Dziwne zachowanie Ex po rozstaniu - Netkobiety.pl

Moim zdaniem często nadużywamy słowa pasja, stąd potem takie zniesmaczenie jak Anderstuda, że ktoś coś robił kiedyś raz w życiu i nazywa to pasją czy zainteresowaniem. Ja z kolei z A. miałam odwrotnie. Kiedyś dawno temu jak byłam mała często chodziłam na grzyby, pamiętam że to lubiłam ale jakoś później nie miałam za bardzo z kim poza tym raczej to mało atrakcyjne zajęcie wśród znajomych. Łatwiej kogoś wyciągnąć na rower czy rolki. Natomiast jak A. wspomniał, że wybiera się na grzyby byłam bardzo mile zaskoczona. Jakoś długo nie musiał mnie namawiać. Ja też go wtedy zaskoczyłam wiedzą o grzybach. Ogólnie o lesie - roślinach, ziołach. Żadna fura czy drogie wycieczki nie są potrzebne (a raczej niezbędne) by czuć się ze sobą dobrze i się wzajemnie inspirować.
Tzn to jeden z wielu przykładów.

anderstud Nie podam Ci przykładu, bo tu nie o samą pasję chodzi, ale o sposób, w jaki ktoś opowiada. Jeśli chcesz przykład z mojego życia, to za mało czasu mi dałeś Jeżeli miałbym zakładać, że rozmowa o czyichś zainteresowaniach( jakie by one nie były) ma stać się dla mnei nudna po 20 minutach pierwszego spotkania, to ja się pytam: o czym mam z kimś gadać? Wieczny i nieustający bajer, girski słowne i ten magiczny "flirt". To już nawet nie mówię o związkach, ale zwykłaych kontaktach towarzyskich. Jeśli kogokolwiek poznaję, to przecież nie poprzestanę na tej małej dawce wiedzy, którą on mi serwuje, jeśli chcę się czegoś dowiedzieć i dobrze mi się z nim rozmawia. Swoją drogą tutaj dobrym odnośnikiem są zajęcia w szkole czy na studiach: możesz ubóstwiac dany przedmiot czy fakultet, ale jak słyszysz, jak ktoś o tym opowiada, to CI się odechciewa:) Albo wręcz odwrotnie Do pewnych granic oczywiście, bo wiadomo, że wszystkim się i tak nie zainteresujesz.
Mam sporo osób z branży, z którymi zawsze tamt się znajdzie do rozmowy, wiadomo.A z kolei kumple ze szkoły raczej w tym nie siedzą, wiec wiem, że nie ma sensu ich tym zanudzać Swoją drogą mam w rodzinie grzybiarzy i sam chętnie zbieram. Takim grzbiarzem może być profesor fizyki jądrowej, mechanik samochodowy albo student filologii polskiej Ale łaczy ich właśnie to Można wtedy godzinami gadać o dobrych miejscach na grzyby, o tym co się zbiera i do czego te grzyby używa.
Wartościowy człowiek z pasjamizawsze będzie ciekawym towarzyszem do rozmów i nie mówię tutaj o jakiś pospolitych zajęciach. Chociaż, jak ktoś CI powie, zę jeździ na rowerze, to kto wie, czy to nie ma charakteru bardziej wyczynowego i zamiast niedzielnej wycieczki na rowerek w seznonie wakacyjnym u niego akurt wygląda to trochę inaczej i facet np jeździ cały rok i pokonuje co najmniej 50 km dziennie.

