Czy jestem biseksualna? Juz sama nie wiem co myslec... - Netkobiety.pl

To że się ogląda za facetami to jest zupełnie ok, normalne, tak powinno być. Jak kobieta ogląda się zarówno za mężczyznami, jak i za za kobietami to jest super, bo widzę takie coś jak pożądanie w pełnej rozciągłości. W zasadzie nienormalne wg moich kategorii byłoby gdyby się nie oglądała za mężczyznami.

Nie rozumiem dwóch przypadków: (1) kobieta która nie porząda mężczyzn (2) mężczyźni, którzy porządają mężczyzn.

Asterko10 dla Ciebie to kolejny temat do rozmowy a dla nas osób bi temat który towarzyszy nam praktycznie codziennie. Mówię tu o osobach które nie są bi z powodu mody, nudy,...itp tylko są bi bo tak po prostu mają. Myślisz że większość z nas gdyby miała wybór nie wolałaby czuć pociągu tylko do osób przeciwnej płci? Może faktycznie są wśród nas osoby bi które są w nieszczęśliwych związkach z mężczyznami i szukają bliższego kontaktu z kobietami, bo uważają że kobieta z kobietą lepiej się dogada czy zrozumie, może coś w tym jest ale uważam że taka kobieta i tak musi choć trochę czuć pociąg to tej samej płci bo inaczej nie ma bata żeby np na siłę poczuła chęć pocałowania już nie mówiąc o jakimś bliższym kontakcie. Moje koleżanki które nie wiedzą o mojej biseksualności wypowiadając się na ten temat na samą myśl pocałunku z kobietą doznają odrazy więc proszę nie pisz że to moda, znudzenie, chęć eksperymentu czy brak czułości w związku, bo wychodziłoby na to że wszystkie te kobiety powinny od razu lecieć do innej kobiety szukać tego czego nie dostają od partnera. Jest wiele innych sposobów na nudę czy rutynę i nie da się pstryknąć palcem i zrobić się bi :)
Oczywiście nie mówimy tu o ludziach zboczonych seksualnie które faktycznie wchodzą w różne dziwne układy trójkątów, czworokątów czy inne dziwne orgie seksualne....niech sobie są...i szkoda się tu rozpisywać na ich temat.
Dążę tylko do tego żebyś Ty i wszyscy którzy myślą podobnie nie wrzucali nas właśnie do takiego wora ludzi traktujących się przedmiotowo.
Zgadzam się co do wypowiedzi VIAN a podejście że możesz być obiektem seksualnym każdej bi aż mnie rozbawiło :D, jesteśmy normalnymi ludźmi i jak każdy mamy gusta i guściki, nie rozbieramy wzrokiem każdej napotkanej kobiety, musi mieć to "coś" jeśli masz to "coś" to pewnie tylko miło bym się uśmiechnęła a przyjaciółką kobiety bez zobowiązań wierz mi, też potrafię być.  Pozdrawiam :)

Oczywiście że można wybrać jednego czy jedną, dla chcącego nic trudnego co nie zmienia faktu że w każdej z sytuacji człowiek jest w rozdarciu co nie ułatwia życia ...no tak ale czy ktoś mówił że życie jest proste i usłane różami??? Każdy ma jakieś problemy ważne żeby chcieć i mieć siłę się z nimi uporać żeby być szczęśliwym.
Choć ja i tak zostanę przy swoim że to że jestem bi nie zależy ode mnie mogę to tłumić w sobie ale to nie znaczy że zacznę czuć inaczej.

...nie oceniajmy ludzi tak prostolinijnie...

