Dziwne zachowanie Ex po rozstaniu - Netkobiety.pl

Roxann Jasne może być tak jak Ty napisałaś. Z jakiegoś powodu ani ja ani anderstud nie mamy dzieci z przypadkowymi partnerami, czy to znaczy że jesteśmy dojrzalsi od A., a może mamy więcej farta? Choć nigdy nie spałem z qurtyzaną i generalnie nie jestem typem rozpasanego seksualnie drapieżnika to nigdy nie dałem się złapać na seks bez zabezpieczenia z kobietą z którą nie byłem pewien że co by nie było dziecko jest ok. W tym wieku facet umie zapanować nad Wackiem i darować sobie.
Mnie się wydaje inna opcja twój A. jest zajebistym gościem, który umie zrobić tak że każda kobieta poczuje się jak w niebie, ma taki styl że w chwilę kobieta czuje się jak w super wygodnych bucikach, rodzice, znajomi i wszyscy w około są oczarowani Panem A. bo to zajebisty typ gościa, Pani opuszcza gardę zakochuje się bez pamięci, może nawet łapie go na dziecko, a On... no cóż... myślę że nie zabezpieczając się też wiedział co robi... Prawdy nigdy się nie dowiesz, ale jeśli coś jest zbyt piękne żeby było prawdziwe to pewnie nie jest tylko Ty jeszcze nie widzisz odpowiednich znaków. Wszystko da się zmanipulować na dobrą jak i na złą stronę. Pamiętasz becketta i jego super panią doktor i uwierzysz że dziecko zrobiła sobie z żonatym nierobem?

P.S.
Tego alko to za dużo być nie mogło, bo inaczej sprzęt byłby offline.

Wersja, która przedstawił A. może być prawdziwa, ale może też nie być. Co w sytuacji jeśli byłoby tak jak piszą Panowie? Czy to zmieniłoby Twój stosunek do niego?

Roxann <3, mam nadzieję że kiedyś spotkam dziewczynę która będzie mnie tak bronić nawet na anonimowym internetowym forum.

Najpierw musiałbyś ją rozkochać w sobie jak A. to zrobił
Nas tu już swatano... ale Twój "świat" nie dla mnie i na odwrót.
Nawet gdyby nie było A.

Przecenianie ten swój rozsądek. Jak kobieta chce dziecka, to znajdzie sposób.
Że już o tym co kto lubi e seksie nie wspomnę.
Gdyby chciał być z tą Panią to by był. Kropka. Jakie ma znaczenie jak to się stało? Coś  ludziom poszło nie tak.

Teoria że chciał dziecka i się rozmyślił jest mocno naciągana .

U niego nic nie było naciągane bo on dziecka nie chciał i nie panował. Wyszło jak wyszło.
Może ta kobieta też nie chciała a może go wykorzystała. Nie wiem i się nie dowiem.
Ale jak go wykorzystała to wyszedł na frajera... bo płaci a nawet nie ma kontaktu z tym dzieckiem. No może po wyroku sądu to zmieni.
Ale po czymś takim facet ma "nauczkę", nawet jeśli wydawało mu się że to takie nic trochę się zabawić i odstresować po rozwodzie.

Oj tam, jakbym zauważyła, że A. nadal ma takie ciągoty, posłałabym go w kosmos.
Nie zauważam, więc go "bronię" a przynajmniej próbuję zrozumieć.
Ale i tak sprawdzian prawdziwy przyjdzie kiedy to dziecko fizycznie pojawi w naszym życiu.
Nie wiem jak wtedy będzie. Więc nie zapraszam na ślub