EDIT: Jeżeli mamy nie oceniać drugiej osoby po jej pasjach - zgodze się. Ale co do dopasowania w związku: mnie po prostu będzie blokować choćby to, że potencjalna partnerka lubi sobie poszaleć w klubie co tydzień lub co gorsza jeszcze cześciej a nie uznaje innych form spędzania czasu. I tu już się nie dogadamy, choćby była czysta jak kryształ:) Dokładnie tak samo, jak ktoś się ze mną nie dogada, sądząc, że wstawanie w sobotę czy niedzielę rano przed 5, żeby się do lasu wybrać, jest objawem choroby psychicznej

Ale to właśnie za zainteresowaniami idą często ciekawe tematy do rozmów. Sam pisałeś (a może John), że "uwielbiasz" jak ktoś opowiada o czymś o czym ma marne pojęcie. Jeżeli ktoś czymś naprawdę interesuje, to będzie o tym opowiadał właśnie z pasją, entuzjazmem itd. w taki sposób, że po 20 minutach Ci się nie znudzi na pewno A tematy mogą być różne. Nawet fizyka kwantowa
Ja np. od dawna interesowałam ziołami, medycyną naturalną itd. Ale tak na poważnie a nie np. przeczytałam kilka pseudo artykułów w czasopiśmie "Dobre rady". Nie zanudzam tym swoich znajomych o ile nie zauważę, że dla kogoś to jest interesujący temat. Zwykle zaczyna się od spaceru i napotkania na jakąś roślinę albo jak ktoś jest u mnie i zacznie przeglądać szafkę z książkami i trafi na jakieś pozycje i zacznie pytać. Nie sądzę bym wtedy go zanudzała czy słuchał z przymusu. Nie narzucałam rozmowy... ale widzę, że im więcej mówię, opowiadam tym druga osoba jest bardziej zainteresowana, pewnie też dlatego, że widzi, ze wiem o czym mówię.

Potem temat rozwija, bo ja np. używam dużo kosmetyków naturalnych, które robię sama. I często potem dostaję pytania od tych znajomych (nie mówię tylko o facetach), a co stosujesz na, a co byś poradziła na...itd.

Inny przykład - podróże. Są ludzie, którzy wyjeżdżają dla fotek, by pochwalić przed znajomymi i z takiej podróży prócz opalenizny, kilkuset fotek (przy każdym możliwym drzewie czy budowli o której nawet nic nie wiedzą) i jakich gadżetów nic nie wynoszą. Co innego, kiedy te podróże są połączone z rzeczywistą ciekawością miejsca, historii, unikalnej kultury, przyrody itd.
Interesującym człowiekiem jest dla mnie po prostu osoba ciekawa świata. Wtedy nie tylko można się dzielić swoimi dotychczasowymi zainteresowaniami i wiedzą, ale łatwo o nowe wspólne "pasje". Po prostu tacy ludzie są inspirujący i z nimi nie można się nudzić. Nie chodzi mi tu tylko o aktywność fizyczną ale i intelektualną.

Nie znoszę z kolei ludzi próżnych, ignorantów, którzy ogólnie mają na wszystko "wy..bane".

Być może. Jednak nadal nie widzę tutaj nawet nawiązania do kwestii jak to miałoby się przekładać na sam związek w przyszłości.
Ja rozumiem co próbujesz mi przekazać, tylko że dla mnie to są jakieś dodatki i duperelki, a nie fundament dla trwałego związku.
No ale to ja, może inni mają inaczej

Przychylam się całkowicie do zdania Rox. Poza tym, że szerokie horyzonty czy tez sposób w jaki ktoś opowiada o sobie, jest samo w sobie przyciągające i ciekawe na tyle, żę własnie pozwala mi wyrobić o tej osobie opinię, przynajmniej częściowo. Może się okazać, że jednak będzie inaczej, ale i tak przyjemność mi sprawia słuchanie kogoś takiego. Ta energia i chęć rozwoju to jest to, co może nas łączyć i napędzać w codziennym życiu. Natomiast, tak jak wspomniałem, u wielu moich znajomych ta wspólna płaszczyzna porozumienia to jest faktycznie JEDEN z fundamentów ich związku, poza oczywiście innymi atrybutami czy zgodnościami. To w dużej mierze przecież decyduje kogo szukamy, gdyż rozglądamy się w swoim targecie, tam, gdzie mogą nas zrozumieć i dzielić z nami tą pasję. Mnóstwo jest takich związków.
Jeśli miałbym wiązać się z kimś tylko dla "michy i seksu" - to ja dziękuję za taki związek

