Witajcie,
Potrzebuje Waszej rady co zrobić. Od zawsze byłam silnym psychicznie człowiekiem, znałam swoją wartość, ze wszystkim sobie radziłam aż do teraz. Od października ubiegłego roku jestem w związku kocham swojego chłopaka i jest na bieżąco z tym co się ze mną dzieje. Mianowicie jakoś od grudnia zaczęły się natrętne myśli, potem były ataki paniki a teraz jestem pod opieką psychiatry biorę setaloft, valdoxen i doraźnie zomiren (ale już mniej działa), ostatnio lęki trochę zelżały, ale nie podoba mi się to, że jak mam być sama w pracy, czy mój chłopak wraca do domu to pojawia się u mnie uczucie niepokoju, dyskomfortu. Chciałabym chłopaka kontrolować co robi, chociaż wiem, że to irracjonalne, nie potrafię przejść do swoich obowiązków jak on wraca do domu, tak jakbym zapomniała, że lubię swoje towarzystwo i dobrze się w nim czuję. Dzisiaj na sesji psychoterapeutycznej pani psycholog powiedziała, że ja jako tak nie potrzebuje psychoterapii co najwyżej popracować nad emocjami, jest to mój pierwszy poważny związek i ona twierdzi, że ja dopiero uczę się tej relacji, ale takie uczucie niepokoju jest paraliżujące do działania a przecież wiem, że nie będzie ze mną siedział cały czas, bo ma swoje obowiązki, tak jak i ja. Błagam pomóżcie mi jakimiś radami co mam zrobić, jak sobie z tym radzić, że go nie ma w taki sposób, żebym mogła skupić się na sobie. Będę wdzięczna za wszystkie odpowiedzi. Pozdrawiam serdecznie
Może znajdź sobie hobby
Niby to by pewnie jakoś pomogło, ale powinnam się uczyć, mam jeszcze jeden egzamin do zaliczenia. Dzisiaj jak miałam atak paniki to cały dzień dochodzę do siebie, nawet nie bardzo miałam ochotę na oglądanie seriali, co zawsze było dla mnie jakąś odskocznią.... naprawdę nie wiem co robić
Czy twoje lęki paniki zaczęły się dopiero jak zaczęłaś być w związku?
Ja na początku jak mój związek się zaczol na poważnie nie bardzo potrafiłam się zaangażować zaczęłam go kochać dopiero po 3miesiacach bycia razem i się zaczęło . Ciągle zastanawiałam się co robi gdzie jest w pracy tylko myślałam o nim. Ja siedział umnie to potrafił siedzieć do 2 w nocy jak tylko wiedziałam że pojedzie do domu miałam wrażenie jak bym miała zemdleć i też w jakimś sensie niepokój tęsknota jak tylko pojedzie . Po roku czasu zamieszkał u mnie i mi to przeszło bo wiedziałam że będzie na noc że nie pojedzie nigdzie .
Tzn to się zaczęło od natrętnych myśli, potem były napady paniki z bliżej nieznanego mi powodu a teraz już nauczyłam się rozróżniać, które są jak chłopak jedzie do domu, które jak mam być sama w pracy/ mieszkaniu. Nie wiem jak to ująć, ale obecnie wizja tego, że jutro będę musiała opuścić pokój i iść do pracy lekko przeraża, kiedyś tak nie miałam, wstawałam i normalnie walczyłam z życiem, zadaniami dnia codziennego.
No to mam podobne odczucia, właśnie też się to zaczęło jakoś po 4 msc związku, jak ma pojechać do domu to takie uczucie lęku w brzuchu, paraliżujący strach, który mi utrudnia działanie. U nas na razie nie wchodzi wspólne mieszkanie w grę niestety, ale nie wiem czy to jest wyjście czy tylko zatuszowanie emocji, jest, bo jest i w tym momencie daje radę, a co jak będzie musiał wyjść do pracy, pojechać w delegację. Mam wrażenie, że gdzieś coś zapomniałam siebie w tym wszystkim i mimo, że zdaje sobie sprawę, że to nieracjonalne to nie wiem jak sobie z tym poradzić
Ja myślę że ty masz duży problem . Idź moze do jakiegoś lekarza . Ty masz jakąś poważna fobie. Lęki jakie opisujesz sa naprawdę niepokojące .
Sama sobie z tym nie poradzisz zamieszkanie z chłopakiem też nie pomoże .
Wiem, że sama sobie z tym nie poradzę, jestem pod opieką psychiatry, biorę leki, ale myślę, że to trzeba myślenie w głowie ułożyć. Po świętach planuje zacząć psychoterapię.
to brzmi na jakiś poważniejszy problem, ale spokojnie, problemy są po to, żeby je rozwiązywać, poradzisz sobie 
znalezienie sobie jakichś zajęć fatycznie może pomóc, ale takich na serio wciągajacych, w sensie sprzątanie czy nauka no umówmy się - to nie są wciągające obowiązki i przy nich myśli często odbiegają, to musi być coś innego, wysiłek fizyczny się zazwyczaj pomaga zresetować 
a poza tym to terapia i... i nie mieszkaj z chłopakiem, póki sobie tego nie poukładasz w głowie. żeby być w szczęśliwym związku, trzeba najpierw siebie ogarnąć będzie dobrze ;*
Pamiętaj jak poczujesz panikę samotność mozesz napisać tu na forum zawsze ktoś odpiszę ja tez
Pamiętaj jak poczujesz panikę samotność mozesz napisać tu na forum zawsze ktoś odpiszę ja tez
Pamiętaj jak poczujesz panikę samotność mozesz napisać tu na forum zawsze ktoś odpiszę ja tez
