Wakacyjny wyjazd z przyjaciółką i jego konsekwencje - Netkobiety.pl

Kryzys małżeński z takiego powodu że byliście w towarzystwie innej rodziny, która ma inny sposób życia?
Musiałabyś może wyjaśnić to lepiej.

Czy to było tak, że w niedzielę wy zaplanowaliście wycieczkę, tzn twoj mąż, aby nie tracić niedzieli,  a znajomi muszą iść do kościoła, więc zrezygnowali z wycieczki, więc Ty powiedziałaś mężowi że nie będize wycieczki, bo idziemy do kościoła, zatem on się na Ciebie obraził?

Czy może chodziło o to, że Wy nie kupujecie dzieciom słodyczy, a dzieci przyjaciółki ciągle z watą cukrową i goframi chodziły?

A może o to, że znajomi się ciągle całują i ona siedzi mu na kolanach, a Was to krępuje, bo Wy tak nie robicie?

Jeży się włos, bo macie razem iść do Piwnicy Pod Baranami? Boisz się powiedziec "Eeee... nie mam ochoty..."?

Witam. Ja wiem, że może Ci się nie spodobać to co napiszę, ale nie pomyślałaś, że to z Wami coś jest nie tak ? Po każdych wakacjach z kimś macie jakiś niesmak. Dlaczego ? Kryzys małżeński z powodu innych ludzi ? Chyba, że chodzi o jakiś romans. Wtedy to zrozumiałe.
Przecież jadąc z kimś na wakacje nie musisz z nim siedzieć 24/7. Bierzesz auto, wsiadasz w autobus a znajomym mówisz, że dziś wasz dzień i spędzacie go sami. Rodzinnie.
Już nie będę wspominać o dyskusjach, które wywołują konflikty. Każdy ma prawo do swojego zdania. Przedstawia swoje argumenty i ma prawo się mylić. Ale żeby aż konflikty powstawały ?

feniks35 napisał/a:

Szczerze to tez o tym pomyslalam. Ja ogolnie wole wyjezdzac na urlopy z mezem parenascie razy zdarzylo sie nam wyjechac ze znajomymi i bylo ok. Pewnie ze ludzie sa rozni, niektorzy robia rozne rzeczy "nie po naszemu" itp ale my wtedy zwyczajnie mowilismy - nie obrazcie sie ale nas wyjscie do muzeum X nie kreci, idzcie a my spedzimy sobie ten czas inaczej, wieczorem sie spotkamy. Dzieci nie mamy ale tez nie widze problemu w tym ze ktos wychowuje swoje inaczej (no chyba zeby ewidentnie nie dogadywalyby sie z moimi i bylby problem z ciaglymi klotniami miedzy nimi). A juz calkiem niepotrzebne wydaje mi sie klocenie sie o religie i polityke na wyjezdzie To ma byc fajnie i mile spedzony czas a nie proba wzajemnego przekonywania ze partia czy religia X jest lepsza. Serio nie szkoda wam bylo czasu na takie sprawy? My jezdzilismy z naprawde roznymi ludzmi, jak nam ktos srednio odpowiadal albo jego wizja urlopu to "laczylismy" sie z nimi w czasie wyjazdu tylko na te momenty ktore wszystkim pasowaly:)

Ale ja nigdzie nie napisałam,że na wyjeździe "kłóciliśmy się " o politykę czy religię.
Ja wychowana byłam w innym wyznaniu ale nie wierzę.Moja przyjaciólka sama zaczynała niepotrzebną dyskusję,że skoro ona z dziećmi jedzie do kościoła do może też mój mąż pojedzie z córką.No i wypada bym ja także pojechała.Trzeba w końcu się przemóc,bóg jest naszym zbawieniem,by wierzyć trzeba mieć wyobraźnię,której mi brakuje-to były jej słowa.Ale ja nie reaguję bo kiedy parę razy zareagowałam na takie zaczepki było niefajnie.
Prosiłam tylko by skończyła bo ja toleruję jej religijność,nie wyśmiewam,nie neguję i wymagam tego samego w mojej kwestii od niej.

Ech... tyle prywatnego wyrzuciłaś na forum? 
Jeszcze przyjaciłłka przeczyta i co będzie?

