Zakochanie - Netkobiety.pl

Optymistka z Ciebie. Tu każdy temat zamienia się prędzej czy później w trollownię i przepychankę.

Nigdy nie byłem w związku, więc się nie wypowiem. Myślę, że nie mógłbym wejść w związek bez zakochania, z tym że nie wiem czy byłbym w stanie to zakochanie rozpoznać. Możliwe, że jeśli dziewczyna w miarę by mi się podobała, a do tego odpowiadałaby mi z charakteru, to mylnie bym uznał, że się zakochałem, choć tej chemii by nie było... Może będzie mi kiedyś dane się przekonać.

Zgadzam się, że lepiej być samemu niż męczyć się z kimś niedopasowanym.

Myślę, że zauroczenie często jest mylone z zakochaniem, a potem to już ludzie są ze sobą z przyzwyczajenia.

Dla mnie spotykanie się byłoby przyjemne ze względu na to, że po prostu mi tego brakuje, ale równie dobrze mogłaby to być tylko koleżeńska relacja.

Zgadzam się, sam nie mógłbym pójść do łóżka z osobą, do której nic nie czuję i z którą nic mnie nie łączy. Chciałbym najpierw zacząć związek, a dopiero potem seks, ale trudno znaleźć kobietę, której by to odpowiadało.

rakastankielia odnośnie relacji koleżeńskich to jak najbardziej się zgadzam! W ogóle większość moich znajomych i przyjaciół to mężczyźni i rozmowy z nimi dają mi niesamowicie dużo przyjemności. Ale już wizja, że miałabym się przytulać, uprawiać seks, czy planować dużo częstsze spotkania, z kolacjami itp. - do tego trzeba nakładu energii, na które ja mam ochotę tylko w przypadku chemii.

Rozumiem, że nigdy nie byłeś w związku, ale odczuwałeś kiedyś zakochanie/zauroczenie? Piszesz często, że nie masz dużych wymagań i że chciałbyś jakąkolwiek kobietę, która „dałaby Ci szansę”, ale z tego co piszesz teraz wynika, że też masz tak, że żeby przymierzyć się do relacji potrzebowałbyś tego uczucia.

Mogłoby być tak, że spotkasz się z dziewczyną, która wreszcie będzie chciała z Tobą spędzić więcej czasu, będzie ładna, ogarnięta, a jednak - nic się między wami nie zadzieje, bo się w niej nie zakochasz. Wyobrażasz sobie taki scenariusz?

A gdybyś miał bez odgórnej teorii opisać swoje odczucia ze swoich własnych relacji i zbliżeń.
Potrafiłeś wejść w relację bez zakochania? Interesowała Cię jakaś druga osoba fizycznie, jeśli nie było tego uczucia?

Czy może odhaczałeś sobie: wygląd jest, zaradność jest, dobra, opłaca mi się, wchodzę w to. No dla mnie to nie do pojęcia.
Ja po prostu nie odczuwam potrzeby relacji, nawet jeśli wszystko odhaczę, ale nie pojawi się reakcja w organiźmie.

Ciekawi mnie jak to u was jest personalnie:)

Na każda kobieta działa co innego.Dla jednej wystarczy częsta zmiana partnerów bez utwierdzonych wartości.Dla nich taka baba jest dupodajka Dla innej mężczyzna musi stanowić wartość w kilku rzeczach  i wtedy z nim może dzielić swoje zasoby.I z tego drugiego powstaje fascynacja i zakochanie

Niektórzy nie przeżyją zauroczenia przez całe życie. Bo trzeba trafić na odpowiednią osobę.

Pewna kobieta mówiła:   "Gdy koleżanka mówila, że ją trafił piorun zauroczenia, to nie wierzyłam jej. Dopiero teraz wiem jak to jest. ".

Może się zauroczyć od razu gdy kogoś poznajemy, można się zauroczyć gdy znamy się dłużej, można się zauroczyć po pierwszym seksie, albo po drugiej randce, albo po roku seksu. Nie ma reguły.

