Trudny związek w trakcie rozwodu. - Netkobiety.pl

Powiem ze swojego doświadczenia. Niby w takich sytuacjach wszystkie jest jasne, rozwód trwa, wszystko skończone, a jednak samo zakończenie rozwodu zmienia wszystko. Ten ostateczny krok dopiero powoduje, że coś pęka i się zmienia. To banał, ale rozwód kończy się wraz z orzeczeniem rozwodu, a wcześniej może zdarzyć się wszystko.

Czyli zerwać kontakt, czekać na ruch z jego strony teraz, zadzwonić i zapytać co się dzieje?

Jak masz cierpliwość to przeczekaj ten czas a teraz sprawy rozwodowe będą trwać nieco dłużej, niby dlaczego masz nie dzwonić co innego spotkania co innego dzwonienie,formalnie facet na samym końcu też zdradzał żonę takie fakty jego sumienie .
Problemem w waszym związku może jednak być coś innego niż tylko sam brak spotkań i ograniczony kontakt.
Z jednej strony taki rozwój wypadków to dla Ciebie może być sytuacja w której deklaracje faceta mogą się odzwierciedlić lub nie.
Jeżeli mu zależy na związku z Tobą to wytrzyma i coś zrobi ,gorzej jak potraktował Ciebie jak plaster,odbił sobie ,udowodnił że jeszcze może wyrwać kobietą i wszystko działa ,seks bywa ważny i wykorzystywany do takiej rekompensaty,to coś jak wyrównanie rachunków choć jż o tym nie wie on robi to być może dla siebie,wziął wewnętrzny odwet za zdradę i działania jż związane z romansem wyprowadzką, traumą dzieci które widziały być może jak ich  matka odchodzi pół biedy jeżeli nie czują się porzucone.
Facet jeszcze jest na pewno uwikłany w emocje związany jest nimi a jeszcze wszystkie więzi nie wybrzmiały,to mało czasu po rozstaniu ,często kobieta w Twojej sytuacji służy jak znieczulenie,taka forma unikania lub wyleczenia ran w postaci emocji to po prostu urazy,wiele gniewu, złości ,smutku, żalu itp.
Za Twoją pomocą facet próbuje wyjść z tych stanów i tych nastrojów to bywa złudne i nie trwałe takie zastępcze zauroczenie.
Zakładając że facet był z Tobą szczery i powiedział Ci o sobie prawdę a nie wyrwał Ciebie na litość bo takie ancymony też się zdarzają choć trudno w to uwierzyć.
Czas jak zwykle zweryfikuje jego zaangażowanie intencje i motywy .
Ty zajmij się swoim życiem w tym czasie, nic nie musisz na siłę robić w formie zabiegania o niego specjalnie,zdobywania go ciągle.
Teraz jego ruch nie zatrzymasz na siłę i do niczego nikogo nie zmusisz, jak będzie z Tobą chciał zbudować związek to to zrobi a jak wykorzysta Ciebie do wychodzenie na prostą po rozwodzie na swój sposób to też tak może być i się stać.
Trzeba by było być jasnowidzem żeby wszystko idealnie przewidzieć i widzieć wszystko jak jest w rzeczywistości,miej tego świadomość,szukanie plastra ,klina po rozwodzie rozstaniu to częsta sprawa mało który związek przetrwa coś takiego w jednaj osobie tej po rozstaniu jest burza uczuć najróżniejszych irracjonalnych i jakby sprzecznych,wiele jeszcze uczuć jest żywe i dogasa jedne wolniej inne szybciej nie ma złotej reguły kto ma jak przeżyć w jakim tempie żałobę,sam jesteś po rozwodzie to pewnie wiesz jak było z Tobą ale różnice bywają istotne w czasie jaki potrzebny jest to dojścia do siebie i równowagi .

Ja nie mam problemu z tym, żeby być cierpliwą i żeby zaczekać aż on sobie poukłada wszystko. Kwestię spotkań też mogę przeżyć i przeczekać. Spokojnie sobie zorganizuje czas tak, żeby ten czas przetrzymać i żeby za dużo o tym nie myśleć.
Jakiś czas temu rozmawialiśmy o tym, on poruszył temat że niczego nie może mi obiecać, że ma skomplikowaną sytuację I zanim wyjdzie na prostą i dużo czasu upłynie. I ja też mu powiedziałam, żeby z mojej strony też na nic nie liczył. Ale od tamtego czasu dużo czasu minęło, kilka miesięcy. I siła rzeczy ciężko jest utrzymać emocje na wodzy tak, żeby się nie zaangażować.
W pewnym momencie pomyślałam, że uda mi się pomóc mu przejść przez te wszystkie etapy żałoby, przeanalizować te emocje i żale z tym związane. Bardzo dużo godzin o tym całym jego małżeństwie i relacji rozmawialiśmy. Były dni, że tylko o tym myślałam I za bardzo mnie to pochłonęło. Czasem czułam się jak jego psychoterapeuta. Z racji tego, że ja też przez te stany przechodziłam łatwo mi było ,,wejść w jego skórę".
I ja wiedziałam, że mogę być plastrem. Ale chyba nie chciałam tego przyjąć do świadomości. Bo to oznaczało by koniec relacji z mojej strony.
Tylko boję się też w tym momencie urwać kontakt, bo istnieje szansa że już to nie odnowimy. Sprawa rozwodowa tak naprawdę nie wiadomo kiedy będzie, może się nie zakończyć w tym roku.