No to skoro tak uznali, to co się wtrącasz? Ich sprawa. Pomoc można oferować, a nie wymuszać. Co gorsze -- gdyby skorzystali z twojej pomocy, a on by umarł, to by było żeś go do grobu zaprowadziła.

Dobrze robiła, bo byś jej nie zrozumiała.

Jak komuś pomagasz, to tak abyś się nie poświęcała.
Jeśli mogłaś się dopasować, to okej. Jak nie mogłaś to się nie dopasowuj.
Bo potem masz doła i obciążasz ją winą za twój dyskomfort/niedogodności/nieszczęście/ ... a tymczasem to wynika z faktu, że Ty się poświęcasz a ona pasożytuje.
Rozumiem, że jej źle, ale zasady są proste.

Te dzieci nie rozumieją, bo ich matka nie nauczyła. Zatem to jest wina matki.
Nie przejmuj się tym. Jak się wtrącisz, to bedizesz agresorem.
Akceptuj te ich wady, a nie zmieniaj.

Nie, nie -- tak ich matka wychowała.
Ciocia czyli Ty? I poszłaś? Poświęciłaś się, cooooo?

Znam to, znam. Takie są dzieci rozpuszczone dzisiaj.
Też by mnie szlag trafiał.

Żle rozumujesz. To wasz egoizm... "JA bedę super ciocią i JA zaprezentuję tym dzieciom co JA uważam że powinny zobaczyć, bo przy okazji JA też chcę to zobaczyć".
One mają to w d... -- wolą tablety i telefony.

Pomyliłąś się w ocenie.
Dzieci takie sa bo matka je takimi zrobiła. Dla swojej wygody. Aby łatwo wychować.

Niepotrzebnie wciskasz nos w nie swoje sprawy. I tak ich nie wychowasz. Ani z przyjaciólki nie zrobisz mądrej mamy

Twój mąż dobrze zrobił, że nic nie powiedizał przyjaciółce. Tylko Ty albo on na siebie nałożyliście presję "zbawicieli świata", którzy to uratują.
NIe uratujecie.
Twój mąż źle zrobił że Was atakował. Po prostu jak na drodze leży kupa, to się ją omija, a nie czyści chodnik, aby przejść.

Oooooo... i tutaj był właśnie moment aby powiedziec przyjaciółce coś wazneogoo o sobie   "Wiesz... jestem zmęczona zachowaniem twoich dzieci, musimy ten dzień być osobno...".

NIC mnie nie dziwi. To normalka.   

Widzę dwa wyjścia:

1. Odseparuj się Ty i mąż od JEJ dzieci EMOCJONALNIE. Ale czy dacie radę nie denerwować się jak one będą jej fochy robić, a ona biedna mama beðzie cierpieć z poczuciem winy, że dziecko ma focha?

2. Jeśli nie dacie rady się emocjoanlnie odseparować, to trzeba powiedzieć wprost "Chętnie z Tobą pójdę/pójdziemy do knajpy, ale jeśli to miałoby by być dla nas przyjemne, to nie dam rady zdzierżyć fochów twoich dzieci."

Wg mnie jeśli chcesz naprawdę moralnie działać, to musisz bardzo, bardzo dbać o to, aby przyjaciółka+dzieci na Was nie pasożytowały, a jednocześnie jej pomagać. To jest trudne, łatwo się pomylić.

Łatwe działanie jest takie że się od niej odetniesz, ale wtedy jej nie pomożesz tak jak byś mogła.

Kolejne złe rozwiązanie to poświęcanie się dla niej (tak jak Wy na wczasach).

Dzieci przyjaciółki są złe, ale to nie ich wina. Jeśli miałabyś ochotę cokolwiek w tym zakresie zdziałać czy pomóc, to musisz działać na matkę tych dzieci. To jedyna droga. Ale ona jest dorosła i jej nie wychowasz.

Te dzieci będą miały trudne życie. Jeśli założą rodizny, to ich dzieci będą miały trudne życie. Trudne życie zrobi silnych ludzi. Silni ludzie będą mieli dzieci. Te dzieci beðą miały łatwe życie. I koło się zamyka.

Gary napisał/a:

Znam to, znam. Takie są dzieci rozpuszczone dzisiaj.
Też by mnie szlag trafiał.