To naprawdę dobra przyjaciółka? Ja bym powiedziała. Zresztą jednej zdarzyło mi się powiedzieć jednej mojej hetero przyjaciółce, że jest piękna i jakbym mogła, to bym się z nią przespała. Ona się chwilę zastanowiła, stwierdziła, że jednak nie, ja że ok i... tyle. Nie zawsze można mieć, co się chce, ale zawsze można sprawdzać, na czym się stoi. A nóż widelec Twoja przyjaciółka byłaby chętna na trochę eksperymentów, tylko nic nie mówi, bo nie wie, jak zareagujesz..? ;-)

Astra214 uważam że jeśli jest to Twoja najlepsza przyjaciółka to powinnaś jej powiedzieć, tym bardziej że już wie że jesteś bi a ona też przyznała że ma chyba coś z bi. Przecież to że jej powiesz że coś do niej czujesz nie musi być od razu "zaproszeniem do łóżka". Nawet jeśli nie czuje tego co Ty a zależy jej na waszej znajomości zrozumie i mimo wszystko będzie dla Ciebie oparciem. Też kiedyś zauroczyłam się w przyjaciółce, powiedziałam jej że jestem bi a po pewnym czasie sama się domyśliła że jest dla mnie kimś więcej. Jest bardzo tolerancyjna ale od razu zaznaczyła że ona tylko gustuje w mężczyznach ale to że mi się podoba jej nie przeszkadza a nawet jest to miłe że może się podobać bi. Do dziś jesteśmy w bardzo dobrym kontakcie i Tobie też życzę powodzenia i żeby się wszystko ułożyło po Twojej myśli.

Mnie nigdy nie pociągało kobiece ciało - wręcz przeciwnie, raczej wręcz obrzydzało. Nigdy tak do końca nie zaakceptowałam siebie, miałam z tym ogromne problemy w trakcie dojrzewania, do dziś nie cierpię ubierać się zbyt kobieco, nie cierpię mieć "krągłości", a dokładniej po prostu piersi i tyłka szerszego niż faceci, zawsze miałam tę słynną, freudowską "zazdrość o penisa", a jednak zakochałam się w kobiecie. Byłam wtedy w związku, ale to była dziewczyna tak śliczna, że przez większą część studiów nie mogłam oderwać od niej wzroku. Na ostatnim roku dowiedziałam się, że jest zadeklarowaną lesbijką i wtedy coś się we mnie odezwało - napisałam do niej anonimową wiadomość, podając swoje namiary. Odpowiedziała, umówiłyśmy się na piwo. Podobała mi się tak bardzo, bo była niezwykle męska - miała sliczną, delikatną twarz, a do tego krótkie włosy, kolczyki, chodziła w bardzo męski sposób, miała raczej męską sylwetkę, mówiła w bardzo męski sposób i była w tym boska. Zaczęłyśmy się spotykać jak koleżanki, aż którejś nocy została na noc. Całowałyśmy się, spałyśmy w jednym łóżku, ale nie doszło do niczego więcej. Wtedy uświadomiłam sobie, że nie ma dla mnie znaczenia, jakiej płci jest człowiek, ale po prostu jaki ma charakter, a że ona był świetna i do tego taka piękna, to chyba się w niej zakochałam. Ale później spotkałyśmy się jeszcze tylko dwa razy. Drugim rozpłakała się i powiedziała, że zakochała się, ale wie, że kogoś mam i że nigdy nie zmienię orientacji, bo przecież z tym trzeba się urodzić.
Uwierz mi, boli mnie to do dziś. Wydaje mi się nadal, że jestem hetero. Jednocześnie, kiedy tylko o niej pomyślę wiem, że z nią byłabym chyba jednak szczęśliwsza niż z jakimkolwiek facetem. Wielokrotnie chciałam do niej napisać, odnaleźć ją, ale boję się, że jednak za dużo jest we mnie hetero i nie potrafiłabym zostać z nią na dłużej.

jejku, przepraszam, że tak się rozpisalam... aż mi się smutno zrobiło i teskno za P.

Zaraz, a Ty jej powiedziałaś... co dokładnie? Że podobają Ci się kobiety w ogóle, czy że ona Ci się podoba?

No to pewnie że tak ^^
Zresztą - jak Ci się podoba, to logiczne, że chcesz ją pocałować. ;-) Zaskoczona raczej  nie będzie.