Nie mogę udzielić szczerej odpowiedzi na podstawie założenia, że ta pani mi nie przypasowała, bo gdyby tak było w istocie,
to nigdzie bym z nią nie poszedł, ani nawet z nią nie rozmawiał, tylko grzecznie podziękował za miłą konwersację i wrócił do kumpli chlać dalej.
A jeśli pytasz co bym zrobił, gdyby teraz po jakimś tam czasie się okazało, że jednak nic z tego nie będzie i ona wyskoczyła z ciążą...
Odpowiem Ci. Szczerze. Poznałem kiedyś jedną dziewczynę z którą tam się bujałem z miesiąc czy dwa, zanim zaczęła mnie wnerwiać
i przy którejś tam z kolei kłótni poleciało trochę za dużo niepotrzebnych słów z jej strony, co dla mnie było świetnym pretekstem, żeby to skończyć.
Oboje uznaliśmy, że z naszymi charakterami prędzej się pozabijamy niż dojdziemy ze sobą do ładu. Rozstaliśmy się we względnej zgodzie,
ale zerwaliśmy kontakt całkowicie, tak zresztą było ugadane już na samym początku, że jak koniec to koniec, nie ma powrotów i się nie odzywamy.
Po jakimś miesiącu dostałem od niej sms czy mógłbym podjechac na chwilę, bo chciałaby ze mną o czymś porozmawiać, ale oczywiście nie muszę,
jeśli nie chcę, nie będzie mnie zmuszać ani więcej niepokoić. Robiłem wtedy u siebie remont, nie byle jaki remont, tylko totalny rozpie*dol,
łącznie z wyburzaniem ścian i stawianiem nowych, ekipa siedziała u mnie ponad miesiąc po 12 godzin dziennie od rana do nocy huk i łomot,
a syf taki, że mój komputer musiałem trzymac na balkonie, bo co chwila się wieszał albo wyłączał tyle pyłu wiatrak do wewnątrz zasysał.
Tak już miałem dość siedzenia w tym gnoju, że w sumie bez namysłu wsiadłem w auto i pojechałem do niej dowiedzieć się o co tam chodzi...

- Proszę Piotrek, to dla ciebie.
- Ale że co to niby jest...
- Przecież dobrze wiesz co to jest. Test ciążowy. W torebce mam jeszcze dwa. Niestety oba z tym samym wynikiem, przykro mi. 
- Będziesz miała bejbi? No to super, gratuluję. I wezwałaś mnie tu w charakterze...
- Posłuchaj, jeśli masz się zachowywać jak kretyn, to możesz już sobie iść. Niczego od ciebie nie potrzebuję, chciałam tylko żebyś wiedział.
- No to już wiem. I co teraz?
- Pojęcia nie mam.
- Spotykasz się z kimś?
- Nienormalny jakiś jesteś?
- Dlaczego, taka laska...
- Możesz być chociaż przez chwilę poważny?
- W tych okolicznościach raczej byłoby wskazane.
- Też tak mi się wydaje.
- Powiedziałem ci kiedyś na samym początku, że jak urodzisz mi dziecko, to się z tobą ożenię...
- Ha ha ha, no chyba trochę się pozmieniało od tamtego czasu, helloł?
- Może najpierw dasz mi skończyć, byłaby taka możliwość?
- Oczywiście, proszę, mów dalej...

Dokładnie rok po tej rozmowie pojechaliśmy z naszym malutkim synkiem i świadkami do USC wziąć ślub.

Koniec

A po x czasu rozwód.
Że niby lepiej, bo wziąłeś ślub?
Bo ta pani była w ciąży?

Jak często ludzie tym "był ślub" zagłuszają prawdziwe problemy, ślub znaczy pięknie ładnie i do grobowej deski.
Tia...

Ja nikogo nie oceniam. Po prostu staram zrozumieć.
Anderstuda choć nie znam osobiście, to lubię... czytać jego wypowiedzi. Facet szczery, nie owija w bawełnę i jest mega inteligentny.. i ma sarkazm na wysokim poziomie

Ty to zawsze jakąś historię z kapelusza wyciągniesz

A jaka jest jej?

No tak bo nie znając Twojej dalszej historii, po "był ślub" już wszystko pięknie...
Nie tylko Twojej, wielu ludziom tak wydaje że ślub to "happy end".

