Dziwne zachowanie Ex po rozstaniu - Netkobiety.pl

A to ciekawe, że Anderstud wzbudza tak chyba skrajne odczucia. Myślałam o tym i chyba rzeczywiście jest pewna rozbieżność pomiędzy tym co i jak pisze a tym jaki jest w relacjach. Po jego słowach można odnieść wrażenie, że facet jest pewny siebie wie czego chce i zna się na relacjach/związkach. Ta jego bezpośredniość i błyskotliwość niewątpliwie powoduje, że kobiety nim interesują. W zasadzie niewiele musi robić, by kobietę "zdobyć", co pokazał choćby przykład fryzjerki. Schody pojawiają potem. Bezpośredniość nienachalna skraca dystans, ale w codziennym życiu osoba z takim charakterem, sarkastyczna może być trudna we współżyciu. Kiedyś sam Anderstud cytował na forum zarzuty swojej ex pod jego adresem, gdzie zarzucono mu "piękne słowa" za którymi nie idą czyny, że jest leniem itd. Także być może tak jest że te wszystkie kobiety niekoniecznie od razu myślą jak go tu wykorzystać, ale kiedy poznają bliżej i już wiedzą/czują, że to nie to, chcą coś dla siebie z tej znajomości wyciągnąć. Jakiś remont czy pomoc w budowie.
Nie znam Anderstuda, więc to tylko przypuszczenia... ale znam osoby, z którymi super rozmawia, ale do związku się nie nadają. Nawet w pracy mam jednego takiego bajeranta, co nie tylko w biznesie wszystko załatwi, ale i poderwie (prawie) każdą laskę ale... jako partner zupełnie się nie sprawdza. Każda kolejna kobieta od niego odchodzi z jednym bardzo ogólnym wnioskiem - facet jest dobry tylko w gadce.
Już pomijając problemy wychowawcze dzieci, sam Anderstud podawał przykłady z codziennego życia typu, nie usmażyłem kotletów bo ex miała, nie posprzątałem po psie czy kocie (już nie pamiętam) bo to zwierzątko córki itd., itd. A potem zarzuty, że ex wyrzuciła go z domu wiedząc, że nie miał gdzie podziać. To ja się pytam po co mi facet w domu? By zajmował miejsce w szafie i na kanapie? Dla seksu?
Z jakiegoś powodu te kobiety od niego odchodzą i to raczej nie jest kwestia "nie potrafiłem do niej dotrzeć". A Anderstud raczej nie ma sobie nic do zarzucenia. Poza tym, że był gupi bo dał kolejną szansę. I w ogóle to wina kobiet, że go nie doceniają

anderstud, Ela nie zrozumiała mojego posta, ale mam nadzieję, że Ty wiesz o co chodzi i rozumiesz, że tworzenie wizerunku i późniejszego jego utrzymywanie, to zupełnie inna para kaloszy ;-)

Jaka psychoanaliza anderstuda
A ja mam jeszcze inne wnioski... Ilu ludzi tyle opinii Poza tym już nie raz przekonałam sie, że to jaki ktoś może wydawać się wirtualnie czy nawet podczas rozmowy telefonicznej a jaki jest naprawdę to często dwie taaak różne rzeczy, że naprawdę ciężko trafnie ocenic.

Nie chodzi o to, że ktoś kłamie. Bardziej na zasadzie, że to my projektujemy coś na taką osobę a jest to latwiejsze, bo opieramy się tylko na niewielkiej ilości informacji. Więc pole do popisu mamy duże wbrew pozorom mowa ciała też jest ważna. Na żywo wtedy widać te różnice.

P.s. Anderstud jak chcesz to wyślij mi swoją datę urodzenia a ja wam wtedy wszystkim powiem jaki on jest

Nie wiem jak tam Bagienniku mnie zrozumiałeś ja Anderstuda nie atakuję.
Chodzi mi tylko o to, że jak lubi kobiety o silnym charakterze to ok, ale związek musi mieć jakąś przeciwwagę, musi czymś ze swojej strony psychicznie taką kobietę wspierac i coś jej dawać , choćby doświadczenie i opanowanie. Zaprawione w bojach rozwódki po multum związkach to chyba nie to.
I oczywiście sądzę po forum bo po czym miałabym?

