Jestem osobą z bardzo niskim poczuciem własnej wartości nie wiem dlatego tak sie dzieje ale w ogóle nie umiem siebie polubić.Jestem fotomodelką przez wszystkich jestem uważana za atrakcyjną dziewczynę.Dlatego też pamiętam jak chłopak siedział ze mną na ławce i nagle powiedział do mnie jesteś taka ładna a tak w siebie nie wierzysz.Popatrzyłam się na niego głupio , ta sytuacja zdarzyła sie jakieś 3 lata temu a jego słowa wracają do mnie jak bumerang.Teraz rozpoczęłam nowy etap w życiu czyli nową szkołe ale.. wszystko sie psuje przez to że każdy tam nie traktuje mnie poważnie, wykorzystuje mnie.Jedna dziewczyna cały czas mnie rani jakimiś swoimi docinkami typu nie uda ci się nikt cie nie lubi.przychodze do domu i użalam sie nad sobą.Wiem że atakują mnie z niskiego poczucia własnej wartości.Ale ja nie potrafie siebie kochac , nie umiem.Jeden chłopak powiedział mi że jestem słaba.Mam już dosyć wszystkiego wracam do domu wkładam słuchawki na uszy i nie robie nic innego. Widzą że sie tym przejmuje i docinają mi jeszcze bardziej i bardziej.
- takiwiatr
- Przyjaciółka Forum
- Nieaktywny
Moniko, rozumiem, że te słowa kolegi dlatego zrobiły na Tobie takie wrażenie bo trafiły w sedno. Niszczy Cię przede wszystkim ta niewiara w siebie. Ludzie Cię nie szanują bo Ty nie szanujesz siebie. Tym się zajmij przede wszystkim. Najpierw zastanów się dlaczego tak jest. Czy z powodu trudnego dzieciństwa? Czy byłaś źle traktowana przez swoich rodziców?
Myśle że niewiara w siebie jest konsekwencją mojego dzieciństwa. Nigdy nie byłam chwalona przez rodziców zawsze było tylko noo udało ci się. Przez ten brak pewności siebie zachorowałam na nerwice. Chce mi się płakać bo w szkole średniej miało być lepiej natomiast tam każdy mnie rani.
- takiwiatr
- Przyjaciółka Forum
- Nieaktywny
To ważne co napisałaś, na pewno to że nie byłaś chwalona wywarło wpływ na Twoją osobowość. Czy myślisz, że rodzice Cię nie kochają, czy tylko nie potrafią okazać miłości? Ale pewnie jesteś chwalona jako modelka, na przykład przez fotografów? Nie tylko za urodę ale też pewnie musisz umieć się dobrze ustawić, ładnie ubrać, umalować, uśmiechnąć. Czy masz może kogoś, kto Cię rozumie, komu ufasz? Na przykład koleżankę czy ciocię?
Mam koleżanki w innej klasie które sie ze mnie nie śmieją i mi nie dogryzają. Ufam im. Moja mama po prostu taka jest że nie umie okazywać uczuć, ale wiem że mnie kocha.
- takiwiatr
- Przyjaciółka Forum
- Nieaktywny
To może spróbuj więcej rozmawiać z mamą, mówić jej o tym co czujesz. Mama pewnie nie rozumie tego, że niechcący Cię krzywdzi. Staraj się częściej spotykać z tymi koleżankami które Cię szanują. Czy poza tym, że jesteś modelką masz jakieś zainteresowania? Czy dobrze się uczysz? Czy nie jesteś odbierana jako osoba próżna?
Jesteś w trudnym wieku, wiele rzeczy nie ma teraz sensu ale to minie, tak jak radzi koleżanka powyżej postaraj się być bardziej otwarta dla mamy może uda się wam znaleźć wspólny język, pospacerujcie razem czy coś.
- nika05
- Przyjaciółka Forum
- Nieaktywny
Ludzie są drapieżnikami, dlatego niszczą innych. Życie to ciągła walka.
Ludzie są drapieżnikami, dlatego niszczą innych. Życie to ciągła walka.
Ludzie najczęściej niszczą innych bo nie są świadomi tego że faktycznie to robią + są zamroczeni własnym cierpieniem.