Hatipi a jak sie u Ciebie znajomosc zakonczyla?

Pożegnał się ostatecznie? Czy z informacją, że może jeszcze kiedyś coś się znowu między Wami zacznie dziać?

Malinka, dopiero dzisiaj wpadł mi w oko Twój wątek. Ja jestem z tej drugiej strony, czyli w trakcie rozwodu i poznałam kogoś. Jestem w podobnej sytuacji jak Twój "partner", dwukrotnie (a może i więcej razy) zdradzona, pół roku po złożeniu pozwu. I powiem Ci, że to jest taki koktajl emocji, że radziłabym Ci poczekać do jego rozwodu.
Ja początkowo poczułam się cudownie, wydawało mi się, że rozstanie mam przepracowane, tym bardziej, że poczułam wyjątkową więź z tym mężczyzną. Spotkaliśmy się kilka razy, on bardzo szybko się zaangażował. Dał mi ciepło i wsparcie, a ja poczułam, że potrzebuję jednak pobyć sama ze sobą, pozamykac pewne tematy, zanim zacznę coś nowego (choć był moment, że uznałam, ze nie chcę czekać nie wiadomo ile). I absolutnie to nie oznacza, że tęsknię za jm, nie. Nawet teraz podczas izolacji nie przychodzi mi do głowy powrót, choć on o to prosi.
Po prostu nie wiem co czuję i uczciwie o tym powiedziałam. Czuję ogromną potrzebę zamknięcia formalnego mojego małżeństwa, ale nie wiadomo jak bardzo się to teraz wydłuży.
Nie wiem jak to się zakończy dla mojej nowej znajomości, nie jestem w stanie nic powiedzieć.

Hatipi, rozumiem, że masz na myśli obecną izolację i fakt, że zostałam sama? Wiesz, to jest mocno skomplikowane, bo w moim małżeństwie zdrady były w kilkuletnich odstępach i po pierwszej nauczyłam się, że powinnam polegać tylko na sobie, że do końca nie zaufam już nikomu. Druga zdrada, która automatycznie skończyła relację, to ogromne wyzwanie finansowe, logistyczne i emocjonalne, choć inaczej niż za pierwszym razem. Izolacja pokazała, że wciąż od pewnych tematów się nie odcielam, że one wracają, a to nie jest dobry moment na budowanie związku z inna osobą.

Chciałam Cię trochę wprowadzić w moją sytuację, zanim odpowiem na pytanie Oczywiście, że szkoda mi tych dobrych momentów, wsparcia, które teraz dałoby na pewno bardzo dużo. Ale im bardziej mój nowy znajomy się angażował, tym ja bardziej czułam, że potrzebuję uciec, że choć w jakiś sposób mi na nim zależy, mam poczucie oszukiwania go. I powiedziałam o tym...

Dlatego chciałam pokazać Malince tą drugą stronę medalu, że niekoniecznie brak kontaktu, niepewność nie oznacza, że ta nowa osoba nie jest dla nas ważna. Wiem, że to są kwestie indywidualne i ktoś może szybko odnalazlby się w nowej relacji. Ja nie potrafię i nie czuję się z tym fair, dlatego w niej nie jestem.

Tak, jak napisałam wcześniej już wiem, że rozwód ma dla mnie duże znaczenie. Myślałam, że wiosną będzie już po, niestety sytuacja wygląda inaczej. Dlatego wciąż jestem w procesie układania się ze sobą i nie umiem powiedzieć, czy gdzieś kiedyś znajdzie się przestrzeń dla tej konkretnie relacji.