Zauroczenia mogą być płytsze, krótkotrwałe, albo wielomiesięczne. Po zauroczeniach, jak po ognisku — zostaje albo czarny popiół, albo wieczny żar.

Wejść w związek gdy jest zauroczenie na pewno jest łatwiej.
Współczuję osobom, które nie są zauroczone, a trwają w długim związku i nie wiedzą, czy to właściwa osoba.

To jest właśnie ten problem...
Jak nie ma zakochania, zauroczenia, to nie wiemy czy to właściwy związek dla nas.

Zauroczenie — dla mnie chwilowe, motylki.
Zaukochanie — coś głębszego.
Miłość – wieloletnia, gdzie oddamy nerkę bez zastanowienia.

To jest złudzenie.
Można się totalnie zauroczyć po kilku seksach. Dopiero po jakimś czasie znajomości.

Też dawniej myślałem "O rany! Jak to wskoczyć do łóżka z obcą kobietą... jak to w ogóle możliwe?".
Ale jeśli dwoje ludzi się sobie podoba fizycznie, to warto się nie powstrzymywać.

Poza tym — jako główne zagrożenie FWB wymienia się właśnie zauroczenie, że ktoś poczuje coś więcej.

Ja też kilka razy w życiu. We wszystkich konfiguracjach... bez kontaktu z dziewczyną w ogóle, po wielu latach wybuch zauroczenia, po paru spotkaniach na seks, po roku znajomości z seksem, po wielu rozmowach, ale bez seksu, itd.

Być może to jest blokowanie rozumowe tego co czujesz głębiej.
Coś na zasadzie tej żony co ostatnio pisała, że nie możę się przemóc do seksu z mężem.

Zauroczenie może być tylko jedno wg mnie.
To jest ta osoba, do której biegną twoje myśli, jak mózg niczym nie jest zajęty.

To  jest ogromna pułapka. ®Esther Perel.

1. kobieta będzie chciała seksu jak się podnieci
2. podnieci się, jak będzie dotykana, tulona, stymulowana słowami
3. ale ona nie chce być dotykana, jeśli nie jest podniecona

Błędne koło.

Rozum ogranicza uczucie.
Zablokujesz dotyk, kogoś kogo nie pożądasz.

Zaczynu nie będzie, bo się nie wytworzy, bo zaczyn powstaje gdy się podniecasz, zaczynasz pożądać.
Słowo "NIE" — to nie mówi ciało, ale rozum? Jak sądzisz? Kto u Ciebie mówi "NIE"?

Wg mnie zakochanie jest takim bonusem od natury, stanem, który pozwala nam się zbliżyć do drugiej osoby, ale niekoniecznie musi przerodzić się w miłość i trwały związek. Potwierdzam zatem też to, co napisałaś a czego już nie zacytowałam, że jest to jakby niezbędny element, żeby w ogóle rozpocząć z kimś bliższą relację.

Jeśli Twoje pytanie, jest z ciekawości,  zy ludzie tak po prostu postanawiają kontynuować relację, gdy nie czują do drugiej osoby kompletnie nic, to nie wydaje  mi się.
Np po takiej randce z mężczyzną nieznanym, do którego nie poczulalabym czegoś tam, i nie musiałoby to być zauroczenie, ale chociażby zwykła ciekawość tego człowieka,  nie spotkałabym sie ponownie, z szacunku do niego i jego czasu.
W każdą relację wchodziłam z zauroczenia,  chociaż często nie było to jak grom z jasnego nieba., raczej ktoś pojawiał się w życiu i cos w nim atakowało jak wirus
Po jakimś czasie i nieodwołalnie.
Co ciekawe, nigdy nie zdarzyło się,  żeby bez wzajemności.
Po prostu taka wzmacniająca się wzajemnie energia.
Powiem szczerze, że ciarki mnie przechodzą po plecach, ze jakiś Pan mógłby po prostu uznać, że się mu po prostu nie podobam, ale dla jakiś swoich celów tę relację mógłby kontynuować,  a  ja mogłabym tego nie rozpoznać po prostu