Dla mnie osobiście podejście takie jak Anderstuda jest dziwne, nie w moim stylu, ale ok. W głowie przypomniała mi się historia mojego kolegi który mówił podobne słowa co Anderstud, poszedł nawet dalej - rozchodził i schodził się z "ową" kobietą, Ona miała jakiegoś gacha w pracy który później - się okazało, że był jej facetem, ale do brzegu... któregoś razu przyszedł do niego rzeczony gach proszą mojego kolegę żeby ten wycofał się z relacji z ową Panną (a wtedy ona mieszkała u mojego kumpla) ponieważ On ją kocha, Ona przez mojego kumpla ma mętlik w głowie, ale generalnie chce być z owym gachem... mój kolega spokojnie przyjechał do do domu pyta owej kobiety, a Ona potwierdza całą historię gacha, mój kumpel pyta czy "ona daje gachowi" od kiedy mieszka u niego, a Ona że parę razy spali ze sobą...( po czymś takim laska na kopach wyleciała by za drzwi...) ale On spokojnie rozmawia z nią, Ona rozdygotana że sama nie wie... i pytam się swojego kumpla, ale dlaczego tego pomiotu po schodach nie spuściłeś ... a On mi na to tekst podobny do anderstudowego... dla mnie wielkie WoW. Później nachodził mojego kumpla gach, mamusia owej panny... na szczęście  pojawił się "joker" i Panna odparowała do niego. Szkoda było patrzeć na to... ale jak to możliwe żeby znosić coś takiego, zdrady, dzielenie się i tylko po to żeby była obok... przerasta to mnie, ale może nigdy nie kochałem i kochać nie potrafię.

No co Ty, nie minęło 1,5 miesiąca.

Tak, jak myślałem Cięta riposta poszła z siłą huraganu. Kiedyś chyba już to przeczytałem, ale teraz, czytając to drugi raz, pozostaje mi tylko spuścić zasłonę milczenia na "tego damskiego osobnika", z którym miałeś wątpliwą przyjemność obcować..

No cóż, wychodzi na to, że jednak to kwestia mocno indywidualna. Panowie tutaj mieli zwyczajnie pecha a Twój Kolega A, jak widać, spore szczęście btw Napisz w swoim wątku Rox jak sie sprawy mają

Ja mogę śmiało powiedziec ze miałam męża księcia.::D i że to się mści. Na koniec usyszalam ze nic dla niego nie robilam i odbyła się rozmowa podobna jak u Anderstuda..:) bo tez prosilam o listę tego co zrobił dla mnie
Ale jak napisała Roxann sami takich partnerów wybieramy.. Bo ma to dla nas jakieś zalety.. Rzecz w tym by przełamywać takie schematy. Uczyć się brać. Bo czasem branie jest przerażające..
A propos gospodarza wątku najstrasz iejszym jego wpisem tutaj byl ten o posypywaniu kobiety płatkami róż..
Pamiętam jak mnie to tutaj oburzyło. haha: )a przecież to nie kaktusy..
To chyba autentycznie przeraża kogoś kto brać nie bardzo potrafi.
Prawdą jest też, ze to dawca chyba bardziej kontroluje sytuację i nie robi wrażenia osoby słabej co dobrze dostrzegła Magdalena.
Czyli chodzi wbrew pozorom o oddanie kontroli trochę..
Przyznaj Roksann ta sytuacja z dzieckiem to było trochę tlenu dla "ratownika" też:)

Księżniczkowanie wydaje mi sie osobiście żenującym zachowaniem w kazdej sytuacji, niezależnie czy przejawia to facet czy kobieta. Zwyczajnie przez to, że kurcze, czasy feudalizmu, folwarków dworków pełnych służby, gdzie od każdej pierdoły znajdzie się jakiś sługus. Brzydzenie się czy niechęć do chwycenia takiego mopa czy szmaty jest zwyczajnie śmieszne. Dlatego zwyczajnie czasmai zachodzę w głowę, jak niektóre zachowania mogą komuś pasowąć i to na tyle, że przez spory okres trwania takiego związku, dana osoba godzi się na takie traktowanie.Wychodzi na to, że partner/ka księżniczkująca w takim związku nie przedstawia żadnej wartośći poza właśnie "byciem i pachnieniem", jak to ktoś wyżęj nazwał Jeżeli ktoś zupełnie nic nie wnosi do związku i nic nie daje od siebie, to jak nzwać ten układ?
Z drugiej strony między osaczaniem a usługiwaniem komuś jest cały Wszechświat

