Pamiętam jak kiedyś dużo osób mnie lubiło, śmiałam się, byłam towarzyska i lubiana. Teraz jestem zupełnie inna. Myślałam na ten temat co nieco i wydaje mi się, że już chyba wiem o co chodzi. Kiedy miałam dużo więcej znajomych niż obecnie mieszkał ze mną mój brat, który był przebojowy, szalony, zwariowany... Brałam go jako swój autorytet i chyba sama się taka stawałam. Ale od kiedy się wyprowadził stałam się taka inna, pusta. Cicha myszka. Nieśmiała. Nie mam jako takich kompleksów, chociaż nie uważam się za jakąś wyjątkowo piękną dziewczynę, ale myślę, że nie jest aż tak źle. Nie potrafię chyba poznawać nowych ludzi. Wtedy jestem nieśmiała, nie wiem jak się zachować. Chciałabym wyjść przed nimi jako ta zabawna, ale nie potrafię i zawsze wychodzę na spiętą. Przyjaciół jakiś tam mam, ale bez przesady. Inni mają więcej, a ja też bym chciała. I tu nie chodzi o zazdrość, po prostu. Już nie chodzi mi o tych przyjaciół, chcę tylko tyle, żebym była jak dawniej, szalona, radosna, towarzyska, lubiana. Nie jestem teraz bez poczucia humoru - to nie o to chodzi.
Wiecie co? Chodzę do szkoły, nie jestem jeszcze pełnoletnia. Mam 16 lat. Chodzę aktualnie do 3 gimnazjum. Nie mam za dużo kolegów, bo szczerze mówiąc nie śmieszą mnie ich żarty o tym samym. Zauważyłam, że dziewczyny, które się z tego śmieją przyjaźnią się z nimi, bo oni sami zagadują. A skoro mnie to nie śmieszy wcale, to przecież nie będę udawała, że tak nie jest, prawda?
Mógłby mi ktoś pomóc? Idę we wrześniu do nowej szkoły i marzę, żeby mieć w niej inne życie, szalone, wesołe. Teraz naprawdę jest mi z tym ciężko
Moja droga!
Ludzie sie zmieniaja. Tak jak z wiekiem zmienia sie twoje cialo, tak tez zmienia sie charakter. Nie ma w tym nic zlego, ani tez nic nadzwyczajnego. Piszesz ze nie smiesza Cie zarty kolegow w twoim wieku. Coz smutna prawda jest taka ze oni duzo wolniej dojrzewaja. Nie wiem w co konkretnie bawia sie teraz chlopcy, ale za moich czasow bylo tak ze dziewczyny juz stawaly sie kobietami, a chlopaki jeszcze pykali w kapsle. Dlatego tak czesto mlode dziewczeta szukaja sobie starszych chlopakow. Bo z rownolatkami nie maja o czym rozmawiac.
Czy mozesz sie znow stac ta szalona malolata, ktora bylas dwa, trzy lata temu? Obawiam sie ze bedzie to trudne. Ja generalnie lubie byc w swoim wieku, ale czasami tez chcialbym byc taki jak bylem 10, 20, 30 lat temu. Ale czlowiek idzie dalej i nie wraca do przeszlosci. Ciesz sie tym ze jestes dojrzalsza, nie mysl ze jestes gorsza, bo masz mniej kolezanek. Do szczescia potrzeba dwpjga, trojga przyjaciol, ale takich prawdziwych. Osob z ktorymi mozna pogadac, ktorym mozna sie zwierzyc. Reszta to jest tylko tlo.
Pamietaj ze w zyciu nie liczy sie ilosc, a jakosc. Lepsza jedna przyjaciolka niz dwadziescia kolezanek, ktore ci d..e obrobia przy kazdej okazji. Lepszy jeden spokojny odpowiedzialny chlopak niz grono dwudziestu wielbicieli ktorzy potrzebuja cie na kilka imprez i jedna chwile z zycia.