No i bajki podobno robiom dziury w świadomości albo podświadomości albo jakoś tak  już mi się kurde pier...li sorki

Teraz takie czasy, że "związki" zrywa się przez nie odzywanie się, a jak jest małżeństwo to jeszcze trzeba się na rozprawie sądowej zjawić, więc już nie tak łatwo Małżeństwo scala

Nasz rozwód, to był istny kabaret. Jak siedzieliśmy na korytarzu przed rozpoczęciem, to adwokatka mojej żony
dwa razy nas pytała czy aby na pewno wszyscy przyszliśmy na tą samą rozprawę.
Zresztą dzisiaj, ponad trzy lata później, podczas zapisywania młodego do nowej szkoły, dyrektorka i wychowawczyni
też nie mogły wyjść z ciężkiego szoku, kiedy podczas wypełniania dokumentów skumały, że w dowodach mamy inne adresy.
To samo jest u lekarza czy gdziekolwiek indziej, gdzie pojawiamy się razem. Jej rodzice chyba nawet nie zarejestrowali faktu,
że my w ogóle się rozwiedliśmy i jak tam do nich nieraz podjadę zabrać małego z jakichś świąt czy urodzin albo go przywożę,
to aż mi czasami szkoda tego jej nowego faceta, bo sobie wyobrażam jak musi się wtedy czuć, ale to już nie mój chyba problem...

Nie każde małżeństwo scala, ale ja z tą moją drugą dobraliśmy się wyjątkowo. Warto było zaryzykować i dać temu drugą szansę.
Może nigdy nie było między nami jakiejś wielkiej filmowej namiętności czy poetyckiej romantycznej miłości, to nie ten typ laski, absolutnie,
ale pomijając pierdoły tworzyliśmy naprawdę fajną rodzinkę.

John złośliwy z powodu niestrawnosci jesteś.?:)

To może i ja się przyłączę i tak już tytułem podsumowania na zakończenie ...
Po trzech stronach klepania o cudowności nowego wybranka (przetykanej złośliwościami pod adresem mojej praczki ;P)
powiem tylko tyle, że ani trochę nie czuję się przekonany co do tego kolesia, a tym bardziej jego intencji względem Roxann.
Moim zdaniem postać tego miglanca, to taki zlepek cech wymarzonego amanta utkany naprędce na potrzeby sytuacji,
gdzie jak facet tylko się zorientował które struny trącić, żeby Rox zmiękły kolana, krok po kroku postępuje według listy.
Klasyczna zagrywka z pierścionkiem zaręczynowym wręczonym "przy okazji" świąt, to nawet mnie roz*ebała,
bo szczerze mówiąc spodziewałem się czegoś bardziej wyszukanego, lotu balonem nad oceanem, drewnianego domku w Alpach,
no chociaż kurde wieży Eiffla w noc sylwestrową, ale już dobra, nie czepiajmy się detali, liczy się gest. Na ile przemyślany i autentyczny?

Okaże się już wkrótce. Wszystko co ten facet mówi, czego nie mówi, co robi, czego nie robi, jak się zachowuje, jak się nie zachowuje...
To są właśnie te rzeczy, których na przykład mi się robić nie chce. Już nie. Dlatego nawet nie podbijam do lasek "z innej ligi"
bo koszt wysiłku włożonego w relację, przynajmniej dla mnie jest zbyt wysoki podliczając wszystko to co mógłbym zyskać w zamian.
Ten cały mityczny seks, który dziewczyny tu przywołują jako coś za czym gonimy, przede wszystkim jest mocno przereklamowany,
a poza tym w obecnych czasach dostępność seksu i nie mówię tu o prostytutkach, powoduje że jego wartość topnieje jak śnieg w maju.
No więc co pozostaje? Duma i prestiż, bo "taka laska" spośród wszystkich wybrała właśnie mnie? Ale kogo to w sumie obchodzi?
Pozostając w estetyce banału i tandety - najważniejsze jest wnętrze - nie kto kim jest, ile ma lat, jak wygląda czy co tam sobie posiada,
a z moich obserwacji no niestety, ale wychodzi, że ogromna większość kobiet z tzw. wyższej półki, akurat to wnętrze ma niezbyty atrakcyjne.
Oczywiście mówię o tym skrzętnie ukrywanym pod maskami i pudrem, a nie o wersji demo odpalanej na początku znajomości.
Wracamy do punktu wyjścia, po co sobie tyłek rozrywać? I tym optymistycznym akcentem zakończę mój jak zawsze błyskotliwy wywód.