Dziwi mnie też, że najpierw taki facet podtyka pod nos takiej kobiecie; często ona nawet o to nie prosi a często wręcz nie chce - ale skoro on nalega, więc ona już na to przystanie. A później on oczekują za to fanfarow i ma pretensje, bo coś daje. Kurde! Jak się coś daje to nie oczekuje się za to "zapłaty". Albo dawaj/pomagaj bezinteresownie albo nie rób wcale. Ja, gdy coś komuś dam lub pomogę nie myślę o tym "ooo patrz co ja dla Ciebie uczynilam!".
Ale zauwazylam, że to częsta zagrywka facetów - taka trochę próba kupienia osoby (można kupić prezentami albo uczynkami).

Pamiętam jak mój ex zaprosił mnie na wesele i bardzo chciał iść ze mną za zakupy, aby kupić mi sukienkę. Mi ten pomysł nie bardzo się podobał, ale on wręcz nalegał. Obeszlismy, nic mi się nie spodobało i mówię - no trudno - nie kupimy. A on: "niee, to chodź chociaż torebkę sobie wybierz!". No ok - wybrałam.
Tak samo jak byłam chora przychodził do mnie z lekami, jakimś jedzeniem itp. super. Tylko, że on myślał, że przyjdzie a ja zaraz świetnie się poczuje.tymczasem ja chciałam spac. Szczerze mówiąc ta jego "pomoc" czasami mnie irytowała. Bo to nie jest tak, że ja wezmę jedną tabletka i zraz stanę na nogi.
Sedno sprawy. Na koniec wypomniał mi kilka takich rzeczy ile to dla mnie robił. To było dla mnie poniżej jakiegokolwiek poziomu. Najpierw na siłę coś komuś wpychać w później to wypomnieć? Zero klasy. Poziom poniżej mulu.