Wiem, że nie zwiąże się na pewno z kmiś, kto poza klubami nie widzi innej formy rozrywki lub nawet, jeśli będzie do tych klubów chodził rzadko, ale regularnie - nie trawię tego i to żadna przyjemność dla mnie.
Za to chętnie nawiążę bliższe relacje z dziewczyną, która lubi górskie wycieczki. W drugim przypadku możę się okazać, że i ta osoba nie będzie odpowiednia, ale to zamiłowanie do wycieczek będzie tym, co możę mnie do niej przyciągnie. Za to ta pierwsza możę być wręcz doskonała, ale forma spędzania czasu nie będzie dla mnie w żaden sposób ciekawa i każda taka wizyta, to dla mnie stracony czas i bół głowy od dudniącej muzyki.

Tak to sobie tłumacz, a ja stary zgred i tak wiem swoje
Ostatnie o czym pomyślałaś po spotkaniu na tej stacji benzynowej, to były jego pasje oraz inne zainteresowania.
Dobra, po czasie okazało się że gra na gitarze, no i fajnie, niech sobie gra, a co by zmieniło, gdyby na niczym nie grał?
Pytanie retoryczne
Poza tym początek dyskusji o ile mnie pamięć nie myli wziął się od WSPÓLNYCH PASJI a przed końcem jednej strony doszliśmy już do tego,
że w sumie to wystarczy jak ktoś umie fajnie o czymś opowiadać dłużej niż 20 minut, ewentualnie wyplata wianki albo śpiewa w chórze.
Nadal podtrzymuję stanowisko, że wykonywanie wyżej wymienionych czynności nijak nie przekłada się na mniej lub bardziej udany związek.

No i właśnie to ja miałam na myśli - stopniowe poznawanie się, a nie wystrzeliwanie jak z katapulty wszystkiego od razu.

Ja tego nie kwestionuję i kumam o czym do mnie rozmawiasz, tylko jednocześnie zwracam uwagę na fakt,
że nie da się wzajemnie zaskakiwać w nieskończoność, prędzej czy później kończą się fajerwerki
i relacja przechodzi na wyższy level, gdzie te wszystkie ozdobniki zaczynają mieć znaczenie marginalne.
Wtedy właśnie się dopiero okazuje czy eliminując dopływ ciągle nowych bodźców i atrakcji z zewnątrz
dwoje ludzi ma o czym ze sobą gadać, mają co ze sobą robić, bo każdy związek tak będzie kiedyś wyglądał
i znakomita większość z nich zaczyna się rozpadać.
Odnoszę wrażenie graniczące z pewnością, że tak jest właśnie w przypadku Johna i jego małoletniej przyjaciółki,
ale też i tych wszystkich po niej, które przez ten wątek się przewinęły, pojawiając się we wpisach i odchodząc w niebyt po chwili,
gdy tylko John uznał, że inwestowanie nakładów w te znajomości jest nieopłacalne, bo nic więcej z tych relacji już nie wyciśnie.

Ja? Ale to nie jest żadna tajemnica, pisałem o tym na forum nie raz i nie dwa w innych tematach.
Z dziewczynami na spotkaniach rozmawiamy przede wszystkim o naszych poprzednich związkach, nie o pierdołach
To jest dla mnie wiedza istotna i podstawowa, aby w ogóle analizować znajomość pod kątem czegokolwiek w przyszłości,
a nie tam pasje jakieś i zainteresowania. O tym też już wspominałem wielokrotnie, moja potencjalna partnerka nie musi,
powtarzam NIE MUSI posiadać ani jednej pasji, mam to gdzieś i kompletnie mnie to nie obchodzi, nawet jeśli jakieś tam posiada.
Ja sam mam tyle własnych różnych, że ledwo to ogarniam, po co mi jeszcze brać na łeb jakieś cudze i to babskie na dodatek.
Od żadnej z moich kobiet nie dowiedziałem się niczego istotnego, poza może drugą żoną, która zawodowo zajmuje się fotografią
i kiedyś tam na początku nawet mnie to wciągnęło, ale też bez przesady, odkąd poznałem możliwości programów do obróbki zdjęć.