P.S.
Nie ma w tym nic osobistego, gadamy sobie tylko, tak? No

Być może nie ma żadnych konkretnych poza trwaj chwilo, a po nas choćby potop. Przecież ja tego nie wiem, ale chyba sama przyznasz, że wyskakiwanie z pierścionkami po miesiącu znajomości, nie wygląda z boku zbyt przekonująco.
Po twojej stronie myślę wygląda to podobnie, póki jest fajnie to fajnie i nie ma co robić zagadnienia, a co będzie dalej... więc w sumie nie ma tego złego

Wyluzuj john Ja wiem doskonale, że życie bywa przewrotne, zdarzają się różne historie, ale nie popadajmy już naprawdę w paranoję. Jeśli wszędzie widzi się drugie dno i na siłę szuka dziury w całym, to po co w ogóle się kimkolwiek wiązać? Z tego co widzę, to jest tak, że jak coś się świetnie ukłąda, to jest zbyt piękne, żeby było prawdziwe. Czytając to forum, widzę tendencję własnie do przypisywania na siłę czarnych wizji do potencjalnie dobrze rokujących związków, n apodstawie innych zaobsrwowanych przypadków. Przecież Beckett to Beckett a związek Rox to inna sprawa Nie ma co gdybać, rozkładać to na drobne i dopisywać możliwe scenariusze, jak jest wszystko OK Bo dziewczyna się zacznie zbytnio przejmować. Wszystko wskazuje n ato, że ma kontrolę nad sytuacją , co zresztą sama wielokrotnie podkreśla. Dajcie już spokój
Dlaczego nie można zwyczajnie przyjąć, że jest tak, jak Rox opisuje, zamiast znowu wychodzić z tymi wątpliwośćiami "a co, jeśli jednak ma złe zamiary?"

Nie słyszałam o masowym podrywie na pierścionki zaręczynowe, ale widzę Anderstud że Twoje oburzenia zaczęły się właśnie od kiedy przeczytałeś o nie mieszkaniu razem. Co nasuwa mi myśl, że lubisz mocno przytulające Cię kobiety i właśnie Ty się nabierasz na wielkie pokrewieństwo dusz i papużki nierozłączki na początku znajomości, a jak się coś luzuje, zaczyna się u Ciebie panika i znajomości padają.
A w naszym wieku ktoś taki mocno zaangażowany i śpiewający trele na początku jest właśnie podejrzany.

No przecież sam za taką panią grzecznie poszedłeś i się jakoś nie wzbraniałeś
A podobno stałego związku szukasz... tzn przynajmniej szukałeś. Ba! Nawet zamieszkałeś z lubą i jej dziećmi.
Ok, może to kwestia różnicy wieku, ale że tak się spytam nieśmiało: co Ty tak serio mając tyle lat ile masz, mając coraz starsze dziecko, oczekiwałbyś od życia, ewentualnej partnerki? Do czego Ci ona była(by) potrzebna?
Naprawdę kręci Cię wyrywanie lasek na jedną noc? Albo na kilka spotkań?
Czy Twoja rezygnacja z zabiegania nie wynika właśnie z tego?

No przecież o niej właśnie mówię i o waszej reakcji - co ty anderstud odwalasz, przecież to zwykła klubowa puszczalska - nie będę teraz się wracał i szukał konkretnych cytatów. Ja nie wiem czy zwykła puszczalska czy niezwykła, bo dopiero się poznajemy, zastanawia mnie tylko skąd wy tyle o niej wiecie szybko klasyfikując dziewczynę na podstawie szczątkowych informacji na jej temat, robiąc jednocześnie wielkie oczy i zdziwione miny, kiedy ja wyrażam moją osobistą opinię na temat Adonisa Roxann. No to jak to jest

Czyli to tak w rewanżu było?
No niech Ci będzie.