No patrzaj żesz! Też mam dziecko i jest normalne

Gary napisał/a:

Pomyliłąś się w ocenie.
Dzieci takie sa bo matka je takimi zrobiła. Dla swojej wygody. Aby łatwo wychować.

Wcale nie uważam,że zrobiła to dla swojej wygody,Dla ich-owszem.Od zawsze na przykład był problem byśmy sobie przez telefon porozmawiały-bo dzieci coś ciągle chcą.Tak jest do tej pory-15 latek chce kolację to mamusia musi kończyć rozmowę.Biegnie z pracy na łeb na szyję by dzieciom obiad zrobić-bo dwójka nastolatków nie da rady zrobić.

Nie dam rady mieć wpływu na ich matkę.Bo rozmowa o wychowaniu to temat tabu.Kiedy widzę,że sobie nie radzi i czasem wyrwie mi się coś ona wtedy mówi:wiesz,ja wiem co ma powiedzieć swojemu dziecku.Wie ale nie powie,ukarze ale za chwilę karę odwoła,powie,że jak nie zje tu obiadu to będzie do kolacji głodował a za godzinę idzie z nim do barku by kupić hamburgera.

dzieci w tym wieku ... fochy bo tyle trzeba jechać,bo nie ma internetu w restauracji,w której stanęliśmy na obiad,bo rodzeństwo się pokłóciło. ... Ona prosi dzieci by jej ładowarkę z auta przynieśli-nie ma chętnych.Syn kicha i smarka bez opamiętania-trzeba iść do auta po chusteczki.Mama jest zmęczona,syn siedzi i czeka aż ciocia pójdzie do swojego auta.Klapki pod prysznic dzieci mają w aucie-nikt po nie pójdzie więc można wziąć cioci.Podobnie.... Mąż wpadł do nas z winkiem,chwilę posiedzieliśmy a jej 17 latka do nas-idźcie stąd bo ja chcę spać! Moją 14 latka w życiu by się tak nie odezwała.Mamusia 17 latki-zero reakcji.... mamusia w domu wszystko za nich robi... fochy bo któreś w całym menu nie znajduje nic dla siebie do jedzenia....
przyjaciółka zakłopotana bo któreś z dzieci będzie przecież głodne i umrze niechybnie....
.... wpływu na ich matkę.Bo rozmowa o wychowaniu to temat tabu...... wyrwie mi się coś ona wtedy mówi:wiesz,ja wiem co ma powiedzieć swojemu dziecku. Wie ale nie powie,ukarze ale za chwilę karę odwoła,powie,że jak nie zje tu obiadu to będzie do kolacji głodował a za godzinę idzie z nim do barku by kupić hamburgera.

No widzę że Wy to w ogóle jesteście naj naj.
Lepszy hotel byście wzięli, widzieliście już wszystko , możecie zorganizować czas, zawsze uczynni, pomocni, masz normalną córkę, tylko jakoś Wy się z ludźmi dogadać nie możecie.
I jakoś wszyscy was doją z emocji, z czasu i czego tam jeszcze.
Koleżanka powinna Was po stopach całować za tę pomoc okraszoną potem wyrzutami (oczywiście ukrytymi).

feniks35 napisał/a:

I

gojka102 napisał/a:

I potrząsnęłabyś? Nawet w takiej sytuacji w jakiej one były? Przyznam,że tylko to mnie przed tym potrząśnięciem powstrzymywało.

Pewnie nie potrzasnelabym przez wzglad na zalobe i psychiczna kondycje  kolezanki chociaz nie wiem czy takie cos by im sie nie przydalo. Nie w sensie doslownym oczywiscie ale powiedzenia im paru konkretnych zdan zeby w piety im poszlo. Tyle ze pewnie mialyby to gdzies a tylko kolezanka jak juz poczulaby sie zle z tym ze ma niewychowane dzieci/przyjaciolke ktora jej dzieci nie lubi.
Jedno co uwazam ze zrobilas zle to ze je wyreczalas w ich roznych obowiazkach. Jakie branie rzeczy cioci?? Macie swoje i prosze zebscie sobie po nie poszly do auta a jak nie to nie bedziecie miec i to jest wasz problem.
Przyjaciolka jest nieobiektywna i niemadrze wychowuje swoje dzieci ale Ty nie masz obowiazku jej w tym pomagac.