Husky, ja mam tak samo. I to poczucie, że bez pary jest ok jest pewnego rodzaju pułapka bo z jednej strony nie męczymy się strasznie jako single, ale z drugiej mamy większe wymagania a propos potencjalnych partnerów i nie chce nam się czegokolwiek żeby się musieć starać. Jakby był ten słynny klik to człowiek ma motywację by się dopasowywać, znajdować czas etc. Ale jak jest tak bez szału to motywacja niska. Przechodziłam to i przechodzę i pewnie dlatego mimo wielku randek i zainteresowanych gości - nie decydowałam się na ciągnięcie tego bo mi zabrakło tej odrobiny chemii. Ale jak mnie wreszcie trafiło to spać nie mogłam, tak na mnie gość zadziałał. Z różnych przyczyn niestety nie przetrwało ale wlazł mi tak pod skórę, że właśnie trudno jest mi się decydować na relacje takie eh no fajny gość, ale chemii nie ma. Spróbowałam raz, bo mój wieloletni znajomy się zakręcił wokół mnie i choć mi się średnio podobał - zaczęliśmy randkowac. Miał wiele fajnych obiektywnie cech, był też po rozwodzie, też podobna historia jak moja, fajny jako tata, inteligentny , bardzo zaangażowany. I ja naprawdę chciałam żeby mi się spodobał i poszłam w to trochę z rozsądku, bo uznałam że może za szybko skreślam facetów. Ale jak przyszło do intymności to sorry, ale nie. To nie powinno tak wyglądać. Mogłabym z nim rozmawiać godzinami ale jak pomyślę że miałby mnie dotykać..Potem żałowałam że w to weszłam w ogóle bo znajomość wiadomo już się skiepscila. Więc uważam, że nie chodzi o wygląd ale o ten klik. I myślę że bez niego nie ma sensu zaczynać. Owszem, nie mam 15 lat i nie oczekuje pioruna na pierwszym spotkaniu, czlowieka się odkrywa stopniowo. Ale chodzi o ten haczyk, że się CHCE tego człowieka poznać. I moim zdaniem z tym nie ma co iść na kompromisy.
Aha, i ja też słyszałam że wybrzydzam jeśli chodzi o mężczyzn bo fakt jest taki, że chodzę na te randki czasem (bo obecnie nie jestem w żadnej relacji) i zazwyczaj Panowie proponują kolejne spotkania, ale mi tak jak Ela napisała - szkoda i mojego i jego czasu marnować jak widzę, że to nie "mój" człowiek.   Bo mi się jakoś tak nie podoba na głębszym poziomie. Jest ok, jakieś punkty styczne są, doceniam bardzo zwłaszcza ojców naprzemiennych i mają u mnie od razu +100 punktów. Ale to nie Excel gdzie muszę odhaczyc kryteria. Jak pisałam wyżej - mój znajomy je odhaczyl ale moje ciało i reagowało na niego tak jak powinno...Natomiast zdecydowanie zareagowało na gościa, który większości kryteriów NIE spełniał. Nie miał dzieci, był artystą, był niestabilny, widział różne kwestie zupełnie inaczej niż ja...No i co zrobisz jak nic nie zrobisz?

O rany, TAK!!! Z każdym słowem się zgadzam, fajnie wiedzieć, że ktoś ma dokładnie tak samo. I też miałam taką próbę z super fajnym przyjacielem, dokładnie takie same odczucia - to nie ma sensu, to jest czysta męczarnia.
Życzę Ci, żeby ten haczyk się pojawił przy fajnym facecie!:)

Oczywiście.
Upierze, ugotuje, posłuży za materac.

I dlatego mężczyzna trzyma ramę, by coś takiego nie wyszło poza jednorazową zabawę w łóżku.
Jeśli kobieta zacznie fikać, to drzwi są otwarte.

Ale Violette niejednokrotnie to przerabiała, dlatego może trochę poopowiadać.
Zapraszam.
Wszyscy się pośmiejemy.