PS Edytuje, bo w międzyczasie widziałam Twój wątek i odpowiedzi na niego. Oczywiście, możliwe jest, że w pewien sposób Twój partner potraktował Cię z premedytacją jak plaster. To z.zewnątrz może tak wyglądać. Ale chcę dodać, że ja też poczułam, że się zakochuje, że to dobry człowiek i nie skrzywdzi mnie tak jak jm, ale... w moim życiu wydarzyły się wtedy tez trudne sprawy rodzinne i nagle ta relacja stała się dodatkowym "klopotem", bo nie dość, że rozwód, problemy zdrowotne, rodzinne, to jeszcze drugi człowiek obok, który zasługuje na moją uwagę. I mnie osobiście to przerosło. Mam nadzieję, że chociaż trochę pomogłam w zrozumieniu drugiej strony...

Cieszę się, że mogę pomóc. Poza tym wiesz, nowa relacja w czasie, kiedy jeszcze nie mam rozwodu, a mój jm chciałby wrócić, nie mogłaby - z mojej perspektywy - być do końca jawna, nie chciałabym żadnych utrudnień z jego strony, bo chcę rozwód mieć za sobą możliwie najszybciej. To też mnie blokowalo, potrzebuję jak nigdy przede wszystkim spokoju. Dlatego najpierw rozwód i ja nie mówię "nie", ale nic też nie obiecuję, bo po prostu nie wiem jak będzie

Hatipi, ja też - po bardzo długim braku kontaktu - odezwałam się po prostu z zapytaniem jak się ma. Nie wiązałabym z faktem tych sms-ów żadnych nadziei. Jeżeli to dla Ciebie trudne i nie chcesz, żeby się kontaktował, po prostu mu to napisz.

Powiem Ci, że ten czas okołorozwodowy, szczególnie teraz w izolacji, jest dla mnie bardzo trudny. I dla Twojego znajomego zapewne też, bo jak rozumiem sprawa u niego jest chyba świeższa niż u mnie. Każdy to przechodzi w swoim tempie, ale coraz bardziej skłaniam się ku temu, że tę żałobę po związku trzeba przeżyć do końca, cokolwiek to znaczy dla osoby zdradzonej. Tak, jak pisałam wcześniej, byłam w zasadzie pewna, że jestem gotowa iść dalej, z nową osobą. Ale życie i inne trudne sytuacje pokazały, że jednak nie. I z szacunku dla niego mówię o tym otwarcie. Z moim jm przeżyłam prawie 20 lat, jestem sporo po 40tce i uczciwość wobec siebie i drugiej osoby są dla mnie istotne. On na dzień dzisiejszy deklaruje, że czeka, ale zna moje stanowisko. To jest jego decyzja wiedząc, że między nami może nie być takiej relacji, na jaką liczy. I Ty też posłuchaj siebie, bo Ty jesteś najważniejsza. Chcesz odpisać, odpisz, nie chcesz, nie odpisuj, ale nie myśl, co on ma na myśli, szkoda Twojej energii...

Bardzo proszę, cieszę się, że mogę pomóc. Sama przez to przechodziłaś, więc wiesz, jak ciężki jest to czas. Bo niby wiadomo, że z jm wszystko skończone, że może szkoda tracić szansę na nową wartościową relację. Z drugiej jednak strony ciężar emocji, przeszłości, u mnie doszło naprawdę dużo problemów innych ciężkiego kalibru i poczułam, że oszaleję, jak dojdzie jeszcze jeden temat. I szczerze, po tym czasie, kiedy nie mamy kontaktu, nie czuję już tego, co wcześniej, nie tęsknię. Dlatego możliwe, że zadziałał schemat, że po prostu poczułam się w końcu dobrze, normalnie i to uczucie spowodowało chęć spróbowania. Na pewno jednak nie zostawię go bez słowa, spotkamy się po moim rozwodzie (chociaż nie wiadomo jak bardzo on się teraz odwlecze), o ile nadal będzie chciał. I zobaczymy.

Oczywiście, przepraszam za skrót myślowy Nie tęsknię za nowym znajomym. Mój mąż zapewnił mi koszmarna karuzele przez ostatnie miesiące w trakcie romansu, a jak pisałam wyżej, to była jego druga zdrada, więc sinusoida trwała kilka lat w sumie. Dlatego z tą nową znajomością poczułam się w końcu normalnie, że ktoś się mną interesuje, że moge porozmawiać bez pretensji i docinkow. Wtedy tego nie widziałam, ale bardziej mi w tym naszym spotykaniu się podobał sam fakt spotykania niż ten mężczyzna.

Dużo jest prawdy w tym, że w nową relację nie powinno się wchodzić za szybko od rozstania. Bo można skrzywdzić siebie i drugą osobę, przypisując uczuciom pojawiającym się podczas tej znajomości większą wartość niż rzeczywiście mają.