No widzisz, kto co woli.
Ty piszesz z jednej strony, że chcesz od razu wszystko szybko, ja natomiast wolę jak się relacja rozwija powoli.
Wspólne (za)mieszkanie to są poważne decyzje i warto się nad tym krokiem poważnie zastanowić.
Sam pisałeś o sytuacji kiedy ex wyrzuciła Cię ze swego domu wiedząc, że nie masz dokąd pójść.
Ja sobie takiej sytuacji nie wyobrażam. Nie dlatego, że od razu zakładam, że się rozstaniemy ale dlatego, że dla mnie to jest absolutna lekkomyślność a nawet głupota! A nie żaden wyraz miłości i zaangażowania.
Zupełnie inaczej "rozumiemy" bycie razem. Nie potrzebuję faceta-mebla w domu. Sam piszesz, że jesteś leniem i Ci się zwyczajnie nie chce zabiegać i dbać o związek dlatego wydaje mi się, że idziesz na łatwiznę i jak najszybciej chcesz wejść w ten status związku jesteśmy razem=mieszkamy razem, bo wtedy już nic nie musisz. Możesz spokojnie leżeć z kiełbachą na kanapie póki Twojej pani cierpliwość nie skończy i nie wystawi Ci walizek za drzwi

Zdecydowanie bardziej do mnie przemawia wizja leżenia na wspólnej kanapie z kiełbachą w ręku, niż zabieganie o związek z kimś dla kogo bycie razem oznacza życie osobno, korzystanie bez skrępowania z dobrodziejstw, które taka znajomość daje, nie angażując się w nią jednak przesadnie, żeby sobie nie blokować innych możliwości, gdy to całe zabieganie już się skończy lub zmaleje intensywność doznań albo różnica wieku stanie się nazbyt widoczna i dokuczliwa ;P
Albo pojawi się mały gnojek, którym trzeba będzie się zajmować w weekendy, zamiast szusować beztrosko na nartach w luksusowym kurorcie...

Tia... JA nie mam 18 i mam rozum, nawet z certyfikatem że około 0.01% populacji ma taki, Anderstud ma no i A. też miał robiąc sobie dzieciaka... co to zmienia miłość jest ślepa ....

Każdy widzi to co chce zobaczyć. Pomijasz kluczowe fragmenty ignorując kontekst i koncentrujesz uwagę na pojedynczych zdaniach, nie pierwszy raz zresztą (to samo było podczas pamiętnej wymiany zdań na temat traktowania dzieci czy potem przy okazji dyskusji na temat kto ile daje w relacji, nieważne) a ja już nie mam siły tłumaczyć za każdym razem od początku, żeby się odnieść. Mieszkałem z nią u niej w mieszkaniu, które musiałem doprowadzić do porządku przed sprzedażą. Jak tylko skończyłem wykonywać czynności zostałem poproszony o wyprowadzenie się w trybie natychmiastowym, a pani zaraz potem zaczęła spotykać się z innym. Po dwóch miesiącach uznała, że jednak jest drętwy a ja taki fajny, to może byśmy do siebie wrócili, a tu jest lista spraw i rzeczy do załatwienia przy budowie jej domu. Po miesiącu ganiania jak idiota w lewo i prawo powiedziałem w końcu dość, a ona powiedziała no to cześć niepotrzebny mi taki leń co siedzi z kiełbasą jak jest robota.
Koniec.
Mieszkając u niej dawałem jej co miesiąc ponad połowę jej wszystkich opłat mieszkaniowych wliczając w to ratę kredytu, chociaż nic tam nie było moje poza wydłużającą się z dnia na dzień listą obowiązków.

Pamiętam ten motyw. I rzeczywiście można to nazwać "usługą za usługę", bo związek to chyba jeszcze coś więcej daje, poza tego typu układem

