Czy ja jestem inna? - Netkobiety.pl

Roxana nie jesteś inna. A może jesteś, ale w takim dobrym tego słowa znaczeniu:) Zgadzam się z Tobą. Dla mnie tez jest mało ważne co inni będą o mnie mysleli. Jestem chrześcijanką i tu na ziemi staram się być szczęśliwa, ale zdaje sobie sprawę, że to tylko taka wędrówka , która ma swój kres. I tak jak w Biblii pisze, że mamy nie gromadzić sobie skarbów tu na Ziemi tylko mysleć o tym co w górze. Wszystko co doczesne ma swój kres. Żyję wg swojej wiary i przekonań, a to bardzo często nie podoba się innym. To ich sprawa. Najważniejsze to być wiernym swoim przekonaniom:) Nie martw się, jestem z Tobą

Zgadzam się z Tobą koma! Bóg nam tyle wspaniałych rzeczy żebysmy sie nimi cieszyli i korzystali z nich! Nie wiem co masz na mysli pisząc o tej konstytuacji kościoła, ja nie jestem katoliczką i kościół nie jest dla mnie najważniejszy.
Co do tego wersetu który przytoczyłam... Bóg nie wymaga od nas abysmy żyli w ubóstwie , chodzi o to aby te rzeczy ziemskie za którymi ludzie tak gonią i które często sa dla nas priorytetem nie przesłaniały nam Boga i żebyśmy nie zapominali, że to i tak wszystko przeminie...Ja to tak rozumiem. Pozdrawiam:)

Jesteś najnormalniejszą osobą pod słońcem.Nie będę pisała kto jest nienormalny.Myślisz bardzo rozsądnie i szkoda,że Twoja matka nie liczy się z Twoim zdaniem....odbij pałeczkę i nie licz się z poglądami jakie Ona Ci serwuje bo są żałosne tak jak Ona sama.
Jesteś dojrzałą kobietką i sama umiesz kierować swoim życiem...nie pozwól sobą manipulować bo doszczętnie zniszczy Ci życie.Pomyśl nad tym żeby się w końcu od Niej uwolnić.

Mam zamiar uwolnić sie od matki , ale to może jeszcze potrwać ,brak kasy na wykończenie domu. Wiem , że zniszczyłam swoje życie , tylko strasznie cięzko jest wrócić na prostą ,gdy w głowie mam swoje mysli i myśli matki . Ale walczę z tym !

Rozumiem, że złe doświadczenia mogły wyzwolić w Tobie takie coś, jak ciągłe oczekiwanie, że będzie źle. Ale to jest właśnie nieprawidłowość twojego życia. Wierzysz bardzo głęboko w swojego Boga, a wciąż nie wierzysz w to, że ten Twój Bóg jest dobry i zwycięży szatana. Dla Ciebie to szatan z tym swoim złem zwycięża.
Odwróć te myśli!!! Myśląc wciąż w taki sposób prowokujesz nieszczęścia. Myśl pozytywnie.
Ja myślę, że Twoja matka nie chce dla Ciebie źle, tylko że Ty tak bardzo się od niej uzależniłaś, że nie potrafisz odejść. Ty, baba prawie pod czterdziechę zachowujesz sie jak bezwolne dziecko we mgle.

Nie masz odwagi odejść z rodzina od matki, bo to ona za Ciebie podejmuje wszelkie decyzje, ułatwia na swój sposób Twoje życie.
Zrób coś wreszcie!! Porozmawiaj z matka jak dorosła kobieta. Niech porozmawia też z nią Twój mąż. jest dla Ciebie dobry, ale jednocześnie tak samo bezwolny jak TY. I tak siedzicie u matki juz kilkanaście lat, zamiast podjąc ryzyko zyciowe.

Sorry, ale tak to widzę.

