki, czy serca do przeszczepu. Bierze się pod uwagę wiele czynników, czy dana osoba ma dzieci, czy ktoś się nią teraz zajmuje, w jakich warunkach żyje, jak bardzo jest mobilny itp, a miejsca w dpsach zwalniaja sie w sposób naturalny, czyli niestety poprzez śmierć pensjonariusza
Proszę o poradę bo nie wiem sama co mam robić.Moi rodzice mają pod opieką moją ciocię ( mamy siostra) która do tej pory nie chorowała, sama ze wszystkim sobie radziła.Wychowała nas, 3 siostrzenice bo mama pracowała w sklepie
Nie wyszła za mąż i cale swoje życie poświęciła na pracy w rodziców gospodarstwie.Była traktowana przez nich jak służąca.W wieku 94 lat przeszła zawał, obrzęk płuc. Mama miała nadzieję ze umrze ale przeżyła.Ja nie mogę przeżyc jak oni ją traktują.Ciągle dochodzi między mną a rodzicami do awantur bo ja bardzo kocham ciocię i za wszelką cene staram sie ją ochronic.Gdybym mogła jej zapewnić opiekę zabrałabym ją do siebie ale pracuję, mam strasznie ciasno.Mama nie da sobie wytlumaczyc ze cioci nie wolno się denerwowac, ze jej zachowania nie wynikaja ze złośliwości wobec nich.Uwaza ze ona robi im na złosc.Ciągle na nią krzyczą, obawiam się ze szarpią.Gdyby to nie byli moi rodzice dawno zglosilabym to do Mopsu.Poradzcie mi bo wpadam normalnie w depresję
Przede wszystkim mogłabyś się zainteresować jej stanem zdrowia i na tym się skupić. Czy zgłosić do Mopsu, nie wiem, możesz porozmawiać z pracownikami i zapytać ich co możesz w tej sytuacji zrobić.
- MrówkaBigbitówka
- Słodka Czarodziejka
- Nieaktywny
Ze starszymi ludźmi(wiem z opowiadań) jest jak z dziećmi-trzeba mieć cierpliwość i serce. Twoi rodzice tego nie mają. Podejrzewam, że cierpliwości przede wszystkim. Nie wiem jak daleko mieszkasz od rodziców, jeżeli jesteś w stanie dojechać po pracy, to przyjedź każdego dnia na dwie, trzy godziny i zajmij się babcią. Jeżeli nie ma takiej możliwości, to wynajmij opiekunkę na kilka godzin. O domu seniora możesz zapomnieć, to nie są małe koszty. Rodziców trzeba trochę odciążyć od babci, bo nie nadają się do opieki nad nią i nie mają "predyspozycji" do opieki nad starszą osobą. Weź sprawy w swoje ręce.
- Kleoma
- Przyjaciółka Forum
- Nieaktywny
A może pomoże kwestia finansowa?
Uświadom rodziców, że gdy ta ciocia skończy 100 lat to dostanie 3,5 tysiąca co miesiąc.
Jak dziś ma 94 lata to już niedługo. Niech więc o nią dbają aby żyła jak najdłużej.
Znam taką sytuację z mojej okolicy gdzie 98 letni dziadek jest od kilku lat bardzo dobrze traktowany przez rodzinę gdyż czekają na tę wyższą emeryturę.
A obecnie też korzystają w bardzo dużym stopniu z jego świadczenia emerytalnego więc śmierć dziadka im nie na rękę.
- Nirvanka87
- Przyjaciółka Forum
- Nieaktywny
A może pomoże kwestia finansowa?
Uświadom rodziców, że gdy ta ciocia skończy 100 lat to dostanie 3,5 tysiąca co miesiąc.
Jak dziś ma 94 lata to już niedługo. Niech więc o nią dbają aby żyła jak najdłużej.
Znam taką sytuację z mojej okolicy gdzie 98 letni dziadek jest od kilku lat bardzo dobrze traktowany przez rodzinę gdyż czekają na tę wyższą emeryturę.
A obecnie też korzystają w bardzo dużym stopniu z jego świadczenia emerytalnego więc śmierć dziadka im nie na rękę.
a to nie jest zalezne od emerytury? bo z tego co czytałam (chyba, że weszły jakies zmiany) po ukończeniu 100 lat dostaje się podwójną emeryturę, czyli jezeli ciocia dostaje tylko 900zł to po 100 będzie dostawała 1800 zł
- Kleoma
- Przyjaciółka Forum
- Nieaktywny
Kleoma napisał/a:A może pomoże kwestia finansowa?
Uświadom rodziców, że gdy ta ciocia skończy 100 lat to dostanie 3,5 tysiąca co miesiąc.
Jak dziś ma 94 lata to już niedługo. Niech więc o nią dbają aby żyła jak najdłużej.
Znam taką sytuację z mojej okolicy gdzie 98 letni dziadek jest od kilku lat bardzo dobrze traktowany przez rodzinę gdyż czekają na tę wyższą emeryturę.