A nasza znajomość zaczęła się od spotkania na grillu i kłótni, po której wszyscy rozeszli się do domów, bo tak dawaliśmy do pieca, ja i ona,
nie widząc się wcześniej nigdy na oczy Zaczęło się od wymiany zdań na temat portali randkowych, a skończyło... No, grubo było
Następnego dnia odnalazłem ją na jednym z portali i do niej napisałem, że coś tam coś tam bla bla bla, cho nad morze będzie fajnie,
a ona - to po mnie przyjedź chamie - no to przyjechałem i nad tym morzem też do 2 w nocy siedzieliśmy na plaży i gadaliśmy o byłych,
dopiero deszcz nas przegonił, bo byśmy tak tam siedzieli pewnie jeszcze ze dwa dni. No i tyle, a potem był ślub. Koniec.

No to byśmy się nie dogadali na pewno. Ja nie lubię rozmawiać o poprzednich związkach ani moich ani potencjalnego partnera. Nie interesuje mnie to z kim gdzie kiedy po co i na co. Ważne by był wolny. To wiadomo i by żadna ex nie była obecna w jego życiu. Jakieś 2, 3 podstawowe pytanie na początek wystarczą. Więcej informacji ani nie potrzebuję ani nie uważam, że jest zasadne takie zwierzanie się póki co obcej osobie. Zresztą, to jak z pytaniem o pasje na 1 randce albo i przed - wszyscy mają ich mnóstwo i są mega zaje..ści Podobnie jak zapytasz kogoś czemu związek rozstał to nikt nie powie, że z jego powodu Każdy chce się zareklamować, wybielić itd.

Aa.. myślę, że kluczowe jest, że sam też o sobie opowiadasz. Faktycznie gdyby mnie ktoś zapytał o byle związki to pewnie też bym się rozgadala Mężczyźni są chyba mniej wylewni. Raz jak zapytałam to się zaśmiał "Co Ty chcesz ze mną o byłych rozmawiać?" na zasadzie, że chyba mamy ciekawsze tematy do rozmów. Ale też zależy od czlowieka, bo np. mój ex sam mi dużo opowiadał no i ja jemu też

Nie doceniasz jaka to czasami skarbnica wiedzy

Tak...ja np. kiedyś miałam problem z zazdrością i denerwowałam się jak cokolwiek opowiadali o swoich byłych. Ale teraz, gdy mam większy dystans, widzę ile ulatwiaja takie informacje. Opowie o tym czego nie lubił albo jakiego zachowania jej nie rozumiał i później, gdy mamy podobna sytuację ja sobie przypominam "aa przeciez on nie lubi jak kobieta..." i sytuacja wydaje mi się klarowna, wiem jak z nim postępować. To jest taka trochę instrukcja obsługi .

Gdybym zapytała  mężczyznę niekoniecznie na pierwszym spotkaniu o byle związki, a on stwierdził że są ciekawsze tematy to kolejnego spotkania by nie było na pewno.

Nikt nie mówi o przesłuchaniu tylko o szczerej rozmowie "przy lampce wina", na spokojnie. To, że o coś nie zapytamy nie oznacza że to cos nie istniało. Było i nadal rzutuje na obecną osobowość, życie.