Bagienni_k, myślę, że trochę przejaskrawiasz. Każdy angażuje się w związek na własną odpowiedzialność i naturalnym jest, że w początkowej szczególnie fazie, każdy stara się przypodobać drugiej stronie. Nikt nie da jednak gwarancji, że druga strona zaangażuje się podobnie czy też będzie robiła wszystko co ja jej albo co ja jej powiem. Ja np. zawsze odradzam i sama nie lubię robić/dostawać drogich prezentów na początku znajomości. Bo to od razu wprowadza niepotrzebny dyskomfort. Bo przecież takich "okazji" do dawania sobie prezentów jest cała masa poczynając od świąt, poprzez urodziny, imieniny, dni "czegośtam" po rocznice czy miesięcznice . Wtedy ludzie zamiast siebie poznawać nawzajem, zastanawiają jak tu się "odwdzięczyć" czy zaimponować. Dlatego myślę, że warto pewne rzeczy wyjaśnić na samym początku. Podobnie uważam, że to facet powinien zapłacić za pierwsze dajmy na to kino, kolację itd. Nie zaszkodzi jak kupi jakiś kwiatek. Ale musi się liczyć z tym, że to ile zapłaci nie ma bo i nie powinno dawać mu gwarancji, że kobieta się zrewanżuje tym samym. Jeżeli więc po tych załóżmy 1-2 spotkaniach kobieta się wycofa, nie powinien mieć do niej pretensji. Natomiast jeśli się znajomość rozwija, to naturalnym powinno być, że kobieta też wychodzi z inicjatywą, jeżeli nie, to powinna już się zapalić takiemu facetowi czerwona lampka, że coś nie gra. Jeżeli jednak nic sobie z tego nie robi, to o co potem pretensje? Do kogo?
A wracając do naszych Panów, chyba nikt nie podejrzewa, że tamte kobiety zupełnie nic od siebie nie dawały, bo by byli skończonymi... no właśnie  by ciągnąć związki z takimi paniami. John sam przyznał, że w ogólnym rozrachunku to ex na niego (jakieś prezenty) więcej wydała. Anderstud pewnie też coś 'dostawał' od swojej ex. Nie sądzę, że od początku był panem na posyłki.
Tylko nie samą miłością człowiek żyje i po pewnym czasie, szczególnie mieszkania razem, zaczynają różne rzeczy wychodzić. Poznajemy też wady partnera i często to właśnie one powodują, że którejś ze stron przestaje się "chcieć" starać bo już czuje w kościach, że to nie to. Przecież musiał być jakiś powód, że ex Johna dąsem zareagowała na te już kultowe płatki róż. Podobnie ex Anderstuda raczej nie wystawiła mu walizek po tym jak nie usmażył kotletów czy nie wyniósł śmieci. Często sami nie chcemy zauważać rzeczywistych problemów w związku, komunikacji, dopasowaniu, skupiając na " ja starałem a ona"? Wtedy ktoś z boku może pomyśleć, co za "baby", w końcu kto nie chciałby mieć takiego faceta jak John, który czeka na ukochaną z kolacją i kąpielą w płatkach róż, albo jak Anderstud przychodzi z bukietem polnych kwiatów, które sam uzbierał. Ale to są tylko gesty... jak coś nie gra w związku to one nie cieszą tak naprawdę, albo tylko przez chwilę.
To tak jak z moim 'sąsiadem'. Po akcji kiedy przyszedł pijany i zaczął awanturować itd. ileż on zrobił takich "pięknych gestów" w ramach przeprosin. Dla mnie jednak one nic albo niewiele znaczyły, bo ja wiedziałam, że nie chcę z nim być. Z tymże nie mieszkaliśmy razem więc rozstanie było łatwiejsze i nie tak spektakularne. Podejrzewam jednak, że wśród znajomych/kumpli zrobił ze mnie ostatnią niewdzięczną zołzę, dla której nieba by przychylił i czego dla mnie nie zrobił. Zresztą nie podejrzewam, tylko wiem, bo dotarło do mnie to i owo w końcu to to samo osiedle. Ja jednak z szacunku do niego (do tego co nas na początku łączyło) nie chciałam mu robić antyreklamy i wylewać żali, tylko słysząc to wzruszałam ramionami mówiąc, że to jego wersja, ja mam inną ale zostawię ją dla siebie bo i co kogo to obchodzi.
Także uważam, że u Anderstuda pewne rzeczy się nawarstwiały... aż wybuchło... a John w pewnym momencie zrozumiał, że jego ex nie jest taką kobietą jaką chciał by była i jakby nie patrzeć dorosłej kobiety nie "wychowa"/nie zmieni pod swoją modłę. A ta "jedna glina" z której niby są ulepieni to pobożne życzenie.
Także rozumiem zawód obu Panów, ale moim zdaniem rzeczywisty problem leży gdzieś indziej znacznie głębiej niż w samej nierównowadze w dawaniu-braniu. Takie tłumaczenie jest dobre jak ktoś pyta dlaczego się rozstaliście. Wtedy nie trzeba za dużo tłumaczyć i wychodzi, że nas tak bardzo nie doceniono

Jestem tego samego zdania.
Przecież nie chodzi o to, że tylko jedna osoba ma się starać, ale chyba każdy jest na tyle w pełni rozumu, że jest w stanie zauważyć, że zaczyna być wykorzystywany. Jeśli jednak nadal to robi to pretensje powinien mieć tylko do siebie. A nie wypominać. Zresztą my ogólnie lubimy wypominać, nawet jak bilans na naszą niekorzyść
Jednak facet często SAM się naprasza, kupuje, dogadza itd. A potem, jak nie wyszło, biedny czuje wykorzystany. Jest jakaś chyba granica kiedy da się to odczuć. Poza tym z tą miłością jest dużo bardziej skomplikowana sprawa. Teraz można i kupić ale to jakaś "patologia miłości". Zresztą te wszystkie zarzuty, że ja jej wszystko... druga osoba może obrócić pod przemoc emocjonalną czy finansową. Nie przytaczając nazwisk, pewna 'celebrytka' najpierw się zgodziła na to by facet ją utrzymywał (bo to była jego wola) a potem mu zarzuciła, że jej coś wylicza, że za dużo wydaje i ogranicza w życiu zawodowym. Serio by była dla mnie wiarygodna gdyby nie to, że po kilku msc, chyba max roku, zgodziła żyć na jego koszt i mieć wspólne konto bo on wystarczająco dużo zarabiał... No sorry...
Różne są kobiety, podobnie mężczyźni. W różne związki/układy wchodzą. Ważne by nie robić nic przeciwko sobie a opinię mieć gdzieś. Bo każdy może cię obrzucić błotem, też ex, nawet niesłusznie.
Ja przyjęłam zasadę, że o ex nie wypowiadam, a na pewno nie źle. Najlepiej nijak. Bo w końcu w jakimś etapie życia ich wybrałam a to oznacza, że mają jakąś wartość. No i tak jest. A że nam nie wyszło, to inna sprawa.