Uch, co prawda nie jestem bi (raczej), ale taka miłość jest piękna

Hm, to tak może w temacie.. co to może znaczyć, że normalnie ''doceniam'' urodę kobiet, mogę stwierdzić, że są ładne i lubię popatrzeć, ale nic więcej - z kolei pod wpływem alkoholu pojawiają się u mnie trochę takie ciągoty?

To nawet nie jest sama teoria. To poparta wieloletnimi badaniami opinia.
Sama kiedys piszac ktoras prace o seksualizmie badalam spora grupe osob.
Wyszlo mi, ze 95% osob ma w sobie choc odrobine innej orientacji. Niektorzy zwalczaja ja, inni nawet o niej nie wiedza.
Cala reszta to osoby aseksualne. A tutaj to dopiero sa roznice

Cześć,
Jestem tu nowa, ale widzę po przeczytanych postach w wielu wątkach, że może będziecie mi w stanie coś doradzić.
Mam już swoje lata i ustabilizowaną teoretycznie sytuację (mąż i dziecko), a od okresu dojrzewania miotam się jak potłuczona. Sprawy mają się tak: pierwszą fascynację kobietą odczułam na basenie w wieku chyba 10-12 lat. Po prostu słabo mi się robiło jak ją widziałam, do dziś pamiętam jej zjawiskowe oczy i włosy. Potem był okres zakochania we własnej nauczycielce. Ja miała lat 15 (ósma klasa podstawówki) ona 33 i była niesamowita, budziła we mnie strach (taki perwersyjny) i pożądanie jednocześnie. Przygotowywała mnie do olimpiady przedmiotowej i przesiadywałam u niej w domu godzinami. Śniła mi się erotycznie. Znajdowałam byle pretekst by z nią poprzebywać. Jak mnie dotknęła lub pocałowała miałam ciary. Ta fascynacja trwała jeszcze całą szkołę średnią i połowę studiów. W rozmowach opowiadała mi jednak o byłych facetach i widziałam, że jest zdecydowanie hetero. Moje zachowanie natomiast było takie, że niedawno moja mama przyznała, że liczyła się, że zadeklaruję ze jestem lesbijką...

W okolicach 20 lat na wyjeździe letnim zauroczyłam się 5 lat młodszą koleżanką, z którą chodziłyśmy na dłuuugie spacery o zachodzie słońca a ja czułam się jak jej chłopak (ona młodsza, niższa, bezbronna). Ona miała i ma (teraz jest matką i mężatką) bardzo katolickie podejście do życia, więc pozwalałam sobie na obejmowanie, jakieś smyrnięcia...nic poza tym, a ona przyjmowała to z uśmiechem. Żałowałam, że nie jestem chłopakiem wtedy, bo bardzo chciałam być z nią...

No i studia...tu zafascynowałam się moją koleżanką. Byłam dla niej w stanie zrobić prawie wszystko. Pomagałam jej w projektach, właściwie je za nią robiąc. Jak coś zawaliła to tłumaczyłam ją u prowadzącego a ona wprowadzała mnie (kujonkę) w nocne życie towarzyskie. Związek był toksyczny, bo ja się zatracałam a ona wysysała ze mnie  co sie dało (koledzy i rodzina mi to mówili, a ja twierdziłam, że jest super). Jednak dla samego faktu przebywania z nią, patrzenia na nią a już totalnie spania w jednym łóżku z nią (po imprezach u niej, bo ja daleko mieszkałam i nie miałam dojazdu) byłam podjarana totalnie. Ona jednak wciąż gadała o facetach i seksie z nimi, że nie odważyłam się jej nawet pocałować a wszelkie moje "dotyki" pozostawały bez reakcji.
Tak więc nie mam praktycznie żadnych prawdziwych doświadczeń z babkami. Jestem tchórzem i mimo rozsadzania wewnętrznego chyba nie będę w stanie spróbować. Seks z mężem jest przeciętny (był moim jedynym, więc nie wiem kto jest winny ja czy on...bardziej jednak odbębniam powinność żony). Za to jeśli przyśni mi się sex/pieszczoty/gra wstępna z babeczką (aktorka, znajoma - różnie) to jestem wulkanem erotyki.  Nigdy nie śnią mi się sytuacje intymne z facetami, a z babkami i owszem. Co jakiś czas mam wybuch pro lesbijskiego zainteresowania (zawsze zapoczątkowane "takim" snem).
Muszę się wtedy rozładować (wiecie co mam na myśli...) oglądając lesbijskie scenki erotyczne i po kilkunastu dniach przechodzi...póki co.