Kilka razy w roku.

Ktoś znany powiedział:      "Jeśli uważasz, że możesz być w małżeństwie i nigdy się nie zauroczyć w kimś innym to kłamiesz".

Kto inny do swojego dorosłego dziecka:     "Nie masz pojęcia dziecko jak trudno jest żyć z kimś jednym przez tyle lat".

Zauroczenia z seksem bym nie wiązał.
Seks z pożądaniem owszem.

Zauroczenie to czysto duchowe uczucie. Nawet śmiem twierdzić, że silne zauroczenie potrafi skasować pożądanie.

Rozumowe blokowanie tego co chce serce, gdzie nas pcha natura, pożądanie, seksualność.
Kobieta to chyba w parę sekund wie czy poszłaby z panem do łóżka.

Okej. Rozumiem Cię.
Nie twierdzę, że to jest złe.
Ja mam tylko inne doświadczenia.

Zauroczenie to jest coś czego:

1. niektórzy nigdy nie zaznają
2. wielu szuka a nie znajduje
3. nie da się kupić, zorganizować, zapllanować.

To Święty Graal relacji między ludźmi.

Oczywiście.

Pani ma takie i takie zasady i się ich trzyma.

Dobrze. Złego słowa użyłem.
Blokada źle brzmi.

Pliiiis... nie mów tak. Mam więcej seksu niż mogłem sobie w młodości wymarzyć, a główny problem polega na małej ilości czasu.

Dlaczego chciałabyś transformacji?
To jest kluczowe pytanie.

Podkreślę jeszcze raz - dlaczego chciałabyś transformacji.
Dlaczego chicałbyś się zmienić?

Bo twoja odpowiedź powinna brzmieć — nie chcę się zmienić.
To pytanie nie powinno paść z twoich ust.

Ale jeśli jesteś w punkcie A a chcesz iść do punktu B, to znaczy , że uwaąsz, że w punkcie B jest lepiej.

Co jest lepiej?

Tak. To dotyczy seksu w małżeństwach, związkach.

Zauroczenie to sprawa duchowa, niezależna od seksualności.

"absolutnie sobie nie życzę, żeby ktoś bez mojej zgody"  --->   tak mówią niektóre żony, a owym "ktosiem" jest mąż.

https://www.netkobiety.pl/viewtopic.php?id=106284

Związek mam jeden, małżeństwo.

Nic nie buduję. Samo się tworzy lub ginie.

MIiłość jest wieczna jak trawa. Miłość to dać komuś nerkę nie rozważając za/przeciw.
Miłość to pragnąć szczęsćia drugiej osoby BEZWZGLĘDNIE — nawet jeśli to oznaczałoby odejście tej osoby od nas.
Ograniczenia to egizm i bezpeiczeństwo. Trudno jest nie krzywdzić osoby, z którą się jest na dobre i na złe, korzystając z gwarantowanej nierozerwalności związku.

Miałem różne zauroczenia. Płytkie i głębokie. Krótkie i długie. Z seksem i bez seksu.

W liceum byłem zauroczony. Powiesz, że to tylko takie licealne, niedojrzałe. Ale dzisiaj po latach wiem, że było głębokie, prawdziwe. Nie mogłem jej podrywać, z nią chodzić. W końcu zgasło. Z ogniska został popiół. Nie kontaktowałem się z nią, bo nie czuję takiej potrzeby.

Miałem totalne zauroczenie, takie nie do wiary. Jak podsumowałem ile godzin spałem w miesiącu, to nie mogłem wierzyć, że normalnie funkcjonuję. Energia lała się czarkami do rąk i nóg, aż czułem wibracje, nie wierzyłem,że takie coś istnieje, tylko o tym czytałem. Zauroczenie totalnie wyparło seksualność. Gdy ogień zgasł, to został wieczny żar. Część mnie to ona, a część jej to ja.

Rok seksu, bez emocji. Potem nagły strzał i zauroczenie. Zauroczenie w kimś, kogo się już znało. Kobiety tak czasem piszą "pracowałam z nim długo, nie mój tym, ale pewnego dnia poczułam ...".