10 2017-02-26 10:19:45 Ostatnio edytowany przez jjbp (2017-02-26 10:22:21)
Mi z niską samooceną i użalaniem się nad sobą i rozpamiętywaniem swoich wad pomogło po prostu pozytywne myślenie 
Wiem dobrze, że łatwo powiedzieć a trudniej zrobić, po latach niskiej samooceny trudno o optymizm i nie wiadomo jak się za to nawet zabrać ale na początku zmuszałam się, żeby się nie demotywować i nie pozwalać sobie na myślenie o negatywach, analizowanie siebie, ochrzanianie siebie że jestem taka a nie inna etc i na jakiekolwiek złe myśli odpowiadałam sobie dobrymi (nawet gdy na początku w nie nie wierzyłam i nie przechodziły mi przez gardło, czasem wręcz irytowały). Mimo, że moja walka z kompleksami nie jest zakończona to to chyba uznaje za ten pierwszy krok w kierunku konkretnych zmian. Serio słowa mają moc i masz sama w sobie większą moc niż podejrzewasz i naprawdę możesz to zmienić Nie wiem czy moja metoda Ci pomoże albo nawet czy ją wypróbujesz ale jest mnóstwo innych metod opcji sposobów więc życzę Ci wytrwałości i siły w pracy nad sobą - negatywne myśli i kompleksy powstają w Twojej głowie, skoro Ty je generujesz to i Ty jesteś je w stanie powstrzymać Gdy w to uwierzysz to będzie to już gigantyczny krok naprzód
Gdy widzę takie słowa "ludzie mnie niszczą" to mi się to w głowie automatycznie przekłada na "pozwalam, żeby ludzie mnie niszczyli". I też tak jest w twoim przypadku.
To jak się czujesz nie jest twoją winą, nie ty to spowodowałaś, nie sprawiłaś sama sobie tego zestawu odczuć. Ale wiesz co? Mając tę świadomość - a to jest bardzo dużo, zapewniam cię - mając świadomość, że jest ci trudno, możesz podjąć kroki, żeby sobie pomóc.
Bo to tak jest - rodzice nas rozwalają, nawet jak nas kochają. Jedni rodzice bardziej, inni mniej, ale wszyscy z dzieciństwa wychodzimy cali poranieni i z zestawem problemów, z którymi chcemy sobie poradzić, jeśli zależy nam na tym, by być dojrzałymi, fajnymi dorosłymi.
Kiedy masz świadomość tego jakie masz trudności, jesteś już na dobrej drodze do uleczenia siebie. Tylko to, co jest w tym trudne to fakt, że musisz tego dokonać sama. Nikt cię nie uleczy, nikt ci nie podniesie poczucia własnej wartości, nikt cię nie będzie chwalił, podnosił, pocieszał na co dzień. To twoje zadanie. I to jest świetne zadanie, które daje mnóstwo radości - być dla siebie wsparciem, być dla siebie najlepszym przyjacielem, traktować siebie z szacunkiem, wspierać siebie, dbać o siebie. To jest cudowne. I daje niesamowite możliwości, np. żeby potem w związkach z innymi ludźmi wspierać innych, dbać o nich.
Fajnie, że wiesz, co jest twoją trudnością. Teraz jeszcze jedna ważna rzecz, która przyniesie ulgę, jeśli w nią uwierzysz - poczucie wartości nie przychodzi z zewnątrz (od rodziców, od znajomych, przyjaciół, osób, które cię chwalą), tylko od ciebie, z twojego wnętrza. Masz WSZELKIE zasoby, wszelkie zdolności, wszystkie narzędzia, żeby sobie pomóc. Nawet na terapii to ci psycholog powie.
Odpowiedz mi na pytanie - jak myślisz o ludziach ogólnie, to myślisz, że jacy są? Gdybyś miała dokończyć zdanie: "Ludzie są..." to jak by ono brzmiało?
Niestety często tak jest. A wystarczyłoby tylko trochę więcej pewności siebie. W dużej mierze to właśnie od tego zależy atrakcyjność danej osoby...
Niestety często tak jest. A wystarczyłoby tylko trochę więcej pewności siebie. W dużej mierze to właśnie od tego zależy atrakcyjność danej osoby...
Ale pewność siebie, to nie jest coś, co można sobie "zrobić", powiedzieć sobie "o, od dzisiaj mam więcej pewności siebie". Jest to coś, co jest budowane, tworzone, podtrzymywane przez bliskich i otoczenie i potrzeba jakiegoś większego czynnika niż 'postanawiam być bardziej pewna siebie' żeby coś zmienić. Np. terapia, albo wsparcie bliskich, albo własne doświadczenia, podjęcie jakichś prób i przezwyciężenie własnych trudności.
