Dziwne zachowanie Ex po rozstaniu - Netkobiety.pl

kompleksy kompleksami.
sam chodzę na siłownię regularnie, ale tylko...ćwiczę.
niestety wielu "pakerów" bawi się różnymi specyfikami, w tym grzebie w swojej gospodarce hormonalnej. efekt jest taki, że mają problemy z seksem.

Ja również raz spotkałam się z takim... nie dość, że był bardzo wysoki to jeszcze właśnie napakowany - i naprawdę bałam się
Mimo, że jestem wysoka to preferuję mężczyzn tylko kilka cm wyższych, jakoś lubię mieć ten kontakt wzrokowy.
Edit: właśnie u mnie jest taka sprzeczność - niby lubię starszych, więc w domyślę powinnam lubić takich "typowych mężczyzn", co młotkiem umieją się posłużyć, a ja "ta mala dziewczynka". A właśnie nie jest tak, bo lubię bardziej emocjonalnych, czułych ale też pewnych siebie i stanowczych - jednak, muszę przyznać, czasami mogą wydawać się nieco zniewieściali.

Wszystko jest dla ludzi myślących, mógłbym książkę o tym napisać... w trakcie kariery 130+ na 15 % tkanki tłuszczowej... jak się cieszę, że już jestem emerytem... teraz Kalistenika

A Wy dziewczyny macie przekonanie ze gościowi o swojej posturze i wadze np dałybyście radę fizycznie?
No to chyba jesteście w błędzie..:)
Łatwiej 130 kg przechytrzyć bo mniej zwrotne

Wiesz, w praktyce na pewno nie... ale ma się takie odczucie

Wystarczy dobrze wycelować

John już jest Emerytem , karykaturą siebie z młodości.

Myślę że tak właśnie jest i można rozciągnąć na inne płaszczyzny, nie tylko na dziecko, chociaż kobiety to w dzieci się potrafią wkręcić jak w nic innego. Ogólnie wszystko co nas motywuje do działania i zapełnia nam czas będzie swego rodzaju odciągnięciem od zastanawiania się nad sobą, które w umiarze jest ok, ale w nadmiarze to zbzikować można. Ja byłem blisko tego ostatniego...

Ech, dzieci to wspaniała przygoda. ale robić z nich sens życia to nieporozumienie. To osobnee byty, koło 18 naprawdę mają już swoje życie i nie chcą by się na nich skupiać i dobrze. Dlatego partner zawsze ważniejszy być powinien.
Chyba dobrze zrobić je w młodości gdy mamy więcej siły, niż po 40.
Ale jak są pieniądze to można dać im więcej, więcej dużo. I zawsze wspomóc się opiekunkami..

Dojrzale piszesz, ale do takich wniosków to można tylko samodzielnie dojść mając własne doświadczenia związkowo/dzieciowe... albo tak mi się wydaje..?

Sensem życie są pewnie dopóki nie usamodzielnią się, dorosną i wyfruną z gniazda. Gdy dzieci są małe to widzę, że kobiety bardziej skupiają uwagę na nich niż na sobie - np. pytam koleżanki, czy w miejscu w który była są jakieś fajne atrakcje a ona z zachwytem opowiada, że fajne bańki dla dzieci były i ogólnie jakaś fajna sala zabaw i Kacperek świetnie się bawił. Mnie bardziej chodziło o atrakcje dla dorosłych Ona jakby zupełnie zapomniała o takich kategoriach. Pewnie nie każda matka ma to aż tak nasilone, ale może w tym jest jakieś rozwiązanie? Skupienie się na prozie życia (wychowaniu dziecka), niż zastanawianie się nad jakimiś pierdołami.

ale te atrakcje też są fajne:) Na sali zabaw można bezkarnie robić rzeczy za które człowieka bez dzieci zgarnęliby do psychiatryka
To taki powrót do swojego dzieciństwa. Taki etap, gdy uchodzi wejść na huśtawkę 
ale to etap.
Ja pracowałam mając małe dzieci, więc nie był to cały mój świat..

Roxann ujęła to w bardzo ładny sposób. A tak po męsku z kim sobie ma zrobić te dzieci z kobieta pokroju Ex,czy inną podfruwajką? Choć te starsze wcale nie są lepsze i to co napisałeś o kolesiach którzy zdradzają mógłbym napisać o paniach które szukały rozrywki. Jakoś porządnych kobiet które chciałbym widzieć jako matki mojego dziecka nie widzę, nawet nie obcuję - oglądam w kinie familijnym.