No i znów u mnie było inaczej, owszem rozpieszczałem swoją Ex, biegałem, pomagałem itp, ale Ona tez się starała tak jak umiała i nie mówię tylko o seksie, ale to mi jakiś ciuszek kupiła, to coś innego kupiła... jasne jakbym chciał bilans przeprowadzić to tak mógłbym podsumować, że w porwaniu do tego co Ja dla niej to Ona dla mnie ch*j robiła, ale w moim przypadku ptaka na to kładłem robiłem co uważałem i sprawiało mi to przyjemność. U mojej Ex zabił mnie brak reakcji, entuzjazmu, radości, wdzięczności sam nie wiem jak to nazwać ... naprawdę kupienie mi czegoś dobrego nie zastąpi uśmiechu i buziaka na dzień dobry... koszulka nie zastąpi przytulenia się, spojrzenia w oczy i ciepła... Mówiłem wam jak była zawsze smutna i rozczarowana jak miała zajęcia gdzieś na mieście a ja nie miałem czasu przyjechać zobaczyć ... no więc starałem się zawsze być, nakręcić jej jakiś filmik, czasem przynieść mały kwiatuszek, czasem pierdółkę ... myślicie że chociaż raz jak stając na głowie leciałem do niej Ona ucieszyła się na mój widok? rzuciła się na szyję, namiętny pocałunek?, nic quźwa ... "o jesteś, o ładne, dziękuję..." qurwica Cię strzela... quźwa ile razy może być fajnie jak napatrzysz się na jej prężące się ciało i chętnie byś... a Ona mówi weź nie teraz ...wieczorem wykąpiemy się i wtedy... więc u nas to różnica temperamentów, tumiwisizm, sam nie wiem co... niby ogólnie było jak być powinno, ale szczegóły rozwalały system...

Tak jak teraz na to patrzę to nie czułem się kochany, potrzebny... 

Moja obecna Pani zna mnie krócej a wie o tym, że czasem fajny strój i upuszczenie szaliczka w taki sposób żebym zobaczył co ma pod maską jest lepsze od najlepszego jedzenia... wie jak bardzo lubię jak się cieszy jak niespodziewanie ją odwiedzę, jaka jest wzruszona i szczęśliwa z prezentów... tak powiecie że ex utrzymywała pokerową kamienną twarz, a ona gra... ale jeśli tak to i tak wolę kogoś z uśmiechem....

Moim zdaniem Ona taka chłodna była, to co było jak nie mieszkaliśmy razem to była wersja "demo", łakomy kąsek żeby zagonić mnie do tego domu z piernika. Potem już było zagrywanie tyłkiem i jak to przestało działać to skończyły się pomysły. Ona była gówniarą i to był jej pierwsze wspólne mieszkanie.

Anderstud miał miękkie serce, wiedząc jak jest po prostu ją kochał... jak wierne psisko i ja to szanuję. Ja mam wy**bane, od rozwodu dobrze mi się z kimś spotyka po czym przychodzę do domu, gdzie mam ugotowane, posprzątane, uprasowane i jedyne co mnie denerwuje że mi się auta brudzą ...

Powiem wam, że zamieszkanie z nią to był duży ruch dla mnie, pomija fakt że musiałem płacić Pani za mieszkanie u mnie - sprytnie zakładając że może się okazać że będzie odwrót, ale porzucić swój "świat". Ten świat zakładał kogoś kto będzie okazywał radość że jestem, a nie znudzony mówił ... no przecież jakbym Cię nie kochała i nie chciała być z Tobą to bym Ci powiedziała.

EDIT:
Moja obecna Pani zaprosiła mnie na święta, jak się z tego wykręcić? Chyba jestem zepsuty, bo marzę o tym żeby zamówić sobie sushi - sashimi które uwielbiam, do tego mam 2 butelki 2011 Chateau Larrivet Haut Brion.
Nie potrzebuję kolęd i całego tego świątecznego ... samotność Me Like It.

Na temat gustów się nie dyskutuje, ale jest rewelacyjne.

