Witam ponownie, tym razem przychodzę do Was z problemem dotyczącym mojego życia zawodowego. Od roku mam problem ze znalezieniem nowej pracy. Studia "skończyłam" (nadal się nie obroniłam) ok. 2 lata temu, w kwietniu tego też roku wróciłam do domu rodzinnego. Na początku byłam bardzo optymistycznie nastawiona na poszukiwania pracy, udało mi się nawet znaleźć coś jakiś tydzień po przyjeździe, ale nie popracowałam tam długo. Kolejną pracę znalazłam pod koniec lipca i zatrzymałam się tam do marca zeszłego roku. Od tego czasu niestety nie mogę znaleźć nic sensownego - raz, że jestem z małego miasta, gdzie nie pojawia się zbyt wiele interesujących ofert; dwa, że moje optymistyczne nastawienie gdzieś uciekło. Zaczęłam wątpić w swoje możliwości i umiejętności, często zdarza mi się, że znajduję jakieś fajne ogłoszenie, po czym zaczynam analizować ofertę wzdłuż i wszerz i za każdym razem dochodzę do wniosku "nie nadaję się do tej pracy"/"nie wiem, czy chciałabym pracować na takim stanowisku". Ogólnie mam problem z określeniem, co chciałabym robić w życiu/w jakim zawodzie pracować, co też nie ułatwia sprawy. Myślałam o wyjeździe za granicę - mam kilku znajomych, do których mogłabym się zwrócić o pomoc, znam język angielski, ale mimo to mam wrażenie, że ciągle czekam na ten "właściwy moment", a czas ucieka. Trochę obawiam się takiej zmiany, chociaż przypuszczam, że poradziłabym sobie całkiem dobrze z nowym otoczeniem. Najtrudniej jest mi po prostu podjąć jakąś sensowną decyzję i zrobić ten pierwszy krok. Wiem, że nikt nie zrobi tego za mnie. Może macie jakieś pomysły, w jaki sposób mogłabym podbudować swoje poczucie wartości, znaleźć pomysł na siebie?
- zaklopotana123451
- Przyjaciółka Forum
- Nieaktywny
Hej. Musisz starać się poznawać samą siebie, to jest najważniejsze. Może wróć trochę do przeszłości i pomyśl jakie miałaś marzenia wcześniej, co chciałaś w życiu robić, może z czegoś zrezygnowałaś a gdzieś głęboko w Tobie jest schowane to, co pragniesz robić.
Na jakich studiach byłaś? I dlaczego się nie obroniłaś?
działaj póki jeszcze masz w sobie jakieś chęci, za chwilę przez ten marazm stwierdzisz, że nadajesz się tylko na sklepową a studia pójdą w zapomnienie i będzie kolejna polska wykształcona kobieta na truskawach na zachodzie. czemu w siebie wątpisz? przecież zaliczałaś przedmioty jedyne czego ci brakuje to praktyka więc idź na staż nawet mało płatny nawet na rok i już nauczysz się praktyki potem dostaniesz lepszą pracę jeśli się o to postarasz
Hej. Musisz starać się poznawać samą siebie, to jest najważniejsze. Może wróć trochę do przeszłości i pomyśl jakie miałaś marzenia wcześniej, co chciałaś w życiu robić, może z czegoś zrezygnowałaś a gdzieś głęboko w Tobie jest schowane to, co pragniesz robić.
Na jakich studiach byłaś? I dlaczego się nie obroniłaś?
Właściwie to zawsze chciałam być lekarzem, próbowałam nawet dostać się na takie studia, niestety nie udało się. Nieciekawa sytuacja finansowa też na pewno na to wpłynęła, bo takie studia są dość kosztowne, mimo tego że bezpłatne. Ogólnie najbardziej interesowałoby mnie coś związanego z medycyną/służbą zdrowia bądź praca z komputerem (dość mało sprecyzowane, wiem), bo dobrze się w tym odnajduję. Studiowałam kierunek związany typowo z gastronomią, do obrony nie doszło chyba ze względu na to, że sytuacja pod koniec studiów trochę mnie przerosła (tak się kończy odkładanie wszystkiego na ostatnią chwilę).