Feniks-miękka jestem jak kocyk niemowlaka w tych kwestiach
Przyjaciółka coś tam mi o depresji swej córki mówiła a ze ja lekarzem nie jestem to nie wiem,być może dziewuszka ma depresję.Choć mój mąż mówił,że depresja depresją ale ta dziewczyna odkąd pamiętamy wiecznie się na wszystkich darła-no może prócz mnie.Ale parę "miłych" tekstów dostało mi się od niej na tym wyjeździe.Pamiętam sytuację gdy już wyjeżdżamy z hotelu,ja wsiadam idę do auta a tam woła mnie moja przyjaciółka,która w aucie już dziećmi siedzi.I prosi mnie bym odniosła klucz na recepcję.Klucz daje mi jej córka.Ja naprawdę nie chciałam awantury ale się we mnie zagotowało.Myślę,że okres karencji się raczej skończył i dzieciaczki będą już normalnie traktowane.
Ja nie planuję pomagać przyjaciółce w wychowywaniu dzieci i wtrąciłam się może ze dwa razy w życiu-raz gdy jej syn może wtedy z pięcioletni zrzucił moją córką-czteroletnią ze zjeżdżalni a potem kiedy  ją wzięłam na ręce płaczącą biegł za mną i próbował mnie kopać.Drugi raz gdy wyzywał mnie i swoja mamę od idiotek  i ostatnio na tym wyjeździe gdy nie było chętnych by mamie przynieść tabletkę.Ja się wtrącam bo wiem,że to nic nie da-ona się obrazi i tak to się skończy.Temat wychowania dzieci to tabu w naszych relacjach
To jak się dzieci zachowują w stosunku do mamy nie jest moją sprawą

A czy to naprawdę jest problem, że wyznaje się takie a nie inne zasady i ludzie się nie zgadzają? Gdzie jest napisane, że Gojka ma się znajomym pod ogony ładować i absolutnie się nie wkurzać na coś co ją wkurza? Uszy po sobie i "lubta mie lubta"?

Weź se Gojka kartkę i napisz: ZA i PRZECIW wspólnym wypadom. Co one dają Tobie i Twojej rodzinie, co zabierają Tobie i Twojej rodzinie. Na rodzinę koleżanki nie patrz. Na SWOJĄ rodzinę patrz.

I tak jak Garego czytam i w duchu się z jego podejściem do małżeństwa nie zgadzam, tak muszę przyznać, że jego wypowiedzi tutaj to jakby moje były. Co tylko potwierdza, że można się z kimś w jednym temacie zgadzać (studenckie przyjaźnie i inne pierdoły) a w innych mieć zdanie totalnie inne (wychowanie dzieci, spędzanie czasu, etc).

NIC Gojka nie musisz. Albo chcesz i robisz albo nie chcesz i nie robisz. Sprawa Twoja i Twojej rodziny. Podejmujesz decyzję, masz dane - ponosisz konsekwencje i ponosi je Twoja rodzina.

Rajmunda napisał/a:

A czy to naprawdę jest problem, że wyznaje się takie a nie inne zasady i ludzie się nie zgadzają? Gdzie jest napisane, że Gojka ma się znajomym pod ogony ładować i absolutnie się nie wkurzać na coś co ją wkurza? Uszy po sobie i "lubta mie lubta"?

Weź se Gojka kartkę i napisz: ZA i PRZECIW wspólnym wypadom. Co one dają Tobie i Twojej rodzinie, co zabierają Tobie i Twojej rodzinie. Na rodzinę koleżanki nie patrz. Na SWOJĄ rodzinę patrz.

I tak jak Garego czytam i w duchu się z jego podejściem do małżeństwa nie zgadzam, tak muszę przyznać, że jego wypowiedzi tutaj to jakby moje były. Co tylko potwierdza, że można się z kimś w jednym temacie zgadzać (studenckie przyjaźnie i inne pierdoły) a w innych mieć zdanie totalnie inne (wychowanie dzieci, spędzanie czasu, etc).

NIC Gojka nie musisz. Albo chcesz i robisz albo nie chcesz i nie robisz. Sprawa Twoja i Twojej rodziny. Podejmujesz decyzję, masz dane - ponosisz konsekwencje i ponosi je Twoja rodzina.