Zaprosić na święta , różne rzeczy mogą się pod tym kryć..
Bo i kameralne spędzenie świąt we dwójkę u tej Pani, która może nawet kolację wigilijną w sushi zwinąć aJohn swoje wino przynieść..chyba miJohn podsunął myśl na podanie wigilijnych dań:)
Albo spotkanie z rodziną wybranki i oni będą pytać kiedy ślub,ile John miałeś żon, a bracia wybranki po paru drinkach stwierdza przyjacielsko że nie chcielibyśmy by ktoś skrzywdził ich ukochaną siostrę:))

Oczywiście, że dam szansę, choć uczulałam go ze 100 razy, że robi to na własną odpowiedzialność.
Ale nie ukrywam, że cieszy mnie jego podekscytowanie, wręcz rozczula to jak np. swoje śledziki dopieszcza z myślą o moim ojcu.
Umówiliśmy się, że sami przygotujemy kilka potraw i pojedziemy tam w dzień Wigilii i je po prostu tam zawieziemy. Nie wiem czy tam będzie choinka, ale wezmę tez jakiś mały stroik, dekoracje, opłatki itd.
Zobaczymy jak będzie. Mnie to już tak naprawdę chyba nic nie zaskoczy, mam bardzo daleko przesuniętą granicę wytrzymałości i tolerancji jeśli o nich chodzi. Nigdy jednak nie dzieliłam tego z "obcą" osobą (spoza najbliższej rodziny).
W innych okolicznościach, z inną osobą w życiu bym tam nie jechała. Ale z A. to choćby na koniec świata

Co do tych negocjacji to nie wiem, czy nie wykrakałeś, bo jakoś podejrzanie mi się A. ostatnio zachowuje.

No jakoś tak różne znaki na ziemi i na niebie mogą świadczyć o tym, że coś szykuje i nie są to tylko śledzie.

Ale że już? W sensie tak szybko? No no, niezłe tempo, chyba rzeczywiście Panu Ładnemu zawróciłaś w głowie

Nie jestem gotowy na rodzinne święta, z kim co do którego nie mam jeszcze jasno określonych planów. A co do samotności to denerwuje mnie ta spina, presja, nerwy, fochy. Każdy chce żeby przyszedł, normalnie wszyscy mają misję zaprosić Johna do stołu i fochy że nie chcę akurat do kogoś tam przyjść.

Piszę, że to jak się normalnie zachowuję (a nie staram) nie powodowało reakcji jakiej oczekiwałem. Ona starała się zrekompensować to czego nie umiała dać seksem...

P.S.
Wesołych kochani! Jakieś zmiany drogie Panie? Wykrzyczane "TAK TAK" i (nie mam na myśli tamtaramtam) pierścionki na palcach? Anderstud pełny brzuszek i lodowy deser ?

Aż tak ... no to sorry...

Miło  czytać na forum dobre wieści gratulacje:)

Wspominałam o "znakach na niebie i ziemi" więc skłamałabym gdybym powiedziała, że zupełnie się tego nie spodziewałam
Bardzo mi się jednak podobało, że zrobił to w bardzo tradycyjny sposób - poprosił mego Ojca o moją rękę. Super to wszystko wyszło. No i Rodzice się pogodzili Tata poczuł (znów) ważny a mama (jeszcze) potrzebna. Pomyślał też o prezentach dla nich o których ja nie wiedziałam. Dawno nie widziałam Rodziców takich szczęśliwych. Mam wrażenie, że skradł ich serce chyba nawet szybciej niż moje Już pomijając te jego śledziki, które zrobiły furorę... okazało się, że ma więcej ukrytych talentów - świetnie gra na gitarze o czym wcześniej nie wspominał. Mój Ojciec z kolei gra na akordeonie … w życiu nie spodziewałam się, że będziemy śpiewać RAZEM kolędy, że tato i A. razem będą muzykować... pięknie było
Także ta "magia" Świąt wszystkim się udzieliła. I zamiast rozwodu Rodziców, będzie (nasz) ślub Choć nie rozmawialiśmy jeszcze o dacie. Pierwszeństwo ma jego córka.
Cóż mogę więcej dodać - kocham tego faceta... z każdym dniem coraz bardziej.