działaj póki jeszcze masz w sobie jakieś chęci, za chwilę przez ten marazm stwierdzisz, że nadajesz się tylko na sklepową a studia pójdą w zapomnienie i będzie kolejna polska wykształcona kobieta na truskawach na zachodzie. czemu w siebie wątpisz? przecież zaliczałaś przedmioty jedyne czego ci brakuje to praktyka więc idź na staż nawet mało płatny nawet na rok i już nauczysz się praktyki potem dostaniesz lepszą pracę jeśli się o to postarasz
Osobiście nie uważam pracy w sklepie jako coś gorszego, wbrew pozorom jest to dość ciężki kawałek chleba, ale może niekoniecznie chciałabym wiązać swoją przyszłość z tym zawodem. Wiesz, to że zaliczałam przedmioty na studiach jeszcze o niczym nie świadczy. Myślę, że nie jest to żadną tajemnicą, że poziom nauczania i ogólnie poziom trudności na uniwersytetach obecnie nie jest najwyższy. Nie wiem do końca co masz na myśli mówiąc "staż", jedyne co mi się z tym słowem kojarzy to staż z urzędu pracy. Owszem, brakuje mi doświadczenia, kwalifikacji pewnie też. Problem w tym, że praktycznie w przypadku każdej oferty pojawiają się wątpliwości, analizowanie wszystkiego krok po kroku, po czym stwierdzam, że to jednak nie to/nie nadaję się.
- AloneWolf90
- Net-facet
- Nieaktywny
Dwa lata temu przeżywałem to samo co Ty. Wprawdzie nie miałem takiej długiej przerwy od studiowania, jak Ty, (przesunąłem obronę z czerwca na wrzesień, bo chciałem mieć legitymacje dłużej ważną i korzystać ze zniżek. 
). Niemniej mimo dobrej znajomości niemieckiego nie mogłem znaleźć pracy. Mała rada, rozmowa kwalifikacyjna jest jak reklama, wszystko zależy jak Cie ocenią, dlatego krótko powiem, jeżeli chodzi o znajomość języka naucz się jakiegoś krótkiego tekstu o Sobie i jak poproszą Cię byś co powiedziała po angielsku to tak zrób. NA rozmowie musisz się dobrze sprzedać, nawet jak czegoś nie wiesz, jak mądrze wybrniesz dalej masz szansę. Dlatego na rozmowie trzeba ściemnia i udawać mądrzejszego niż się jest. 
I nie zastanawiaj się czy się nadajesz się na dane stanowisko, jeżeli chciałbyś spróbować to po prostu próbuj. Ja po zastosowaniu tego co wyżej mogłem przebierać w ofertach, skuteczność była praktycznie 90%.
Jeżeli chcesz podjąć pracę poza miejscem zamieszkania możesz się starać o tzw. bon na zasiedlenie (tu masz warunki: http://psz.praca.gov.pl/dla-bezrobotnyc … siedlenie)
Powodzenia i trzymam za Ciebie kciuki. 
- zaklopotana123451
- Przyjaciółka Forum
- Nieaktywny
Szkoda, że nie spróbowałaś ponownie dostać się na medycynę, może akurat wtedy udałoby się. W jakim jesteś wieku? Może warto pomyśleć o zmianie kwalifikacji w tych dziedzinach, które Cię interesują. Bo może być tak, że dlatego niechętnie podchodzisz do innych prac, bo po prostu nie czujesz, że jest to coś, czym chcesz zająć się w życiu.
NA rozmowie musisz się dobrze sprzedać, nawet jak czegoś nie wiesz, jak mądrze wybrniesz dalej masz szansę. Dlatego na rozmowie trzeba ściemnia i udawać mądrzejszego niż się jest.
Niestety nie jest to zgodne z moimi przekonaniami Tzn. domyślam się, że może tak to wygląda w tej chwili na rynku pracy, ale nie potrafiłabym kogokolwiek udawać na rozmowie kwalifikacyjnej, albo co gorsza kłamać na jakiś temat związany z tą ofertą pracy. Prawda i tak prędzej czy później wyjdzie na jaw, a ja chciałabym żeby pracodawca dostrzegł potencjał we mnie, a nie w jakiejś wykreowanej przeze mnie postaci.
