trudny związek - co robić? - Netkobiety.pl

Mojego chłopaka poznałam 4 lata temu. Na początku przyznaję, z mojej strony nie było chemii. Spotykaliśmy się - kino, restaurację. To trwało jakieś pół roku. Potem ja musiałąm wyjechać na rok za granicę do pracy. Przez ten rok nie mieliśmy ze sobą prawie żądnego kontaktu. Po powrocie spotkaliśmy się przypadkiem na mieście i tak zaczęło się od nowa. On był bardzo opiekuńczy, kupował mi kwiaty, zapraszał do restauracji, dbał o mnie, prezenty na rocznicę urodziny, wpólne wyjazdy. Kochał mnie bardzo. Ja jednam nie odwzajemniałam jego uczucia. Bo z jednej strony ideał (każdy mi to mówił), ale z drugiej, czasami nie liczył się ze mną, to co powiedział musiało tak być. Zaczeło mnie zastanawiać też to, ze znamy się tyle czasu, a ja nie znam żądnych jego znajomych, tylko rodzeństwo. Ja niejednokrotnie zapraszałam go do moich znajomych, poznał naprawdę sporo osób. Ja nie znam nikogo od niego. Czasem mam wrazenie, ze to tylko jakieś szemrane typy, bo tak zaczami mówi w żartach. Wiadomo jak jest z żartami, jest w nich trochę prawdy. Chciałam się z nim rozstać i powiedziałąm mu to, nie chciał mnie puścic. Bardzo się starał, zebyśmy byli razem. Ale ja naprawdę nie wyobrażałam sobie z nim przyszłości. Potem coś we mnie pękło i postanowiłam dac nam szansę. Przez dwa miesiące było super, ale potem były moje urodziny. Wyobrażałałam sobie, że będą niesamowite, skoro jest tak dobrze, ale on nie złożył mi nawet życzeń, nie zadzownił, nie przyjechał. Odegrał się za to wszystko. Teraz jesteśmy cały czas razem, ale czuję że to nie jest tak jak być powinno, boję się że on cały czas chce się odegrać. Niby mówi, że mnie kocha, ale to nie jest to co kiedyś.. Boję się że pewnego dnia powie, że już nie chce być ze mną. Chciałąbym, zeby było dobrze, ale chyba już u nie ufam.