A obecnie też korzystają w bardzo dużym stopniu z jego świadczenia emerytalnego więc śmierć dziadka im nie na rękę.a to nie jest zalezne od emerytury? bo z tego co czytałam (chyba, że weszły jakies zmiany) po ukończeniu 100 lat dostaje się podwójną emeryturę, czyli jezeli ciocia dostaje tylko 900zł to po 100 będzie dostawała 1800 zł
Ja czytałam, że po ukończeniu 100 lat dostaje się to świadczenie nawet jeśli nie pracowało się ani dnia, nie pobierało wcześniej renty czy emerytury, nie opłacało składek na ZUS czy KRUS. Jedyny warunek to ukończone 100 lat.
być może to się niedawno zmieniło jednak nie trafiłam na taką informację w necie.
Proszę o poradę bo nie wiem sama co mam robić.Moi rodzice mają pod opieką moją ciocię ( mamy siostra) która do tej pory nie chorowała, sama ze wszystkim sobie radziła.Wychowała nas, 3 siostrzenice bo mama pracowała w sklepie
Nie wyszła za mąż i cale swoje życie poświęciła na pracy w rodziców gospodarstwie.Była traktowana przez nich jak służąca.W wieku 94 lat przeszła zawał, obrzęk płuc. Mama miała nadzieję ze umrze ale przeżyła.Ja nie mogę przeżyc jak oni ją traktują.Ciągle dochodzi między mną a rodzicami do awantur bo ja bardzo kocham ciocię i za wszelką cene staram sie ją ochronic.Gdybym mogła jej zapewnić opiekę zabrałabym ją do siebie ale pracuję, mam strasznie ciasno.Mama nie da sobie wytlumaczyc ze cioci nie wolno się denerwowac, ze jej zachowania nie wynikaja ze złośliwości wobec nich.Uwaza ze ona robi im na złosc.Ciągle na nią krzyczą, obawiam się ze szarpią.Gdyby to nie byli moi rodzice dawno zglosilabym to do Mopsu.Poradzcie mi bo wpadam normalnie w depresję
Na DPS trzeba poczekać, więc warto jak najszybciej złożyć wniosek, a zanim Twoja ciocia otrzyma miejsce w DPS, spróbuj załatwić dla niej miejsce w Zakładzie Opiekuńczo-Leczniczym (ZOL). Lekarz pierwszego kontaktu, znając sytuację osoby, pomoże Ci wypełnić wniosek i powie, co musisz załączyć (np. historię choroby, czyli karty informacyjne z leczenia szpitalnego). W necie sprawdź w jakich miejscowościach w Twoim województwie znajdują się ZOL-e i wybierz ten, który nie tylko jest w miarę blisko, ale ma niedługi czas oczekiwania. Pobyt tam w zasadzie nie jest dożywotni, lecz zależy od stanu zdrowotnego. Jednak w wieku 94 lat na pewno istnieje potrzeba opieki fachowej. Opłata to 70 % renty lub emerytury tej osoby i nic więcej! Wszystkie leki i środki medyczne zapewnia ZOL.
anusia38 napisał/a:Proszę o poradę bo nie wiem sama co mam robić.Moi rodzice mają pod opieką moją ciocię ( mamy siostra) która do tej pory nie chorowała, sama ze wszystkim sobie radziła.Wychowała nas, 3 siostrzenice bo mama pracowała w sklepie
Nie wyszła za mąż i cale swoje życie poświęciła na pracy w rodziców gospodarstwie.Była traktowana przez nich jak służąca.W wieku 94 lat przeszła zawał, obrzęk płuc. Mama miała nadzieję ze umrze ale przeżyła.Ja nie mogę przeżyc jak oni ją traktują.Ciągle dochodzi między mną a rodzicami do awantur bo ja bardzo kocham ciocię i za wszelką cene staram sie ją ochronic.Gdybym mogła jej zapewnić opiekę zabrałabym ją do siebie ale pracuję, mam strasznie ciasno.Mama nie da sobie wytlumaczyc ze cioci nie wolno się denerwowac, ze jej zachowania nie wynikaja ze złośliwości wobec nich.Uwaza ze ona robi im na złosc.Ciągle na nią krzyczą, obawiam się ze szarpią.Gdyby to nie byli moi rodzice dawno zglosilabym to do Mopsu.Poradzcie mi bo wpadam normalnie w depresjęNa DPS trzeba poczekać, więc warto jak najszybciej złożyć wniosek, a zanim Twoja ciocia otrzyma miejsce w DPS, spróbuj załatwić dla niej miejsce w Zakładzie Opiekuńczo-Leczniczym (ZOL). Lekarz pierwszego kontaktu, znając sytuację osoby, pomoże Ci wypełnić wniosek i powie, co musisz załączyć (np. historię choroby, czyli karty informacyjne z leczenia szpitalnego). W necie sprawdź w jakich miejscowościach w Twoim województwie znajdują się ZOL-e i wybierz ten, który nie tylko jest w miarę blisko, ale ma niedługi czas oczekiwania. Pobyt tam w zasadzie nie jest dożywotni, lecz zależy od stanu zdrowotnego. Jednak w wieku 94 lat na pewno istnieje potrzeba opieki fachowej. Opłata to 70 % renty lub emerytury tej osoby i nic więcej! Wszystkie leki i środki medyczne zapewnia ZOL.
Jeśli ciocia nie jest ubezwłasnowolniona, podstawą jest jej zgoda na pobyt.