Jeżeli chcesz podjąć pracę poza miejscem zamieszkania możesz się starać o tzw. bon na zasiedlenie (tu masz warunki: http://psz.praca.gov.pl/dla-bezrobotnyc … siedlenie) Powodzenia i trzymam za Ciebie kciuki.
O istnieniu takiego bonu wiem, szczerze mówiąc nie myślałam jak na razie o wyjeździe do innego miasta w poszukiwaniu pracy, prędzej skłaniałabym się ku wyjazdowi za granicę. Ale dziękuję za informacje i dobre słowo
Szkoda, że nie spróbowałaś ponownie dostać się na medycynę, może akurat wtedy udałoby się. W jakim jesteś wieku? Może warto pomyśleć o zmianie kwalifikacji w tych dziedzinach, które Cię interesują. Bo może być tak, że dlatego niechętnie podchodzisz do innych prac, bo po prostu nie czujesz, że jest to coś, czym chcesz zająć się w życiu.
Powiem szczerze, że tych kilka lat temu kiedy startowałam na medycynę i się nie udało, pomyślałam że najwidoczniej tak musiało być/byli lepsi ode mnie. Teraz, po tych kilku latach jakichś tam doświadczeń stwierdzam, że gdybym w tym momencie próbowała ponownie dostać się na te studia i znowu by mi się nie udało, na pewno bym się tak łatwo nie poddała. Czuję się bardziej pewna swojej wiedzy w tej dziedzinie i chyba po prostu bardziej dojrzała do ewentualnego podjęcia nauki na tak trudnym kierunku. W tym roku stuknie 26 lat Z chęcią wybrałabym się na jakiś kurs (albo coś w tym stylu) związany z moimi zainteresowaniami, niestety wśród bezpłatnych ofert ciężko znaleźć akurat coś z tej dziedziny.
8 2017-04-14 09:33:48 Ostatnio edytowany przez zaklopotana123451 (2017-04-14 09:36:57)
- zaklopotana123451
- Przyjaciółka Forum
- Nieaktywny
Nie znam Twojej sytuacji życiowej, ale czy nie warto jednak pomyśleć o spełnianiu swoich marzeń? Medycyna jest drogim kierunkiem, ale też są inne kierunki, co maja związek z nią. Może czułabyś się również dobrze w czymś innym, ale co jest powiązane z nią. Jesteś jeszcze bardzo młoda, w takim wieku ludzie studiują, a nawet o wiele starsi. Może dobrym wyjściem byłaby jakaś praca, taka, dzięki której będziesz mogła się utrzymać, a studia zrobić zaocznie? Wtedy przynajmniej pracując będziesz czuła, że nie robisz tego po to, bo to ma być Twoja praca do końca życia, ale że wykonujesz tę pracę dlatego, aby za jakiś czas móc pracować w tej dziedzinie, którą kochasz. Zastanów się, bo jeszcze wszystko możliwe, możesz pójść wieloma drogami, a którą drogę wybierzesz, to już Twoja decyzja. :-)
- lukas25
- Net-facet
- Nieaktywny
Wydaje mi się, że brak Ci pewności siebie. Nie wierzysz, że nadajesz się do pewnych zajęć, a z takim podejściem, sprzed nosa może Ci uciekać naprawdę fajna praca.
Wróciłaś do domu rodzinnego, co oznacza, że wszystko możesz traktować na luzie. Nie masz pieniędzy, to możesz liczyć na to, że rodzice zapewnią Ci dach nad głową i jedzenie. To na pewno nie jest motorem napędowym.
Nie pracowałaś od marca zeszłego roku, to znaczy, że trochę zdziczałaś pod tym względem i boisz się podjąć wyzwania. Jeśli jesteś w stanie, rzuć się na głęboką wodę, powysyłaj CV w miejsca, w których chciałabyś pracować, nie myśląc o tym czy się nadajesz czy nie.
Łatwo mówić, ale kiedyś miałem podobne problemy, to mija kiedy zmieni się podejście, a Ty definitywnie tego potrzebujesz.
