Proszę Panie o poradę, bo już nie wiem, co myśleć, jak się czuć.
Czy to ze mną jest coś nie tak, czy nie mam sobie nic do zarzucenia, czy może jednak?
Poznałem kobietę (32 lata, ja 35 lat), zaiskrzyło - z obu stron - natychmiastowo. Po 3 spotkaniu byliśmy w łóżku. Ona okazywała wiele atencji, pisała, okazywała oznaki zazdrości i niesamowitej atencji (wszystko jej się u mnie podobało). Po jakimś tygodniu znajomości w łóżku - seks rewelacyjny straszna chemia i dopasowanie - oświadczyła, że kocha mnie, że jestem tym jedynym, że nigdy nie była w związku, ale ze mną mogłaby być. Że jestem dla nie prawdziwym mężczyzną - z poczuciem humoru, inteligentnym, z nikim nie było jej tak dobrze w łóżku itp. Jak to powiedziała "książę z bajki".
Widząc to odwzajemniłem uczucie, zaangażowałem się. Zacząłem chcieć się częściej spotykać - powiedziałem jej o tym, wyjechać gdzieś, zacząłem okazywać lekką zazdrość (bez przesady), gdy kontaktowała się z byłymi czy kolegami (pytałem tylko kto to jest, czy między nimi coś było itp.), byłem nieco zły, gdy będąc na zakupach 100 metrów od mojego mieszkania nie zajrzała do mnie choć na chwilę itp (ale to było już wówczas, gdy zaczęła się wycofywać z relacji). Powiedziałem, że może za jakiś niezbyt odległy czas faktycznie mogłaby u mnie pomieszkać, żeby się sprawdzić. Uważam, że zachowałem się jak dojrzały facet, widzący uczucie innej osoby.
Dodam, że nigdy nie byłem typem szybko angażującym się, wylewnym z uczuciami, jeśli nie widziałem tego z drugiej strony. jestem statecznym, dojrzałym facetem, z kulturą osobistą i dobrą pracą, kilkoma pasjami.
Po jakimś miesiącu zauważyłem odwrót z jej strony, najpierw niechęć do spotkań, potem do seksu, potem teksty w stylu "zależy mi, ale potrzebuję czasu". Trwałem w tym jeszcze jakiś czas, męczyłem się - chociaż wiedziałem, że to już koniec - aż w końcu nie wytrzymałem i przycisnąłem ją - powiedziała, że chce koleżeństwa. Że ta chemia minęła i pomyliły jej się pojęcia zauroczenia oraz miłości 
Próbuję sobie wmówić, że to nic takiego, nie wyszło, ale jakoś wkręcam sobie teorię, że zawaliłem, że jednak zbyt szybko okazałem duże zaangażowanie, uczucie i to spowodowało, że w jej oczach straciłem, zainteresowanie spadło i stąd ta porażka. Że może gdybym był bardziej "tajemniczy", mniej naciskał na spotkania, nie okazał pewnych rzeczy, to po jakimś czasie naprawdę by się zakochała.
Co myślicie o tej sytuacji?
