Cześć dziewczyny.
Jestem młodą mamą.Nie mam ustabilizowane go życia zawodowego.Przed ciąża pracowałam tu i tam, dużo podróżowałam i było ok.Od 3 msc ciąży przestałam pracować ze względu na złe samopoczucie.
Przezywalam ten okres raz lepiej raz gorzej ale chyba częściej gorzej. Mieszkam u mojego męża z rodzicami na wsi. Nie mam tu nikogo bliskiego. Zaczęłam się tu dusić, za bardzo przeżywać to, co dzieje się w rodzinie, moje kontakty z jego rodzina się przez to pogorszyły. Czułam się samotnie i nieswojo i marzyłam tylko, że kiedy mała trochę podrosnie to wrócę do pracy i może wszystko się zmieni, kogoś poznam, oderwe się od rutyny i samotności. I teraz nadarzyła się okazja - praca po znajomosci w rodzinnym miescie. Mała ma dopiero 10 msc. Ale miałaby na razie opiekę bliskiej osoby. Praca jest oddalona o 30km ale zawsze chciałam sprawdzić się w takim zawodzie. Na początku za najniższe wynagrodzenie ale zawsze jakieś nowe doświadczenia i wreszcie oderwanie od rzeczywistości. Bardzo się ciesze ale wszyscy dookoła są sceptyczni. Zwłaszcza rodzice męża. Ze jak ja w ogóle mogę zostawić męża i dziecko ze na gospodarstwie i dookoła domu jest tyle zajęć (dodam że oni zawsze sami pracowali i nie chcieli mojej pomocy ) i ze nie dam rady i się to nie opłaca . Na dłuższą mmetę może nie.. po jakimś czasie spróbuję szukać w pobliżu, choć i tak wszędzie musze dojeżdżać w promieniu 15 km najbliżej. Warto próbować?
2 2017-10-05 12:18:20 Ostatnio edytowany przez nataliabukwas (2017-10-05 12:24:24)
Moim zdaniem jesli chcesz i mas ztaka okazję to probuj. Teraz sa inne czasy co kiedys, kobiety wychowuja dzieci, pracuja i realizuja sie zawodowo. Jesli masz wyksztalcenie dlaczego masz je marnowac? Skad wiesz czy za kilka lub kilkanascie lat nie bedziesz czula pustki ze nie pracowalas tyle lat. Inwestujesz tez w siebie, a to ze rodzicom meza to nie na reke to juz ich problem. A wiadomo ze kobiecie nieraz chce sie wyjsc do ludzi, oderwac od uslugiwania innym, tymbardziej jesli ma sie poczucie niedocenienia. Mozesz odmowic i zalowac a moze wyjsc ci to na dobre 
Musisz zastanowic sie co jest teraz najwazniejsze. Ja tez jestem młoda (24 lata) zrobiłam licencjat jeszcze w czasie ciazy skończyłam, pracuję i mam 2 letniego synka. Mieszkam w miescie, wszystko na miejscu to moze inaczej.Nie chcialabym zasiedziec się w domu z dziecmi. Planuję kiedys zrobic magistra i moze znalezc lepiej platna pracę bo nie lubie byc u kogos na garnuszku. Musisz myslec co jest dobre dla ciebie i ewentualnie dla dziecka w przyszłosci.
- evada
- Woman In Red
- Nieaktywny
Cześć dziewczyny.
Jestem młodą mamą.Nie mam ustabilizowane go życia zawodowego.Przed ciąża pracowałam tu i tam, dużo podróżowałam i było ok.Od 3 msc ciąży przestałam pracować ze względu na złe samopoczucie.
Przezywalam ten okres raz lepiej raz gorzej ale chyba częściej gorzej. Mieszkam u mojego męża z rodzicami na wsi. Nie mam tu nikogo bliskiego. Zaczęłam się tu dusić, za bardzo przeżywać to, co dzieje się w rodzinie, moje kontakty z jego rodzina się przez to pogorszyły. Czułam się samotnie i nieswojo i marzyłam tylko, że kiedy mała trochę podrosnie to wrócę do pracy i może wszystko się zmieni, kogoś poznam, oderwe się od rutyny i samotności. I teraz nadarzyła się okazja - praca po znajomosci w rodzinnym miescie. Mała ma dopiero 10 msc. Ale miałaby na razie opiekę bliskiej osoby. Praca jest oddalona o 30km ale zawsze chciałam sprawdzić się w takim zawodzie. Na początku za najniższe wynagrodzenie ale zawsze jakieś nowe doświadczenia i wreszcie oderwanie od rzeczywistości. Bardzo się ciesze ale wszyscy dookoła są sceptyczni. Zwłaszcza rodzice męża. Ze jak ja w ogóle mogę zostawić męża i dziecko ze na gospodarstwie i dookoła domu jest tyle zajęć (dodam że oni zawsze sami pracowali i nie chcieli mojej pomocy ) i ze nie dam rady i się to nie opłaca . Na dłuższą mmetę może nie.. po jakimś czasie spróbuję szukać w pobliżu, choć i tak wszędzie musze dojeżdżać w promieniu 15 km najbliżej. Warto próbować?
Jeżeli masz chęci, potrzebę (psychiczną) dodatkowo masz możliwość to moja rada warto próbować, zdobywasz doświadczenie zawodowe no i jesteś niezależna, a to jest b.ważne, nie musisz prosić na przysłowiowe waciki, a kiedyś trzeba zacząć, skorzystaj z tej szansy. Nie oglądaj się na teściową, w życiu różnie bywa, 30 km to dużo i nie dużo, wiele ludzi dojeżdża do pracy o wiele wiele dalej, w dzisiejszych czasach NORMA.
Początki są trudne.
Zgadzam się z nataliabukwas i evada. Próbuj jeśli tego chcesz, tym bardziej, że masz opiekę dla dziecka i jesteś w stanie pogodzić jedno z drugim. Ja raczej martwiłabym się o to jak dziecko to zniesie a nie tym co myślą i mówią teściowie. Nie ma co zadowalać innych. Jestem w podobnej sytuacji co Ty. Za miesiąc wracam do pracy po pół rocznym macierzyńskim i martwi mnie rozstanie z dzieckiem. No ale ja muszę wrócić do pracy.