Owszem, ale z drugiej strony, kto Ci powie nawet przy spokojnej rozmowie "przy lampce wina" o swoich prawdziwych wadach czy jakichś tajemnicach? Powody rozstania też będą przecież subiektywne i zapewne z winy partnera/partnerki, ewentualnie niezgodność charakterów.
Inna rzecz...np. załóżmy, że spotkałabyś się z Anderstudem albo Johnem i zapytałabyś ile miał partnerek (seksualnych)
Jaką odpowiedź byś uzyskała? Myślisz, że szczerą?
Anderstud?
No lubisz przecież gadać o ex

.
O ile pierwszy przykład rozumiem dlaczego się wycofałeś, tak tego nie za bardzo.

Myślę, że odpowiedź właściwa brzmiałaby "wszystkie" bez niepotrzebnego zagłębiania się w detale i liczby
Ja też nie muszę wiedzieć wszystkiego i nigdy o to akurat nie pytam - a ilu, a jak, a gdzie - wychodząc z założenia,
że odpowiedź może mi się nie spodobać, zresztą żadna mi się nie spodoba, gdyż napawa mnie obrzydzeniem
samo wyobrażenie sobie sytuacji, że ta oto cud urody nieskalanej boska istota... mogłaby robić TO z innym.
Także gdy tylko się zorientuję, że rozmowa zbacza w niebezpieczne rejony, momentalnie ucinam temat
tłumacząc i prosząc jednocześnie, aby szczegóły zachowała dla siebie, albowiem nie czuję się dobrze posiadając taką wiedzę

Nie mógłbym się spotykać z kobietą, dla której jakiś problem stanowi obecność dziecka.
Już jedną taką miałem, która ledwo tolerowała jak młody u nas był przez weekend i nigdy więcej tego błędu nie powtórzę,
choćby to miała być miss świata we własnej osobie, to nie ma nawet takiej opcji, żeby mi fukała, bo dzieciak z nami jest. 
Tego też się nie dowiesz z dialogów o przysłowiowej dupie maryni, a jak masz dzieci, to musisz takie rzeczy wiedzieć od razu,
więc musisz pokierować rozmową w taki sposób, żeby nie zadając pytania wprost, potrzebne informacje jednak wyciągnąć.

He he Tak? Wiadomo? A skąd to wiadomo na przykład?
Przypominam nieśmiało, że tak John jak i ja, byliśmy w długoletnich monogamicznych związkach, także tego... pozory mogą czasem mylić

To właśnie miałam na myśli mówiąc, że rozmowy o ex bywają dla mnie (w obie strony) krępujące i czuję się zwyczajnie nieswojo. Nie mówię tu oczywiście o jakichś ogólnych informacjach, doświadczeniu itd., ale o szczegółach dotyczących konkretnych ex z imienia itd.

Hmmm a może zbyt pochopnie ją oceniłeś i ona nie tyle tego dziecka nie akceptowała, co rzeczywiście bywało nieznośnie. Nie szukając zbyt daleko... sam dostawałeś szału z powodu syna swojej ex. A przecież jej córkę lubiłeś. Ze swoim synem masz też dobry kontakt. Ja staram się nie oceniać zbyt wcześnie zanim nie poznam o ile ogólnie dana osoba wyda mi się interesująca.

Nie mylą Ci się już te wszystkie kobiety?
114 dni? Hahaha
A może ona o Twojej fryzurze mówiła? Wiesz wizyta u fryzjera raz na 3 msc to absolutne minimum

Bez przesady. Ja pomiędzy często jestem kilka msc sama nikogo nie szukając. Sąsiad z osiedla sam napatoczył, ale jak szybko się pojawił tak też szybko po pijackim wyskoku został pożegnany. Potem nikogo nie szukałam i dobrze mi było samej aż do znów przypadkowego spotkania A. w sklepie z dekoracjami wnętrz, a potem na stacji benzynowej. No i tak jakoś wyszło, że się rozwinęło. A też mało brakowało bym go pożegnała bo jego wyznaniu o nieślubnym dziecku.
Także to tylko pozory, że ja zmieniam tak szybko facetów.

