Hej!
Jestem tu nowy i postanowiłem założyć tu konto ponieważ bardzo potrzebuję pomocy i wsparcia więc tak jestem chłopakiem i tydzień temu skończyłem 19 lat a mój problem polega na tym ze czuje się samotny i strasznie mi brakuje dziewczyny.Niemalże każdej nocy płaczę i zastanawiam się dlaczego moje życie jest takie"dziwne" i "smutne".Moi rówieśnicy mają masę znajomych,już mają swoje drugie połówki,większość już ma swój "pierwszy raz" za sobą,myślą o swej przyszłości a mi ciągle nic nie wychodzi w tej dziedzinie chociaż strasznie chcę.Chciałbym też dodać ze jestem strasznie nieśmiały w stosunku do dziewczyn i tak ogólnie do obcych ludzi.Kiedyś jak byłem młodszy miałem coś w rodzaju fobii społecznej..Jak byłem przy ludziach to się jąkałem,pociłem się a nawet rzeczy mi z rąk wylatywały pod wpływem stresu:/ udało mi się to trochę przełamać dzięki wizytom u psychiatry choć nadal cały czas czuję w sobie jakiś taki dziwny niepokój gdy wychodzę do ludzi a zwłaszcza gdy jestem na dworze w towarzystwie jakiś dziewczyn.Wszyscy mają mnie za fajnego chłopaka,w rodzinie mówią ze jestem przystojny,nawet dziewczyny w szkole często się na mnie patrzą i w ogóle wiele do mnie pisało na portalach społecznościowych a nawet z kilkoma z tych dziewczyn naprawdę świetnie mi się gadało więc pewnego razu postanowiłem się spotkać z jedną z tych z którą tak fajnie mi się gadało przez FB lecz dostałem kosza i stwierdziła że jestem dziwny.Chciałbym też wam powiedzieć ze pomimo tego ze jest mi ciężko staram się z tym walczyć lecz bezskutecznie 
.Pomimo mojego wieku pracuje od miesiąca a uczę się zaocznie w weekendy ponieważ miałem kłopoty z odnalezieniem się w poprzednich szkołach więc postanowiłem przejść na tryb zaoczny.Niemalże każdej nocy jest mi smutno i czuję straszną pustkę w sercu z powodu braku bliskości tej drugiej osoby.Kiedy widzę jak moi rówieśnicy albo jak inni chodzą z dziewczynami,przytulają się z nimi albo całują to aż płakać mi się chcę.Pomimo mojego wieku nigdy się nie całowałem ani nic a to dobija mnie jeszcze bardziej.://Jestem po kilku próbach samobójczych ale zawsze komuś się udawało wybić ten głupi pomysł z mej głowy.Na zakończenie chciałbym dodać ze mam wiele zainteresowań..Interesuję się między innymi sportem a zwłaszcza piłką nożną która jest moją pasją,sportami motorowymi,językami obcymi,filmami akcji oraz zjawiskami paranormalnymi no i muzyką oczywiście ale pomimo to ze mam wiele zainteresowań nie potrafię zainteresować żadnej dziewczyny.Mam kilku przyjaciół którzy zawsze mnie wspierają ale boli mnie to że mało dziewczyn mnie lubi.Mam kilka koleżanek które mówią mi ze jestem bardzo kochany bo zawsze im pomagam ,wspieram ale na nic więcej nie mogę liczyć jak przyjaźń a reszta dziewczyn nawet uwagi na mnie nie zwraca.Są dni w które najchętniej bym z sobą skończył ale dzięki wsparciu moich przyjaciół i rodziców żyję nadzieją na"lepsze jutro".Moi koledzy którzy mają dziewczyny mówią mi ze jestem młody i ze wszystko przede mną i ze na pewno znajdę tę "drugą połówkę" ale im łatwo powiedzieć.Oni są szczęśliwi cały czas a nie ciągle smutni tak jak ja..Kiedyś kilka dziewczyn mnie wyzwało od cioty co mnie bardzo zabolało a w szkole zawsze byłem nazywany "pedałem" a wszystko przez to ze lubię się modnie ubierać i ze lubię chodzić z "grzywką".Pomimo to ze "niby" dobrze wyglądam moje życie jest strasznie beznadziejne oraz pomimo to że nauczyłem się kontrolować swoje lęki przed ludźmi oraz swą nieśmiałość moje życie nadal mi nie sprawia przyjemności a podobno to jest najważniejsze.Jestem bardzo wrażliwym,miłym ,spokojnym chłopakiem a podobno dziewczyny wolą tych "szalonych" i towarzyskich i to pewnie przez to jest jak jest..Czasami mam wrażenie,że moje życie nigdy się nie zmieni i że do końca życia będę samotny i będę musiał zazdrościć innym chłopakom.
te objawy sa najgorsze wspolczuje .
Skoro koleżanki ciebie olewają, to przestań im pomagać. Zobaczysz że to ci korzystnie wyjdzie. Poza tym, jakbyś nawet któraś z tych dziewczyn dookoła chciała ciebie poznać, to szybko przekonasz się że sam będziesz chciał z nią zerwać. Dlatego podchodź do takich znajomości z dużą ostrożnością. Prędzej można liczyć na kumpla niż na dziewczynę.
No tak się składa ze mam bardzo dużo kumpli na których mogę polegać.Zawsze z chłopakami mi się lepiej gadało niż z dziewczynami i to mnie trochę niepokoi
Z dziewczynami jest trudno rozmawiać bo one się dziwnie zachowują. Poza tym ty tez możesz mieć niechęć jeśli w domu rodzinnym miałeś złe relacje i jeszcze do tego masz ambiwalentne uczucia odnośnie seksu.
Rozmawiałem pół godziny ze studentką która pilnuje galerii obrazów. Nie mała żadnych oporów, natomiast propozycja, żebyśmy dalej porozmawiali w mieście na spacerze spotkała się ze zdecydowaną odmową. Nie wiem. Widocznie taka rozmowa w mieście to jest dla dziewczyny związek i seks, a rozmowa w galerii to nie jest związek ani seks. Ktoś mnie pyta "To dziewczyna się boi że ją zgwałcisz na spacerze?" Musiałem odpowiedzieć, że najwyraźniej się tego boi.
Myślę że u ciebie nie ma nieśmiałości, tylko masz problem z opanowaniem smutku i gniewu, więc unikasz kontaktu z ludźmi, żeby te emocje się nie objawiły, bo one ci bardzo przeszkadzają. Smutek i gniew pojawiają się, gdy uważasz że kontakty z ludźmi nie wychodzą tak, jakby ci pasowały. Podchodź do tych kontaktów bez emocji, rozwijaj je przez dłuższy czas, bo inaczej nic ci nie wyjdzie.