A kto pisze ze Gojka ma sie ladowac komus pod ogon?? Bo wiekszosc zdaje sie pisze dokladnie odwrotnie.

gojka102 napisał/a:

Pamiętam sytuację gdy już wyjeżdżamy z hotelu,ja wsiadam idę do auta a tam woła mnie moja przyjaciółka,która w aucie już dziećmi siedzi.I prosi mnie bym odniosła klucz na recepcję.Klucz daje mi jej córka.Ja naprawdę nie chciałam awantury ale się we mnie zagotowało....
... jej syn może wtedy z pięcioletni zrzucił moją córkę-czteroletnią ze zjeżdżalni a potem kiedy  ją wzięłam na ręce płaczącą biegł za mną i próbował mnie kopać. Drugi raz gdy wyzywał mnie i swoja mamę od idiotek  i ostatnio na tym wyjeździe gdy nie było chętnych by mamie przynieść tabletkę.

Ręce opadają... nadaje się to film. To chyba nawet gorsze niż w filmach "Kochanie zabijamy dzieciaki".

Ja się nie wtrącam bo wiem,że to nic nie da-ona się obrazi i tak to się skończy.Temat wychowania dzieci to tabu w naszych relacjach

Wcale się nie dziwię, że tabu.

Chyba nic już ich nie uratuje.

A gdyby opieka społeczna wkroczyła w wychowanie to by wszystkich skrzywdzili.

feniks35 napisał/a:

Rajmunda napisał/a:

A czy to naprawdę jest problem, że wyznaje się takie a nie inne zasady i ludzie się nie zgadzają? Gdzie jest napisane, że Gojka ma się znajomym pod ogony ładować i absolutnie się nie wkurzać na coś co ją wkurza? Uszy po sobie i "lubta mie lubta"?

Weź se Gojka kartkę i napisz: ZA i PRZECIW wspólnym wypadom. Co one dają Tobie i Twojej rodzinie, co zabierają Tobie i Twojej rodzinie. Na rodzinę koleżanki nie patrz. Na SWOJĄ rodzinę patrz.

I tak jak Garego czytam i w duchu się z jego podejściem do małżeństwa nie zgadzam, tak muszę przyznać, że jego wypowiedzi tutaj to jakby moje były. Co tylko potwierdza, że można się z kimś w jednym temacie zgadzać (studenckie przyjaźnie i inne pierdoły) a w innych mieć zdanie totalnie inne (wychowanie dzieci, spędzanie czasu, etc).

NIC Gojka nie musisz. Albo chcesz i robisz albo nie chcesz i nie robisz. Sprawa Twoja i Twojej rodziny. Podejmujesz decyzję, masz dane - ponosisz konsekwencje i ponosi je Twoja rodzina.

A kto pisze ze Gojka ma sie ladowac komus pod ogon?? Bo wiekszosc zdaje sie pisze dokladnie odwrotnie.

Ale że mam się tłumaczyć? To do Gojki post był.

Ha! Super, że kartka Ci się podoba. Ja zawsze metodę kartki stosuję. Bo ludzi nie da się zmienić. Mało tego, ja nie chciałabym żeby mnie ktoś zmieniał - więc nie w porządku by było gdybym ja próbowała zmieniać jego/ ją.

Teraz jeszcze coś innego. Czy mając wiedzę jaką masz, będziesz potrafiła się z nią przyjaźnić tak jakbyś chciała. Czy jej toksyczna  i wieszcząca dobrą nowinę osobowość ma wpływ na te aspekty przyjaźni które chcesz celebrować. Mało tego, czy pomagając jej, często (nie zawsze oczywiście, bo przecież jesteś porządnym człowiekiem), nie czujesz się wykorzystywana i wpuszczana celowo w maliny. A na to jeszcze wkurzony Gojkowy mąż. No i przychówek, który dając dobry przykład obserwuje jak złe zachowanie uchodzi płazem albo jest nagradzane.

Przekichane. W dowolnym wypadku - ściskam Cię wirtualnie.

Gojko, po przeczytaniu pierwszego postu obawiam się, że tej przyjaźni już nie ma...
Bo prawdziwa przyjaźń polega między innymi na tym, że się akceptuje wady drugiej strony, na trudne tematy można rozmawiać bez zahamowań i mimo różnic, dalej chce się spędzać czas razem.
U Was tego nie ma. Przykre.

