Nie dawno będąc na wykładzie z psychologii uświadomiłam sobie, że przez całe dzieciństwo się bałam.
Bałam się krzyczącej mamy, pamiętam, że najczęściej krzyk był o to, że nie pomagam. A ja nie pomagałam bo paraliżował mnie strach i koło się zamykało. Gdy miałam 12 lat mama zachorowała doszedł kolejny stres i strach o życie mamy, niestety choroba sprawiła, że sytuacja w domu stała się jeszcze bardziej napięta, a mama była jeszcze bardziej nerwowa. A ja oczywiście wyrodna córka nie pomagałam. Zaczęłam wtedy "uciekać" na oazę, kiedy tylko się dało to wyjeżdżałam byleby nie być w domu i od razu stawałam się innym człowiekiem, moje zachowanie było zupełnie inne niż w domu. W domu się bałam, a tam mogłam być sobą.
W momencie, w którym to sobie uświadomiłam poczuła, żal, że przez całe dzieciństwo nikt, ani rodzice, ani nauczyciele nie zauważyli tego, że mam jakiś problem, że nikt mi nie próbował pomóc. I zastanawiam się czy jest sens do tego wracać? Pójść na jakąś terapię? Strach był kiedyś już dawno minął, ale jeżeli dzięki terapii mogłaby coś zyskać, coś zmienić na lepsze to skorzystałabym.
- Klio
- Przyjaciółka Forum
- Nieaktywny
Jedno jest pewne: kiedy się studiuje psychologię, każdy przypadek, każde schorzenie, każdy symptom, staje się również Twój 
Zanim podejmiesz jakiekolwiek kroki zastanów się czy aby nie wmawiasz sobie problemów. Nie twierdzę, że nie miałaś i nie masz żadnych. Po prostu chwila refleksji nad tym, że zbyt dużo refleksji również szkodzi.
- takiwiatr
- Przyjaciółka Forum
- Nieaktywny
Może kiedy byłaś poza domem nie widać było że masz problemy, natomiast w domu Twoja chora mama była w centrum uwagi, Ty już nie byłaś ważna. A jak Twój ojciec się zachowywał? Czy opiekował się mamą? Czy przez to zaniedbywał Ciebie? Na pewno warto o tym porozmawiać na terapii, być może lepiej zrozumiesz siebie.
- Kaja74
- Przyjaciółka Forum
- Nieaktywny
Każda zmiana zaczyna się od uświadomienia sobie problemu. Jeśli ma to wpływ na Twoje obecne życie, relacje z ludźmi itp. to pewnie, zastanów się nad terapią.
- sluuu
- Przyjaciółka Forum
- Nieaktywny
Jeśli tamte wydarzenia rzutują na Twoją teraźniejszość to pójdź na terapię. Jeżeli mimo, żalu uporałaś się z tym nie ma takiej potrzeby.
A czy kiedykolwiek komukolwiek wspomniałaś o swoim strachu? jeśli nie - to niby jak ktoś miał to zauważyć?
Nie dawno będąc na wykładzie z psychologii uświadomiłam sobie, że przez całe dzieciństwo się bałam.
Bałam się krzyczącej mamy, pamiętam, że najczęściej krzyk był o to, że nie pomagam. A ja nie pomagałam bo paraliżował mnie strach i koło się zamykało. Gdy miałam 12 lat mama zachorowała doszedł kolejny stres i strach o życie mamy, niestety choroba sprawiła, że sytuacja w domu stała się jeszcze bardziej napięta, a mama była jeszcze bardziej nerwowa. A ja oczywiście wyrodna córka nie pomagałam. Zaczęłam wtedy "uciekać" na oazę, kiedy tylko się dało to wyjeżdżałam byleby nie być w domu i od razu stawałam się innym człowiekiem, moje zachowanie było zupełnie inne niż w domu. W domu się bałam, a tam mogłam być sobą.
W momencie, w którym to sobie uświadomiłam poczuła, żal, że przez całe dzieciństwo nikt, ani rodzice, ani nauczyciele nie zauważyli tego, że mam jakiś problem, że nikt mi nie próbował pomóc. I zastanawiam się czy jest sens do tego wracać? Pójść na jakąś terapię? Strach był kiedyś już dawno minął, ale jeżeli dzięki terapii mogłaby coś zyskać, coś zmienić na lepsze to skorzystałabym.
Myślę, że nie ma sensu rozdrapywać stare rany. Było i minęło. Sama napisałaś, że strach minął. Po co wracać na siłę do nieprzyjemnych momentów swojego życia. Skup się na tym co teraz robisz, na tym co będziesz robiła. Przeszłość minęła i jej już nie zmienisz. Znajdź w tej sytuacji jakieś plusy. Wiedząc jak Ty czułaś się w sytuacji gdy w domu była nerwowa atmosfera nigdy nie dopuść by Twoje przyszłe dziecko musiało się z tym mierzyć. Ucz się na swoich błędach, ale i na błędach innych. Napisałaś, że nikt Ci nie pomógł jak byłaś młodsza. Nikt nie zauważył, że dzieje się coś nieodpowiedniego. Myślę, że przyczyna tkwi w tym, że nie dawałaś żadnych sygnałów, że potrzebujesz pomocy albo były to zbyt słabe sygnały.
