Mam 22 lata. Mój jeszcze do wczoraj narzeczony 26. Jesteśmy razem 5 lat. Nasz związek jest bardzo burzliwy, często się klocimy, mamy mocne charaktery ale jestem pewna ze jest to dobry człowiek. Oświadczył mi się około dwóch lat temu, po roku strasznie naciskał na ustalenie ślubu w końcu dał mi pewnego rodzaju ultimatum. Nie zrobiliśmy dużo w tej sprawie ale mamy to co najważniejsze zespół i sale. Tak zgodziłam się na to. Ale nie do końca byłam pewna, coraz większe wątpliwości obciazaly mnie psychicznie w końcu nie wytrzymałam. Wczoraj odbylam to ważna rozmowę, powiedziałam że kocham że nic się nie zmieniło że jest to dla mnie idealny mąż i że chce tego tylko chyba za bardzo się pospiedzylismy i myślę żeby to przesunąć, co więcej w pewnej kłótni wspomniał mi pieniądze z racji tego że pochodzę z biednej rodziny nie będę w stanie opłacić tego wydarzenia co więcej studiuje jeszcze, powiedziałam jak bardzo mnie to zabolalo że wiem że było to w złości wiwm że on tego żałuję bo nigdy niczego mi nie żałował w kwestii materialnej i sam zadeklarował że opłaci wesele. Ale powiedziałam że za bardzo mnie to boli i też z tego powodu chce trochę zarobić i dołożyć się do tego tak żebym sama psychicznie czuła się komfortowo. Zaproponowałam żebyśmy to przesuneli o rok. Dziś mnie zostawił, wiem że trochę też czekam na to że jednak zmienię zdanie bo na początku mnie przekonywał że nigdy w życiu już nie wspomnę o pieniądzach i że tego żałuję. Powiedział że jeśli nie jestem pewna ślubu to dla niego nie jestem pewna miłości i nie chce ze mną już być. zostawił mnie a ja nie wiem co robić. Kocham go potrzebuje ale poprostu chciałam mieć więcej czasu, jestem rozdarta bo jeśli mam go stracić to nie wiem czy nie powinnam tego zrobić tak jak to ustaliliśmy....
- paradisee
- Wkręcam się coraz bardziej
- Nieaktywny
Nie powinnaś za niego wychodzić, jeśli nie masz pewności, że tego chcesz.
A on... cóż - dotarło do niego, że chyba aż tak go nie kochasz, skoro się wahasz.
Myślę, że po prostu nie jesteście sobie przeznaczeni.
3 2016-07-21 19:44:18 Ostatnio edytowany przez Naprędce (2016-07-21 19:44:41)
Paradisee- "coraz większe wątpliwości" jak mniemam z tego względu, że nie czujesz do niego pożądania? Tak wynika z poprzedniego Twojego wątku.
Jeśli tak, to rozmawiałaś z nim o tym?
- paradisee
- Wkręcam się coraz bardziej
- Nieaktywny
jestem pewna tego że kocham, widzę w nim męża dla mnie i ojca dla moich dzieci. Ja poprostu jeszcze siebie nie widzę w tej roli panny młodej, chciałabym się z tym oswoić i jeszcze troszke poczekać. Nie mam wątpliwości co do Uczuć.
O seksie rozmawialiśmy kilka razy, nie jest idealnie ale coś zaczęło się dziać. Ja też zdałam sobie sprawę że trochę się zablokowała psychicznie bo nie wiedziałam jak mu powiedzieć o tym że zastanawiam się nad opóźnieniem terminu i to też w pewien sposób mnie blokowało nie czułam się swobodnie, o tym też mu powiedziałam.
- jawaisen
- Woman In Red
- Nieaktywny
Witam,
temat ślubu mi bliski bo akurat we wrześniu wychodzę za mąż.
Piszesz, że "Nie zrobiliśmy dużo w tej sprawie ale mamy to co najważniejsze zespół i sale." Moim zdaniem lepiej by było zacząć od spraw mniej materialnych. Mam na myśli nauki przedmałżeńskie. Nie jestem dewotką katolicką ale z narzeczonym mamy za sobą te nauki i to Nas zbliżyło. Zaczęliśmy od strony tylko i wyłącznie związanej z duchowością ( te nauki trwają miesiąc - spotkania raz w tygodniu). Trzeba mieć w sobie mobilizację aby tam ruszyć tyłek i przez ponad godzinę słuchać księży lub innych osób związanych z Kościołem. Czasem się nie chce tam iść ale razem się do tego mobilizujecie i to jest fajne. Idziecie tam razem i trzymacie się za rękę.To daje takie poczucie bliskości. Załatwienie sali czy kupno sukni to sprawy przyziemne, które tak czy siak załatwisz ale niech one nie zaślepiają Ci oczu. Tak naprawdę ważne jest uczucie. Jeśli tak dużo się kłócicie i Wasz związek jest burzliwy, chłopak z dnia na dzień Cię zostawia tzn. że nie szanuje Twoich uczuć. Co innego szczera rozmowa, jest trudno ale my to przejdziemy. Ale nie takie zostawianie 'bo mi się coś nie spodobało'. Chcesz mieć tak przez całe życie? Koleś jest jakiś emocjonalnie popaprany i myśli tylko o sobie.
Zastanów się dziewczyno. Masz DOPIERO 22 lata. Przemyśl to bo możesz sobie życie zniszczyć.
Paradisee jesteś młodziutką dziewczyną, nie dziwne że nie śluby Ci w głowie. Nie dojrzałaś do tego i to zupełnie naturalne, na wszystko jest odpowiedni czas. Twój facet związał się z młodszą dziewczyną i niestety musi być tego świadomy, że minie więcej czasu zanim i Ty będziesz gotowa. Cóż jedyne co możesz i mogłaś zrobić to z nim porozmawiać tak jak to zrobiłaś: kochasz go, chcesz być jego zoną ale jeszcze nie jesteś gotowa na założenie rodziny. Jego fochy nie mogą być szantażem dla Ciebie. Albo schowa dumę do kieszeni i Cie przeprosi, wtedy na spokojnie sobie wszystko wyjaśnicie i poczeka kilka lat, albo niech szuka dziewczyny która rzeczywiście w tym momencie jest gotowa założyć rodzinę. Nie obwiniaj się tylko o nic i nie zmuszaj do niczego..
