Witam, z góry przepraszam, że piszę na forum dla Kobiet ale potrzebuję spojrzenia na moją sprawę właśnie oczyma kobiety.
Może zacznę od tego, że mam 22 lata chce pozostać anonimowy więc będę Piotrkiem.
Mój problem polega na tym, że w wieku 16 lat zachorowałam na Łuszczyce, zawsze byłem uśmiechnięty, miły, otwarty na stosunki ludzkie szczególnie z płcią piękną, mam ogromny szacunek do Kobiet.
Wiele rzeczy zmieniło się gdy zachorowałam najpierw depresja niechęć do życia i wgl. (Kto wie jak wygląda luszczyca doskonale wie o czym mówię ) w końcu pokonalem nienawiść do świata i wszystkiego zacząłem wychodzić z domu spotykać się ze znajomymi, ale jedyna rzecz której nie mogę pokonać to strach, że przez moją chorobę jakąś dziewczyna zobaczy te zmiany i po prostu odejdzie powie, że to obrzydliwe może lepiej nazwać to strach przed odrzuceniem, kiedyś łatwo mi przychodziła z rozmowa z dziewczyną teraz to wygląda tak : chowanie np rąk tak aby nie było widać zmian chorobowych na paznokciach, może nie są jakieś ogromne ale sa.
Ciągle rozmyślanie czy nie mam na ramionach jakiejś luski, czy nie widać zmian na głowie czy w innym miejscu.
Unikanie dotyku żeby czasem nie poczuła jakiejś zmiany np we włosach.
Jeżeli widzę, że jakaś kobieta jest mną zainteresowana ciągle się na mnie patrzy po prostu nie zwracam uwagi i ją ignoruje bo w mojej głowie toczy się gonitwa myśli czy patrzy na mnie bo jej się podobam czy patrzy na mnie dlatego, że mam luszczyce chociaż rodzina i znajomi non stop powtarzają mi, że tego nie widać. Trochę sam nie wierzę w to co pisze ale ta choroba sprawiła, że nie mogę być do końca sobą chodź bardzo się staram.
Moje pytanie brzmi czy za bardzo się przejmuję ? Czy czasem nie popadlem w swego rodzaju paranoję ? Chciałbym poznać wasze zdanie co byście pomyślały, lub powiedziały kiedy w trakcie rozmowy np ze mną zauważyłybyscie, że mam taką przypadłość.
Może powinienem być bez względu na chorobę być sobą i nie zwracać uwagi na to, że ktoś może zauważyć.
Może napisałem to troszkę chaotycznie i niezrozumiale ale wczoraj miałem 22 urodziny i czuję, że po prostu życie i najlepsze chwile uciekają mi przez palce....
Chciałbym zaznaczyć, że miałem 2 związki jeden trwał 2 lata drugi niecały pół roku oba skończyły się przez to, że nie powiedziałem partnerce o swojej chorobie i kiedy miałem wysyp tych przekletych zmian luszczycowych po prostu nie odzywałem się do niej bo się bałem ? Sam nie wiem, może po prostu wyznać gorzka prawdę ?
Liczę na to, że wylejecie na mnie kubeł zimnej wody i powiecie, że jestem pojebany.
Każda wypowiedź czy opinia jest dla mnie bardzo ważna.
Pozdrawiam i z góry bardzo serdecznie dziękuję, Piotr 
- Toja24
- Przyjaciółka Forum
- Nieaktywny
Przede wszystkim nie rozumiem jak mogles byc w zwiazku i nie powiedziec partnerce o tej przypadłości ? To znaczy ze przez długi czas ona nic nie zauważyła?
Rozumiem ze Ci ciezko. Ta choroba to nic fajnego. Jednak nie jest tak najgorzej bo nie jest zaraźliwa - a to jest wazne. Czyli nie stanowi zagrożenia dla innych osob. Uwazam ze w sytuacji gdy poznasz dziewczynę bliżej powinieneś jej wyjaśnić co Ci jest - wlasnie po to by się nie bała ze to jakas zaraźliwa choroba skórna. Bez obaw, jestem pewna ze to nie jest cecha ktora uniemożliwi Ci szczęśliwe zycie w przyszłości. Faktycznie sie stresujesz, troche wyluzuj i pamiętaj ze istnieje wiele osob dla ktorych taka cecha to nie problem. Nie myśl o tym za duzo tylko po prostu badz fajnym facetem a wszystko sie ulozy w swoim czasie 
- troublemaker
- Przyjaciółka Forum
- Nieaktywny
Moja koleżanka z podwórka ma łuszczycę - nigdy tego nie ukrywała, zawsze cieszyła się ogromnym powodzeniem. Mąż mojej dobrej koleżanki ma łuszczycę, są szczęśliwi, mają dzieci, dla niej nigdy nie był to problem.
Gdzieś ostatnio słyszałam od osoby chorej że odkąd zażywa Wit C zmiany skórne się zmniejszyły.
Zdecydowanie za bardzo skupiłeś się na ukrywaniu choroby.
- Wielokropek
- 100% Netkobieta
- Nieaktywny
Cały czas jesteś sobą. Jesteś sobą, gdy jesteś zadowolony, uśmiechnięty i szczęśliwy, ale też wtedy, gdy boisz się odrzucenia, nie ufasz, ukrywasz, oszukujesz.
Nie jesteś jedynym chorym, nie jesteś jedynym chorym na łuszczycę, nie jesteś jedynym, który nie zaakceptował swej choroby, nie jesteś też jedynym, który boi się odrzucenia. Rzecz w tym, że podjąłeś decyzję, by oszukiwać partnerkę, tymczasem związek bez zaufania nie ma sensu. Jak sam zauważyłeś, to nie choroba była przyczyna rozpadu Twych związków, tylko Twoje zachowanie wobec partnerek.
Przytomności życzę.
5 2016-11-19 10:51:03 Ostatnio edytowany przez Sonia2012 (2016-11-19 10:54:43)
- Sonia2012
- Przyjaciółka Forum
- Nieaktywny
hej Piotr,
znasz historię Nick Vujicic - Bez rąk, bez nóg, bez ograniczeń!...zachęcam, zapoznaj się.
Facet jest w szczęśliwym związku...a przyznasz, że Twoja łuszczyca w zestawieniu z życiem bez rąk i nóg to pikuś
pozdrawiam Cię serdecznie
Każdy się mierzy w życiu z jakimś wyzwaniem...zapewniam
Dzięki za odpowiedź wiem, że nie jestem jedynym chorym ale nie mogę przełamać granicy jak powiedzieć dziewczynie o chorobie wiem, że bez pokochania i zaakceptowania siebie nie pokocham kogoś innego, ale co poradzę, że od dziecka raczej przywiazywalem duża wagę do wyglądu i byłem trochę takim pedantem. Więc trudno mi z tym żyć ale skoro mówicie, że nie potrzebnie tak się przejmuję może macie rację Hmm poczekam jeszcze może jeszcze się ktoś wypowie .