Hehe, od teorii prześliście do praktyki Zaczęły się wyliczanki

Niem wiem, ale tak na początku byłoby mi niezręcznie wyłożyć karty na stół odnośnie byłych. To trochę krępujące, jeśli komuś musiałbym tak opowiadać o ex, jak Kolega anderstud. Tak całkowicie szczerze, to myślę że to wychodzi powoli, w różnych sytuacjach zdajemy sie na zwierzenia i  przy okazji dawkujemy takie informacje, które mówią sporo o nas i naszych relacjach z byłymi.

Czyli on jest
No tak ładna sąsiadkę już wcześniej by w kościele wyhaczyl

anderstud anegdotki nie tyczą się kąta kręgosłupa podczas przysiadu w martwym ciągu, a bardziej tego jak to poszedłem sobie z niewiastą incognito i uczono za przeproszeniem "Ojca dzieci robić", jak się okazywało kto jest kim ... to właśnie było tą wesołą anegdotką. Równie ciekawe anegdotki znam z korporacyjnego świata, choć to już nikogo aż tak bardzo nie śpieszy...

Co do pasji, to uważanie za swoją pasję czegoś co robi druga osoba z którą się fotografuję to dla mnie żółte światło, choć szanuję ludzi będących ogromnymi fanami NASCAR, znającymi swoich idoli na wylot, ale czerwone światło zapala się jeśli jestem fanką robienia fotografii a nie mam pojęcia co to jest jasność obiektywu... oczywiście tu dalej można być mistrzem robienia zajebistych fotek komórką... ale to trochę daje już do myślenia. Jak można coś nazwać pasją nie mając podstaw...

Z moją Ex mieliśmy pasję motoryzacyjną ja mam R-kę, ona lubi po latać po torze i od razu wiedziałem że to jest jej pasja, mówiąc za szczytem późno przyhamuj, prawy dwa dnem plus wiedziała o co chodzi

Roxann dwa cytaty które umieściłaś tyczą się raczej mojej pasji jaką była Ona oraz mojej próby zbudowania czegoś co obojgu nam dawałoby radość. Czy pasją chcesz opisać kolację wigilijną z rodzicami i A.?

Na przykładzie Johna powyżej, bardzo dobrze widać to, o czym od samego początku klepię w te guziki,
każda pasja, nawet wspólna, nawet wywołująca tak ekstremalne doznania jak popier*alanie maszyną po torze,
prędzej czy później się przeje zwyczajnie, a prawdziwym testem relacji jest normalne zwykłe życie na co dzień, 
dlatego pokładanie w pasjach nadziei na udany związek, to są tylko mrzonki i bożonarodzeniowe życzenia.

Tak wczoraj wieczorem sobie o tym rozmyślałem i znam przynajmniej cztery pary, które połączyła wspólna pasja,
u jednych były to motocykle, u innych tatuaże, u jeszcze innych psy, a u jeszcze jeszcze innych morsowanie.
No i tak się ze sobą bujali, aż pojawiły się z tego dzieci, no to się pożenili wiadomo, a dzisiaj wszyscy są już po rozwodach
i w trzecich, piątych albo dziesiątych związkach. Żona tego od tatuaży nawet na jego pogrzebie się nie pojawiła,
a taka była wielka miłość kiedy był na fali jak swego czasu otworzył pierwsze profesjonalne studio w naszym mieście.
Ta od tych motorów bez przerwy latała na boki, nie mogła na dupie w spokoju usiedzieć, wszyscy o tym wiedzieli,
ten mąż też na pewno coś jarzyć musiał, ale siedział cicho, bo mieszkali w domu jej rodziców, którego połowa była ich.
Ci od tych psów założyli hodowlę i pożarli się o kasę, a ci od morsowania rozstali się jak tylko on wyjechał do roboty za granicę.