Koma , ja myslę czasem  pozytywnie i ciagle staram się , jak juz myslę , że jest ok i jestem na dobrej drodze ,to moja tatka to zabija we mnie . Piszesz że matka nie chce dla mnie źle , ok zgdzam się , nie chce źle dla mnie ,ale chce lepiej dla siebie . Od dziceka pracowałam jak wół ,straciłam zdrowie bo nikt o mnie i o moją siostre nie dbał , liczyła sie tylko praca w polu , w lesie ,nikt nie pytał czy damy radę , obcy ludzie nas podziwiwali, a my chciałysmy udowodnic , że nie tylko chłopcy nadają się do ciężkiej pracy . To prawda , że uzależniłam się od matki , bo ja zawsze twierdziłm , że rodziców trzeba słuchać , ale teraz wiem , że nie miałam racji co do posłuszeństwa . Wymiatano mną każdy kąt , a ja sie na to godziłam , bo matka wmawiała mi , że to dla mojego dobra . Teraz zmianiłam sie o 100 % , nie słucham matki , nie pytam o zdanie , które i tak sama wtrąca , a jak jej nie posłucham robi awantury takie , że HEJ! Przez całe zycie dała mi tak popalić , że słowo ,,matka '' kojarzy mi się z kobietą która znęca sie psychicznie i fizycznie nad swoim potomstwem.
Kiedys matka powtarzała mi , że ja sobie bez niej nie dam rady , bo to ona jest mądrzejsza, bo to ona dużo w życiu przeszła . Wpajała mi to więc uwierzyłam , teraz juz nie wierzę , teraz wiem , że to ja jestem najważniejsza i to ja i mąż jesteśmy jej potrzebni , ponieważ wszystko my utrzymujemy , matka jest tylko na papierku Aktu notarialnego.
Wiesz , teraz zrozumiałam , dlaczego mnie tak upokażała cały czas, ona się boi ,że odejdziemy na swoje i nie będzie jej kto miał sprzatac i obiadów gotować , nie mówiąc o rachunkach i utrzymywaniu domu .

Tamara ma rację , ale mało kto w to wierzy , nie da sie rozmawiac z takim człowiekiem , ponieważ wszystko co powiesz odwróci przeciw tobie , zawsze znajdzie jakiś punkt zaczepienia , żeby się przyczepić .

Odejdę , chociaz nie za daleko ,bo obydwa moje domy ze soba sąsiadują .  Boli mnie teraz to , że moja mataka nie potrafi ani razu przyznać mi racji , nie potrafi pochwalić , ale za to ciągle upokaża i poniża . Ojciec nie ma nic do gadania , tez jest niewolnikiem . Jak komus się wpaja przez 35 lat , że jest się nie normalnym , to uwierz mi można w to uwierzyć !

Tylko my sami powinniśmy kierować naszym życiem, decydować co i jak. Po to Bóg dał nam wolną wolę. Twoja matka Roxano nie ma prawa o niczym tutaj decydować- tym bardziej, że jesteś dorosła. Może jedynie coś Ci podpowiedzieć lub wyrazić swoje zdanie w sposób kulturalny a nie obrażać Cię i tyranizować. Nie wiem co Ci doradzić w takiej sytuacji, bo zapewne rozmowy za wiele by nie pomogły. Może staraj się tym nie przejmować, zobojętnij się na jej głupie wywody? To trudne ale pewnie do zrobienia...
Chyba, że możesz ograniczyć jakoś kontakt z nią do minimum... to też by było dobre wyjście.

Przepraszam Impresjo za pisanie posta pod postem , ale jak się jest tak rozdartym jak ja ,to nie mysli się o czyms takim .

Dzięki dziewczyny za słowa otuchy , moje problemy z matką postaram się znieść, a raczej muszę znieść  .Chcę życ jak każdy normalny człowiek , tylko przez moja nerwicę mi to czasem nie wychodzi .Dzisiaj miałam ciężki dzień , chyba za dużo zażyłam środka uspokajającego , bo od rana mineło już dużo czasu a ja dalej nie tomna jestem .  Podobno ,co nas nie zabije to nas wzmocni?!

skad ja to znam....
przez całe zycie matka obwiniała mnie  i moje  rodzenstwo ze jestesmy odpowiedzilni za to straciła prace...bo musiała nas wychowywać...
ojciec tez,jest jej niewolnikiem,,upokarza go ,mowoac ze jest nikim ,chodz ciezko pracuje na utrzymanie rodziny
ja pogodziłam sie dawno z tym ,nie zwracam uwagi na jej słowa,jest to bardzo trudne ale moze sprobój
widocznie taki los...

i gdzie jest Bog??skoro istnije dlaczego dopuszcza do tego??