Jak sobie pomyślę że miałbym z Ex dziecko, albo trafił bym na kobietę pokroju Pani Doktor becketta to wolę skończyć jako stary lovelas za którego i tak mnie tu większość ma. Jednej kobiecie już dałem dom, luksusowe auto i w podziękowaniu zabranie prawie dwie dekady życia... teraz jakoś chciałbym czegoś innego i może nie koniecznie surogatki...

Oj tam, bez przesady, że stary od razu...

a istnieje coś pomiędzy młokosem a starcem. ?
wystylizuj się na Miśka z brodą szpakowatą, w niesportowym wozie w okularach i zacznij przyciągać inne kobiety.

bo dziewczęta pomyliły "przerośniętą fizjonomię" z napakowanym bambrem

To i tak jest jakiś medyczny cud, że po takich dawkach sterydów on jeszcze jest w stanie samodzielnie się poruszać.

W związku z pytaniem co tam dalej w tym wątku. Operacja zakończyła się pełnym sukcesem, pacjent nie przeżył - co owocuje tym, że każdy poszedł w swoją stronę i żyli długo i szczęśliwie - osobno.

Ex ma tendencje do interesowania się mną, przyjeżdża na zawody kibicuje, gratuluje, (zdalnie przez messengera), ale że ja poza dziękuję, proszę, nie uruchamiam się to tak się kończy - focia na dowód że była, gratulacje, moje dziękuję i koniec, do czasu aż znów nie znajdzie jakiegoś powodu żeby coś napisać.

Hmmm, chyba nie jestem gotów żeby się z nią i jej gachem(jeśli takowy jest) na imprezie spotkać i wypić drinka, poza tym luźny jestem jak gumka w majtkach.

A co to byłaby za słaba samoocena, jakby się sypała od dawania szansy komuś, kto tego nie doceni.?

No ale dlaczego miałoby to rozwalać samoocenę?
Albo ktoś JUŻ ma niską samoocenę i dlatego pozwala się pomiatać i ona jeszcze niżej leci
Albo ma ją   na właściwym poziomie i postępuje jak chce i przestaje gdy chce. I zachowania innej osoby nie mają na tą samoocenę wpływu.
Próbuję Ci przekazać, że tylko ludzie o niskiej samooceenie mają ją tak chwiejną jak myślisz.
I rzadko dotyczy to mężczyzn koło 40- oni po prostu szacują szansę.

tak, jestem przekonana, ze nie będzie miało. Bo to nieważne, czy robimy coś pod wpływem emocji czy po chłodnej kalkulacji. Swoją drogą na szczycie bardzo silnych emocji to jest dopiero stalowa kalkulacja i pewność   Ważne jest gdzie spostrzegamy centrum kontroli nad tym czy w sobie, czy na zewnątrz
Nie mam doświadczenia straty zaufania do siebie musi być niefajne... Nie wiem czy do czegoś potrzebne?

Epilog:

Nie długo mija rok od momentu kiedy się od niej wyprowadziłem, 8 miesięcy od kiedy się nie widzieliśmy. Ona regularnie się odzywała w maksymalnym interwale 1,5 miesiąca. Jak się odzywa to ją zbywam, proponuje spotkania na które oboje nie mamy ochoty i tak sobie mija czas. Piszę to jak wprowadzenie do pytania... czy wam też się zdarzyło/a że macie jakąś dziwną więź z Ex? Nie umiem tego opisać, nie jest to chęć powrotu, wręcz nie chcę się z nią spotkać i przekonać się że jest dokładnie tą samą osobą od której odszedłem. Wymienimy parę zdań, pośmiejemy się i tyle. Ostatnio odezwała się i jest super miła, komplementy, zainteresowanie ale też dystans... ja standardowa forma spotkajmy się, żeby ją wyhamować zero odzewu, ale miała coś tam w pracy co ją podekscytowało to zapytała czy może zadzwonić opowiedzieć...

Sytuacja w żaden sposób nie jest dla mnie męcząca, niefajna, nie wspominam jej, nie myślę o niej, w skrócie nie dyga mi na myśl o niej, a jednocześnie lubię ją - ale tylko z dala. Chcę podkreślić, że nie ma we mnie odrobiny chęci na fizyczną interakcję. Dziwi mnie to, moja terapeutka uważa, że stworzyłem sobie construct rodem z matrixa i pomieszczam w nim tylko tą część niej która w moim przekonaniu pasuje do niej, odcinając rzeczywistość... HA stworzyłem własny matrix.