Pierwsza randka seks, bez emocji na poziomie duchowym. Druga randka seks, bez emocji. I nagle uświadamiam sobie, że jestem zauroczony.

Seks + zauroczenie ===> najpiękniejsze co można przeżyć.

Są jeszcze uczucia, które są delikatnym zauroczeniem, nie wiem jak to nazwać — sympatia, fascynacja, ... ale nie ma szybkiego bicia serca, motylków. Jest jednak radość jakby ze spotkania "jak ze starym przjacielem".

Można kogoś lubić, bardziej lubić, albo lubić za bardzo (® Kubuś Puchatek — "kochać znaczy lubić za bardzo", to mnie nauczyła kobieta). Przyjaźń, kochanie, lubienie, zauroczenie, pożądanie seksualne konkretnej osoby, albo pociąg do kogokolwiek bo brakuje seksu czy bliskości. To wszystko jest wielowymiarowe.

grażyna, wiesz co to rama, nie udawaj kobiety na poziomie

wiesz, że nie masz podejścia do silnego, pewnego siebie mężczyzny
coś tam poszczekasz koło nogi, co najwyżej obsikasz nogawkę i to wszytko

Czy Ty naprawdę nie widzisz tego jakim zdesperowanym człowiekiem jesteś ? Wszędzie gdzie się pojawisz robisz burdel i do tego komiczne wręcz zafiksowanie na moim punkcie. Tyle razy Ci pisałem, że nie jesteś w moim typie z tymi przeróbkami i męską twarzą jak trans. Poza tym charakter jest nie do przeskoczenia, masz skiśniętą duszę - to Twoje ulubione słowo. Nie pomoże Ci fałszywe zakładanie ludzkiej skóry, bo g... i tak wypływa za chwilę.

Violette przynajmniej napisała cokolwiek w temacie, a Ty przychodzisz z tak samo rynsztokowym językiem i jedyne co robisz to zaśmiecasz wątek. Nie popieram ani jej ani twojego zachowania co do formy, ale chcę, żebyś zauważył, że - cytując - „robisz burdel” w dokładnie takim samym stopniu. Bardzo bym Cię prosiła, żebyś przestał.

Nie, kobiety rzadko kiedy kochają bezwarunkowo.

To prawda.

Napisała, bo próbuje się wybielać i zakładać ludzką skórę ale musiała też doczepić się do innych. Ale OK, już Ci nie będę zaśmiecał, niech sobie wypisuje co chce, to Twój wątek, więc uszanuję Twoją prośbę i to, że tolerujesz jej zaczepki.

A to spoko

Superrr Brzmisz szczęśliwie. O to chodzi.

Ja też się czuję szczęśliwy. Mogę teraz umrzeć i niczego nie żałuję. A od pewnego czasu pilnuję, aby każdą sekundę odpowiednio przeżyć.

Jesteś pewna że to tylko o seksualność chodzi? Moim zdaniem to są relacje z ludźmi. Nie tylko seks.

Bardzo dobrze.

===> johhny sopporno real man conference youtube napisy pl

Bo to jest oparte na kilku rzeczach,  głównie na popędzie seksualnym, jeżeli twój mózg nie dostanie sygnału z krocza że jest ok to nie będzie tej iskry, a popęd seksualny z kolei to bardzo delikatna sprawa gdzie psychika jest w stanie go bardzo łatwo zabić, jeżeli nie potrafisz posługiwać się swoim popędem pod kontrolą to zawsze będziesz miała problem bo albo go nie będzie albo będzie go za dużo.

