Mąż po 30 wspólnych latach chce rozstania - Netkobiety.pl

Ogarnięty pan nie bierze kochanicy do swojego samochodu, bynajmniej nie z powodu cud maszynek do nagrywania Hotele też odpadają. Jak słyszałem nieźle się sprawują apartamenty na doby do wynajęcia. Nikt tam nie prowadzi jakichś ksiąg meldunkowych, płaci się za dobę, a po godzinie zostawia klucze pod wycieraczką i tyle go widzieli. Modne w niektórych kręgach. Metod komunikacji też jest tak wiele, że jak czytam o mężu, który smsuje z kochanicą, to mnie tylko śmiech ogarnia. Ja tam oczywiście się w to nie bawię Jako rozsądny i pragmatyczny człowiek zakładam, że ilość wysiłku włożona w tą zabawę stanowczo nie równoważyłaby korzyści Co życie tylko potwierdza. Raz na całonocnej zabawie zniknąłem na dłuższą chwilę z oczu towarzystwa w towarzystwie kobiety. No i zapomniałem o tym fakcie zdać relację po powrocie do domciu, a parę miesięcy później jakaś życzliwa duszyczka nie omieszkała poinformować kogo trzeba o tym zdarzeniu. W życiu bym nie założył, że ktoś w tym towarzystwie był znajomy mojej miłej, a tu proszę... Rzecz jasna nie zniknęliśmy w jakimś zdrożnym celu ale cóż, na dowód tego mogłem dać tylko swoje słowo...

Pycha i egoizm. Przynajmniej tu co mam to widzę. Najważniejszy ON. I tak było przez wszystkie lata ... za zbyt dobre serce i miłość dostałam kopa.

Pycha gubi każdego. Na zdradę powinno wybierać się jak na wojnę, a na wojnie lekceważenie przeciwnika prawie zawsze mści się okrutnie. Dobre planowanie musi uwzględniać środki i metody pozoracji, przeciwdziałanie przeciwnika i jego źródła informacji. Wariantowe plany awaryjne i warianty działania na wypadek ujawnienia, w tym reakcje zainteresowanych osób, a to niekoniecznie jest tylko jedna osoba Nie ulega wątpliwości, że wielu panów to zwyczajnie przerasta intelektualnie lub im się po prostu nie chce w myśl zasady "jakoś to będzie". Są tacy dla których, to zbyt duże zaangażowanie wysiłku i środków dla głupiego pociupciania poza domem. Takie leniwce No ale są tacy, których taka kombinatoryka rajcuje sama z siebie może nawet bardziej niż cel do którego ma prowadzić.

A tego to przyznaję nigdy nie rozumiałem no ale ja chyba ogólnie niewiele czaję z tych miłosnych spraw.

Tu sobie przypomniałem, że wielu mężów zdziwiłoby się bardzo, że ich żony nie potrzebują tego wszystkiego co powyżej żeby ich obsmarowywać na lewo i prawo.

Przecież to szczera prawda. Jak mam prawdziwy problem około zawodowy typu konflikt, finanse, to oczywiście, że nie dzielę się tym w domu. Jeżeli się dzielę, to znaczy, że problem jest już rozwiązany, w drodze do rozwiązania lub tak naprawdę nie jest specjalnie istotny. To samo mam w odniesieniu do swojej matki, której od wieku dojrzałego nic problematycznego nie mówię. Bywało, że korę z drzew obgryzałem, a na pytanie matki "co słychać?" odpowiadałem jak zwykle "a nic, po staremu wszystko w porządku". Tak samo nigdy ale to nigdy nie mieszam matki w swoje relacje z małżonką. Oczywiście zdarzało się, że akurat przy matce coś nieparlamentarnego chlapnąłem i zaczynała się dopytywać co się dzieje, to odpowiadałem "nic", "nieważne". Raz jeden wmieszałem małżonkę w sprawy zawodowe, bo wiązało się to z wyborem, który mógł rzutować na nasze życie. Mając dwie opcje do wyboru zapytałem, który wolałaby żebym wybrał. Wskazała jeden. Dwa lata później już oczywiście nie pamiętała o tym i jak miałem jakieś tam problemy około zawodowe rzuciła, że powinienem wtedy zrobić inaczej. No i tu mi się ulało i trochę he, he poleciało. Że wtedy zrobiłem tak jak ona chciała, a gdybym zrobił tak jak sam chciałem, to byłbym już w zupełnie innym miejscu więc niech #$^%@^@@@! Był to jeden wyjątek od reguły, który potwierdził, że sam wiem najlepiej co mam robić, sam to przemyślę, sam podejmę decyzję, a jak ją już wdrożę w życie, to mogę ewentualnie o tym poinformować.

A kobiety martwią się zanim je ktoś zwolni
Ot, różnica płci

Trycja, byla mowa o terapii? Jak mąż juz chce podejmowac jakies zyciowe decyzje, to żeby chociaz przemyslane byly, a nie pod wplywem impulsu.. W tą czy w tą stronę. Mam na mysli indywidualną terapię.