Roxano

  Czytajac Twoje posty po czesci czulam tak jakbym czytala o sobie. Pomimo wszystko mysle,ze jestes dosc silna osoba psychicznie. Sporo w zyciu przeszlas z tego co piszesz <ciezka praca fizyczna, upokorzenia,zero wsparcia od rodziny ...>a jednak  bardzo duzo osiagnelas wbrew swojej matce ,ktora twierdzila ,ze bez niej sobie w zyciu nie poradzisz.Masz kochajacego meza, dzieci , dom , rodzine i pomimo tego co przez tyle lat Ci wpajano potrafilas zmienic siebie swoje myslenie na to wlasciwe. Powinnas byc z tego dumna!

Moja matka cale zycie mnie krytykowala i robi to nadal. Wszystko robie zle i nie tak bo nie robie i nie postepuje tak jakby ona tego chciala. Dla mojej matki tez najwazniejsze jest co ludzie powiedza co ludzie pomysla i tez jest osoba gleboko wierzaca tylko niestety bardzo czesto jej zachowanie nijak sie ma do wiary w Boga .Jest osoba ,ktora nie potrafi przyznac sie do bledu uwaza siebie za nieomylna i wszystko wie najlepiej.I ja tez uzaleznilam sie od matki dlatego bardzo przezywam jej slowa krytyki na kazdym kroku i to co mowi czesto biore osobiscie do siebie ,matka zna moje czule punkty i wie dokladnie co powiedziec by mnie zabolalo by mnie sprowokowac do klotni poprostu jest mistrzem w wyprowadzaniu mnie z rownowagi. Codziennie ucze sie by zyc swoim zyciem to co uslysze jednym uchem wpuscic drugim wypuscic , robie swoje i jej gadkami nie daje sie sprowokowac ,i nie ukrywam jest to bardzo trudne. Jestem przez to wszystko osoba wybuchowa ,ale glownie jesli chodzi o relacje moje z matka jednak sa takie momenty ,ze zaciskam zęby i nic nie mowie i jak mi sie uda nie reagowac jestem z siebie dumna.
Zdalam sobie sprawe tez z tego,ze moja matka sie juz nie zmieni. Najgorsze w tym wszystkim jest to,ze bardzo czesto jestem od niej zalezna i ona to wykorzystuje. Wiem jedno ,ze jak mieszkalam bez niej mialam z nia zupelnie inne relacje niestety znowu z nia mieszkam i narazie jest to niemozliwe by sie od niej uwolnic.

Zycze Ci duzo wytrwalosci i spokoju. Ciesze sie ,ze napisalas ten post bo tez poczulam ,ze nie jestem sama...

Pozdrawiam

Mysle dziewczyny, a raczej gleboko w to wierze, ze Bog w zadnym wypadku nie oczekuje od nas zycia w ubustwie i wlosienicy i biczowania sie po plecach. Przeciez On jes najcudowniejszy, najwyrozumialszy, najdoskonalszy, najzdolniejszy do niwyobrazalnej milosci i dobroci. Mysle, ze On oczekuje od nas, zebys zyli przede wszystkim w zgodzie ze soba i wlasnym sumieniem, abysmy troszczyli sie o szczescie i wygode innych, tak abysmy mogli cieszyc sie radoscia innych przez co bedziemy mogli byc szczesliwi. To takie troszke bledne kolo. Oczywiscie w pozytywnym tego slowa znaczeniu. Im szczesliwsi sa nasi bliscy i ludzie, ktorzy nas otzaczaja, tym szczesliwsi jestesmy my sami. Nigdy nie przejmuj sie tym, co mysla inni. Nigdy wszystkim nie dogodzisz i kazdy bedzie oczekiwal od Ciebie czegos innego. Zyj tak, aby nie krzywdzic innych, staraj sie byc jak najbardziej pomocna i usluzna i pamietac o tym, ze wszystko co zrobimy innym, czy dobre, czy zle, zawsze do nas wroci z podwojna sila. I wierze, ze wszystko bedzie dobrze. Badz wierna sobie. I jesli masz oparcie w mezu, pielegnuj je, dbaj o wasze stosunki, i o wasza milosc i pozostancie wierni waszym uczuciom. Majac to wszystko na uwadze, nie bedziesz w stanie zrobic niczego zlego ani przeciwko Bogu ani tym bardziej ludziom.