Mnie to dziwne przyciąganie też zastanawia. Owszem miewałam w przeszłości crushe ale jednak jakiś kontakt miałam z tymi osobami. Ten tu działa na mnie na totalnie niezrozumianym przeze mnie poziomie. I zdecydowanie uważam, że najseksowniejszy w mężczyźnie jest mózg i serce i zazwyczaj wybieram mężczyzn kierując się jednak tym czy można z nimi inteligentnie porozmawiać i czy są po prostu przyzwoitymi ludźmi. Ale jak widać to co mnie doświadcza teraz z tym dziwnym zauroczeniem to dowód na to, że gdzies jest jeszcze jakiś głębszy poziom. Nie wiem, może to tylko seksualność i feromony. Ale to nie jest tak, że ten facet mnie po prostu kręci seksualnie bo jest hot. Nie. To właśnie inny level. Owszem, pewnie jakbym miała okazję i okazałby się fajny i wolny to bym chętnie też seksualnie się z nim sprzezyla, nie zaprzeczam. Ale jednak tu jakby o coś więcej chodzi bo tak jak mówię - on nie jest typem przystojniaka. Ale on MI się bardzo podoba i nie mam nad tym absolutnie kontroli.
Co do zagadania - naprawdę nie mam okazji bo inne działy i obszary. No i jakoś tak ja przy nim się robię taka onieśmielona bezsensownie. Eh...Trafiło mi się platoniczne zauroczenie. W wieku 40 lat. Masakra.

Taaak bo mężczyźni kochają bezwarunkowo:) zwłaszcza jak kobieta mnie atrakcyjna i jej się przytyje:)
Proszszszs....
Ja też juz na tym etapie życia wiem, że bezwarunkowa jest tylko miłość do dzieci. Związek mesko-damski to ZAWSZE wymiana. On daje mi X, ona daje mi Y. Seks, status, wygląd, emocje, pieniądze. Nawet jeśli ktoś kocha drugą osobę to też kocha ją za coś. Ile to razy słyszy się, że jak w związku się psuje seks to się rozpada związek. Czyli seks jest warunkiem.

I dlatego też często niszczycie swoje dzieci bo nie potraficie dać im odejść żeby stworzyły swoją rodzinę

A czy są osoby które lubią przebywać z innymi osobami z którymi nie chcą przebywać? przecież to jest normalne i każdy człowiek tak ma.

"Wychodzi na to, że u mnie zakochanie i pożądanie są zwyczajnie nierozerwalne (a więc właśnie ta demiseksualność). Ciekawe jaki jest procent w społeczeństwie takich osób."

Wszyscy tak mamy, bo to jest nierozłączne i do tego nie jest potrzebny dotyk.
Tylko trudno te uczucia zdefiniować, dlatego te wątpliwości co to jest zakochanie.

Co do tej chemii/zakochania, to niektórym do tego potrzeba niewiele, innym wręcz przeciwnie i nie wiemy dlaczego akurat podoba nam się i nas pociąga x a nie y.

I pewnie są osoby, którym nie dane jest się zakochać, geny chyba tu odgrywają dużą rolę.

Dlatego nie znajdziesz recepty

A co znaczy ta liczba mnoga?
Wy rodzice? To wtedy to trochę nie do mnie, bo ta życiowa rola dopiero przede mną.
Wy kobiety? Mam inne własne doświadczenie, bo mnie mój tata nie chciał wypuścić z domu z obawy, że mój ukochany mnie wykorzysta.

Poza tym bezwarunkowa miłość nie ma nic wspólnego z zatrzymywaniem dziecka przy sobie. Twój przykład jest wręcz zaprzeczeniem miłości i to każdej, czy tej warunkowej, czy tej bezwarunkowej. Miłość to nie więzienie.

Zupełnie nie tak. Próbujesz z demiseksualności zrobić blokadę przed seksem, a to coś innego. Ja sama akurat poglądy na to mam raczej "otwarte", gdybym miała ochotę na seks z kimś tam, szybko, to bym uprawiała seks. Żadnej blokady, żadnych przekonań, które miałyby mi tego bronić. Tu chodzi o to, że nie chcesz. Nie masz ochoty. Nie tylko na seks, ale nawet na randkę. Nie chcesz, żeby ten, do którego nikt nie czujesz, wychodził z roli kolegi, bo on Cię w najmniejszym stopniu nie obchodzi, jeśli chodzi o głębszą relację czy relację jakąkolwiek, ale z seksem.