Tylko dla mnie to nie jest "komar", w żaden sposób nie jest to dla mnie męczące. Ha za pomniałem, że zapytała czy nie miałbym ochoty jej pomóc... (więc chciała się spotkać), ale ja przeprosiłem że jestem zajęty i nie pomogę.

Gdyby była kimś takim dla mnie jak Ty piszesz, dawno bym to uciął - w moim przypadku nic takiego nie ma... Ona nie jest w żaden sposób męcząca. Dziwi mnie jaki kolwiek brak uczuć wobec niej, zarówno negatywnych jak i pozytywnych. Jakbym miał tą relację porównać to jak oglądanie Mordor na domaniewskiej na FB. Czasemsię pośmieje, czasem coś skomentuje, czasem podeśle... ale w gruncie rzeczy mi to powiewa...

I to kilka razy. Nawet jej to "przeliterowałem". No właśnie przypomniałem sobie że chciała się spotkać i to nawet w ostatni weekend, to ja bardziej spławiam ją mówiąc no to spotkamy się na kawie albo wyskoczmy do kina. Poza tym wszystko co miałem to już jej powiedziałem, napisałem, i to małymi, dużymi literami, cicho i głośno....
Taki dziwny klimat .

Ale gdy jest to "grzecznościowe" utrzymywanie kontaktu, to powinny jednak dotrzeć sygnały z drugiej strony, że nie jest przez nią pożądane. No chyba, że trochę słabe te sygnały i mało przekonujące?

Może po prostu uznać ją za element krajobrazu, zarchiwizować i pójść dalej.?w końcu byłe żony też jakoś istnieją w Twoim życiu, zwłaszcza ta z którą byłeś lata.
Z ostatnią panną może krócej, ale wiazales duże nadzieje na stabilizację, chwilę razem mieszkaliście, więc to ważna dla Ciebie postać.
Jak czujesz, że coś zostało niedopowiedziane, po prostu pojedź do niej bez uprzedzenia i spotkajcie się.
Może to będzie zmierzenie się z Matrixem o którym mówi terapeutka. I z własnymi odczuciami.
Przy czym jak pamiętam to ona była tą bardziej zamkniętą osobą , więc musiałaby wykazać inicjatywę by to zmienić.
Może i wiele młodsza, ale dorosła kobieta, nie podlotek.
Może też być tak, że trzymasz się uparcie tamtego obrazka, bo tak to pozostanie świadomość że jesteś sam, nawet jak ludzie wokół i trzeba się znowu na kogoś nowego otworzyć, i można polec..ale kto nie ryzykuje..

Minął rok.
Bullshit wyczujesz chyba?
Chyba lepiej się kolejny raz zmierzyć z rozczarowaniem niż się zastanawiać czy może dorosła..
Znasz to uczucie jak chodzisz po domu z kanapką i nagle jej nie ma, a Ty masz  przeświadczenie że nie została do końca zjedzona..i w 100 procentach wypadków tak jest, gdzieś leży choćby ogryzeczek.
Bo mózg działa tak, że jak coś jest skończone, jest odfajkowane..w głowie
Jak fajki nie ma, jest poczucie, że gdzieś leży ogryzek.
Zamiast wałkować to u psychologa, lepiej jeszcze raz włożyć rękę w bok, jak niewierny Tomasz.

Nie ma czegoś takiego jak aktywna zachęta.
Tak samo jak zielone światło nie odpala Ci z automatu auta.
Może musisz się odpalić by przekonać że jest czerwone.

I niech zgadnę - przez ten cały nie wszedłeś w bliższa emocjonalna więź z inna kobietą?
To co wydaje się Tobie być niewinne wcale tak niewinne nie jest. Gdyby było to nawet nie pisalbys tu o tym. Tak to jest, że jak nie wyrzucimy starego to nie ma miejsca na nowe.
Znów uważam, że przecieniasz swoje możliwości. Może tak dobrze to rozumiem, bo miałam podobną sytuację (pisałam o tym kiedyś) takie jego zagadywanki trwały prawie dwa lata. Dopóki nie ucielam tego nieodwracalnie dopóty - tak naprawdę - nie wieszlam w emocjonalna więź z kimś innym. Relacja się ucięła, minęło kilka miesięcy i wtedy naturalnie "zatęskniłam" za emocjami, otworzyłam się na nowe.
Ty nadal na coś liczysz. Ale to Twoje życie, może teraz jest to Ci potrzebne.

Jest takie stare chińskie mądre przysłowie: Nigdy nie szczaj we śnie - to pułapka.