Cztery krótkie historyjki z pasją w tle i żadna nie kończy się dobrze. Taka sytuacja

Również nie byłbym tak pochopny w twierdzeniu, że związek się rozpadł, pomimo wspólnych pasji, upodobań czy tematów do rozmów. Coś poza tym musiało sie nie układać. Moim zdaniem, przynajmniej na początku, taka wspólna płaszczyzna porozumienia jest nieodzowna dla zbudowania związku. Potem też, bo o czym ja mam rozmawiać z kobietą w wolnych chwilach?
Związek i tak może się przecież rozpaść, ale na samym początku jakoś musze zbudować relację z drugą osobą, znaleźć jakieś porozumienie. Mi dokładnie chodzi o to, o czym wcześniej wspomniałem na przykładzie chociażby sposobu spędzania wolnego czasu. Chętniej znajdę wspólny jezyk z kimś, kto lubi wycieczki górskie niż z kimś, kto się po klubach szlaja. To jak będzie związek potem wyglądał i czy się rozpadnie, to inna bajka.

A mi dokładnie chodzi o to, że to są tylko teoretyczne rozważania jak na przykład przy kupnie samochodu, żeby miał dużo miejsca, za dużo nie palił, nie tracił na wartości, no i części żeby tanie były... a koniec końców w garażu parkuje dodge viper z silnikiem od ciężarówki, bo się w nim zakochałeś od pierwszego wejrzenia i tyle będzie z twoich górskich wycieczek jak cię jakaś fajna panna porządnie zakręci
Wspomnisz wtedy moje słowa - He he, ten stary anderstud miał jednak rację, dobry był z niego herbatnik...

Ale kto powiedział, że masz ją poznać w klubie? Niech to będzie dowolne miejsce na ziemi, mniejsza o to. Bardziej chodzi mi o to, że na przykład nie znosi łażenia po górach. Jak będzie w twoim typie pod innymi względami, to machniesz ręką i na to, że gdzieś tam sobie wyjdzie z koleżankami od czasu do czasu.

I o to mi chodziło Mogę ją poznać gdziekolwiek i jeśli coś nas połączy i się będziemy dogadywać, to powiedzmy, że nieco odmienne zdanie na temat wolnego czasu, nie będzi eprzeszkodą, o ile nie będzie mnie namawiać na siłę i zaciągać tam, gdzie nie chcę a ona sama nie będzie zrzędzić, że się gdzieś plączę. Ale.... jeszcze lepiej jak wspólnie będziemy po tych górach wędrówać i to nas mozę właśnie połączyć, choć nie gwarantuje złaczenia " na zawsze"
EDIT: Rzeczywiście balety na pełną parę jednej z płci różnie się mogą skończyć. Z tymi klubami to przykład zbyt jaskrawy, zwyczajnie nie bywam w takich miejsach, niezależnie od tego, czy mam być tam sam czy z kimś. Dudniąca muza i wygibasy to nie mój klimat

Anderstud Twój post powinni p[rzeczytać chyba wszsyscy ci, którzy tutaj wypłakują się na forum, bo ich ukochana/ny porzucił po kilku spotkaniach a zarzekali się, ze tak wszystko było wspaniałe..

Każdy ma swoją właściwą kolejność, ale przyznam,że mi jest o niebo bliżej do podejścia Rox

Jak się jednak okazuje, właśnie te zainteresowania, zawarte na owej standardowej liście mogą być kluczowe i sporo ludzi nie udaje, lecz otwarcie okazuje, żę jest to dla nich ważne. Bo kryterium ważności juz zalezy od danej osoby Przykład trywialny: ja nie dogadałbym się choćby z osobą palącą. Jestem tak wyczulony na dym tytoniowy, że w momencie jak czuję to u kogoś, choćby już po tym, jak wypalił, przyprawia mnie o mdłości. Nie byłbym zachwycony, jakby ktośmi smrodził fajkami przez cąły czas. Zresztą to też wiele razy widziałem na profilach, jako wymaganie co do partnera...