Tak, oczywiście proponowałam. Indywidualną lub małżeńską. Od tego zaczęłam. Nie jest zainteresowany

Będę to czytać cały weekend

Wracam. Jeszcze nie moge nic powiedziec ...trwa wszystko. Ale moze wiecie jak to jest pod wzgledem prawnym..mieszkanie wspolna wlasnosc. Czy moge meza zdrajce pogonic i wystawic mu walizki ? Czy moge go nie wpuszczac?  Na razie tak teoretycznie ake teoria moze sie blyskawicznie  przerodzic w praktyke.

Nie możesz. Ma prawo do lokalu, to może w nim przebywać ile zechce. Zmienisz zamki pod jego nieobecność, to przyjdzie ze ślusarzem i policją żeby mieć świadków, że utrudniasz mu korzystanie z lokalu. Zawsze możesz jednak spróbować innej metody ale to już nie wypada żeby facet takie rzeczy doradzał...

Ta inna metoda polega na wprowadzeniu w błąd organów ścigania

Spakowanie w worki na smieci i wyslanie kurierem pod jego aktualny adres -metoda z tego forum. Ponoc robi piorunujace wrazenie ☺

Chyba trochę uspokoiło się na razie ... co nie znaczy że na zawsze. Przynajmniej tak mi się wydaje. Detektyw sprawdził  w delegacji - jest czysty, do domu wraca jak zwykle. Ostatnio wygłosiłam krótki  monolog ( nie chciał rozmawiać)  na temat dojrzałej miłości i bezsensu poświęcania całego fajnego związku dla ewentualnego zauroczenia. Myślę, że romansu jako takiego nie ma , ale obawiam się że może być koleżanka w pracy i oboje się sobie podobają. Nie sądzę jednak ( znając go) że do czegoś konkretnego doszło. Długo analizowałam wszelkie zachowania i tak mi to najbardziej podpada. Tym bardziej, ze do pracy chodzi wystrojony i wypachniony.  W domu jest lepiej, jakby przycichło obecnie ... zaczyna rozmawiać jak kiedyś, ale ta praca nie daje mi spokoju. Nie mam jak sprawdzić, to korporacja i zamknięci przed światem.  Dałam sobie miesiąc na naprawę związku, on nie jest chętny żeby rozmawiać o nas , nie porusza tego tematu. Staram się z nim dyskutować jak dawniej o wszelkich rożnych rzeczach, przytulanie, miłe wieczory, wspólnie spędzony weekend. Nie wiem co jeszcze mogłabym zrobić, ale muszę i chcę dla swojego świętego spokoju. Tylko przez miesiąc. Może rzeczywiście to efekty kryzysu wieku średniego razem z zauroczeniem.

Tak, wiem. Tak powinno być, ale jeśli naprawdę się pogubił to wyciągam rękę. Ostatni raz.
Żebym zawsze mogła spojrzeć w lustro i powiedzieć, że zrobiłam naprawdę dużo dla nas oboje.
Jeśli odrzuci to ostatecznie nie mamy o czym rozmawiać.
Jestem teraz znacznie silniejsza niż na początku, ale wiem też że w razie czego nie pozbierałabym się tak łatwo...
To jest jednak szmat czasu spędzony razem.

Źle się wyraziłam... nie naprawiam ... wyciągam rękę 

Wg mnie dobrze robisz, że wyciągasz rękę i czekasz co On na to.
I dobrze że nie musisz podbudowywać ego jakimiś błaganiami o przebaczenie.
I dobrze, że Ci się jeszcze chce.
W takich sytuacjach, jak ktoś z tej wyciągniętej ręki nie skorzysta, to klamka zapada z poczuciem,  że wszystko zrobiłaś jak trzeba.
życzę Ci powodzenia i by mąż docenił to. Każdy odpowiada za swoje czyny.

a co robi ON ???
Ty nie wyciagasz tylko reki, Ty się starasz, Ty próbujesz, Ty naprawiasz

On widzę, że stara się zachowywać w domu jak dawniej. Nie siedzi już w pozycji zamkniętej, stara się być blisko.
Znacznie więcej rozmawia , zaczął znowu opowiadać o swoim dniu i pytać jak mi minął.
Niby takie mało znaczące rzeczy, ale jednak dla mnie na plus.
Nie proszę, nie błagam, nie narzucam się , nie przepraszam bo nie mam za co, sam przychodzi.
Tylko nie rozmawia o związku, nie planuje wspólnie przyszłości.

Żeby jeszcze chciał jak najwięcej tego to byłoby ok. Pasje i wspólne zainteresowania są , ale marnie to na razie wychodzi jeśli chodzi o " razem" 
Do tego trzeba dwojga.

Szczerze mi zal tej zony co to jak piszesz "odzyskala po 2 latach meza z objec kochanki". To ochydne brac taki odpad po kochance. Zuzyty. Cuchnacy inna.

Trycja123 co u Ciebie? Napisz proszę jak potoczyło się życie. Pytam ponieważ mam teraz dokładnie wypisz wymaluj sytuację jak Ty.