No ok, rozumiem dlaczego alergią reagujesz na osobne mieszkanie, ale w sytuacji kiedy już raz zostałeś wyrzucony to czego się spodziewałeś?
Interesowność i ogólnie intencje Twojej ex były aż nadto czytelne.
Ogólnie wydaje mi się, że inaczej jest jak dwoje ludzi na początku znajomości szybko zamieszkuje razem, po czym jak się okazuje, że coś nie gra, rozstaje się  i wraca do siebie już na dwa domy (jak chociażby w przypadku Becketta), a zupełnie inaczej kiedy zwyczajnie nie śpieszy z zamieszkaniem i od początku w ten sposób rozwija znajomość stopniowo się docierając.
Mam wrażenie, że mylnie ludzie oceniają jakość związków po "szybkim" zamieszkaniu razem czy ślubie.
Bo czyż nie brzmi ekscytująco np. "już po 2 tygodniach zamieszkaliśmy razem" - znaczy nie potrafią bez siebie żyć! Albo "po kilku msc był ślub!". Ojej, jakie to romantyczne ...
Ja wiem, że ludzie poznają siebie naprawdę dopiero jak razem zamieszkają, ale z drugiej strony... jak nie ma jakiegoś ciśnienia, to po co się spieszyć? Zamiast od razu zmieniać swoje życie pod kogoś, nie lepiej robić to stopniowo? Może wtedy byłby mniejszy szok i rozczarowanie? Więcej czasu dać sobie na dotarcie, poznanie, wypracowanie kompromisów. Ja np wiem, że gdybyśmy z A. ze sobą zamieszkali na początku, na pewno byśmy się kłócili o chociażby spanie. Nie sądzę, że to jest powód do rozstania, ale inaczej jak nagle musisz się przestawić i dostosować do kogoś z dnia na dzień a inaczej kiedy możesz to robić powoli, w swoim rytmie.
Ja przecież nie mówię, że nigdy nie zamieszkam z A., po prostu mi nie śpieszno do tego. To, że żyjemy na dwa domy, przecież nie przeszkadza w tym by spędzać ze sobą czas, nocować u siebie nawzajem itd. Raz żyjemy u niego pod jego rytm/styl, a raz u mnie. Myślę, że to pozwala jeszcze lepiej poznać drugą osobę bo bez narzucania nagle jej czegoś czy wymagania by się nam od razu podporządkowała.

Myślę, że osoby młodsze są pod tym względem bardziej elastyczne. W pewnym wieku każdy ma swoje własne przyzwyczajenia, rytm życia itd. Co nie oznacza, ze nie można się dotrzeć, ale może nie poprzez terapię szokową w postaci szybkiego zamieszkania razem?
Jakoś trudno mi uwierzyć w przypadek, że u nich trzech (łącznie z Beckettem), mimo początkowego uczucia z obu stron, wszystko zaczęło się sypać po tym jak zamieszkali u swoich kobiet. Nagle każda zaczęła kręcić nosem - jedna bo ma lenia, druga bo za bardzo ingeruje w jej życie, trzecią też nagle się zablokowała itd.
Czy to nie jest przypadkiem tak, ze ci panowie w ich mieszkaniach chcieli wprowadzić swoje zasady co nie spotkało się z aprobatą? Takie trochę u(nie)szczęśliwianie na siłę osoby, które się de facto nawet dobrze nie poznało?

PS. Pamiętam jak jakoś na początku naszej znajomości, A. pierwszy raz nocował u mnie kilka razy pod rząd. Po kilku dniach 24h/dobę było mi go aż za dużo...  W końcu mówię do niego: "idź już sobie, ja w końcu muszę się wyspać, ogarnąć swoje sprawy itd." Ale nie musiało się to wtedy wiązać z wystawianiem walizek Poza tym nie wyrzucałam go na zawsze, tylko na chwilę. Wyspałam się, ogarnęłam swoje sprawy i znów zaczęłam tęsknić a z czasem coraz bardziej oswajać z jego obecnością, osobą. Gdyby wtedy się do mnie tak na 100% wprowadził, myślę, że byśmy się rozstali. Zamiast się cieszyć na jego widok, pewnie wpadałabym w coraz większą irytację. Teraz jest zupełnie inaczej bo się po prostu lepiej znamy.

Nasza swoista natura czy nawyki bywają tak silne, że musi nieraz minąć dużo czasu, żebyśmy zmienili front   A wiadomo, że na tle mniejszych lub większych różnic mogą występować spore konflikty. Powolne i stopniowe docieranie się czy też wzajemne poznawanie wydaje się być solidnym fundamentem do budowy trwałego związku. To czy się mieszka razem czy nie to już kwestia indywidualna. Mówisz Rox, że mieszkacie bardzo blisko siebie..No, to i tak przecież macie siebie praktycznie na wyciągniecie ręki, spędzając ze sobą sporo czasu
W moim przypadku problemem mogłoby być właśnie spanie, jeśli idzie o to, ile powinno się w łóżku wylegiwać. Ciężko mi wytrzymać rano w łóżku dłużej niż do 8