Piszesz o podobaniu się fizycznie. I znowu, nie rozumiesz. Jak jesteś demiseksualny, to to "podoba się fizycznie" nie budzi w Tobie żadnych emocji, żadnej ochoty na nic. Równie dobrze mógłbyś patrzeć na ładny pejzaż czy psa - no jest ładny, możesz to przyznać, ale co to ma wspólnego z seksem?

Zaczyn nie powstaje, gdy się podniecasz czy pożądasz. Powstaje wcześniej. Nie potrzebuje do tego dotyku. Wystarczy słuchać, obserwować itd.

I znowu sprowadzenie tego do "kto mówi nie - ciało czy rozum" pokazuje, że kompletnie nie umiesz sobie nawet wyobrazić, o co chodzi. Z tego, co napisałeś, wynika (znowu!), że jest chęć i brak zgody na pójście za nią. A tu nie ma żadnej chęci, a więc i rozważań, czy tak czy nie. Nie wiem, kto dla Ciebie jest najbardziej obojętny seksualnie i związkowo - staruszka? Zwierzak? Maskotka z dzieciństwa? To teraz wyobraź sobie, że ludzie, w których nie jesteś zakochany, budzą w Tobie dokładnie tyle emocji. I podniecenia. To co, rozważasz ten seks z pluszowym misiem?

Ok, ok, dzięki.
Akcept.

Łał... ale błysnęła

A mało to było sytuacji, gdzie kobieta odeszła, jak tylko facet stracił pracę, zachorował albo uległ wypadkowi? i ja wiem, że mężczyźni też tak robią, żeby nie było

Jeślibym się zakochał, to nie zostawiłbym kobiety tylko dlatego że przytyła.

I zwierząt.

Nie powinno tak być. Związek to porozumienie dusz, a nie transakcja handlowa.

Dokładnie tak, świetnie to opisałaś, podpisuję się w pełni pod wszystkim

Ale skąd możesz wiedzieć, czy wyjdzie czy nie, skoro danej osoby nie znasz? Może akurat by zaiskrzyło po spotkaniu. No chyba że całkiem się nie podobali, to ok.

Uważam po prostu, że pewne rzeczy należy ignorować. Jakoś wspaniale rozmowa toczy się obok, bez wchodzenia w dywagacje na temat tych trollowych treści.
Zauważyłam, że wszyscy, którzy wchodzą z tymi treściami w rezonans, również nie wnoszą nic wartościowego swoimi wypowiedziami i napisałam o tym Tomaszowi (co fajnie i miło przyjął) - tylko tyle.

Zarówno on, jak i Ty możecie przecież tu pisać na temat specyfiki zakochania i relacji międzyludzkich - jako „gospodyni wątku” serdecznie zapraszam

Tu się zgodzę, ja bym po prostu odpuścił w takiej sytuacji. Z drugiej strony jednak, nieraz czytałem, że nie powinniśmy odpuszczać, jeśli nam zależy na tej konkretnej osobie, bo odpuszczenie oznacza, że nie do końca nam zależy... więc jak to jest?

Mogę poznawać na gruncie „nierandkowym”, kiedy nie ma tego podtekstu, który sprawia, że czuję się niekomfortowo (jeśli nie jest to osoba, do której już coś czuję). Mogę oczywiście iść na kawę i na spacer i to może być bardzo miło spędzony czas, poznaję różnych ludzi i z nimi rozmawiam. I takie poznawanie jest fajne, kiedy dzieje się bez kontaktu fizycznego, bez podtekstów.

Gorzej, jak facet chce zapraszać do restauracji, albo zaczyna komplementować mój wygląd - wtedy robi się niezręcznie.
Przypuszczam, że Sara pisała o tego typu spotkaniach.

Nigdy. Ładny głos i ciekawy sposób wyrażania jest dla mnie tak samo fajny do zauważenia, jak ładny pies (spodobał mi się ten sposób porównania u Sary, więc korzystam;)