Edi napisalam do Ciebie maila
Przejrzyj skrzynke

Jak dawno tutaj nie byłam ... PainIsFinite, fajnie, że pytasz Obecnie wygląda to tak. Jesteśmy razem, zmieniło się  to o 180 stopni po tym kiedy powiedziałem swojemu mężowi, że już jestem zmęczona walką o nasze małżeństwo i jak chce to niech pakuje walizki i idzie. Już mi było wszystko obojętnie. Ale powrotu nie ma i nie będzie. I skończyło się natychmiastowo jak nożem uciął. Do tej pory nie wiem  czy była inna kobieta czy tylko chciał odlecieć w nicość. Podejrzewam, że był ktoś ale nie mam żadnych dowodów. Osoby z tego forum, które mi odpowiadały na posty plus mała grupka najbliższych znajomych postawiły mnie do pionu. Jestem im ogromnie wdzięczna, odzyskałam tak naprawdę siebie, choć wcale łatwe to nie było.  Obecnie jestem zupełnie inna osobą, mam wywalone na wiele rzeczy, sama dla siebie jestem najważniejsza. Gdyby powtórzyło się to jeszcze raz, wystawiłabym bez mrugnięcia jego walizki za drzwi. Rozumiem osoby , którym po prostu jest żal tylu wspólnych całkiem fajnych lat w udanym związku i ... walczą. Czasem jest to walka z wiatrakami, niestety. Nam się udało, mam nadzieję, że nie będzie powtórki.

Trycja123 fajnie ze wam sie udało i oby juz wszystko zawsze bylo ok.
Ja od ponad dwoch miesiecy jestem w podobnej sytuacji. Po 21 latach malzensta maz stwierdzil ze juz mnie nie kocha ( dwa miesiace wczesniej mowil ze jestem calym jego swiatem itd) Powiedzial ze sie zauroczyl ( w mojej kolezance ktora mu przrdstawilam 3 tygodnie wczesniej) Dlugo by to wszystko opisywac. Tez na pocztku nie moglam uwierzyć.  Byl placz, prosby itd. Na nic!!! W koncu kiedy go zobaczylam z nia w naszym aucie jak odjezdzali spod jej domu wyrzycilam mu wszystkie jego graty i ubrania z domu na taras. Przyjechal na drugi dzien rano zeby to pozbierac i tyle go widzialam. Wynajelam mieszkanie, wyprowadzilam sie z dziecmi ( mamy troje-21,18 i 12 lat) Wynajelam adwokata i obecnie czekam na pozew ktory jest wlasnie szykowany przez pania adwokat.
W skrucie to tak. Poznali sie 30 maja. Widzieli sie 3 razy( bylismy na trzech imprezach u wspólnych znajomych) 27 czerwa maz mi powiedzial ze mnie nie kocha, 15 lipca powiedzial ze odchodzi ( byl juz po dwoch lub trzech spotkaniach z nia) 22 lipca go wyrzucilam a od 28 lipca mieszkaja razem.
Tez bylismy bardzo dobrym malzenstwem. Znajomi i rodzina w szoku. Jak to R?! Niemozliwe, przeciez jeszcze w marcu tak ja kochal itd. No i masz. Odkochal sie w tydzien po 25 latach bycia razem. Dodam ze 5 lat temu maz przeszedl zatrzymanie akcji serca. Walczylismy z synem o kazdy jego oddech, reanimacja itd. Pozniej spiaczka, wstawienie rozrysznika serca i takie tam. Udalo sie, uratowalismy to zycie i w nagrode dostalismy kopniaka. Serce boli strasznie ale zyc jakos trzeba. Ciezko mi tym bardziej ze nie mieszkamy w PL. Ech, ciezkie to życie

Olga721 trzymaj się tam. Masz dzieci, masz przede wszystkim siebie i o siebie zawalcz. Dla Ciebie jeszcze słonko zaświeci. A on ? Jak czytam to forum to różnie może być , też tak, że wróci z podkulonym ogonem za jakiś czas. Motylki motylkami , ale po 1,5 - 2 latach  zacznie się normalna rzeczywistość i Twój już pewnie były mąż obudzi się ze świadomością że w sumie są podobne problemy i sprawy jak wcześniej tylko partnerka inna. Jeśli dotrwa z nią do tego czasu. Mam w otoczeniu faceta po 60-ce, rozwodnika. Po 20 latach małżeństwa zostawił żonę i dwoje dzieci 17 i 19 lat dla kobiety z dzieckiem ( też rozwiedzionej) i o 15 lat młodszej. I co ? Dopóki wyglądał i zarabiał dużą kasę laska z nim była i wykorzystywała finansowo do granic możliwości, a jak mu się zdrowie posypało, zabrała dziecko i wszystko co dostała i w ciągu jednego popołudnia wyprowadziła się z domu.  A taka była ładna... jak z obrazka Później miał jeszcze jedna panią, tym razem lepiej się zabezpieczył finansowo. I tez go zostawiła. A teraz ma trzecią Po tylu latach stwierdził , że jakby to wszystko wiedział wcześniej to by swojej pierwszej żony nie zostawił. A pierwsza żona zadbała o siebie, ma nowego partnera który podobno świata poza nią nie widzi. Tak się niektóre losy układają.