Pytanie brzmi, czy to co opisałam może mnie predysponować do biseksualizmu, czy to tylko wymysły umysłu rządzonego hormonami? Ciekawa jestem jak to odbieracie...:)

Paulina20, twój post mnie ucieszył, ale i skomplikował moją sytuację.
Z uwagi na ustatkowany tryb życia ciężko mi będzie sprawdzić jak to ze mną jest. Nie widzi mi się wizyta w klubie dla lesbijek, bo na to jestem zbyt nieśmiała (odważna w gadce...nic poza tym). Nie wiem czy tam się dziewczyny po prostu podrywają i pieszczą po kontach, czy jak...-cholerka sama myśl, że jakaś kobitka mnie zafascynuje tak od razu już mnie niebezpiecznie podnieciła-sama siebie nie rozumiem...
Z drugiej strony mam koleżankę w pracy (2 lata młodsza), która z tego co wiem nie ma faceta (ma do nich jeszcze bardziej krytyczny stosunek niż ja), ale nie wiem jakiej jest orientacji no i czy jej się podobam. Dwa razy spałyśmy w hotelu na wyjeździe w jednym łóżku, ale za pierwszym razem miała śpiwór, którego użyła by mi "nie przeszkadzać" w związku z czym trudno mi to odczytać. Ostatnio zalotnie do niej zagadywałam i zaczepiałam spojrzeniami i pięknie się uśmiechała...:)
Wszystko jest cholernie pokręcone. Nawet jeśli, nie chciałabym jej zranić, bo rodziny nie mogę zostawić, przynajmniej dopóki dziecko nie dorośnie.
Kurde, ale to trudne...:(

Tylko z tego co piszesz, to z przyjaciółką byłaś zaangażowana o wiele bardziej emocjonalnie niż teraz chcesz, to fizycznej strony relacji właściwie nie próbowałaś, bo od pocałunków i delikatnych, niewinnych pieszczot z przyjaciółką do lesbijskiego seksu to trochę daleko.

Z kolei z tego opisu

wynika, że chcesz kolejnej przyjaciółki.

Kogo Ty chcesz, pastylko?

Czyli - chciałabyś relacji partnerskich, ale bez szczególnego zaangażowania emocjonalnego i seksualnego, tak? ;-) Słuchaj, zupełnie szczerze? Jak dla mnie to chcesz mieć przyjaciółkę i partnerkę w jednym, do tego żeby szczególnie nie oczekiwała seksu, chyba, że Ty sama zechcesz, ale dawała za to poczucie wspólnoty jak w normalnym związku i wypełniała czas, żebyś sie nie czuła samotna. Do tego chcesz mieć na wszelki wypadek furtkę, gdyby Ci się odwidziało i stwierdziłabyś, że to nie to. Do tego siłą rzeczy kobieta powinna być z Twojego miasta, pi razy drzwi w Twoim wieku, zainteresowana Tobą i Ty musiałabyś się zainteresować nią. Jak dla mnie masz marne szanse na spełnienie tych wszystkich oczekiwań.

Ja jestem bi, już zdeklarowana, i ja bym prawie na pewno nie weszła w takie relacje. Ok, czaję, jesteś zagubiona, nei wiesz, czego chcesz i do końca kim jesteś, to jest zrozumiałe, ale albo próbujemy być ze sobą, albo nie próbujemy tylko chodzimy na zakupy, gadamy sobie przy kawce i trochę się potrzymamy za łapki.