Nie wiem, czy to z Wami jest coś nie tak, czy z koleżanką. Ale przyjaźni nie ma i już nie będzie.

Przyznam, że nie doczytałam wszystkich wypowiedzi do końca, ale na tyle co przeczytałam, to dziwię się dlaczego Ty masz problem?. Chciałaś być w porządku, pomóc przyjaciółce ale ...nie wyszło , no i trudno, miałaś dobre intencje. Problem powstał na pewno nie z Twojej winy. Kto by tolerował takie zachowanie - tym bardziej na wakacjach ! Jakiś koszmar. No ale niestety, dzieci jak mają  naście lat  potrafią strzelić irytującego focha i okropnie się zachowywać. .  Dlatego musisz to zrozumieć i odpuścić sobie trochę, bo nastolatki tak mają. Nie ma co obrażać się na przyjaciółkę, bo nie jej to wina. Nie wiesz co za 2 lub 3 lata "odmaluje" Ci Twoja córka - czego oczywiście nie życzę. Wyluzuj trochę, nie wiem skąd ten kryzys małżeński.

Gojka, moim zdaniem dobrze byłoby rozdzielić zwykłe spotkania od wakacyjnych wyjazdów i żebyś ustaliła sobie pewne reguły kontaktów z przyjaciółką, a potem je konsekwentnie realizowała.
Jeżeli lubiłyście obie wspólne wyjścia np. do teatru, na koncerty czy na kawę, to może na tym należy poprzestać. Zostawić tylko takie formy spotkań, które się sprawdziły i sprawiały Wam przyjemność. Spróbowałyście wyjazdu i nie wyszło z tego nic dobrego, więc może tę formę spędzania wspólnego czasu lepiej sobie odpuścić.
To nie jest tak, że tylko Wam się nie udało. Myślę, że to dość częsty przypadek, że krótkie spotkania są OK, ale dłuższe wspólne przebywanie rodzi konflikty.
Nie widzę też nic dziwnego w tym, że kłóciłaś się o to z mężem. Nie każdy jest odporny na wysokie napięcie i czasem po prostu ludzi ponoszą nerwy. Myślę, że Wasza rodzina (bo Twojej córce na pewno też nie było przyjemnie) znalazła się w trudnym położeniu, ale teraz kiedy emocje opadły, należy znaleźć dobre rozwiązanie.

Ja bym się zastanowiła dobrze nad kolejnym wspólnym wyjazdem ze znajomymi. Zadałabym sobie pytanie czy ja chcę pojechać i wypocząć psychicznie oraz nacieszyć się rodziną czy kolejny raz spędzić kilka dni w mało komfortowych (emocjonalnie) warunkach. Może zanim nie poukładacie sobie z mężem na spokojnie spraw między sobą i między przyjaciółką lepiej kolejny wyjazd spędzić we troje.

Jeśli chodzi o dzieci Twojej przyjaciółki to moja rada jest taka - zostaw ten temat. Żadne Twoje uwagi nie naprawią tego, co było psute przez kilkanaście lat. Życie ich nauczy, tak jak każdego uczy. No i w przyszłości lepiej nie brać udziału w tym psuciu, czyli nie ulegać ich fanaberiom w stylu - pożycz mi klapki bo mi się nie chce iść po swoje. Zresztą jak słusznie zauważyłaś te nastolatki wkrótce już będą miały swoje życie, a więc ich kontakty z Wami ulegną ograniczeniu w sposób naturalny.

Życzę spokojnych i owocnych przemyśleń

Mąż był wkurzony-jak potem gadaliśmy-bo liczył,że będzie inaczej.Ze oni będą przeszczęśliwi,że wyjechali,że będą ciekawi nowych miejsc i że będą to wakacje ich zycia A tu zonk-chłopak mówił,że on woli wakacje nad polskim morzem bo mu tu za ciepło,dziewczyna generalnie nieszczęśliwa bo oderwana od koleżanek.Pamiętam nawet jak mąż mnie spytał:to czego oni po tym wyjeździe oczekiwali,że nic im się nie podobało? W sensie-dzieciom. Hmmm