Szykuj, szykuj i garnitur i nową Panią
Wiesz jak to jest, jak człowiek zawiedziony, to wszystko widzi w czarnych barwach, a 'miłość' (która zwykle przychodzi w najmniej spodziewanym momencie) powoduje, że nagle wszystko jest piękne, kolorowe itd. Nie chcę zapeszać, ale teraz jestem na etapie, że wszystkim życzę by się szczęśliwie zakochali To uczucie ma niewiarygodną moc i siłę rażenia co chociażby widać po moich Rodzicach. Serio myślałam, że znów będę płakać, a to były najpiękniejsze święta od może 30 lat... odkąd przestałam wierzyć w Mikołaja
Dlatego życzę Ci i wszystkim nam tutaj szczęścia i miłości! No i zdrowia bo ono jest też szalenie ważne.
Ogólnie pozytywnej energii, która nakręca i zaraża innych

Roxann Gratuluję!, to pierwszy ślub?

Anderstud you had my curiosity ... but now you have my attention! Opowiadaj stary lisie, co tam za kurnik obrobiłeś.

Mój pierwszy, jego drugi.

Oświadczyny oświadczynami, ale ze ślubem nie będziemy się spieszyć. Myślę, że z jego strony też bardziej chodziło o to bym nie miała wątpliwości, że mu na mnie zależy. Nie chciałam od niego żadnych drogich prezentów, pierścionek zaręczynowy to coś jednak innego, choć pewnie w przypadku rozstania bym mu go oddała.
Na razie 'status' narzeczonej mi wystarczy, nie muszę być zaraz żoną. Jemu też zależało na tym byśmy się wobec siebie bardziej określili bym i ja czuła się bardziej komfortowo chociażby na ślubie jego córki gdzie zapewne będzie obecna też jego ex, ale też bym wiedziała, że mogę na niego liczyć, mieć wsparcie w swoich problemach, jak kontakty z Rodzicami, bym czuła, że nie tylko ja daję coś z siebie i wychodzę poza strefę własnego komfortu dla niego.
Widzę, że jemu też zależy na tym bym się dobrze w tym związku czuła i doceniam jego starania. Jeśli to ma tak wyglądać, to ta akceptacja jego nieślubnego dziecka w naszym życiu nie jest już dla mnie czymś nie do przeskoczenia. O ile oczywiście to jedyny "trup".
Chociaż... jak mi zaczął w Nowy Rok mówić, że co do naszego wspólnego dziecka to jeszcze nie powiedział ostatniego słowa...  zaczęłam się trochę obawiać, że znów jakąś bombę szykuje na zasadzie: skoro ja idę na kompromis to i ty powinnaś. Jak poprzednio. Mam nadzieję, że nie

Wiesz, z Rodzicami to jak z tykającą bombą, więc ich pojednanie to … ale nie zapeszajmy, na razie jest bobrze. Są rzeczy które łączą ludzi, dają kopa, energii tej pozytywnej i chyba tak to zadziałało. W 99% to jednak jego zasługa. Myślę, że mało jakiemu facetowi by się chciało tak starać szczególnie, że to są już ludzie w podeszłym wieku. Ja już miałam faceta, który był dla mnie bardzo dobry, ale namawiał bym się od Rodziców odcięła bo to tylko "problem". Tym ogromnie zapunktował.
Ale to prawda, trzeba brać pod uwagę wszystko. Gdyby A. przyjął postawę, że tylko ja mam się do niego dostosować, albo miał cechy których absolutnie nie akceptuję (jak nałogi czy agresja) to nie ważne jakim uczuciem bym go nie darzyła, po tamtej "bombie" albo i wcześniej byłby koniec i nie byłoby nawet tamtego wątku.

Może, że nie tyle zaręczyny ze mną, bo gdyby to zrobił na jakichś wypasionych wakacjach, nic by to nie dało i nie zmieniło w ich odczuciu, bo tak zrobiło starsze rodzeństwo, które się odsunęło od Rodziców. Myślę, że najbardziej zadziałało to, że on to zrobił przy nich, prosząc mego ojca o moja rękę, że wniósł ogrom pozytywnej energii, że wykazał im szacunek i zainteresowanie - tego ani się nie spodziewali, ja zresztą też nie, i poczuli ważni... no jak mają teraz się kłócić i robić jakieś akcje?
Niesamowite jak dla mnie, że on tak to sobie wymyślił … a przecież raz był tam u mnie ze mną i skończyło moim płaczem. Gdyby mi wprost powiedział o swoich planach, to bym powiedziała, że oszalał.