Moim zdaniem też powinnaś się zastanowić i zdecydować - czy chcesz kochanki, w bardziej seksualnym zakresie a mniej emocjonalnym, czy partnerki. Czy ani tego, ani tego jak na razie.

ja jestem mężatką i mam chyb tez problem z orientacją ponieważ ostatnio zauważyłam coś niedobrego w moim zachowani nie wiem jak mam to ugryźć....ponieważ w obecności jednej  z kobiet czuje się co najmniej dziwnie....chciałabym być obok niej ciągle.poprostu mi sie podoba-nawet jak o tym pisze to mnie w żołądku ściska....

Dla wszystkich kobiet poszukujących odpowiedzi na temat swojej seksualności polecam Raport Kinseya - badacz unikał określeń homo-, bi- i heteroseksualista, wprowadzając 8 stopniową skalę i twierdząc, że tak rozumiana seksualność może się zmieniać w ciągu życia, oraz że należy ją rozumieć nie tylko na poziomie fizycznym, ale również psychicznym (popęd, fantazje seksualne itp.).

Zamiast zazwyczaj stosowanej trzystopniowej skali (homoseksualista, biseksualista lub heteroseksualista) Kinsey stosował ośmiostopniową. 0 oznaczało osobę wyłącznie heteroseksualną, 1 – niemal wyłącznie, 2 głównie heteroseksualną, ale w stopniu większym niż incydentalny homoseksualną, 3 – osobę w równym stopniu hetero- i homoseksualną; i tak dalej aż do liczby 6, oznaczającej osobę wyłącznie homoseksualną. Dodatkowa, ósma kategoria X oznaczała ludzi w ogóle nie zainteresowanych jakąkolwiek formą seksu.

Moja krótka historia.. Kielich goryczy (tak moja przyjaciółka określiła moją orientację homoseksualną w wieku 16 lat) warto było wypić - by być sobą. Leczyłam się 4 lata zanim zrozumiałam, że urodziłam się lesbijką. Byłam bardzo wierząca. Mam 33 lata, jestem konserwatystką i moją drugą połową jest kobieta od 5 lat. Niestety tak jak większość Pań podkreślało żyjemy w społeczeństwie zdominowanym przez rolę mężczyzn i rolę kościoła. Każda zmiana życia niesie ze sobą wzloty i upadki. Ja przeżyłam odwrócenie się ode mnie rodziny, ale po trudnych latach mamy szczere i przyjacielskie relacje. Znam wiele par kobiet wychowujących dzieci. Dzieci w końcu zrozumieją wybór matki, bo czują kiedy jest szczęśliwa.

Życzę dobrych decyzji.

Nie jestem osoba biseksualna, ani tym bardziej lesbijka, ale myslalam kiedys o tym zeby pojsc do kobiecej prostytutki z czystej ciekawosci. Chcialabym zobaczyc jakie to uczucie dotykac kobiete (zwlaszcza piersi). Generalnie uwazam kobiece ciala za piekniejsze od meskich, chociaz pociagu zadnego u siebie nie odnotowalam, mimo kilku platonicznych zakochan w niektorych osobniczkach.

Najważniejsze to umieć pogodzić się ze sobą.
Nie można czegoś przed sobą ukrywać,oszukiwać
się ,że tak nie jest jak jest.
A przede wszystkim trzeba wiedzieć kim się jest.

Właśnie Trzeba Ci będzie zdobyć konkretne doświadczenie byś poznała siebie

no właśnie! NORMALNĄ. Ja też jestem normalną BI
tez myślałam że ucichło póki Jej nie spotkałam... Aczkolwiek owa Ona jest a) zajęta (facet, rodzina) b) straight 100% ... tak twierdzi... a ja ją kocham, serce mam złamane...

Ja chyba jestem biseksualna, bardziej lubię kobiety, mam więcej przyjaciółek niż przyjaciół, ale nie spałam z żadną kobietą, bo jestem nieśmiała, facetów nie lubię i nie podobają mi się, czasem mi się ktoś podobał, więc byłam zauroczona nim, także nie spałam z żadnym facetem, bo jestem nieśmiała.