Oczywiście mu o tym powiedziałam, że potrzebuję czasu dla siebie, na zamknięcie definitywne spraw z jm. I że na ten moment nie mogę mu nic obiecać. Przyjął to ze zrozumieniem, sam na początku to sugerował, ale jak sama wiesz, teoria sobie a praktyka sobie. Fajnie nam się razem spędzało czas i albo on zaproponował spotkanie albo ja uznałam, że nie będę już czekać. Miałam nadzieję, że mniej więcej teraz, na wiosnę, będę już rozwiedziona i wiem, że też przyjmę to z ulgą. Niestety wirus pokrzyżował plany i nie pozostaje mi nic innego jak czekać, nie wiadomo jak długo.

Wiesz, myślę teraz, że może taka dłuższa przerwa będzie na korzyść dla nas obojga. I jeżeli coś ma nas połączyć, to połączy prędzej czy później. Ale już z czystą kartą z mojej strony

Bardzo krótko. Kilka spotkań w ciągu kilku tygodni. Sporo rozmów telefonicznych w międzyczasie. Ja po prostu bardzo szybko poczułam, że przy wszystkim co dzieje się w moim życiu, nie udzwigne kolejnej relacji, nawet jeżeli w założeniu jest pozytywna.

Niestety, mamy już spory bagaż i czasami, pomimo dobrych chęci, pewne związki nie mogą się udać. Może w danej chwili a może wcale, ciężko powiedzieć.

Dziękuję, ja za Ciebie też. Jeżeli coś się zmieni, napiszmy w tym wątku albo na priv. Ciekawa jestem, czy nasze "relacje" będą miały ciąg dalszy

Tak, to dobry pomysł. Będę tu zaglądać od czasu do czasu. Na pewno napiszę po rozwodzie, czy jest ciąg dalszy

Malinka, widziałam Twój wpis w wątku SamotnaOna. Mamy tak bardzo podobną historię, niestety. Dwie zdrady w małżeństwie, zaprzepaszczona szansa. Szczerze Ci zazdroszczę, że jesteś już rok po rozwodzie, bo ja pewnie jakieś pół przed.
Tym bardziej nowa skomplikowana relacja nie jest Ci potrzebna. Mi się marzy proste życie i po prostu szczera relacja, bez emocjonalnych jazd. Chcę wierzyć, że jest to możliwe

Faktycznie szybko wszystko u Ciebie się zadziało. Pewnie tak lepiej... U mnie niestety aż 3 lata przerwy między zdradami i prawie 20 lat małżeństwa, a tym samym majątek do podziału.
Też myślę, że rok po rozstaniu/rozwodzie to dobry czas, żeby być gotowym na nową relację, uśredniając oczywiście. U mnie raczej przedział wiekowy między 40 a 50 a tu już nie ma mowy o braku przeszłości.

Tak na marginesie jm = jeszcze mąż, czyli u Ciebie to bm = były mąż

Trzymaj się Malinka i odzywaj jak coś będzie się działo w temacie nowej relacji.

Malinka, Hatipi, co u Was Dziewczyny? Coś się dzieje w temacie nowej relacji?

Ja nie kontaktowałam się z moim znajomym tak, jak zapowiedziałam. I zupełnie mi go nie brakuje. Co dla mnie oznacza, że po prostu wszystko wydarzyło się za wcześnie i nie było tym, czym myślałam, że jest...

Malinka niestety terminu sprawy wciąż brak Robię jednak inne ruchy, które dadzą mi wolność i spokój (sprzedaję kiedyś-wspólny dom i pomimo całej trudności tej decyzji widzę, jak bardzo odcięcie się jest mi potrzebne).

Rozumiem, co czujesz. Jak wiesz ja jasno powiedziałam, ze relację wyciszam i nie mogę nic obiecać, a odezwę się po rozwodzie. I tak planuję zrobić, a więcej planów z tym związanych nie mam. Zobaczę jak się potoczy rozmowa, choć na dzisiaj myślę, że nie będzie z tego relacji.

Niestety, czytałam ostatnio, że w "moim" sądzie podczas pandemii aż 12 tys spraw zostało odwołanych i dopiero od maja przywrócono ustalanie nowych terminów. A ja póki co jestem tylko na liście do wyznaczenia pierwszego terminu...

Zupełne odcięcie się będzie ciężkie, bo mamy trochę zwierząt (psów i kotów), które z racji tego, że zostałam w domu, zostały ze mną. Teraz trzeba się będzie nimi jakoś "podzielić" i już mnie boli serce na to rozstanie, więc nie chciałabym tracić zupełnie kontaktu, z nimi

MJX, dziękuję. Odpisałam