Witam, jestem facetem i od prawie 6 lat jestem w związku, codziennie od tych 6 lat się widujemy, spędzamy każdą chwilę razem, to było fajne, dopóki nie zaczęły się kłótnie. Od prawie roku czasu się strasznie kłócimy, nawet codziennie.. smsy nasze już nie wglądają tak jak kiedyś, teraz to wygląda tak, że ja naskakuje na nią, ona na mnie, ludzie mówią, że źle mnie traktuje, bo wyzywa, bo ma pretensje o wszystko.. problem jest taki, że gdy nawet zerwiemy to po dniu, dwóch się schodzimy.. tu przysłowie "z babą źle, a bez niej gorzej" to strzał w dziesiątkę, powiedzcie mi, co robić? Skoro obydwoje się kocham, ale i ja o i ona nawet gdy staramy się naprawić relacje to zaczynamy się kłócić, wyzywać itd.. co robić, pytam ? Znajomi już mnie męczą, że ciągle z nią, że nie pasujemy do siebie, po nocach nie śpię, bo rozmyślam, łączy nas wiele wspaniałych chwil, których by mi brakowało.. strasznie mnie też ona ogranicza w realizowaniu można rzec, marzeń. Problem też jest taki, że ona nie ma rodziców, mieszka z babcią tak na prawdę, a ja jej daje pieniądze na w sumie wszystko, ubrania, jedzenie, do szkoły itd.. boje się, że sama by sobie nie poradziła, ale ma kochaną babcię, która na pewno jej pomoże.. a więc cofam się do pytania "co robić?"
Kłótnie będą zawsze. To jest normalne. Jak to Cię zniechęca to nigdy nie znajdziesz odpowiedniej partnerki według mnie.
Taki moment zawsze musi przyjść. Za dużo czasu ze sobą spędzacie. Więcej luzu trzeba dla was obydwoje bo skończy się to i tak rozstaniem.
Miałem dwa razy taką sytuacje. Dwa razy walczyłem o taki związek z całych sił i trzeci raz nie popełnię takiego błędu.
Powinieneś mieć czas dla siebie na realizacje swoich marzeń, na hobby jak i również na wyjścia samemu ze swoimi znajomymi. Ona Cię ogranicza a w dodatku nie jest samodzielna bo wszystko Ty jej kupujesz. Trochę Cię wykorzystuje i jeszcze jak pisałeś nie ma szacunku do Ciebie.
Według mnie to nie ma sensu, dziewczyna lekko stanie na nogach finansowo to znajdzie sobie innego a Tobie powie że "uczucie wypaliło się już dawno ale próbowała..."
Skończ to jak facet.
- manday21
- Dobry Duszek Forum
- Nieaktywny
Po pierwsze rozmaiwałeś z nia? Muszą być jakieś przyczyny, że kłócicie się teraz codziennie, wiadomo kłótnie się przytrafiają, ale z umiarem, wyzywanie? a gdzie szacunek ? Ja najpierw bym porozmawiała, ale jeżeli tylko Ty starasz sie ratować wasz związek to jest to bez sensu, męczysz się tylko ... a po ile macie lat ?
nie możesz być z nią tylko dlatego, że nie ma rodziców i czujesz hm... potrzebę pomocy, ja jestem z rozbitej rodziny i gdy mnie facet zostawił, a go potrzebowałam przeżyłam 
także ona też dałaby radę.
- josz
- Przyjaciółka Forum
- Nieaktywny
Ile ona ma lat, że musisz ją utrzymywać? Rozumiem, że nie musisz, ale czujesz się odpowiedzialny.
Zastanów się, czy jesteś z nią z litości, czy z braku laku, "z babą źle, a bez niej gorzej".
Masz na myśli tę konkretnie "babę", czy tak ogólnie, nie chcesz być bez dziewczyny?
Jeśli zależy Ci na niej, rozmawiaj, ale postaw granice. Masz prawo realizować swoje marzenia, jeżeli ona nie chce tego zrozumieć, odejdź.
Dziękuje za to co napisaliście, odpowiem na wszystko, mianowicie:
Goros: chodzi o to, że tek kłótnie są codziennie, z byle powodów, czasami o to, że nie chce mi się po pracy pójść do sklepu po coś co jest zbędne..
zagubionyjestem: wiele razy "kończymy" np. wczoraj, o to, że chciałem wyjść sam z przyjacielem wieczorem, problem jest w tym, że w ten czas ona by już spała.. no ale przyszła wieczorem do mnie i jakoś nie umiałem odmówić.. powiedziała, że będzie wszystko okej, a dzisiaj znów jest to samo.. lecz wczoraj odeszła z pretensjami o to, ale czułem się lekko szczęśliwy, ale też smutny..
manday21: mam 22 lata, a ona 19, często mnie wyzywa, ma pretensje.. no ciężko mi, ale jak pomyśle o tych wszystkich wspólnych chwilach, o tym, że już takiej nie znajdę drugiej.. z nią zaczynałem od zera, nic nie miałem,a teraz mieszkanie, pieniądze, to wszystko teraz mam, i to jest wspaniałe uczucie, że od początku w tym wszystkim towarzyszyła mi ona.. a rozmów było setki
josz: właśnie niekiedy się zastanawiam, czy to nie tylko dlatego, że boje się, że sobie nie poradzi.. mam na myśli tą konkretną "babę" no, a w związku z tym, że przez te lata zawsze byliśmy razem, dzień w dzień to nie wyobrażam sobie bycia samemu... łatwo jest powiedzieć "odejdź" heh
Znajomi już mnie męczą, że ciągle z nią, że nie pasujemy do siebie, po nocach nie śpię, bo rozmyślam, łączy nas wiele wspaniałych chwil, których by mi brakowało.. strasznie mnie też ona ogranicza w realizowaniu można rzec, marzeń. Problem też jest taki, że ona nie ma rodziców, mieszka z babcią tak na prawdę, a ja jej daje pieniądze na w sumie wszystko, ubrania, jedzenie, do szkoły itd.. boje się, że sama by sobie nie poradziła, ale ma kochaną babcię, która na pewno jej pomoże.. a więc cofam się do pytania "co robić?"
czasem nie jest tak że ty przenosisz na znajomych gadki, o waszej relacji, więc w odpowiedzi dostajesz rozwiązanie ?? 
piszesz że się od prawie roku kłócicie, WOW, muszą to być rzeczywiście wspaniałe chwile, i życie tymi chwilami, było by bez sensu, gdyby ich brakło
jest o co walczyć, gdy na końcu takiej walki, i tak trzeba będzie zostać samemu z tymi "chwilami" w głowie
problemem jest sorry nie chce Ci się dupska ruszyć, obawa przed "marzeniami"
w jakimś sensie dla mnie to że się martwisz optymistyczne jest
tylko co ma "piernik do wiatraka", czy babcia da radę do twoich "marzeń"
